Ik heb toch zo iets raars. Na 4 maanden clomid te hebben gebruikt (wel eisprong maar kreeg er ook slecht baarmoederhalsslijm van) en 1 maand hormoonspuiten zijn we noodgedwongen even gestopt. Ik wacht nl op een kijkoperatie om te zien of er obstakels zijn die het zwanger worden belemmeren. Ook gaan ze gaatjes branden in m'n eierstokken om de natuurlijke cyclus te stimuleren. Dus, even lekker geen gedoe in en aan m'n lijf. Blijk ik toch 36 dagen na de laatste menstruatie (na hormoonspuiten) toch spontaan ongesteld te worden! Ik vond de weken ervoor al dat ik zo moe was, voelde wel wat in m'n buik, kreeg opgezette buik, alles wat ik normaal ook heb tussen eisprong en ongi. Natuurlijk dacht ik 'dat kan vast niet, ik beeld het me in' . Nou niet dus! Ben benieuwd of dit eenmalig was of dat het doorzet. Het kan dus! Misschien is de hormoonboost genoeg geweest om e.e.a. weer op gang te brengen? Of ben ik er gewoon niet mee bezig geweest omdat ik dacht dat het niet kon? Raar, hoor, maar wel een goed gevoel dat mijn lijf het ook zelf nog kan! Zijn er meer dames die dit is overkomen?
ik heb het nog niet bij de hand gehad maar toen ik stopte na de pil ben ik na 49 dagen ongie geworden en daarna na 120 dagen ofzo, lijkt wel bij pco te horen dat je onder invloed van toegediende hormonen nog even door kan tuffen zeg maar waarna het langzaamaan weer stopt, ze zeggen ook dat vrouwen met pco het meeste kans maken om zonder medicatie spontaan zwanger te raken net na het stoppen van de pil, vaak Zie je daarna dat langzaamaan de cyclus verdwijnd of langer word maar wie zal het zeggen, heeft je lichaam net dat zetje nodig gehad, ik hoop het voor je! groetjes jose
Na het stoppen met de pil (12 jaar geslikt) was ik meteen regelmatig ongesteld (28-30 dagen) en in de derde maand zwanger! Helaas na 6,5 week miskraam. Vol goede moed verder en m'n cyclus ontwikkelde zich eerst een aantal maanden goed, tot deze opeens 54 dagen en meer dan 80 dagen ging duren. Ik denk zelf dat de prille zwangerschap en miskraam m'n hormonen misschien in de war heeft gebracht en/of dat ik er sindsdien meer mee bezig was. Na ruim anderhalf jaar staan we echter weer stevig met beide benen op de grond en houden we er ook rekening mee dat het misschien niet op tijd gaat lukken (ik ben 37, mijn vriend 42). Ik wil nl per se niet op m'n 38e, 39e m'n eerste kind nog moeten krijgen. Ook mijn vriend ziet zich op z'n 45e echt niet meer met een kleine baby! Maar goed, de kijkoperatie geeft ons eerst nog een nieuwe kans en die gaan we gebruiken, want het is nog niet te laat!