Hallo Allemaal, ik ben nieuw hier en wil graag mijn verhaal delen, van mij af schrijven en ik hoop zo dat er mensen zijn die zich in mij herkennen. Ik ben 25 jaar en heb een kinderwens sinds mijn 22ste. Nu weet ik al sinds mijn 18e dat ik pcos heb. ( achter gekomen dankzij bloedonderzoek en de ongewenste haargroei..) er werd toen heel makkelijk gezegd: je baarmoeder ziet er prima uit, tegen de tijd dat je kinderen wilt moet je maar terug komen.. Nou dat was toen zover! toen ik eenmaal gestopt was met mijn pil werd ik die maand daarna en die maand daarna keurig ongesteld. Wat was ik blij dat het 'gewoon' regelmatig was. Na die 2 maanden stopte het en werd ik niet ongesteld. In eerste instantie erg zenuwachtig want het zal toch niet.. ik met mijn pcos na 2 maanden zwanger? en inderdaad dat was niet zo. mijn menstruatie bleef toen 4 maanden uit. Ik heb toen bij de dokter aangeklopt en die gaf aan dat dit normaal is en kan horen bij het 'ontpillen'. Goed. al voelde het niet goed. Toen ik na 8 maanden niet ongesteld te zijn geweest een soort van heeele lichte menstruatie had van 2 dagen heb ik weer gebeld. Ik mocht toen weer op gesprek komen en de dokter gaf aan dat een gezond BMI ook heel positief zou kunnen werken. En ze me het liefste eigenlijk pas helpen met een gezond bmi in een ziekenhuis. Goed, na een half jaar 5 kilo op en af een drastische maatregel genomen. een maagverkleining. (dit is niet 1 2 3 zo gekomen, erg lang verhaal). Nu werd er geadviseerd om het eerste jaar veilig te vrijen en proberen niet zwanger te worden. Wat natuurlijk vrij onnatuurlijk is als je al ruim een jaar een kinderwens hebt. Nu is mijn maag verkleining inmiddels 9 maanden geleden en ben dus nog niet ongesteld geweest en dus geen eisprong gehad. intussen ben ik al ruim 30 kilo afgevallen en heb ik er nog 10 te gaan.. Nu ben ik me er echt bewust van dat mijn ingreep niet niks is geweest en mijn lijf hier ook aan moet wennen en ik weet dat ik er ook nog niet helemaal ben.. maar mijn ongewenste haartjes lijken alleen maar erger te worden. Soms heb ik sterk het gevoel alsof ik er nooit kom, alsof mijn lijf nooit normaal gaat werken. en inmiddels ben ik al zo lang niet meer ongesteld geweest dat ik de gedacht wel eens heb of het moederschap mij wel gegund is? Ik heb ook moeite met de opmerking die ik vaak krijg: Joh, je bent nog maar 25. dat klopt! Maar heb al wel een lange kinderwens.. zijn er positieve verhalen die mij een beetje op kunnen peppen of iemand die zich hier in herkend? Daar heb ik echt behoefte aan! ( sorry voor het lange verhaal ondertussen) groetjes, Linda
Ik zou een doorverwijzing naar de gynacoloog vragen, over 3 maanden is de maagverkleining een jaar geleden, dan zou je kunnen beginnen met clomid. Dit is echt nog niet het eindstadium, een gynaecoloog kan veel voor je betekenen!
Hoi Hoi, dankjewel voor je reactie! De dokter wil me echt pas een jaar na datum door verwijzen ( het liefst anderhalf jaar naar datum) omdat ze vind dat ik het nog de tijd moet gunnen.. lekker makkelijk gezegd vind ik zelf.. heb jij goede resultaten met clomid als ik dat mag vragen?
Soms is er een wachttijd voor de gynaecoloog, dus zou wel eerder om een verwijzing vragen en dan een afspraak maken als de operatie een jaar geleden is. De dokter kan wel vinden dat je het de tijd moet gunnen, maar ik zou dat lekker met de gynaecoloog overleggen. Hoop dat je dus snel de verwijzing krijgt. Met clomid redelijke ervaringen gehad, maar werkte net niet goed genoeg voor mij. Heb toen een leo operatie gehad (dan branden ze het teveel aan follikels weg), kreeg snel daarna een eisprong en raakte zwanger. Na haar geboorte kreeg ik opeens wel uit mezelf een cyclus en ben toen 2 keer zwanger geworden (waarvan de eerste keer een miskraam werd).
Wat fijn dat je 2 kindjes hebt kunnen krijgen! ( zie nu je banner pas..) hopelijk valt de wachttijd mee in het ziekenhuis. ik woon in de omgeving van utrecht dus ik denk zomaar dat ik door gestuurd word naar het UMC. dankjewel voor je berichtjes!