PCOS en overgewicht

Ik heb ook af moeten vallen ivm PCOS. Ik liep toen in het EMC en daar deden ze heel moeilijk omdat ik 'behoorlijk overgewicht' zou hebben. Met een BMI van 28 dus... (Vind ik dus niet 'behoorlijk', maar oke... Afvallen dus!)

Ik ben uiteindelijk 10 kilo afgevallen (naar BMI van 24,5) en na de eerste 4 kilo begon mijn cyclus weer terug te komen. Inmiddels dus een succesvol resultaat.

Maar... Ik wil niemand voor het hoofd stoten hoor, maar ze geven niet voor niets aan in het ziekenhuis dat je moet afvallen! Dat doen ze echt niet om je te pesten, maar omdat de kansen gewoon veel hoger worden dat het lukt om zwanger te worden.
Een zwangerschap met overgewicht levert veel meer risico op voor zowel moeder als baby, en bovendien heeft je kindje iets van 75% meer kans om in zijn/haar leven ook last van overgewicht te krijgen.

Mijn insteek is altijd geweest dat ik mezelf nooit wilde kunnen verwijten dat ik er niet alles aan gedaan had, en dus moest mijn BMI gewoon onder de 25 komen.


Ik heb heel veel gelezen over PCOS, en heb thuis ook meerdere boeken liggen. Je kan heel veel doen met je eetpatroon.
Bij mensen zonder PCOS is het zo dat als je suikers in je lichaam krijgt, die dan meteen worden gebruikt voor verbranding. Bij PCOS is het vaak zo, dat die suikers worden opgeslagen. Ofwel: vet!

Je moet er dus voor zorgen dat je GEEN suikers meer binnenkrijgt. En suikers zijn dus NIET!!! hetzelfde als koolhydraten. Iedereen heeft koolhydraten nodig, die kan je niet zomaar skippen! Maar suikers zijn wel een soort koolhydraten, en dat betekent dus dat je alleen koolhydraten met een lage Glycemische (?) index. In dit boek kan je daar meer over lezen: Klik
Ik heb daar veel aan gehad.

Waar ik ook veel aan had was het letten op de kleuren. Je kan aanhouden dat alles wat wit is, niet goed voor je is. Dus: Aardappels, pasta, wit brood, (kristal)suiker, etc.
En alles wat groen is, is juist heel erg goed. Dus: Broccoli, courgette, etc.

 

Ik had een bmi van boven de 40. 1.65 en 117 kilo. Tuurlijk wist ik ook wel dat beter was om af te vallen maar juist als je moet afvallen lukt het niet vooral als je eetgedrag uit emoties of overlevingsdrang komen. Dat is het toch iets compelexer dan gezonder eten. En juist "voor je kinderwens doe je toch alles" was funest, daar kwam juist het schulgevoel vandaan. Het niet kunnen afvallen terwijl ik zo graag ene kindje wilde zond me rechtstreeks en negatieve spiraal in. Als afvallen zo makkelijk was dan had niemand overgewicht...

Met een BMI van 28 heb je wel wat licht overgewicht maar geen obesitas en daar zit echt een verschil in. Ik snap ook echt niet dat ze dan zo hamerde op afvallen. Ja het is goed maar ik neem aandat jou geen behandeling geweigerd is. Ik heb een voorlichting gehad voor een maagverkelining en de artsen zeggen daar ook dat als je BMI boven de 40 is je maar 3% kans hebt om zelf blijvend af te vallen. Het heeft ook met hormoonhuishuiding e.d te maken, de PCOs maakt het erger en je obesitas maakt je PCOS weer erger.

 

Wel een hele 2 procent

Voor die 2 procent wil ik niet MOETEN afvallen, maar MOGEN afvallen. Daarin zit voor mij een bijzonder groot verschil in....

 

Heb zelf een maagband gehad en heb nu de maagverkleining maar wat jou arts heeft gezegd dat zegt mijn chirurg niet
want zelfs met een maagband/maagverkleining kan je weer ALLES aankomen
(hulpmiddel geen tovermiddel)
Laatste zin is wel gezegd ja pcos bevordert het afvallen niet nee en het niet afvallen bevordert de pcos ook niet

Toen met me maagband was de pcos verdwenen (had er geen last meer van) toen zat ik onder de 90 kilo en werd weer uit mezelf ongesteld en nu zit ik 76 kilo (kom ook van de 117) en nu word ik nog steeds niet uit mezelf ongesteld dus het zegt niet altijd heel veel dat het afvallen echt zal helpen bij de een wel bij de ander niet

 

Ik denk dat de artsen een zeer goed punt hebben, zeker bij PCOS. Als je kijkt naar de risico's die obesitas (in sommige gevallen zelf morbide obesitas) met zich meebrengt en daar nog eens de risico's van de PCOS bovenop moet tellen is het op zich logisch dat de artsen eerst stellen dat er afgevallen moet worden. De zwangerschap is voor moeder en kind namelijk een zeer groot risico.
Als we het op de meest negatieve manier bekijken, als iemand met morbide obesitas met behulp van een fertiliteitsarts zwanger zal worden...moeder en kind overlijden aan complicaties van de zwangerschap. Hoe kan hij zich ooit verantwoorden waarom hij dat risico heeft genomen ? ' Omdat de patient dat wilde' is echt niet genoeg in dat geval.
De artsen zeggen het echt niet om te pesten of om lastig te doen, maar om hun patienten te beschermen.

Ik weet dat dit heel vervelend is om te horen maar ik geef de artsen wel gelijk.

 

Tja dat is een discussie van dikke mensen zouden geen kinderen mogen krijgen, of mensen met down, of hele arme mensen of hele domme mensen etc etc.
Ik snap heel goed dat het beter is als je afvalt net als dat je niet rookt tijdens je zwangerschap, niet drink, foliumzuur slikt, niet te veel stress krijgt etc. Ik ben niet gediend van verwijten dat ik opzettelijk risico's neem met mijn kind. Waar ik me aan stoor is dat landelijke protocollen nogal van elkaar afwijken en ik vind hulp weigeren nu eenmaal te ver gaan en als je niet in die schoenen gelopen hebt......

 

Ik heb niet in die schoenen gelopen. Maar op de operatiekamer kom ik genoeg ellende tegen om het tegenargument goed te begrijpen.
Ik zeg niet dat dikke mensen geen kinderen mogen krijgen en ik snap heel goed dat als die wens er is dat je er alles voor over hebt.
Maar vanuit de arts bekeken, samen zijn verantwoordelijkheden, kan ik niet anders zeggen dat ik hun standpunt ook begrijp.

 

Dat komt alweer heel anders over. Ze hebben ook gelijk, maar je naar huis sturen met de boodschap val eerst af werkt niet. Als ik kijk hoelang ik alleen heb moeten worstelen en hoe moeilijk ik het daar mee had dan weet ik niet of dat de manier is. Ik denk dat een fertiliteitstraject in combinatie met een afvaltraject veel positiever is. Uiteindelijk ben ik met 90 kg zwanger geworden. Nog steeds te veel maar mijn levenstijl was echt een stuk beter op dat moment als dat vele anderen. Vooral als het niet alleen gewicht is. Mijn arts vond het opmerkelijk dat mijn lichaam zonder hormonen niets doet, niet zwanger worden, niet bevallen en geen borstvoeding. ik heb voor alles hormonen en meds nodig gehad. Ik heb geen cyclus zonder pil, al sinds de puberteit. Niet te min heb ik echt een fijne fertiliteitsarts, ben ik braaf 10% en meer afgevallen en heb ik zelf een dieetiste opgezocht na mijn bevalling en gaan we nu aan de slag voor nr 2. ben wel blij dat ik nu met mijn 100 kg gewoon mag starten.

 

dat is fijn zeg!!
onze gyn. zegt zelfs dat pcos niet door overgewicht komt. daar geloofd hij niet in zegt hij. Omdat hij natuurlijk alle maten mensen voorbij ziet komen en ook met pcos. toen zag die bijv. mijn eierstokken en toen zei die.. nou dat ziet er heel erg netjes uit voor een pcos-er. gaf hij het voorbeeld dat een ander die super dun is, veel ernstigere vorm van pcos had.
moet ik eerlijk toegeven dat ik nog nooit van mijn leven een goeie cyclus gehad heb! ik was 11 toen ik ongesteld werd. en gelijk duurde het 3 maanden ongeveer voor ik voor de 2e x ongesteld werd!
dus ik heb nog nooit een goeie cylcus gehad. maar dat terzijde.

natuurlijk overgewicht discussie. dat is nou altijd zo. ik snap het donders goed. maar vaak zijn het mensen die zelf geen overgewicht hebben die er super makkelijk over praten! ga maar afvallen dit dat. tuurlijk ga maar afvallen! koop ik. echt waar! maar dat het een eis is om zwanger te mogen worden als het allemaal niet vanzelf gaat?
wat dacht je van die vrouw van 240 kg in duitsland die haar 14e kind ofzo had gekregen:S dat vind ik pas ziek! maar iemand die een bmi van 28 heeft zwaar overgewicht noemen vind ik wel bizar.
het is gewoon onwijs moeilijk dat als er een wens is. die niet uitgevoerd kan worden omdat je dan eerst moet afvallen. vaak ben je al langer als een jaar zelf aant proberen zwanger te worden voor je hulp zoekt. dan krijg je eindelijk hulp.. hoop je.. en dan krijg je te horen ga eerst maar eens afvallen. dat is zooo zwaar als je dat te horen krijgt terwijl je wens er is! dan weetje zeker dat het niet gaat! het zwanger worden dan!

ik vind het ook echt beter om geen of zo min mogenlijk overgewicht te hebben. maar dat dit daadwerkelijk een eis moet zijn om geholpen te worden dat vind ik wel heel vervelend voor de mensen waarbij het gewoon allemaal niet zo makkelijk gaat!

@hier, gaat het nu redelijk. ben 172cm en begon met 124.5kg (dat is het max wat ik ooit gewogen heb)
en nu weeg ik 99.9 kg precies onder de 100 haha nog 30 te gaan! ik wil super graag afvallen en we doen goed ons best. maar ik wil ook super graag zwanger worden dus doen we daarmee ook heel erg ons best haha het komt wel goed met ons allemaal.

alleen die eeuwige discussie over overgewicht blijf je gewoon houden en dat is wel heel vervelend. maar goed.. we blijven ons er uitknokken dat weet ik zeker

 

Dat was dus wél het geval! Ik moest namelijk in een afvalprogramma van minimaal een jaar, en pas als mijn BMI onder de 25 was, zouden ze iets gaan doen.
Maar goed, je begrijpt dat ik niet echt een fan ben van het EMC!

Overigens vind ik het ook belachelijk dat er zo moeilijk over wordt gedaan. Ik weet dat er veel ziekenhuizen zijn die pas beginnen met een behandeling als je onder een BMI van 30 zit. Dat lijkt me een goede insteek.
Maarja... Dan krijg je ook weer de discussie: Wat als je daar net 1 of 2 kilo bovenzit? (Was bij een vriendin van me zo)

En ik snap heel goed alle frustraties en dat je het gevoel hebt dat je van alles ontzegd word omdat je te zwaar bent. Maar als het allemaal niets uit zou maken, dan zou er echt niet al dat gezeur om zijn!
Je loopt als vrouw met overgewicht veel meer risico in een zwangerschap. Dat zijn altijd medische zwangerschappen met veel extra controles. Als je dat kan voorkomen, dan lijkt mij toch dat je dat moet doen.
Hoe frustrerend ook, want in veel gevallen heb je al zo ontzettend lang moeten wachten, en dan duurt het allemaal nog langer.

 

Waar haal jij dat percentage vandaan? Als het echt zo weinig was, waarom zeuren ze er dan zo over?

Het gaat niet alleen om de kans dat je zwanger wordt, het gaat ook om de gevaren die je loopt als je zwanger BENT. En die gevaren zijn er niet alleen voor jou, maar ook voor je ongeboren kindje!

 

Belachelijk als ze behandeling weigeren met een BMI van 28. dan zou ik echt meteen een ander ziekenhuis zoeken.

Wat betreft weigeren van behandeling om gezondheisrico's; als ze dat willen dan moet het niet alleen voor overgewicht zijn maar voor elke vrouw die bewust risico's neemt met haar kindje. Hoorde vanmorgen nog in het nieuws dat 30-50% van de vrouwen drinkt tijdens de zwangerschap en laten we het nog niet eens over de rokers hebben. Aangezien dat in NL niet gebeurt moeten ze ook geen behandeling weigeren aan vrouwen met overgewicht, ze weigeren immers ook geen behandeling aan vrouwen die roken. En dat kan je nota bene van de ene op de andere dag oplossen (en ja ik ben zelf gestopt op het moment dat de pil heeeeeeeel lang geleden de deur uit ging )

 

Die 2 procent heb ik ergens een gelezen.
En wat betreft die problemen tijdens de zwangerschap, daar is niets over te zeggen. Ik ken iemand met een behoorlijk hoog bmi die geen enkel probleem heeft gehad tijdens de zwangerschap en een ander met een prachtig bmi (voedingsdeskunde en afslankcoach) met eigenlijk continue problemen...

 

Ik ben er best fel op maar ik heb een zusje 165 en 55 kilo en daar hoef je maar te kijken en ze is zwanger Maar wel stug blijven roken in de zwangerschap zelfs als ze met 25 weken (bij beide kids) opgenomen wordt in het ziekenhuis ivbm weeenactiviteit en ontsluiting. Alleen maar drama en ellende met bloeddruk, te weining vruchtwater etc. Ik heb lichamenlijk een prima zwangerschap gehad, suiker was altijd goed, HB prima, onderdruk niet boven de 80 etc. heb wel het advies gekregen het rustig aan te doen toen ze zagen dat ze een slagader miste in de navelstreng.

Nou ben ik wel gek van mijn zusje want voordat ik zwanger raakte had ze me wel aangeboden eiceldoner te willen zijn mocht het nodig en zijn en ze wilde ook wel draagmoeder zijn..maar dan had ze echt moeten stoppen met roken

Ik vind een inspanningsverplichting om het beste te willen doen voor je kind dan ook veel meer op zijn plaats dan een resultaatsverplichting. En zoals ik eerder zei, het feit dat elk ziekenhuis zijn eigen regels heeft en je dus voor IVF bij sommige niet hoger dan een BMI van 25 (maar die was nieuw voor mij), sommige 30, sommige 35 en sommige hebben geen limiet, dat vind ik niet kunnen. Maak dan goed onderbouwd beleid en stuur vooral geen vrouwen naar huis maar zeg wij gaan je helpen zwanger worden maar eerst gaan we je helpen afvallen.

Ach ja, ik heb hier nu eenmaal sterke gevoelens bij omdat het vaak zo met twee maten meten is. Als je als vrouw van 130 kg zwanger mag worden dan moet je ook medische hulp bij het zwanger worden kunnen krijgen. Nou hou ik echt op hoor

 

mamavz, nog contact gehad met geertgen?

 

Ik ben ook wel benieuwd wanneer je mag/kan?