Hoi Allemaal, Onze dochter wordt bijna 1 jaar, en het begint bij ons toch behoorlijk te kriebelen. We hebben altijd al tegen elkaar gezegd dat we het fijn zouden vinden als er niet een “ te” groot leeftijdsverschil zou zitten tussen de kinderen. Toch voelt het voor mij nog erg dubbel. Daarin tegen is mijn man er volledig klaar voor. Ik ben zwangers geraakt van onze dochter doormidden van een IUI behandeling. Er is bij ons nooit een reden gevonden waarom een spontane zwangerschap uitbleef. IUI ronde 4 en ondertussen bijna 3 jaar verder raakte ik zwangers. Intens gelukkig! Na een zeer pittige bevalling is onze dochter midden Juni 2023 geboren. Nu het kriebelt voor een tweede voelt het erg dubbel. Ergens zou ik heel graag nog een keer zwanger zijn en een kindje krijgen. Doordat het bij onze dochter best een tijd heeft geduurd denk ik ook; laten we ervoor gaan, we weten nooit hoelang het deze keer misschien zal gaan duren. Of dat we misschien toch ook weer hulp nodig gaan hebben. Aan de andere is onze dochter natuurlijk nog best jong, en geniet ik zo intens van haar. Ik afvraag mij dus ook af of ik wel echt nu al voor een tweede kindje zou moeten gaan. Daarbij komt dat ik een zeer heftige bevalling heb gehad. Waardoor ik nu dus een “angst” heb ontwikkeld voor een eventuele bevalling. momenteel ben ik bezig met mijn verloskundige die gespecialiseerd is in bevalangsten en trauma’s, deze “angst” weg te nemen/ werkbaar te maken. Zijn er mensen die zich herkennen in dit verhaal? Mensen die hun ervaring met mij willen delen ? Liefs,