Ik ben veel te zwaar (BMI > 30) Ik wil heel graag een kind (erbij). Ik heb vruchtbaarheidsproblemen. Ik ben aangewezen op medische hulp bij zwanger worden en moet daarvoor eerst afvallen tot een bepaald BMI. Ik probeer al een poos af te vallen, maar heb mijn doel nog niet behaald. Ik zou wel wat hulp/steun/advies/luisterende oren/schoppen onder mijn hol/recepten kunnen gebruiken. Ik ben 100% gemotiveerd om zo snel mogelijk van de kilo's af te komen die mij belemmeren in het zwanger worden. Ik heb verschillende soorten van diëten en/of ondersteuning gehad en het helpt allemaal maar tijdelijk (om wat voor reden dan ook). Ik wil zo graag, maar die felbegeerde zwangerschap en die baby in de wieg lijken momenteel zo ver weg. Herken jij je hierin en voel je er wat voor om jezelf en anderen te helpen? Ben je bereid om: Eerlijke feedback te krijgen. Een schop onder je hol te krijgen op luie dagen. Je gezonde recepten te delen met anderen. Open te zijn over wat je in je mond stopt. Niet op te geven. Je succes te delen met anderen. Lotgenoten te ondersteunen. In actie te komen. Verantwoording af te leggen over je doen en laten. Dat is voor sommigen misschien best veel gevraagd, aan de andere kant...is het niet precies wat je nodig hebt? ------------------------------------------------------------------- Ik heb hier een paar nachtjes over geslapen, voordat ik dit topic ging openen. Ik zal straks in een nieuwe post mijzelf voorstellen, zodat jullie mijn verhaal en motivatie hierachter weten. Het moet maar eens afgelopen zijn met dat getreuzel en er moet iets gedaan worden! De tijd staat niet stil...
Zoals beloofd mijn persoonlijke verhaal. Het is 1 februari 2007 als mijn man en ik besluiten een gezin te willen stichten. Ik ben net 21 geworden en mijn man is 27. Het eerste jaar vind ik het niet vreemd dat ik nog niet zwanger ben. Het tweede jaar beginnen mijn zorgen te groeien. Helaas groei ik zelf ook. Ik ben een emotie-eter en kom kilo's aan. Een depressie maakt mij nog dikker en ik eindig met een BMI van 47 en een hoop zorgen om mijn toekomst. Ik wil hulp bij het zwanger worden, want het duurt nu al 2 jaar. Mijn cyclus is onregelmatig en lang. Het derde jaar heb ik helemaal geen cyclus. 13 maanden lang zie ik geen bloed. Zwanger ben ik niet. Ik weet dat er iets mis is en ik weet dat ik medische hulp nodig heb, maar ik ben niet dom. Ik weet ook dat ik niet voor medische hulp in aanmerking kom. De vicieuze cirkel is rond: ik heb verdriet omdat mijn wens zo onmogelijk lijkt, ik eet omdat ik verdriet heb. Omdat ik eet blijf ik dik en durf ik de stap naar het ziekenhuis niet te zetten. Om mij heen worden vrouwen zwanger en krijgen baby's. Mijn leven lijkt stil te staan. We zijn 3 jaar verder als ik op internet lees over een kliniek in Brabant. Geertgen. Ik maak in februari 2010 een afspraak. Op 1 april hebben wij de intake en alles wat ik gelezen had blijkt waar te zijn; BMI maakt ze niks uit! Eindelijk een kans om mijn hartenwens in vervulling te laten gaan! Ik blijk PCOS te hebben. We beginnen direct met Clomid waar ik niet op reageer. Ik mag daarna gelijk beginnen met spuiten. Gonal-F. Ik reageer slecht op de Gonal-F. Het duurt ruim 2 maanden en heeeeel veel Gonal-F voordat ik mijn eerste eisprong heb. 3 eitjes en dus goede hoop! Niet zwanger... Verder met Gonal-F. Het werkt niet. Ik krijg doorbraakbloedingen. Mijn lijf reageert er niet goed op. Toch krijg ik nog een eisprong door Gonal, maar weer niet zwanger. Het is inmiddels november 2010. Dan stelt de arts voor om Fostimon te proberen en daarbij Dexamethason. En verrek! In december 2010 blijk ik zwanger te zijn! Helaas gaat het na een paar dagen al fout en nemen we afscheid van waarschijnlijk 2 vruchtjes. Ik ben verslagen en wil rust. Ook ben ik er van overtuigd dat mijn overgewicht de miskraam heeft veroorzaakt. Ik gooi het roer om en begin in januari 2011 met afvallen door geen koolhydraten te eten. In 3 weken is er 7 kg af en ben ik ook spontaan ongesteld geworden. Daardoor duurde onze pauze iets korter dan gepland. We beginnen half januari weer met Fostimon en Dexamethason en na 2 weken heb ik al 2 rijpe follikels! Dus de Pregnyl erin en ons best doen! We verwachten er niks van en rekenen erop dat het wel een maand of 6 zal duren voordat ik zwanger word. Dat vinden we ook niet erg, want dan kan ik mooi nog even verder afvallen. En verder afvallen deed ik, alleen was ik toen wel al zwanger! Op 9 februari 2011 testte ik positief en tot de helft van de zwangerschap viel ik alleen kleine beetjes af. In oktober 2011 ben ik uitgerekend. 2 dagen voor de uitgerekende datum word ik ingeleid. Mijn zwangerschap is ondanks mijn BMI van 46 prima verlopen, ik heb geen enkele complicatie gehad! Maar het kind moest er nog uit... Na 2 dagen weeen bleef de ontsluiting hangen op 4 cm. Er kwam een gyn om de situatie te beoordelen. De zorgen die op die man zijn gezicht waren af te lezen veroorzaakten nog meer angst bij ons. We wisten hoe groot de risico's van een sectio bij mijn gewicht was. En toch hadden we de keuze gemaakt om zwanger te worden, want hoe groot was de kans op een sectio immers? We hadden dus pech... We moesten met de ambulance naar een academisch ziekenhuis gebracht worden, want de gyn durfde de operatie niet aan. Op dat moment dacht ik echt dat ik dood ging! Vreselijk... Op de OK met 3 anesthesisten en 3 gyn's: De ruggenprik zat er na meer dan 10 keer prikken eindelijk in. Om 22:22 uur op 20 oktober is onze zoon geboren. Wat was ik dankbaar dat ik hem kon zien! Maar ik lag nog op de operatietafel, het kon nog mis gaan. Maar dat ging het niet. Dankbaar! Enorm dankbaar... Maar de angst voel ik zo weer als ik er aan terugdenk. Dus deze keer moet het anders. Dus geen Geertgen, maar gewoon het ziekenhuis om de hoek waar ik een goed gesprek heb gehad met een lieve, begrijpende gyn. Mijn BMI is nu 43 (geloof ik) en hij moet naar de 35 voordat ik weer hormonen mag spuiten...dat betekent dat ik 33 kg moet afvallen. Dat weet ik al 4 maanden en ik was er 6 kwijt, maar na 2 weken vakantie zitten er 5 weer aan. Stom! Want de tijd begint gevoelsmatig best te dringen, zoontje wordt over minder dan 4 maanden alweer 2 jaar... De wens voor een 2e kindje is enorm en vorig jaar is het gelukt om 18 kg af te vallen, helaas ben ik er daar weer 6 van bijgekomen, want ik zit weer in diezelfde vicieuze cirkel als jaren geleden... Ik wil zo graag, ik slaag voor korte periodes om goed af te vallen, maar val dan weer terug in emotie-eten. Mijn vriendin heeft vorige maand haar 2e dochtertje op de wereld gezet. Oh, wat heeft dat toch weer losgemaakt bij mij! Zoveel wilskracht om mijn doel te behalen, maar aan de andere kant zoveel frustratie en gevoelens van falen...want waarom heb ik mijn doel niet bereikt in die 9 maanden dat zij haar dochtertje heeft gedragen? Ben ik dan zo mislukt? Nee, dat weiger ik te geloven. En ik weet dat het niet zo is. Voor mijzelf, voor mijn wens om nog eens moeder te worden en voor mijn lieve knulletje KAN ik afvallen. Ik weet het gewoon! Maar dit alleen trotseren is lastig en vele vormen van begeleiding zijn kostbaar. En laat ik nou over 6 weken geen werk meer hebben en dus echt op het geld moeten letten. Ik kan geen dure shakes betalen, of eigen bijdrages aan een obesitaspoli, of consulten bij een diëtist. En ik weet dat ik niet de enige ben hierin. Dus...we moeten elkaar toch kunnen helpen? Maar laten we wel eerlijk blijven naar elkaar...met af en toe een berichtje en/of na een paar weken niks meer van je laten horen kom je er niet. Ik weet hoe dat gaat. Dus ik ben op zoek naar vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten en die echt steun wil ontvangen en geven gedurende de periode die nodig is om het doel te bereiken. Dus niet 5 kg afvallen en dan weer verslappen, want we weten dat we op die manier ons doel niet gaan bereiken. Toch?
Ik denk niet dat dit voor mij het juiste topic is, want bij mij gaat het afvallen juist makkelijker als ik er niet te erg mee bezig en er geen druk op ligt, maar ik wilde wel even zeggen dat ik het ontzettend dapper van je vind! Allereerst de keuze om niet voor de 'makkelijke' weg te kiezen en weer naar het GG te gaan, maar om eerst af te vallen en om dan naar een ziekenhuis te gaan, maar ook dat je al een keer eerder zoveel bent afgevallen. Dat die 6 kilo er nu weer bij is gekomen is jammer, maar je bent toch al een heel eind gekomen! Ik vind het echt ontzettend knap!
Dankje En ik kan me voorstellen dat dit idd niet voor iedereen de juiste insteek is wat betreft afvallen. Ieder heeft zijn eigen weg Jij heel veel succes met de weg die jullie nog verder moeten afleggen voor nog een zwangerschap!
Heb je ooit een maagband overwogen? Ken iemand in soortgelijke situatie, inmiddels 35kg lichter en zwanger . Verder heel moedig van je en hoop dat het je gaat lukken!
Annedore de eerste stap is gezet door dit verhaal op papier te zetten en in te zien dat er wat moet gebeuren. Ik kan je helaas ook niet helpen, ik ben onlangs 16 kg afgevallen door weight watchers. Daar hebben ze ok aandacht voor emotie eten etc. Misschien een idee om een tijdelijk gratis online abonnement te nemen? Ik wens je veel succes met de strijd tegen de kilo's en ik hoop voor jou dat je droom uit gaat komen!
Annedore, wat een verhaal! Dapper hoor van je! Eerlijk! Ikzelf ben (voordat we de mmm ingingen) 25 kilo afgevallen. Dit ging bij mij vrij makkelijk....3x per dag eten en voor de rest veel water, thee en fruit. Het begin is moeilijk, maar toen ik resultaat zag vond ik het zelfs leuk! Ik hoop dat je ergens steun vinden kunt. Idd misschien gratig abonnement ergens?!? Ik wil je in ieder geval veel succes wensen!!
ik heb geen advies voor je maar wil je even heel veel sterkte en success wensen... kom op, je kan het!
Moet je voor een maagband ook geopereerd worden? Want ik ben daar dus heel bang voor. Overigens ken ik iemand met een maagband en die valt niet af, want ze blijft gewoon ongezond en veel suiker eten, maar dan kleine porties over de dag Dankjewel voor je tip en aanmoediging!
Wat doen anderen vandaag aan beweging? Ik heb net met man, kind en honden 45 minuten gewandeld. Ik ga werken van 10:00 tot 18:30 en eet daarna bij mijn ouders waar mijn zoontje blijft slapen. Zal vanavond dus wel iets te laat worden om nog te gaan lopen/fietsen. Gelukkig fiets ik nog 60 minuten vandaag, in 4 stukjes van een kwartier. Ik heb ontbeten met overnight oats: havermout, amandelmelk, geprakte banaan, vanille, kaneel en geraspte kokos. Nachtje in de koelkast laten staan en klaar. Had er nog wat meloen bij en een glas water. Nu een kopje koffie met 2 stukjes extra pure chocola en 2 glazen water! En dan spring ik nu op de fiets! Succes met wat jullie vandaag allemaal willen bereiken!
Bewegen is bij mij het grootste probleem; Ik heb er echt een bloedhekel aan. Ik loop 5 kilometer per dag om onze zoon naar school te brengen (en op te halen, en weer te brengen, en weer op te halen en.. ), maar verder.. Ik werk vanuit huis, hoef ik alleen maar voor achter m'n laptop te zitten, dus verder errrg weinig beweging. Sporten met andere om me heen durf ik niet. Ik schaam me altijd zo voor mezelf, en nog meer als ik met zo'n rood plofhoofd rondloop omdat ik me inspan. Ik zou dolgraag een lopende band hebben thuis, maarja, een beetje lopende band kost al snel een paar honderd euro.. Dat zit er dus niet in. Hier vanmorgen begonnen met een schaaltje watermeloen, verder alleen maar water! Straks tussen de middag zoveel soep als ik wil (in de kippensoep, groentesoep en tomatensoep van de AH zitten echt ontzettend weinig calorieën per 100ml) en verder heb ik nog geen idee!
Wil je gaan afvallen dan is een goed ontbijt idd belangrijk. Dat zet de motor van je lichaam aan om te gaan verbranden. Lijkt mij qua beweging wel goed Succes
Ik vind het ook moeilijk om voldoende beweging in te passen in mijn leven hoor. Oefeningen voor rug en schouders van de fysio schieten er dikwijls bij in Vanochtend begonnen met 3 kwartier wandelen met de honden. Net 3 kleine speltboterhammetjes op met in kokosolie gebakken ei. En een beker amandelmelk met carobepoeder, soort chocomel dus Ga nu opschieten, want moet over een uur op mijn werk zijn. Bijna weer weekend!
Na het mislukken van 3 drie cryo tp's en een miskraam heb ik destijds ook besloten om te gaan afvallen. Ten eerste omdat je dan toch vruchtbaarder bent en ten tweede omdat we dit keer in NL een ICSI poging wilden doen en die BMI eisen hanteren (zoon is in Duitsland gemaakt) . Ik ben met het Cambridge dieet begonnen, dit is op basis van shakes/soepen/pap/repen. In eerste instantie ben ik begonnen met de 500 kcal variant en naarmate ik verder kwam met hardlopen (Evy) ben ik overgestapt op de 800 kcal. Het is de eerste tijd wel moeilijk want je mag echt niks bij eten.. Enige wat je mag is water, thee en zwarte koffie. Je boekt daarentegen wel snel resultaat wat dan ook weer motiveerd. Ik ben zo 30 kilo afgevallen en inmiddels weer zwanger. Dit dieet kan je trouwens niet in de winkel kopen, je gaat naar een verstrekker/consulent hiervan en die houdt je ook in de gaten en je komt daar iedere week terug voor controle.. Succes met de strijd tegen de kilo's!!
Ik ben bekend met het cambridge dieet. Ben er vorig jaar 18 kg mee afgevallen in 2 maanden. Doe het nooit meer...
Hier hetzelfde probleem. Wij zitten ook in het traject en ik moest ook minstens 15 kilo afvallen. Ondertussen ben ik er al 13.5 afgevallen en sta ik een beetje stil blijkt heel normaal te zijn volgens de dietiste. Ik ben er niet blij mee want maandag is D-Day in het ziekenhuis. Ik hoop echt dat het hierdoor niet nog verder verschoven word het duurt al allemaal zo verschrikkelijk lang.Want nijmegen hanteert de regel onder de 32 bmi anders doen ze echt moeilijk. Maar ik heb alleen mijn eetpatroon aangepast met hulp van de dietiste en ben gaan sporten. En onder sport versta ik het wandelen met de hond gemiddeld 45 min per dag en op mijn hometrainertje 20-30 min en dan buikspieroefeningen. En ik heb er zo een bloedhekel aan Ik vind het echt knap van je want ik zelf snap ook hoe verrekte moeilijk het is dat afvallen.
Hoi hoi, Ik ga me aansluiten bij deze club. Ik ben nog niet echt actief, maar ik denk wel dat dit iets kan bijdragen aan het zwanger worden. Ik ben Merryn, 31 jaar en getrouwd. Ik heb al zo lang ik me kan herinneren overgewicht. Vroeger beperkt, tegenwoordig een stuk meer. Mijn BMI is momenteel 45. De laatste 30 kilo die ik aangekomen ben zijn vooral veroorzaakt door een behoorlijk medisch verleden. Ik ben ernstig ziek geweest en heb een klein jaar (onder andere) prednison moeten gebruiken. Daarnaast is door alle medische behandelingen die ik heb gehad mijn schildklier zeer vertraagd gaan werken waar ik ook van aan kwam. Inmiddels zijn mijn medicijnen hier voor goed ingesteld en is afvallen gelukkig ook een haalbaar plan (na bijna 2 jaar geklooi ermee). Wat betreft zwanger worden. We zijn sinds anderhalf jaar bezig zonder succes (op een hele vroege miskraam afgelopen februari na). Dat ik nog niet zwanger ben kan ook aan mijn niet goed ingestelde schildklier liggen, maar overgewicht en de medische behandelingen van een aantal jaar geleden helpen natuurlijk niet mee. Over een kleine 2 weken hebben wij een afspraak in het ziekenhuis om te gaan onderzoeken hoe het er bij ons voor staat. Maar met dit gewicht ga ik er eigenlijk van uit dat ik geen behandeling ga krijgen. Ik hoop dat ik onder andere daarom een heleboel kilo's (iig die door ziekte, liefst meer) kwijt kan. Ik eet over het algemeen vrij gezond en val heel moeilijk af, erg lastig, maar goed. Ik sport 2 tot 3 keer per week en op de dagen dat ik dat niet doe probeer ik een stuk te wandelen of fietsen. Ik moet eerlijk zeggen dat dit laatste er wel eens bij in schiet. Nou ja, heel verhaal geworden. Ik hoop hier veel aan te kunnen hebben. Groetjes, Merryn