Dank jullie! Heb Gemaild. Ik heb alleen zijn privé nummer, vind ik ook zo raar om op te bellen.. En op dit tijdstip is er niemand meer te bereiken op school.. Daarom even een mailtje. Ik ben benieuwd! Ik wil aan de ene kant laten zien dat ik graag wil, aan de andere kant niet te opdringerig overkomen..
snap ik.. mailtje is toch prima.. Ik ga voor je duimen. Werk je nu ook op een school? Of zit je zonder baan?
Lief dank je. Nee ik werk gewoon Heb nu een groep 7. Het is een zwangerschapsverlof, en tot de zomervakantie. En het is 5 dagen in de week, heerlijk dus!
Goed dat je hebt gemaild. Ik vind dat inderdaad gewoon kunnen hoor! Je mag best wel laten weten dat je echt interesse daarin hebt. Spannend hoor! En tsja... ik kan wel zeggen dat we eens wens hebben. Die hebben we ook, we gaan volgende cyclus beginnen... Maar we willen eigenlijk niet naar de gyn toe want dan gaat ze meteen dat traject van clomid e.d. dadelijk in gang zetten. Terwijl we het zo graag zelf willen proberen. Maar ben ergens wel nieuwsgierig of ik nog pcos heb. Heb gewoon het vermoeden dat het nu goed zit, maar weet niet waarom... Ik heb het gevoel dat wij best op de gewone manier en zonder hulp zwanger kunnen raken, ook al zei ze dat die kans echt heel klein is bij ons. Maar ik weet dat ik ovuleer... Nou ja, we zullen het zien. En we gaan niet een jaar wachten hoor. Misschien na een half jaartje proberen ofzo.
Xelles: spannend!! Hoop dat je snel een reactie hebt op je mail! Pitahaya: fijn dat jullie er toch zo positief in staan! Hoop dat je gevoel juist is en dat je geen hulp nodig hebt om zwanger te raken
Pithaya; wat een geduld zeg! Ik was t zelf proberen snel zat hoor. iedere keer dat afvragen of je ovuleerd of niet... hopelijk snel raak wie weet
Vanwege omstandigheden hier al een paar dagen niet gepost. Dinsdag bij de gyn gesprek gehad day na de echo ook de bloedwaarden typisch past bij pcos. SSchildklierwaarde was goed. Ik heb primolut en chlomid mee gekregen en we kunnen dus beginnen wanneer we willen. Het plan was om te beginnen na de bruiloft van mijn beste vriendin, over 3 weken. Mits ik van te voren niet zelf menstrueer natuurlijk. Maar ik begin nu toch wat te twijfelen omdat mijn vader kanker heeft en hij nu in de molen zit voor ct scan, chemo's en in juli nog een operatie (heeft deze maand ook al operatie gehad). Aan de ene kant zou het een geweldig lichtpuntje in een spannende en moeilijke zijn (vooruitzichten van vader zijn wel positief gelukkig!), aan de andere kant is het zo jammer dat de eerste blijdschap van een zwangerschap, de eerste weken of maanden toch niet helemaal genieten zijn en dat ongerustheid enz overheerst. Ik kom er niet uit. Beide (wel van start, niet van start) hebben zijn voordelen en nadelen als ik het zo kan noemen.
Heftig Catmommy.. Ik begrijp je tweestrijd.. En het is ook een beslissing die jij alleen kan maken. Het is jou gevoel! Heel veel sterkte met je vader. Fijn dat de vooruitzichten positief zijn.
Doe wat goed voelt, Catmommy. Weet wel dat het hele traject ontzettend lang kan duren.. Sterkte. En succes met het maken van een beslissing.
Catmommy; herkenbaar ! Mijn vader heeft ongeneeslijke kanker en nu chemo om de tumoren te laten slinken. Toen ik dit hoorde wilde ik graag dat hij zijn klein kinderen leerde kennen. Maar later bedacht ik dat WIJ zon belangrijke keuze niet moesten maken omdat een ouder kans heeft op overlijden. Het gaat nog steeds heel goed met hem en de chemo slaat goed aan. Ik hoop natuurlijk dat we snel zwanger zijn en denk dat mijn vader hierdoor ook meer energie krijgt! Wie weet helpt mijn verhaal jou een beetje? Hier minder bloed dan gister, dus ik hou moed dat het geholpen heeft!!!
oei catmommy wat n heftige beslissing om te nemen. Aan de ene kant,het traject kan lang duren en tegen die tijd kan er wel weer wat anders zijn. aan de andere kant kan ik me ontzettend goed voorstellen dat je nu even ruatig wil doen en je concentreren op je vader. heel veel succes catmommy....doe wat goed voelt voor jezelf.
Je kan ook nog aan geven dat je inderdaad een kinderwens nu hebt. En via de gynaecoloog kijken of je nog pcos hebt en aan de hand daarvan beslissen of je wel of geen hulp wilt. Het is niet zo dat je dan direct ook het traject in moet ofzo. Zo heb je antwoord op je vraag en kun je het alsnog gewoon zelf proberen.
Elles, zou super zijn, een vaste baan! (Vooral nu in het onderwijs!!) Catmommy, een moeilijke beslissing. Weet je vader van je traject? Zo ja, wat vindt hij er van? Mijn vader is sinds kort begonnen met bestralen. Hij wist dat ongeveer tegelijk op het moment dat wij met icsi gingen beginnen. Nu het bij ons toch gelukt is geeft het hem wel weer extra energie. Maar daarvoor was het ook wel weer om twee dingen druk maken, dus er zitten twee kanten aan ja. (En bij jouw vader is het nog heftiger, chemo is veel heftiger dan bestraling) Goed over nadenken en heel veel sterkte en succes met je beslissing! Hier alles goed hoor! Kan het nog steeds moeilijk geloven en kan niet wachten tot volgende week vrijdag. Heb verder eigenlijk ook helemaal geen kwaaltjes, geen gevoelige borsten, niet misselijk... Alleen iets meer moe meen ik... (Maarja wellicht ben ik door al die spuiten wel wat gewend qua hormomen???) naja moet het maar niet te hard roepen want wat niet is kan nog komen! Maar krijg zo wel weer de behoefte aan bevestiging...
Wat heftig catmommy en aimee! Ik vind ook dat je op je gevoel moet afgaan. Je bent toe aan een kindje of niet. Je weet niet wat de toekomst brengt. Misschien gebeurd er dan ook wel weer iets waardoor het niet goed uitkomt. Ik denk dat een stabiele relatie en financiële zekerheid het belangrijkste is, de rest gebeurt je zonder dat je er invloed op hebt. Dus niet uitstellen als je het mij vraagt, maar tis een behoorlijke beslissing dus vertrouw op je gevoel en dat van je partner
Ik begin de eerste bijwerkingen van de clomid te herkennen. Zo ben ik ineens van alles kwijt, van die domme dingen als waar deed ik mn schoenen uit en waar ligt mn zonnebril. Ook een tragere stoelgang. Herkennen jullie dat?
Wauw meiden, bedankt voor alle steun! Ik denk dat we maar 'gewoon' beginnen. Het bericht van aimee zorgde ervoor dat ik mezelf de vraag stelde: stel dat de kanker van mijn vader ongeneeselijk bleek te zijn? Wat zou ik dan willen? Daar hoef ik niet over na te denken. Dat mijn vader mijn kindje en zijn kleinkindje nog kan leren kennen of voelen schoppen of op de echo kan zien. Dan wil ik liever vandaag dan morgen beginnen en last van bijwerkingen op de bruiloft van mijn bestie neem ik dan ook voor lief. En dat er altijd wel iets aan de hand kan zijn klopt ook. Er is eigenlijk altijd wel iets waardoor het niet helemaal uitkomt. Maar ik zou het zo jammer vinden dat je het grootste geluk van de wereld moet delen met de momenten die tot nu toe het moeilijkste zijn in mijn leven. Dat het zo dubbel wordt. Dat lijkt me vreselijk moeilijk. Dinsdag waren we naar de gyn voor het bespreken van het behandeltraject voor onze kinderwens en vandaag gesprek met de arts van mijn vader over die behandeling. Zo dubbel! Overigens weten alleen mijn 2 beste vriendinnen over de behandelingen en mijn 2 nichten waar ik close mee ben. Verder niemand. We stappen nog maar net de molen in en hebben daar voor nu nog geen behoefte aan. Aimee en Lets, sterkte met jullie vader ook!