Hoi allemaal, ik wil even graag me hart luchten. Ik ben nu 7 weken zwanger en ben daar echt heel erg blij mee, alleen ik voel me niet blij. Alles is teveel, ik slaap heel erg slecht, me vriend zit ik steeds af te snauwen, ik heb nergens zin in en zou wel een hele dag in me eentje willen zijn. Hebben meer mensen hier last van? wat kan ik hier aan doen, wil zo graag genieten van mijn zwangerschap. Ben daar buiten om gigantisch moe maar slapen lukt me gewoon niet en als ik wel een keer slaap dan ben ik na 2/3 uur klaarwakker voor de rest van de nacht.
Tuurlijk ben je wel blij. en kan goed begrijpen dat je dat niet kan uitstralen als je je ellendig voelt. Bovendien nemen die hormonen alvast een loopje waardoor je lichaam gewoon niet zichzelf is. Laat het een beetje los, genieten komt later wel. Eerst die kwaaltjes en vermoeidheid overwinnen en daarna nog tijd genoeg om te genieten. Ik ben nu 19 weken en pas sinds een week of 2-3 bewust aan het genieten omdat ik ook ellendig en ziek was ofwel nogal ongerust was. Nu begint het stilaan te beteren. ook de buik groeit en de baby beweegt. veel concreter nu
Heel herkenbaar meid heb ik ook gehad en nu nog soms. Ook de vraag 'kan ik het straks wel aan' etc. Heeft ook echt met je hormonen te maken. En ook met slecht voelen, ik zit al 4 weken thuis ivm misselijkheid en overgeven je voelt je dan moe en futloos dat maakt ook dat je dan minder blij bent. Dat gaat vast nog komen, dat hou ik mezelf ook voor
Ja heel herkenbaar.. Ik was (en ben!) dolgelukkig met de zwangerschap, maar door het vele spugen, bloedverlies (gelukkig maar twee keer een heel klein beetje en niets aan de hand of de echo's) en pijn in rug en benen was genieten er niet echt bij.. Sinds een week of twee begint alles weg te trekken, en dat in combinatie met m'n buik die een beetje begint te groeien, zorgt ervoor dat ik het nu langzaam maar zeker steeds leuker begin te vinden, en er echt oprecht van kan genieten. Succes meis, zwangerschap is helaas niet 9 maanden op een wolkje, het is af en toe plat gezegd gewoon even kut, en dat mag ook best gezegd worden hoor! Hoop dat het bij jou ook snel fijner wordt allemaal
Herkenbaar! Ik ben ook zo vreselijk moe, slaap slecht, misselijkheid gaat gelukkig wel beter nu, maar eten is nog steeds erg lastig omdat ik niks lekker vind smaken. Ik heb al een klein mannetje rond lopen, die heerlijk alles aan het ontdekken is en zijn (en mijn) grenzen aan het verkennen is. En dat is dan best lastig Ik maak me ook meer zorgen als toen bij mijn zoontje. Ik durf ook niks te voelen voor dit kindje lijkt wel. Ben zo bang dat het mis gaat. Nee genieten kan ik er nog niet van En daar voel ik mij dan weer vreselijk schuldig over, want het is absoluut gewenst. Volgende week heb ik weer een echo, ik kan niet wachten tot het zover is.