Hallo allemaal, Ik ben nieuw op dit forum, dus vergeef me ajb als ik dit bericht op de verkeerde plaats post! Ik zal even mijn verhaal vertellen... Ik ben 27 jaar, heb een gezond gewicht. Op 15 februari kwam ik erachter dat ik zwanger was van ons (en mijn) eerste kindje. Dit was niet gepland, maar wij wilden het kindje met open armen ontvangen. Helaas heb ik een maand geleden een miskraam gehad, waarbij na vijf dagen en teveel bloedverlies een curettage plaats vond. Op het moment van de miskraam was ik acht weken zwanger en het hartje klopte al twee weken niet meer. De gynaecoloog heeft na een inwendige echo eerst zelf nog geprobeerd alles eruit te "schrapen", maar dit ging niet. Het kindje heb ik zelf thuis verloren, maar het vruchtzakje zat te stevig ingenesteld en de gynaecoloog vertelde mij dat mijn lichaam het er niet zelf had uitgekregen. Gelukkig maar dat ik voor de curettage had gekozen dus. Na de curettage voelde ik mij goed. Nauwelijks bloedverlies (klein beetje roze afscheiding voor een paar dagen) en geen pijn. Moest alleen een paar dagen in bed blijven ivm het bloedverlies. Even aansterken en... verwerken wat er allemaal ineens gebeurd was! Korte tijd later voelde ik pijn in mijn buik. Vooral rechts, maar ook links. Soms tegelijk. Vrijen deed ook pijn en voelde anders. Ik ben nog niet ongesteld geweest (ik weet dat dit lang kan duren). Tijdens mijn zwangerschap ervaarde ik ook pijn rechts onderin mijn buik. Ik heb steeds aan mijn eierstokken gedacht, maar zwanger zijn was geheel nieuw voor mij en de verloskundige zei dat het waarschijnlijk gewoon bandenpijn was. Prima. Echter, nu na de curettage werd de pijn erger (wel nog goed te doen, maar vreemd) en ik vertrouwde het niet helemaal. Vandaag langs geweest bij een andere gynaecoloog en een inwendige echo gehad. Nu blijkt dat er in mijn rechtereierstok een cyste zit van 7 cm en in mijn linkereierstok een berg "eiblaasjes", zoals zij het noemde, en bloed. Ik heb aangegeven dat ik al heel lang het idee had dat mijn hormoonspiegel op de een of andere manier uit balans was. Ik weet er nauwelijks iets van, alleen dat dit vrij gecompliceerd is, dus durfde er nooit voor naar de dokter. Waar ik dit voornamelijk door dacht is de heftige acne die ik al sinds mijn 15e heb (12 jaar dus!). Ik heb tussen mijn 16e en 19e drie RoAccutane kuren gehad (heftige medicijnen die vooral de talgproductie volledig stil legt) die het elke keer helemaal oplosten, gelukkig. Maar jaren later loop ik er nog steeds mee... Ook merk ik sinds vorig jaar dat ik ineens allemaal kleine haartjes in mijn gezicht heb gekregen? En ik kreeg een schattig haarstreepje op mijn onderbuik naar beneden, waar ik niet zoveel van dacht. Doordat ik dit aangaf begon de gynaecoloog wel even over PCOS. Ik dacht hier zelf ook al eerder aan. Tijdens de pijn van de afgelopen weken heb ik natuurlijk een hoop informatie opgezocht over verklevingen, hormoonverstoringen, PCOS enz. Ze heeft, buiten de echo om, alleen geen tests gedaan verder en ik moet over drie maanden terugkomen om te zien hoe het er aan toe is. Het enige wat ik nu dus moet doen is drie maanden wachten. Als ik ongesteld word, mag ik met de pil beginnen (ik stel mijn kinderwens nu dan liever nog even uit tot ik er echt helemaal klaar voor ben..) en als ik accuut extreme pijn krijg moet ik naar het ziekenhuis om de cyste te laten verwijderen. Kennelijk zitten mijn eierstokken helemaal achter de baarmoeder door het gewicht van de cyste (en blaasjes?). Dus het risico bestaat dat de eierstok om zijn as draait en beklemd raakt wat ervoor zorgt dat er geen bloed meer in stroomt. Ik ben overigens voor mijn zwangerschap regelmatig ongesteld geworden. Ik was nog niet bezig met kinderen krijgen dus hield eigenlijk nooit mijn cyclus precies bij, maar zag het aan mijn gezicht (acne) als het eraan zat te komen... Ik denk niet dat het heel onregelmatig was, misschien een paar dagen verschil her en der. Daarnaast dus de acne, en extra beharing.. Ik heb op mijn 16e de Diane-35 gekregen tegen de acne (wat niet hielp) en heb deze 9 jaar lang doorgeslikt als anticonceptiemiddel. Mijn vraag is nu... Is het niet de bedoeling dat de gynaecoloog een bloedonderzoek doet naar mijn hormoonverhoudingen? Ik weet nu dus eigenlijk niks.. En als ik straks wel gewoon ongesteld word, en ik begin aan de pil, is dat niet erg? Ik vind het ontzettend verwarrend allemaal, misschien dat mijn bericht daarom ook een beetje van de hak op de tak springt... Maar ik weet niet of ik moet verwachten dat ik PCOS heb, of niet. En of dat eigenlijk verschil maakt... Wanneer noem je het PCOS? En wat ik nu het beste kan doen... Heeft er iemand ervaring, of kan iemand zijn/haar mening geven? Voel je vrij! Ik zie dus op websites staan dat als je '2 van de 3 kenmerken hebt' je het PCOS kunt noemen. Daar voldoe ik aan. Ik heb alleen geen overgewicht en mijn menstruatie lijkt regelmatig. In ieder geval voor mijn zwangerschap. Sluit een regelmatige menstruatie en geen overgewicht hebben PCOS per definitie uit? En kan mijn miskraam bijvoorbeeld hierdoor komen, of was dat gewoon pech? Mijn excuses voor mijn rommelige berichtje. Ik schrijf maar gewoon op wat er in mijn hoofd schiet en ik hoop dat iemand er wat wijs uit kan maken . Ik hoor graag jullie ervaringen! Liefs! Marlies P.s. Alle dames die zwanger zijn, gefeliciteerd!! Ik vond het heel bijzonder om mee te maken... Het was een schok, maar de liefde stroomde al heel snel vol warmte door mij heen. Verdrietig om nooit te weten wie dit kindje was.... Geniet van de zwangerschap en van jullie mooie telgjes straks
Beste Marlies, Wat verdrietig dat je een miskraam heb gehad. En ik begrijp je behoefte om te weten of er iets aan de hand is. Ik heb Pcos en weet dit al vanaf mijn 18e. Toen heb ik onderzoeken laten doen naar het uitblijven van een menstruatie. Ik wist alleen nooit hoe men mijn 'aandoening' noemde. Daar ben ik pas achter gekomen toen ik al een half jaar in de medische mallemolen zat. Bij Pcos heb je teveel mannelijke hormonen, waardoor je eisprong sporadisch plaatsvindt of zelfs uitblijft. Daar kom je alleen achter met bloedonderzoek en dat doet men alleen bij een kinderwens. Of als je op je 18e nog niet ongesteld bent geweest. Je hormoonhuishouding kan namelijk weer veranderen, waardoor de Pcos verdwijnt. Het heeft nu dus nog niet veel zin om het te testen. Maar wees gerust, als je Pcos hebt, zijn er mogelijkheden om de eisprong op te wekken. Ovulatie inductie, heet dat. Ik heb 1 prachtige, lieve dochter en zit nu in het traject voor een brusje. Overigens voldoe ik aan geen van de andere symptomen. Ik heb maat 34/36, nooit acne gehad en geen last van overbeharing. Staar je daar dus niet blind op, het hoeft niets te betekenen. De pijn in je buik kan ik ook niet plaatsen. Daarbij zou ik eerder aan endometriose denken, zeker gezien je verhaal. Maar, ik ben geen dokter 😃. Heel veel sterkte met alles!
Hoi Manon, Dankjewel voor je berichtje! En heel leuk om te horen dat je een prachtig dochtertje hebt . De pijn rechts (wat ik het meeste ervaar) werd volgens de gynaecoloog verklaard door de grote cyste in mijn rechter eierstok, en het feit dat beide eierstokken achter mijn baarmoeder zijn geklapt/gedraaid verklaarde volgens haar ook dat ik soms links pijn voel.. en dan vaak ook aan beide kanten tegelijk. Ik begrijp dat PCOS een stuk ernstiger is of kan zijn dan "zomaar" een cyste, maar voor mijn gevoel zou PCOS veel verklaren... Maar hoop natuurlijk dat dit het niet is en de cyste gewoon slinkt! Ik lees trouwens op andere forums (of was het fora?) verhalen van vrouwen die met een cyste van 7 cm niet zomaar mochten blijven rondlopen ivm het gevaar dat de boel gaat draaien... Is het niet gevaarlijk dat ik hier maanden mee ga blijven lopen? Ik vind drie maanden echt lang!
Brusje is BRoertje of zUSJE Hier ook een die-hard PCOSer. Bij mij kwam het aan het licht doordat ik na een miskraam (5+3 weken) niet meer ongesteld werd. Voordat ik aan de pil ging werd ik ook bijna niet ongesteld. Ik kreeg allerlei kuurtjes om het op te wekken en op een gegeven moment doorgestuurd naar de gynaecoloog. Daar was de welbekende "kralenkrans" zichtbaar, al die eiblaasjes dus. Bij mij hebben ze toen wel bloed afgenomen om het zeker te weten. Daaruit kunnen ze je hormoonwaardes bekijken. Hier werd dus overduidelijk dat het PCOS was. Ook ik heb verder geen symptomen. Echt helemaal niets. Gezond gewicht, geen puistjes, geen heel extreme lichaamsbeharing.. Alleen dus vrijwel geen menstruatie. Zie mijn handtekening en je ziet dat het niet het einde van de wereld is Je zou eens om bloedonderzoek kunnen vragen om het zeker te weten.
Haha ohja! Grappig... Ik las weleens vaker van die leuke "vaktaal" . Gefeliciteerd met je zwangerschap Elles!! Echt mooi om zoveel geluk te zien hier Ik maak me niet extreem veel zorgen om PCOS. Als dat het geval is, is het nu eenmaal zo.. (daar wil ik niet mee zeggen dat het niet heel moeilijk kan zijn voor vrouwen die dit hebben en graag kinderen willen, natuurlijk..) Ik wil alleen niet onnodig schade oplopen oid... En weet liever wel wat er nu precies aan de hand is. Verschillende verhalen horen helpt heel veel! Thanks!
Haha, ja, met brusje wordt inderdaad een broertje of zusje bedoeld 😃. Sorry, ik ben inmiddels redelijk thuis in vaktaal / internettaal. Maar als je je zorgen maakt, zou ik gewoon nog eens bellen met gynaecologie. Je angst klinkt me niet vreemd in de oren. Zeker gezien het verhaal van mijn beste vriendin: zij raakte zwanger en kreeg al vrij snel erge buikpijn. Geen bloedingen, maar veel pijn. Die pijn ging van erg, naar mega, naar extreem, naar onhoudbaar. Ze bleek een cyste op haar eierstok te hebben, die in de verdrukking kwam door haar groeiende baarmoeder. Met 11 weken is zij onder algehele narcose geopereerd en is 1 eileider verwijderd. Uiteindelijk is ze bevallen van een gezonde jongen en kan nog steeds zwanger worden, maar ze had het liever geweten voor ze zwanger raakte. Dan had ze wellicht een andere behandeling kunnen ondergaan. Ik zou het dus zeker navragen. Ik ben vandaag met m'n schoonma naar de sauna geweest. Ze was aan het vissen, hihi! Ze moest eens weten 😜 Elles, gefeliciteerd met je zwangerschap! Nog even en je gaat leven voelen. MAGISCH is dat!! Geniet ervan
Ah dank je, dames 😊 voelt nog heel onwerkelijk soms... Zo, Manonmama, dat is wel heel heftig ja!! Gelukkig dat het verder niets in de weg staat, maar kan me voorstellen dat ze het eerder had willen weten. Liesje, als jullie straks bewust voor een kindje willen gaan, neem ik aan dat je het wel wil weten of je PCOS hebt. Ik zou ook gewoon inderdaad eens de gyn bellen. Wij hebben bijna een jaar weggegooid namelijk, omdat we het niet wisten. Zonde van de tijd..
Kun je je ten alle tijde laten testen op pcos bij de huisarts? Ik zit nog maar in de 2e ronde maar ben ook heel licht ongesteld. Kan ook door het ontpillen komen. Maar zou ik nu ook al naar de huisarts kunnen voor een bloedtest na 2 maanden? Of moet je daarvoor ook echt al een jaar bezig zijn?
Licht ongesteld zijn hoort volgens mij niet bij PCOS. (Tenminste.... Voor zover ik weet) Bij PCOS word je gewoon helemaal niet ongesteld.
Ik kan me ook melden. Ik had ruim 20 blaasjes in beide eierstokken. Onregelmatige cyclus, echt over beharing heb ik niet. Gelukkig!
Hier ook PCOS. Net klaar met 6 maanden natuurlijk zwanger worden. Dit is niet gelukt. Dus de volgende ronde start ik met clomid en pregnyl
Succes allemaal!! Kleine update: Had een paar dagen heel rustig aan gedaan en de pijn was een stuk minder. Eergister na het vrijen (heel voorzichtig, omdat het snel pijn doet de laatste tijd) hele heftig pijn in buik. Heel voorzichtig, met hulp, naar wc gelopen om te plassen, dit deed ook pijn (voor het eerst) en terwijl ik op het toilet zat viel ik bijna flauw. Mijn vriend heeft me plat op bed gelegd om het bloed naar mijn hoofd te laten stromen. Ik kan heel goed tegen pijn (deze pijn was echt heftig, maar niet eens zo heftig als de pijn tijdens mijn miskraam) dus vraag me af of dit niet raar is... Waarom zou ik flauw vallen? Ik was er redelijk rustig onder, maar dat onderdeel beangstigde me toch wel... Nu doe ik weer extra rustig en zo gaat het wel goed.... Vraag me af of ik hiermee moet blijven lopen of niet...
Nee, blijf hier niet mee rondlopen! PCOS an sich hoeft niet meteen een probleem te zijn, hier ook zo'n geval met weinig tot geen symptomen en al 2 keer zwanger geworden zonder hulp. Dat je zo'n pijn hebt dat je flauw valt lijkt me echt niet normaal en ik zou niet nog 3 maanden blijven rondlopen met alle risico's die daarbij horen.