ik wil niet echt ontmoedigen, maar ons is inderdaad verteld dat het voor iemand met adhd crusiaal is op welke manier je de puberteit doorkomt. de prognoses zijn niet echt rooskleurig. verkeerde vrienden staan met stip op 1. ze laten zich gemakkelijk opjutten omdat ze bijna geen rem hebben.daardoor kunnen ze voor allerlei doeleinden gebruikt worden. in de puberteit komt pas echt duidelijk naar voren dat ze zich moeilijk dingen aanleren dan een normaal kind. daarover heb ik eergister een heel gesprek gehad met de ortopedagoog van school. je gaat nu pas echt goed zien en voelen wat de beperkerking ( vooral qua iq ook ) inhoudt. dat ze steeds minder in staat zijn het gat te camoufleren. ze legde het heel mooi uit maar ik vind het moeilijk om naar jou toe terug te verwoorden. waar ik bijzonder bang voor ben is dat hij de overstap gaat maken naar drugs. het is alom bekend dat heel veel mensen met adhd drugs gebruiken omdat het min of meer dezelfde werking als ritalin heeft. ook het feit dat hij zich neit aan regels kan/ wil hoduen en schopt tegen elke vorm van autoriteit of dat nu zijn moeder of de juf is baart em zorgen. ook dat hij geen besef van de waarde van geld heeft baart me onzettend veel zorgen. ik ben hel erg bang hoge schulden te gaan krijgen in de toekomst. en vooral de prognose dat 60 procent van de mensen met adhd in de (jeugd)gevangnis terrecht komt ( al dan niet door toedoen van "vriendjes" ) ligt me zwaar op de maag. je snapt wel dat het voor als deze dingen crusiaal is met wie hij omgaat. echter heb je er geen controle op hebben wij gemerkt. 2 jaar geleden was hij wat dat betreft volledig losgeslagen. en als we hem verbieden om te gaan met bepaalde mensen dan liegt en draait hij alles bij elkaar om er toch heen te gaan ( kwamen we maanden later weer achter) of hij loopt gewoon weg om heel de avond weg te blijven. hij heeft om die reden ookal een paar keer helemaal weg willen lopen en werd depresief. gelukkig heeft hij wat die vrienden betreft het ligt gezien, maar ik heb niet de illusie dat we er zijn. momenteel heeft hij allerlei lichamelijke klachten die wijzen op heel veel opgebouwde spanning.de vriendin die hij nu heeft is een ware obsessie voor hem, daarvoor moet alles wijken, letterlijk. ik vrees dat dit soort verhalen niet echt bemoedigend zijn voor jullie, en ik wil er zeker niet iemand mee ontmoedigen.
..maar het is wel de realiteit(helaas) en zo worden alleen maar mijn vermoedens bevestigd... dat van het geld is hier ook heel herkenbaar, ben zeker ook bang als hij later geld gaat verdienen, dat hij zich alleen maar in de schulden steekt, want de waarde van geld kent hij niet.. Wat mijn oudste ook erg heeft is dat hij nooit van huis af wil..dus logeren dat doet hij dus echt niet, hij heeft dan een soort verlatingsangst..ergens spelen is ook erg lastig, het liefst wil hij dan alleen maar hier thuis spelen met iemand..als we op visite gaan bij mijn moeder dan wil hij niet mee, omdat dat dan te ver rijden is en hij daar geen zin in heeft. Herken jij dit ook?
van dat logeren dat kan nog wel beter worden. soms maken ze toch nog een ommezwaai door, soms niet daar kan ik eigenlijk niet veel zinnigs op zeggen.van het nergens heen willen wel bij mijn zoon dan, hij wil ook veel niet meer maar dan puur van dwarsigheid of geen zin. het zijn alle twee dingen bij jou zoals ik ze lees die meer verband houden met het pddnos gedeelte dan met het adhd. ik herken het wel van mijn oudste ( heeft asperger) die wil nog steeds niet mee op kamp bijv. die is ook om de een of andere reden ontzettend bang van mensen met het downsyndroom en clowns. ze weet dat het stom is, ze weet ook niet waarom ze dat heeft maar je krijgt haar met geen 10 paarden mee dan. laat nu net mijn schoonzusje 2 nichtjes hebben met down. mijn dochter zit dan aan de andere kant van de kamer stokstijf op een stoel 2 uur lang. en bij de minste beweging van 1 van de 2 zit zij al startklaar om naar de deur te rennen. ze weet dat het stom is, maar zoiets is sterker.een jaar of 10 geleden zou ze dan pertinent niet mee gegaan zijn. ik heb daar toen geregeld dikke ruzie over gehad, maar ik vond het belang van mijn dochter belangrijker. zoals je ziet heeft ze zichzelf toch tot een zekere stap kunnen zetten dat ze wel meegaat. met een hoop tegenzin en met veel ruimte ertussen. enkel en alleen omdat dat sociaal wenselijk is dus. zo werkt het bij hun in hun hoofd.de maatschappij wil dat je sociaal wenselijk gedrag vertoond, voor hun is het een groot toneelstuk.
ow, misschien heb je nog iets aan wat ze altijd zegt ( misschien anna jij ook) ik weet niet of jullie bekend zijn met de film benx ( ben niks betekend dat) een film uit vlaanderen, dat is een heel goede film volgens haar om autisten te begrijpen. zou verplichte kost op elke school moeten zijn als het aan haar ligt. een klein voorbeeld. in die film wordt ben ook altijd gedwongen om goede morgen te zeggen ( hun vinden dat dwingen wordt ze geleerd op therapie, dat dat dus sociaal wenselijk gedrag is voelen ze zelf niks bij) je hoort in die film dus wat die jongen allemaal denkt, hij zegt dan iets in de trant daar is mijn moeder, ze loopt nu naar de tafel en dan gaan we ontbijten en wil ze dat ik goede morgen zeg. maar het is helemaal geen goede morgen. waarom mensen dat nu altijd willen. zo ongeveer dus. ook het feit dat ze geen geluid kunnen filteren kan enorm triggeren. ik heb eens een cursus gedaan en lieten ze 10 minuten de geluiden horen zoals autisten die horen. dan staat er dus een brandweerauto middenin je kamer enzo. en allerlei bijgeluiden die keiharder omheen doorgaan. ik werd er gillende gek van. mijn dochter mag sinds 3 jaar emt een mp3 op werken en sindsdien is haar gedrag met sprongen vooruit gegaan op school en haar rapport ook. die flipte regelmatig omdat ze gek werd van alle herrie. dan moest ze naar de achtervang daar was het tenminste rustig. soms deed ze dat dus expres ook om even rust te hebben. mensen met adhd die denken volgens mij zover niet, die kunnen eenmaal begonnen met dwars doen of druk doen gewoon zelf niet meer stoppen. en komen op die manier in de problemen.
bij mijn zoon is idd pdd-nos de hoofdstoornis en daarnaast heeft hij ook adhd, maar dat pdd-nos is sterker aanwezig. dat hij niet mee wil is volgens mij puur, omdat hij niks wil missen, soms loopt hij hier over de dijk te slenteren, terwijl iedereen binnen is. En als wij weg gaan dan denkt meneer altijd dat hij dan op de computer mag, wat natuurlijk niet altijd mag. als hij in groep 8 zit dan gaan ze op schoolkamp, nou ben benieuwd of hij meegaat, hij zegt van wel, maar denk dat als het tegen die tijd is, hij zijn paniekaanvallen gaat krijgen en uiteindelijk niet mee wil. zo heeft hij dus ook een angst voor ziek zijn/overgeven.. ook heel vervelend, als 1 van de jongste ziek is of moet overgeven, dan rent hij jankend/in paniek naar boven..als hij voelt dat hij zelf ziek is(wat nooit het geval is) dan heeft hij paniekaanvallen..en juist door die paniekaanvallen voelt hij zich niet lekker en denkt hij te moeten overgeven...gelukkig is hij nooit ziek. ik ken de film niet, maar zal het eens noteren, mischien dat me man het kan downloaden. Mischien heeft hij er idd wat aan. dat met die geluiden herken ik natuurlijk ook goed. Hij moet ook altijd op de achtergrond de tv aan, terwijl hij niet eens kijkt en iets anders aan het doen is.
ik herken wat je beschrijft van je zoon. van mijn oudste dan het de meeste. zijn inderdaad allemaal autist gerelateerde dingen om het maar ff plat te zeggen. hij kan daar nog wel iets in groeien maar het hoeft niet. het ligt er maar net aan hoe "leerbaar" hij is en zelf wil zijn ( issie nu nog te jong voor hoor) ik heb gemerkt toen mijn dochter een jaar of 13/14 werd dat ze zich ging afzetten tegen dat stempeltje. ze wilde normaal zijn, een huisje boompje beestje. gewoon gaan studeren ene en baan krijgen net als elk ander. maar jou zoon heeft net als mijn zoon adhd en die overzien het hele woord toekomst volgens mij niet eens. en het stukje "leerbaarheid"wordt ook een veel groter isseu. mag ik vragen wat zijn gemiddeld intiligentie nivo is. daar zit hem ook een groot deel van het probleem naarmate ze ouder worden. wat ik in mijn eerdere stukje beschreef. mijn zoon heeft een gemiddeld iq van 84. en hij vertoond daarmee overstemt gedrag. bijv altijd aan andere moeten zitten (echt lomp zijn of pijn doen naarmate hij drukker wordt) vanwege dat iq zie je nu dat gat wat ik beschreef steeds groter worden. hij kan het steeds minder goed bijbenen op leeftijdgenoten en kan zich steeds minder sociaal wenselijk gedrag aanmeten. wat ik opvallend vind aan jou verhaal is dat je niks zegt over doorvragen, mijn zoon was obsessief bezig met de dood en het heelal waar je dan in terrecht komt. hij bleef maar vragen, zulke moeilijke vragen dat je geen antwoord meer had. ik heb begrepen van hulpverleners dat dat ook typisch is aan met name jongen met dit soort problemen. heeft jou zoon therapie of therapie gehad? zit hij trouwens op een speciale school dat weet ik helemaal niet. dan krijg je natuurlijk automatisch al padlessen en pmt. ik zou trouwens eerst de film met je man kijken voordat je hem de film laat kijken. je kent je zoon het beste hij is best heftig. misschien is het iets voor over een jaar of 12 snap je.
wat zijn iq betreft heb ik geen idee wat de score is, maar op school doet hij het heel goed en hij zit op een gewone school, het jenaplan onderwijs. In het begin (groep 5) dacht ik dat hij niet echt kon meekomen, had vooral moeite met rekenen, maar dat gaat echt heel goed nu. Vooral in www (aardrijkskunde) is hij een kei. Ze hebben nu in groep 7 een drempeltest gedaan (is denk ik te vergelijken met cito-toets) en deze heeft hij byzonder goed gedaan. Je kan een score van laag, gemiddeld of hoog halen en hij had met alles hoog gehaald. weet verder niet wat dat in de toekomst gaat doen, want als hij er gene zin meer in heeft dan gaat het bergafwaarts, want er is wel gezeg dat hij wel zijn best moet blijven doen.. Mijn zoon vragen...haha nee mijn zoon zegt of verteld gewoon niks, weet gewoon niet wat er in zijn koppie omgaat. Als ik hem iedere dag weer vraag hoe zijn dag is geweest dan is het .."oh goed", verders niks en als ik hem specifiek iets vraag dan weet hij het niet.. Af en toe heeft hij wel eens van die hele stomme vragen, eigelijk meer domme vragen, vragen die Zelfs mijn dochter van 4 wel weet. daarin is hij nog zo'n klein kind.. tekenen doet hij wel heel graag, althans dat hoor ik dan van school, thuis tekent hij vrijwel nooit, als hij weer eens vraagt wat hij moet gaan doen, omdat hij zich verveelt dan zeg ik, ga lekker tekenen, nee geen zin in, meneer wil het liefst iedere dag, de hele dag op de computer.. Daar wordt ik ook wel eens moe van, als er gewoon niks te doen is, dan gaat hij hangen en zich vervelen en dan vind hij niks leuk.. Wat therapie betreft voor mijn zoon staat dat even stil, we staan op een wachtlijst voor een praktijkcursus voor mijn oudste, daarin gaat hij met lotgenootjes aan het werk, gaan leuke dingen doen en ook praktische dingen, weet ff niet meer hoe het precies heet, maar de wachtlijst is enorm lang.. Hij heeft een tijdje gesprekken gehad waarin hij moest leren om een gesprek te voeren en tevens het leren aankijken. daar heeft hij natuurlijk veel moeite mee. heb de film zelf even opgezocht en gevonden, heb hem gedownload en zal het idd eerst met mijn man bekijken, als ik het zo lees is het best heftig en mischien is hij idd te jong ervoor.
hij heeft met die onderzoeken, voordat we wisten dat hij pdd had, wel een aantal testen gehad, maar volgens mij was dat allemaal gemiddeld, ik zal de uitslag eens opzoeken, daar staat vast wel in wat over zijn iq in.
wat knap dat hij zich staande houdt op een gewone school zeg! qua intiligentie klinkt het me dat hij boven gemdideld intiligent is net als mijn oudste ( wat relatief normaal is bij ass) dat is in zijn voordeel tot op zekere hoogte. hij is met dat iq in staat om vreselijk door te denken en dat is dus weer niet altijd goed. ik vind eht ontzettend knap dat hij eht zo goed doet ops chool gezien zijn adhd, dat zorgt ervoor dat hij normaliter de grootste moeite moet doen om zijn verstand bij elkaar te houden en zich te consentreren als je snapt wat ik wil zeggen. en voor goede punten zul je je toch moeten concentreren. erg knap vind ik het! klaagt hij niet over een vol hoofd? mijn zoon klaagt altijd over een vol hoofd en nu hij ouder wordt heeft hij al last van zijn maag en darmen en migraine, volgens de ha door alle opgekropte spanning ( ook vanwege die vriendin denk ik hoor ) alles wat ze doen is al gauw een obsessie hé? bij jou zoon dus blijkbaar die pc. herken ik hier ook. de tijd delen met je zus, wat is dat? wat je zegt dat je niet weet wat er in hem omgaat herken ik weer heel erg van mijn zoon helaas. ik worstel daar zelf ook mee. en ook de zin dat hij niks weet, mijn zoon heeft dat schijnbaar ook. hij had de pedagoog waar hij nu contakt mee heeft gezegd dat hij zich niks meer van verder dan 2 jaar geleden kan herinneren. kun je je dat voorstellen? lekker makkelijk ook, zo kun je nergens op aangesproken worden. ik weet niet of ik het geloof eigenlijk.
dat het zo goed gaat is ook wel mede door de medicijnen, hiermee kan hij zich beter concentreren. Ik vind ook wel dat ze op school weten hoe ze met hem om moeten gaan, dat is wel weer een fijn gevoel natuurlijk. Heb geregeld gesprekken. Vanavond weer zijn portfolio gesprek, ben benieuwd. gebruikt jou oudste nog medicijnen? Geen idee of zijn koppie vol zit, mischien als hij wat ouder is, dat hij meer over zijn gevoel praat? Ben dr bang voor van niet, maar het kan...soms komt hij naar me toe en geeft me een knuffel, "vind je zo lief", zegt hij dan.. dat herinneren, ik denk dat mijn knup zich meer herinnert dan ik weet...dus ik betwijfel of het wel waar is wat jou zoon zegt.. zo komt hij wel eens met dingen, dat is gebeurt toen hij net 4 was ofzo..ben lang alleen geweest met mijn oudste (heeft ook een andere verwekker), ben ook benieuwd of hij uit zichzelf ermee komt, met vragen over vroeger..hij zegt dan wel eens dingen van, "oh daar zijn wij wel eens geweest he, toen was papa er nog niet.." dus hij weet het wel..
nee, geen medicatie meer hier. hij wil niet meer, ze hielpen wel voor de concentratie maar hij voelde zich verder zo brak en bagger en wordt er ook erg dik van. hij krijgt alleen 5mg melatonine, dat is af en aan gebruikt de afgelopen jaren. maar inmiddels vraagt hij er zelf heel sterk om. hij kan echt zonder niet slapen.
oh das wel minder dan, hoop wel dat onze knul zijn medicijnen blijft innemen. Hier gelukkig niet dik, hij is echt een spriet. Sinds een maandje slikt hij nu ook melatonine en hij denkt nu ook al dat hij niet meer zonder kan.. Hier is het 1,5mg. het gesprek ging gister heel goed, hij doet het heel goed, maar moest wel op 2 puntjes letten. Netjes werken en als hij iets niet snapt gelijk vragen, verder waren ze dik tevreden. En ze vonden hem erg lief..ook voor de anderen..(was best verbaast! maar natuurlijk fijn om te horen)
Kreeg begin van de avond een bericht van mn zoon (19) dat ie sinds vandaag niet meer op school zit, heeft 1 deel niet gehaald en dat moest perse. Lekker zeg, dat ie dan %^%$%^%^$ zn best gaat doen om t te halen, maar nee hoor. Hij denkt nu ff een jaar te gaan werken tot zn 21e (is bijna 20) (achja, er is werk zat, ligt voor t oprapen, zoek maar wat leuks uit :x) en dan n toelatingstest te doen voor dezelfde opleiding op hbo nivo. Yeah right denk ik dan, dan had je dit examen ook wel gehaald. Maar t ligt allemaal aan de wereld, niet aan hem. Sorry, moest t ff kwijt. Soms denk ik wel eens, en dat is niet leuk om als moeder te denken, eigenlijk moest er eens iets ergs gebeuren zodat ie verplicht opgenomen moest worden. Dat ie dan van de dope af moet blijven en eens inziet dat HIJ degene is die anders is en dus hulp accepteert.
ik snap je wel hoor crisje. wat jij meemaakt is hetgeen ik bang voor ben. ik vraag me ook af hoe ze denken. mijn zoon is voor de derde keer over terwijl hij geen zak uitvoerd en opstinaat en brutaal is op school. ze zeggen dan doodleuk ja, anders wordt ie nog vervelender als hij tussen de brugklassers komt. nu moet hij naar een andere locatie zijn ze d'r ook vanaf. los van het feit hoe ze dat denken te verantwoorden met al die onvoldoendes komt ie weer mee weg. en denk nou ma, lekker zeuren hoor ik kom er toch wel zie je wel. waarom zou ik mijn best doe dan? jou zoon denkt dus blijkbaar net zo makkelijk. denkt even bij het hbo binnen te komen zonder diploma en zonder motivatie of inzet. war ik me het meest aan stoor is altijd maar dat ik ik ik gedoe. en dat ze gewoon steeds weer het hele gezin onwrichten. als het aan hem ligt eet ie niet eens meer mee met eht gezin en komt en gaat wanneer het hem uitkomt. ben jij al bezig met begeleid kamerwonen ofzo? wij zijn daar sinds een half jaar wel mee bezig en we hebben nu ook weer hulp in huis. ( alweer.....) want ik zie me dit niet tot mijn 60e alleen doen.ik ben echt ontzettend bang voor de toekomst. een dikke knuffel voor jou crisje.
pff heftig hoor crisje, dit is ook mijn angst, heb nog wel even te gaan, hij is nog maar 11, maar als ik zie dat hij nu al schijt gaat krijgen hou ik me hart vast..sterkte
Owja, hij is n tijdje het huis uit. Gelukkig. Het hele gezin is er van opgeknapt zeg maar Hij ook, in die zin dat ie niet meer de eeuwige dagelijkse ruzie's tussen alle gezinsleden heeft. Hij woont sinds vorig jaar April/Mei op kamers/begeleid wonen. Er is geen 24u toezicht, daarvoor zijn ze allemaal te goed zeg maar. Maar ook daar in huis zat drama's hoor, er heeft er 1 met n mes voor mn zoon gestaan, hij ging zelfmoord plegen, want t leven was k*t en mn zoon werkte ook al niet mee (we vermoeden dat hij verliefd op m is/was?) Maar mijn zoon valt niet op mannen. Ik vind de begeleiding 10x niks, vraag mij af of er überhaupt wel begeleiding is. Maar verhaal gaat niet, hij is volwassen zeggen ze dan. En mn zoon zelf zegt er erg weinig over. Tis voor hem vooral n plek om te wonen, om hier weg te zijn, en zolang de begeleiding m niet in de weg loopt (lees: hem niet veel vraagt) vindt hij t wel best. Maar die controntatie's zijn er wel, hij is daar ook al bijna n keer buiten gezet. Wat moet ie dan? Staat ie op straat. Ik weet zeker dat hij dan met zn boeltje weer hier voor de deur staat. Maar wij willen hem niet meer in huis, maarja, je kunt je zoon ook niet op straat laten wonen. Ik hoop met alle hoop die ik kan vinden dat ik nooit voor die keuze kom te staan. De keuze's tussen begeleid kamer wonen zijn erg beperkt, neem daar ruim de tijd voor en vraag of je zwart op wit kunt krijgen dat je nog n vinger in de pap hebt als hij daar woont en volwassen is (weet niet of t mogelijk is, denk t niet, maar zou t toch ff vragen) Wij staan geheel aan de zijlijn toe te zien hoe het met hem loopt. En ondertussen komt hij toch steeds hier weer zijn aandacht vragen. En dat eindigt natuurlijk weer in drama's want iedereen is gek behalve hij. Zelfreflectie kent hij totaal niet. Helaas gebeurt nu waar ik al zijn kinderjaren bang voor ben geweest, net als jullie daar nu mee zitten. Sorry damens, ik kan jullie geen hart onder de riem steken en zeggen dat t allemaal goed komt. Zo gaat t dus niet helaas. Ik zit nu in de werkelijkheid waar ik vroeger bang voor was.
je hoeft geen sorrie te zeggen hoor crisje. ik ben niet van gister en weet ook wel hoe het zit. ik schrik dus niet van je verhaal. we hebben soortgelijke toestanden wat begeleiding betreft met een mkt gehad dus ook daar kijk ik niet van op. ik zal erom denken dat ik goed uitzoek wat we zelf nog te vertellen hebben, bedankt voor de tip. je moet dus nog goed opletten of ze je niet naaien ook vanuit de "hulpverleners"triest eigenlijk. maarja, ik loop al even mee en heb wel meer trieste acties meegemaakt van ze. ik snap heel goed dat jij er helemaal klaar mee bent hoor, ik wordt er soms ook niet goed van. moest jou zoon ook eerst terug intern in een woongroep? ons is wijsgemaakt dat dat de enige weg is naar begeleid kamerwonen.
heftig hoor crisje. bedankt voor de tip. gebruikt hij nog wel medicijnen? hoop dat het nooit zover komt dat hij de deur uit moet. Maar ja dat zullen we later wel ondervinden.
Mijn zoon heeft nooit intern ergens gewoond, alleen thuis. Hij heeft ook al zijn leven alle hulp geweigerd. Hij is tenslotte niet diegene die iets mankeert, aldus zijn woorden. Ja, nu accepteert hij n beetje hulp, maar zover ik er kijk op heb is de enige reden voor hem om dat te accepteren dat dat een eis is om daar te mogen wonen. (ik ben onlangs wel gebeld door het autisme team volwassene van de GGZ en heb daar medio Aug. een gesprek van 2u over hem, ze gaan hem opnieuw onderzoeken, heeft ie toch zelf aangevraagd, dat dan weer wel...) (Moet ik er eerlijkheidshalve wel bij vermelden dat hij mede door de huisarts, de begeleiding vh huis en ons versneld in het GGZ traject terecht is gekomen door zijn zelfmoordactie) Maarja, dan ben je evengoed weer een aantal maanden verder, en dat is dan snel want er is een wachtlijst van meer dan 1 jaar....) Dus het verhaal dat iemand eerst weer intern moet wonen om voor begeleid kamerwonen in aanmerking te komen is erg afhankelijk met welke organisatie je in zee gaat. Waar wij mee in zee zijn gegaan is er niet eens de mogelijkheid om intern te gaan. Maar de vorige organisatie had die mogelijkheid wel. Maar helaas is zijn toenmalige begeleider plotseling overleden en er waren verder geen andere hulpverleners waarmee het klikte met hem. En daarbei zag ik wonen via hun niet zitten omdat hun alleen maar zelfstandige woonruimtes hebben die in de grootste achterbuurten zitten die je je maar voor kunt stellen. Lijkt mij niet de ideale plaats voor beïnvloedbare personen.