moet ff iets kwijt... ik ga eind februari touwen, met de reden dat mn schoonmoeder ongeneeselijk ziek is. eigenlijk hadden ze volgend jaar willen trouwen maar dat versnellen we nu dus. alles is geregeld, de kaarten zijn vanmorgen de deur uitgegaan en mijn vriend en ik hebben er beiden erge zin in! Nu kreeg ik net het nieuws van schoonvader dat ze helemaal niks meer konden doen zoals rekken etc tewijl dit het enige was waar we onze hoop nog op konden vestigen...nu hebben we niks meer en is het ''wachten'' ze is veel afgevalllen en komt waarschijnlijk ook niet meer aan... Ik vertrouw de hele situatie voor geen meter meer, baal enorm, en heb zwaar het gevoel dat ze niet bij onze trouwerij aanwezig kan zijn. Miss leeft ze dan nog wel maar of ze mee kan? dat kan ze nu volgens mij nog maar amper zo zwak... moest dit ff kwijt weet namelijk niet wat we nou moeten doen met de trouwerij en hoe alles gaat lopen
Ik denk dat je schoonmoeder hoe dan ook zou willen dat jullie een geweldige dag beleven. Dat is natuurlijk lastig als je weet dat het met haar niet goed gaat, maar probeer het niet jullie dag te laten verpesten. Je trouwt immers maar 1 keer (tenminste, dat is de bedoeling ) en dat is toch heel bijzonder. Je zou wel een speciaal moment in kunnen lassen tijdens de ceremonie? De opa van mijn man kon er helaas bij ons niet bij zijn, omdat hij in het ziekenhuis lag. Wij hebben tijdens de ceremonie even een moment ingelast om aan hem te denken. Dat deed ons erg goed.
Meid,wat erg... Ik weet hoe je je voelt. Mijn schoonmoeder is ook ongeneeslijk ziek en we weten niet hoe lang het nog gaat duren. Geniet van de tijd die jullie nog hebben en hoop maar dat ze het nog allemaal kan meemaken. Hoop is alles wat je hebt... Sterkte.
Jeejtje wat k*t zeg! Hopelijk kan ze er nog bij zijn al is het maar voor eventjes. Veel sterkte maar ook plezier gewenst.
gisteren zijn we nog bij haar langs geweest... maar als ze zo blijft spugen dan blijft ze afvallen en dan zie ik het allemaal maar somber in heb er maar wienig vertrouwen in, maar ik wil ook zo graag trouwen en als het even kan met haar in leven of nog beter met haar erbij!
hai meid, ik herken de situatie wel een beetje. Wij zijn 3,5 jaar geleden getrouwd, iets eerder dan we in eerste instantie wilden, omdat mijn papa ziek was. De dag nadat we de def datum hadden geprikt (prcies 3 maanden verder) is hij overleden. We kregen allerlei meningen en adviesen, maar hebben ons hart gevolgd en zijn getrouwd. Een dag met een lach en een traan. Voor ons was het heel belangrijk dat papa het nog wel wist, hij heeft heel bewust gezegd dat "het eind" er was en nadat mn mama had gevraagd of hij niet nog 3 maanden wilde knokken om bij mijn trouwerij te zijn, zei hij nee. Hij wou niet meer. Maar wij weten dat de geruststelling dat ook zn jongste ging trouwen hem wel rust heeft gegeven. (ik ben van huis uit getrouwd) Wat ik zeggen wilde is dat ik jullie situatie begrijp. En begrijp hoe moeilijk dit is. Ik wens jullie alle sterkte, liefde, wijsheid en kracht toe die nodig is in deze tijd. En ik hoop dat ze sterkt genoeg is nog, om jullie trouwdag mee te maken. (wanneer gaat het gebeuren?) Liefss, Taliaa
Jeetje wat erg voor jullie. Onderschat de kracht van de menselijke wilskracht niet. Ik hoop heel erg voor jullie dat ze er toch bij zal zijn!
wat erg dat jij dit ook hebt mee moeten maken... Het gaat over 7 weken gebeuren maar of ze dat gaat halen weet natuurlijk niemand? Ik hoop gewoon niet dat het te dicht op de datum van onze dag fout gaat want of we dan nog de moed hebben om te trouwen weet ik niet? het is voor ons zo dicht bij maar voor haar zo ver weg...ik wou dat iemand me antwoord kon geven maar dat gaat helaas niet.
nee, dat zijn keuzes waar je eigenlijk niet over na wil denken. Maar je moet jullie hart volgen, niks doen waar je spijt van zult krijgen, maja, dat is moeilijk. Ik kan alleen maar zeggen dat wij een super gave dag hebben gehad, maar er zaten natuurlijk wel 3 maanden tussen.. Heelveel sterkte meid!