Hoi, Afgelopen woensdag is mijn moeder (57 jaar) begraven (7 maanden nadat maagkanker met uitzaaiing naar alvleesklier is geconstateerd, mijn moeder heeft op het laatst voor euthenasie gekozen zodat we er allemaal als gezin bij waren). Nu belt me werk mij net op of ik er Dinsdag weer ben, nog geen week na de begrafenis? ik kan dat echt nog niet hoor heb naast veel verdriet ook nog eens spit verga van de rugpijn. We hebben nu afgesproken dat ze volgende week vrijdag weer bellen hoe of wat. Ik wil natuurlijk ook niet te lang thuis gaan zitten wil echt me leven wel weer oppakken (ookal heb ik nu spit en kan ik amper lopen/bewegen). Maar wil het ook wel goed kunnen verwerken voor ik weer aan de slag ga. Heb geen zin om hele dagen jankend op me werk te zitten. Hebben jullie een ouder verloren en hoe lang bleef je thuis van je werk?
Gecondoleerd! Vreselijke heftig, wat een verdriet. Nog geen week na de begrafenis vind ik veel te snel! En gezien je rug.. Dat is een ander verhaal. Maar eerst goed het verdriet 'verwerken'. Voor zover dat kan. Dat duurt lang, maar zodra jij je weer wat 'beter' voelt en je kunt het weer aan om wat anders te doen dan alleen huilen en het verdriet te verwerken, zou je rustig kunnen beginnen en aankijken. Zelf (gelukkig) geen ervaring mee. Maar neem je tijd en blijf het bespreken met je werk, hopelijk leven ze mee! Ik ging ook direct weer naar school/stage toen mijn oma was overleden, niet te vergelijken met een papa of mama. Maar ze betekende veel voor me. En ik vond die afleiding ook heel fijn.
De een vindt het fijn om zo snel mogelijk weer aan het werk te gaan (als afleiding waarschijnlijk), de ander blijft liever een tijdje thuis om te rouwen.. Neem de tijd die je nodig hebt meis! Heel veel sterkte..
Ik ben mijn vader 4 jaar geleden verloren. Ik ging eigenlijk gelijk weer naar studie en werk. Ik vond afleiding juist fijn, als het niet ging dan kon ik wel op elk moment gaan, dat was ook wel erg fijn. Heb ook mijn tijd genomen om het te verwerken maar ik werd alleen maar verdrietiger van thuis zitten. Heel veel sterkte de komende tijd en beterschap.
Tsja, je moet toch weer aan de gang. Iedereen doet het op zijn eigen manier maar ik ben na het overlijden van mijn vader gewoon weer aan de gang gegaan na het "gewone" verlof. Verdere vrije dagen worden ook van je vakantiedagen afgehaald. Sterkte in ieder geval!
Dat zeg ik toch, voor zover dat kan. Mijn oma is nu al 8 jaar overleden en heb het nu pas 'goed' verwerkt. Goed lezen graag
Gecondoleerd en veel sterkte. Ik heb gelukkig geen ouder verloren, maar mijn man helaas wel. Toen zijn moeder overleed is hij na een week weer gaan werken. Het klinkt cru, maar er zijn volgens mij maar 4 dagen verlof voor zoiets. Manlief heeft toen wel op halve kracht gewerkt uiteraard, maar wel weer aan het werk. Hij vond het van de ene kant ook wel fijn, want toch iets van afleiding. Een vriend van ons is zijn vrouw verloren. Heel erg maar ook toen maar 4 dagen verlof vanuit wettelijke regeling. Hij is ook weer snel aan werk gegaan, maar ze waren maar met zijn 2-en en anders zat hij alleen thuis. Ook niet echt bevorderlijk. Hij werkt bij erg sociaal bedrijf dus hij is begonnen met halve dagen en na 1 week weer hele dagen. Als hij het moeilijk heeft zit zijn manager altikd voor hem klaar en mag hij ook (betaald) naar huis.
Silvana, gecondoleerd met dit grote verlies :'( Ik heb hetzelfde meegemaakt. Mijn vader is 50 geworden. Ook maagkanker..uitzaaiing naar slokdarm. Wat een onmenselijke ziekte is het toch! Ik ben 2weken thuis geweest maar... veels te kort natuurlijk. Ik moest van de baas weer komen. Ik kreeg geen keus en nu tot op heden nog steeds veel last van. (mijn vader is nu 4jaar dood). Laat je niks opdringen meid! Het is niet niks.Heel veel sterkte!!! Vind het nu echt onmenselijk dat dat mij tpen opgedragen is! Mijn zus is een maand thuis geweest trouwens.
Gecondoleerd met je verlies. Veel te jong nog, zo oneerlijk. Misschien is het in jouw geval handig dit met een arbo arts te overleggen. Je bent immers ziek (je rug). Misschien kan je op die basis een poosje thuisblijven. Kost het je ook geen vrije dagen. Ik kan me voorstellen dat na alles wat er gebeurd is, dit ook zijn nawerking heeft op je lijf. Rust zal nooit kwaad kunnen!
Ik ben in totaal 2 weken thuis geweest. Mijn vader is op zondag overleden, op vrijdag begraven en toen ben ik nog 1 week thuis gebleven, daarna weer begonnen. Ik vond het prettig om het 'normale' ritme weer op te pakken. Moeilijke momenten hou je genoeg maar dit was voor mij beter dan langer thuis blijven. Heel veel sterkte.
Wat vreselijk jong ook nog zeg! Ik sta nu ziek gemeld, ben niet in staat om te werken (zowel in rouw als me rug). Blijf volgende week nog thuis en daarna misschien halve dagen weer.
Ik sta nu ziek gemeld, niet in staat om te werken (emotioneel) en vanwege me rug. mijn rug is een zwak punt er hoeft maar iets van spanning te zijn en het schiet er weer in.
Gecondoleerd en veel sterkte... Ik ben 6 jaar geleden mn moeder verloren, na een ziekbed van 8 weken. 2 weken voordat ze overleed ben ik al 100% de ziektewet ingegaan om voor haar te zorgen, en ging dan alleen naar mn werk als de situatie het toeliet en dan ook alleen om even met collega's te kletsen, niet eens om echt te werken. 1 1/2 week na de begrafenis ben ik fulltime weer aan de slag gegaan... Achteraf veel te snel en veel te veel....Ik had het veel beter rustig op kunnen bouwen. Misschien kan je dat bespreken met je werkgever?? dat je eerst halve dagen komt.. Pas nu het geregel van de begrafenis etc is gebeurt slaat de moeheid toe, dus neem ook de tijd om echt uit te rusten. Verwerken doe je niet in een week of 2 weken, maar oververmoeid fulltime aan het werk met nog heel veel verdriet in je lijf...geloof me...je komt jezelf dan vanzelf tegen...... Hopelijk heeft je werkgever wat begrip en anders is ziekmelden (je bent namelijk niet in staat om je werk volledig na behoren te verrichten) ook nog een optie. veel sterkte
Het is voor iedereen zó anders. Mijn vader ging (plotseling) dood toen ik 17 was, aan het begin van de zomervakantie. Ik ben een week na zijn crematie aan de slag gegaan in mijn vooraf geplande vakantiebaantje, maar had daar wel moeite mee. Was heel blij toen ik op vakantie kon. Na de zomervakantie natuurlijk wel gewoon weer naar school gegaan. Volgens mij ben ik ongeveer 12 jaar in rouw geweest, zolang duurde het voordat ik er echt vrede mee had. Dat had natuurlijk niks te maken met het moment waarop ik aan het werk / naar school ben gegaan... Maar goed, dat is natuurlijk een volstrekt andere situatie dan waar jij in zit. Als het niet gaat, dan gaat het niet. Er is niks mis mee om je verdriet mee te nemen naar je werk, en misschien is het goed om een ritme op te pakken. Maar als het echt te veel voor je is en je echt niet kunt werken, dan mag je je hier toch ook ziek om melden? Wel goed om met de bedrijfsarts in gesprek te gaan, en met je werkgever natuurlijk.
Verlofdagen is 4 dagen/een week. Maar... dat wil niet zeggen dat dat moet. Je kan hierna de ziektewet in gaan, maar altijd in overleg met de arboarts. Hij zal je wel zoveel mogeljk stimuleren om te gaan werken. Daarnaast blijft het persoonlijk wat ieder mens aankan. Wel zou ik rustig aan toch beginnen, het leven gaat helaas gewoon door... Als is het maar een paar uurtjes afleiding. Hier 2x een vader overleden bij collega's, die waren er beide toch alweer met/na 2 weken afwezig.
Allereerst gecondoleerd meid. Wat betreft je werk; neem de tijd. Neem de tijd die voor jou nodig is. Overleg met de Arboarts is inderdaad een goede tip. Toen mijn vader overleed begon voor mij alle ellende op het werk. Mijn altijd meelevende en begripvolle collega's sloegen in een klap om in duiveltjes, in mijn ogen. De begrafenis was op donderdag en op vrijdag belde ik mijn collega's op om te vertellen dat ik er op maandag weer zou zijn. Nou, voordat ik dat kon vertellen begonnen ze zelf al. Ze hadden het er al over gehad en het was beter als ik gelijk weer aan de slag zou gaan, ik had nu wel lang genoeg thuisgezeten, waren hun letterlijke woorden Ik was idd. al twee weken thuis, ik had verlof opgenomen in overleg met mijn werkgever en collega's om voor mijn vader te kunnen zorgen. Ik kreeg alle begrip en medewerking. Maar nu was het genoeg geweest vonden ze (mijn werkgever niet hoor, die bleef heel begripvol en dat hield me op dat moment overeind). Meid, ik zal je alle ellende die hierna kwam besparen hoor. Dat is geen kost voor jou voor nu. Wat ik wil zeggen; overleg met je werkgever, collega's, Arboarts etc. Maar neem de tijd. Sterkte met alles!
Fijn dat je nu staat ziekgemeld. Een ouder verliezen (mits het contact goed was in mijn opinie) is niet niks. Inmiddels is het hier al 4 jaar geleden dat mijn moeder overleed en ook nog steeds erg moeilijk mee. Had toen geen baan, maar ook geen sollicitatieplicht wegens emotionele redenen. Neem de tijd die je nodig hebt. Niemand kan voor jou bepalen wanneer je weer in staat bent om iets te doen. Sterkte!