Pedagogische tik is vaak begin kindermishandeling

Ik lees nergens in hoeverre dat dan leidt tot mishandeling. Over welke cijfers gaat het? Hoe is dat onderzocht dan? Want ja ik kan mij voorstellen als je een groep ouders neemt die onder begeleiding staan bij CB, AMK/Jeugdzorg etc voor oa mishandeling of opvoedproblemen dat in die gevallen de 'tik' geleid kan hebben tot mishandeling. Maar in hoeveel gevallen gaat het dan echt op een zeldzame opvoedkundige tik waarbij dat helemaal niet leidt tot mishandeling? Hebben ze een grote groep ouders genomen en allemaal die vragen gesteld? Anders kom je toch nooit tot een echte duidelijke conclusie dat een pedagogische tik vaak leidt tot kindermishandeling

Zo heb ik zelf vroeger best eens een opvoedkundige tik gehad. Maar ik kijk terug op een enorm liefdevolle en totaal niet angstige jeugd. Zelfde geldt voor mijn man.

 

Dit gaat een lang topic worden qua reacties denk ik

 

+1

 

Same here.

Niks mis mee, vooral vroeger niet, nu praatten we wat meer met de kids en dat heeft zn goede (en slechte) kanten net als alles.

Het moet niet overtrokken worden. Maar een ouder die een keer slaat en gewoon spijt betuigd en het kind laat merken dat het waardevol voor hen is, dat verschil merken kinderen echt wel. Dan hoef je echt niet bang voor je ouders te zijn.

 

Niet mee eens. Mijn middelste is op het moment af en toe echt een draak. Na 10 x waarschuwen nog etteren is een Tik op dr achterste. daarna is het altijd meteen wel klaar. ( als ze dus slim is luistert ze gewoon de 9de keer hihi) zolang dat dr kontje geen blauwe plekken heeft zal het wel meevallen met die mishandeling. Ze komt iig nog met dezelfde rotgang kussen en kroelen. Ik persoonlijk ben van mening dat er juist kinderen zijn die es wat vaker de figuurlijke draai om hun oren moeten krijgen. ouders laten alles maar toe en moeten overal om lachen. daar hou ik dus niet van. kijk een kind bont en blauw slaan is een heel ander verhaal maar een tik op dr gat krijgen ze niks van. heb er zelf genoeg gehad vroeger en vind mn moeder nog steeds erg lief. zal ze wel verdiend hebben toen.

 

en onmacht? nee hoor helemaal niet. op dat moment het enige wat helpt dat die van mij dus na 10x waarschuwen luistert. 11x waarschuwen vind ik niet nodig. Ik "tik"bij mn volle bewustzijn op een "rustige"manier

 

Reltopic nr 341

 

10 keer waarschuwen, omg dat is wel erg dat dat nodig is. 11 keer dan een tik hmm, maar nee ik ben ben niet tegen een tik als dat eens gebeurd, met eens bedoel ik dan niet wekelijks of maandelijks, maar echt af en toe. als het dagelijks of wekelijks nodig is, dan is er wel degelijk iets fout in de manier van opvoeden.

 

Of dit waar is weet ik niet. Van het artikel zelf ben ik niet erg onder de indruk, maar er is heel veel onderzoek dat laat zien dat een pedagogische tik gemiddeld een slechter effect heeft op kinderen dan niet fysieke straffen (uiteraard extremen daargelaten). Natuurlijk zijn er genoeg kinderen gezond volwassen geworden met zo nu en dan een pedagogische tik en zullen veel kinderen er geen last van hebben, maar gemiddeld genomen varen kinderen er dus niet wel bij. Waarschijnlijk ligt het ook voor een groot deel aan de persoonlijkheid van de kinderen en de omstandigheden wat de effecten precies zijn.

Met een bijna 12 en een 3 jarige in huis hebben wij het overigens nooit nodig gevonden om pedagogische tikken uit te delen, terwijl wij vaak toch vaak als strenge ouders worden gezien. Er zijn zoveel andere manieren om je kind te leren wat goed en fout is dat ik niet snap waarom je in hemelsnaam een strategie zou hanteren, waarvan het bekend is dat deze voor sommige kinderen nadelige gevolgen zou hebben.

 

Wat mij bij bleef als kind waren de andere problemen in het gezin. Die pets van mijn moeder die was ik al langer vergeten dan de rest wat er gebeurde.

Zie het nu ook aan zoon heeft wel eens een pets gehad en wat herinnerd hij zich mijn boze uitbarsting en niet die tik. Wel eens met hem er over gehad kan je het je nog herinneren en dan zit hij mij aan te kijken waar heb je het over.
Denk als je kind een tik niet eens kan herinneren je als ouder het niet eens zo gek gedaan hebt.

Of ik voor een tik ben nee. Maar of ik het gedaan hebt ja. En dochter krijgt ook wel eens een tik( zeldzaam) er wel altijd met je kinderen over waarom het gebeurt is praten. En mij zit het ook niet altijd lekker een tik uit delen.


Hoor vaak tegenwoordig die kinderen van tegenwoordig zouden sneller een tik van hun ouders moeten krijgen in plaats van het pedagogisch gepraat dag in dag uit.

Het is net zo als met vallen en op staan daar woord je groot van en van fouten moet je leren en soms is ook het gezegde wie niet horen wil moet maar voelen zo wel letterlijk als figuurlijk je leert het meest van wat je leert. Je vingers branden aan het vuur doe je een keer de tweede keer let je beter op. Alles heeft met elkaar te maken en soms denk ik ook echt we zijn te soft geworden.
In de opvoeding.

Zoon is nu bijna 14 jaar oud en een tik is hier nooit uit gegroeid tot blauwen plekken of nog hardere tikken. Of afdrukken van een tik. En met dochter het zelfde een tik geven. Is misschien niet de beste keuze maar niet altijd de aller slechtste keuze en ik denk dat het met 90 procent van de kinderen die een tik krijgen gewoon goed gaat en niet uit groeit tot mishandeling mishandeling zit hem niet alleen in een tik geven. Maar in meerdere dingen.

Van niet verzorgen geen schone kleding geen goed eten geven nooit wat met je kinderen doen dus negeren dag in dag uit schelden mopperen. En andere dingen die bij mishandeling komen kijken.

Denk altijd na over de opvoeding, Wel heb ik geleerd perfect zal ik niet kunnen zijn als moeder. Wel elke dag je best doen om je kinderen het beste te kunnen geven.

 

OOh het word wel heeeeel letterlijk genomen en waar heb ik gezegd dat dit elke dag of elke week is lezen is zo moeilijk. een eigen draai eraan geven makkelijk

 

Bijna mee eens (geldt namelijk niet voor mijn man, maar daar was het ook geen pedagogische tik meer).

 

Dit artikel is in mijn ogen nogal eenzijdig. Ik geloof wel dat als je (zoals schrijver van dit artikel) gevallen van kindermishandeling bekijkt, je zult zien dat veel van deze gevallen zijn begonnen met een corrigerende tik. Dit betekent niet dat alle corrigerende tikken ook zullen uitlopen op kindermishandeling, zoals het artikel doet vermoeden. Ter vergelijking: Dat gras groen is, betekent niet dat alles wat groen is, gras is...

 

De titel suggereert onterecht dat in de bijlage resultaten van een (wetenschappelijk) onderzoek geplaatst zijn
En hoewel wij als ouders geen pedagogische tiks of lijfstraffen toepassen, word ik kriebelig van lukraak gebruikte kreten en aannames in de betreffende artikel.
Het roept bij mij alleen maar vragen op eerlijk gezegd. En de genomen stellingen vind ik zo generaliserend dat ik ze niet geloofwaardig kan achten. We concluderen blijkbaar dat in onze samenleving > +- 35 jaar massaal getraumatiseerde mensen zijn zonder zelfvertrouwen, met vreselijke herinneringen aan de kindertijd en met geweldsproblemen? Ik ken er geen gelukkig, ook hebben we allemaal weleens een tik of billenkoek gekregen.

Ik snap dat de normen en waarden veranderen in de tijd, maar overdrijven (zonder onderbouwing) is ook een vak.

 

Ik ben dus zo'n 'doetje' die niet gelooft in een 'pedagogische tik'. Vind er ook helemaal niks pedagogisch aan. Je kan met woorden of een blik net zoveel duidelijk maken. Ouderlijk overwicht. En dat je niet streng kan zijn zonder tik is ook echt onzin.

Ik vind het een rotgezicht (tik in het gezicht dan) en ik moet er niet aan denken indien ik ooit mijn hand zou opheffen naar mijn dochter. Denk dat ik me de rest van het jaar schuldig voel.

Ja misschien heb ik makkelijk praten omdat ik nu alleen een peuterpuber heb rondlopen, maar zij kan ook behoorlijk uitdagen. Toch komt een tik niet eens in de buurt.

 

O, en het onderzoek is slecht uitgevoerd. Roept meer vragen op dan dat ze beantwoord.

 

Ik ben niet per se tegen of voor de pedagogische tik.

Ik vind wel, dat als je eenmaal de grens van een tik overgaat, het naar mijn idee steeds makkelijker wordt om dit in te zetten als machtsmiddel, en daar ben ik wel tegen.