Precies, dat is zooo belangrijk. Ik wist mijn ouders tegen elkaar uit te spelen toen ik een tiener was Slecht ik weet het, maar ja jong he Dat wil ik nu voorkomen door nu consequent te zijn en het werkt tot nu toe goed hahaha. Wij willen onze onenigheid ook niet laten merken waar de kleine bij is, dus bespreken we dat later. Zo kunnen wij rustig praten over wie wat wel of niet oke vind en onze zoon merkt er niks van.
Wij voeden onze zoon op zonder een pedagogische tik te geven. En dat lukt tot dusver prima, moet ik zeggen. Natuurlijk zijn er wel eens "AAAARRGGGGHHH-Waar-is-het-behang-momenten!" Maar over het algemeen gaat het behoorlijk goed. Mijn man en ik zijn echt consequent en zitten op 1 lijn. (Of doen in ieder geval alsof ) en dat werpt duidelijk zijn vruchten af. Want onze zoon heeft een heel duidelijke en sterke eigen wil en kan soms behoorlijk boos zijn als hij zijn zin niet krijgt... Maar het gebeurt vervolgens wel op onze manier. En zodra hij ouder is, zal hij vanzelf merken dat "goed luisteren" ook te maken heeft met "vertrouwen krijgen" en dat hij daar dus zelf ook voordeel van heeft. Overigens wil ik daarmee miet zeggen dat ik onze zoon nooit een pedagogische tik zou geven. Ik ben er namelijk ook geen 100% tegenstander van. Het is namelijk ook een hele duidelijke en kortdurende straf. In bepaalde situaties denk ik helemaal niet dat het slecht is. Om een voorbeeld te noemen: de eerste beste keer dat mijn ouders aan mijn kant de autodeur van het kinderslot haalden, deed ik hem op de snelweg open om even te testen of hij echt van het kinderslot was. Voor de duidelijkheid: ik ben nog uit de tijd vóór kinderstoelen en gordels op de achterbank. Ik had de kracht niet om de deur (met een snelheid van 120 km/u echt ver open te duwen.) Maar dat er toch wel sprake was van een niet al te veilige situatie, mag duidelijk zijn. Mijn vader heeft mij toen ter plekke, al rijdend, Heel Erg Hard in mijn knie geknepen (het enige lichaamsdeel waar hij bij kon.) Ik ben er niet minder van geworden. Sterker nog: 't was erg efficiënt. Die deur is nooit meer open gegaan terwijl de auto reed. (Uiteraard in eerste instantie wel weer op kinderslot, haha.) Ik kan me best voorstellen dat er situaties zijn waarbij sprake is van accuut gevaar als gevolg van het overtreden van regels. Of wanneer kinderen ronduit gemeen / hardhandig zijn tegen anderen. Als onze zoon het ooit waagt om bijv. mens of dier met vuurwerk te bekogelen, krijgt hij een ouderwets pak op zijn broek. Kan me niet schelen hoe oud hij dan is, al is ie 45. Juist in zo'n extreme situatie kan een incidenteel toegepaste 'lijfstraf' volgens mij heel effectief zijn, omdat je kind zich waarschijnlijk lam schrikt. En soms is dat gewoon even de bedoeling. Zodra een kind een tik op de billen als iets normaals gaat zien, moet je denk ik bij jezelf te rade gaan. Dan doe je het punt 1 te vaak voor (waarschijnlijk) niet echt 'belangrijke' dingen. En punt 2 heeft het dan sowieso geen zin meer, dus snap ik niet waarom je dat doet. Wat dat betreft ben ik van plan om de pedagogische tik te bewaren en te koesteren in de hoop hem nooit nodig te hebben. Maar als het moet kan ik hem in een hele extreme situatie en alleen dan te voorschijn halen voor een ultiem leermoment.
tupp, ik ben het met je eens, maar om je kind uit een acuut gevaar te halen is het denk ik logisch en natuurlijk dat je 'geweld' zou gebruiken. Wegsleuren, knijpen zoals je vader deed, of een pets op de vingers of op de broek, ik snap dat allemaal en geloof en denk dat ik zeker hetzelfde zou doen omdat je je zelf ook een hoedje schrikt. Ik vind een pedagogische tik na 'tig keer waarschuwen en niet luisteren' als zogeheten laatste redmiddel gewoon niet pedagogisch. Wees dan creatief en straf je kind met iets waar hij werkelijk last van heeft (geen computer, niet naar buiten etc.) of laat de spanning niet zo hoog oplopen. Ik heb ook het gevoel dat sommigen hier zo graag willen bewijzen dat ze 'echt niet over zich heen laten lopen als ouder' dat ze ontzettend streng en overdreven doen. En nee, ik kan bij niemand achter de voordeur kijken maar sommige reacties hier lijken er wel op. En het is toch echt zo dat mijn rustige, kalme uitleg mijn driftige peuterpuber direct uit haar driftbui kan halen. En dan accepteert ze ook dat nee nee is. Ik praat met mijn kind en ik ben uitleggerig. En ze is maar 2 jaar en 4 maanden. Maar omdat ik zie dat die methode werkt, ze tot rust komt en ook nog luistert, ga ik hier mee door. Ik vind het zelf ook prettig want hoe klein ze ook is, ze heeft emoties en het is wel belangrijk dat ze voelt dat wij als ouders begrip voor haar hebben. Begrip dat ze iets wil, maar het mag dan alsnog niet, tja jammer. Alsof iets uitleggen meteen betekent dat je ook toegeeft. Juist niet, in ons geval. Nee blijft nee, maar in plaats van dat ik kwaad word en meega in haar driftbui ('ga maar even op de gang janken' of zoiets), lossen we dat binnen een paar minuten op. Gewoon door kalm en serieus te blijven.
Nescio; als praten en uitleggen helpt, is dat toch prima. Onze zoon reageert daar absoluut niet op tijdens een driftbui. En helaas is dat iets wat nog steeds wel voorkomt, al was het 1 of 2 jaar wel erger. Dus voor ons is negeren dan een betere optie. Of, als dat noodzakelijk is, hele korte communicatie in de vorm van een 'bevel'. Ieder kind is anders. Bij een vriendin van mij helpt zowel praten als negeren niet. Zij is echt genoodzaakt om haar kind fysiek ( tillen en wegzetten) uit de situatie te halen. Dat is ook iets om rekening mee te houden als je de verhalen van andere ouders leest: wat voor jouw kind perfect werkt, heeft bij een ander kind total geen zin. Maar regelmatig 'moeten' slaan omdat niks anders helpt, slaan uit boosheid (onmacht) zijn in mijn ogen wel risicofactoren. Een incidentele en overwogen / afgemeten tik, vind ik persoonlijk niet rampzalig. Maar dat is waarschijnlijk omdat ik die ook wel eens heb gehad en er niet slechter van ben geworden. Mijn broer heeft ze trouwens nooit gehad, heel ander kind. Veel rustiger en liever. Maar goed, die brengt nu weer andere zorgen met zich mee.
Waarom mag een leraar of bijvoorbeeld een oppas zo'n straf dan niet geven? Wat als ze de leraar een grote mond geeft of een klasgenootje pijn doet? Als dit toch een 'normale' strafmethode is, waarom mag deze dan alleen door jou en de vader worden toegepast?
Om dezelfde reden dat ik ook niet wil dat een leraar mijn zoon bij wijze van spreken, met zijn 2 jaar op de gang zet.Doe ik wel.
Kind van 2 zit niet op school. Kind van 2 zit wel vaak op psz of kdv, en daar worden ze ook gerust op een strafstoeltje of in een strafhoek gezet. Net als in de kleuterklassen op bs. In hogere klassen word je indien nodig de gang op gestuurd.
Voor de niet lezers Hier een zoon waar onlangs adhd is vastgesteld. Waarschijnlijk ook odd. Kortom, een zeer moeilijk en heftig jongetje die zeer agressief kan worden (mij knijpen, naar de keel vliegen, zijn zusje met een emmer slaan, eten naar me gooien) Wij zijn zeer consequent en direct maar met een jochie dat zo opvliegend is, is een tik dus geen no go hier. Hij luistert ook niet als hij voor straf op de gang moet, dus wij moeten hem sowieso bijna altijd lichamelijk begeleiden naar de straf plek toe. Maar ik probeer het zo min mogelijk te doen omdat ik niet wil dat hij er een naar gevoel van over houdt.
Volgens mij hebben ouders tegenwoordig een disciplineprobleem. Ouders vinden dat ze het alleenrecht hebben op de opvoeding van hun kind. Wordt een kind gestraft, heeft de leraar een probleem. School en omgeving zijn ook een deel van de opvoedingen een kind mag leren dat regels per omgeving kunnen verschillen. Er stond een tijd geleden een artikel over discipline in psychologie magazine. Als een kind geen discipline meekrijgt, thuis of op school, is het zeer onwaarschijnlijk dat ze als volwassenen zelfdiscipline kunnen opbrengen.
+1 Als mijn kinderen niet luisteren als ze op school of op de PSZ zijn moet de leraar/lerares ze daar voor bestraffen, ze moeten op dat moment de straf krijgen en niet thuis. Net als wij ergens op visite zijn dan geven we daar straf en niet thuis pas straf geven, of als ze bij de opvang zijn van de kerk of dat er door een ander opgepast wordt dan moet er daar bestraft worden en niet thuis pas. Ik hou er ook niet van om thuis weer extra straf te geven als ze ergens straf hebben gehad.
Ja hier ben ik het mee eens. Ik heb een vriendinnen groep waarvan er 3 kinderen hebben. Als wij met z'n allen BBQen ( en dat gebeurt vaak, haha ) dan vind ik het vanzelf sprekend om elkaars kinderen in de gaten te houden en zo nodig te corrigeren. Soms ziet een vriendin het niet, en dan spreek ik het kind er gewoon direct op aan. En anders om gebeurt dat ook. Sterker nog, ik verwacht min of meer dat zij het oppakken als ik het niet zie. Ik vertrouw ze daar in, wij hanteren dezelfde opvoed methode. Dat is hetzelfde als bij een leraar/familie etc. Mits binnen proportie. Ze hoeven mijn kind niet aan te raken ( petsen ) maar als hun het nodig achten om mijn kind te ' straffen ' dan vertrouw ik op hun oordeel. Maar wat ik vaak en veel van andere hoor is dat ' een ander mijn kind echt niet mag straffen, dat doe ik zelf wel ' . Tsjah, soms is het nodig dat een ander corrigeert. Als een kind mij schopt, dan ga ik niet eerst naar de moeder met het verzoek om haar kind te straffen ( als ze er niet naast zit ). Nee hoor, daar spreek ik dat kind wel zelf op aan.
Ik takes a village to reise a child Ben het helemaal mee eens, hier geldt dat ook voor grootouders, ooms, tantes enz. Als mijn nichtje bij ons logeert gaat ze ook gewoon de gang op na 3x waarschuwen.
helemaal mee eens als ik er niet ben dan mag ik hopen dat als mijn kind niet luistert er wel wat meegedaan word door een ander. als het kind van een ander niet luistert en de moeder doet er niks mee dan zeg ik er ook wat van. ik hou dan ook helemaal niet van dat softe gedoe.
Het ligt er wel een beetje aan hoe en wat heh. Als mijn kind (op de basisschool, om weer even een voorbeeld te noemen) een kind zonder reden een mep geeft, dan is het meer dan terecht dat hij daarvoor straf krijgt. Idem dito voor 'kleinere' dingen trouwens. Als hij bij de leraar is, dan heeft hij daar naar te luisteren en ik ga er dan ook van uit dat deze hem terechtwijst als dit nodig is. Maar het ging in dit geval om een pedagogische tik geven. Ik vind namelijk niet dat een leraar wat dat betreft ook daarmee exact dezelfde methode's mogen hanteren als ouders. Prima als ik hem een corrigerende tik geef, maar ik heb daarmee ook mijn eigen grenzen (gevaar, bewust pijn doen van mens en dier en ga zo maar door), het lijkt mij heel erg stug dat een leraar deze grenzen kan bepalen. Dan wel kan bepalen welke ouders dit wel toe zouden staan en wat niet. Een twee-jarige op de gang zetten is in mijn ogen onverantwoordelijk. Ken mijn zoon te goed om te weten dat hij besluit om de school en het buitenterrein te gaan verkennen vandaar dit voorbeeld. Sommige dingen kan je als leraar niet doen, en niet bepalen voor de ouders. In dat geval hebben ouders wel een soort van alleenrecht. Het is aan het einde van de dag altijd MIJN kind en niemand bepaald VOOR mij wanneer hij een tik op de vingers verdiend.
Ik heb niet alles gelezen, maar als antwoord op de OP.. Nee, ik vind niks pedagogisch aan een corrigerende tik. Ik zal overigens niemand hardop erop oordelen, ik heb namelijk vriendinnen die dat wel doen, maar ik zeg daar niets over. Het is hun opvoeding en niet de mijne.. Zou het echt kindermishandeling zijn, uiteraard wel! Wat er wordt gezegd over dat een corrigerende tik een begin is van kindermishandeling. Dit kán waar zijn. Bij degenen die zo boos worden dat ze een tik uitdelen uit woede, kan dan de drempel bij de eerste tik zijn weggenomen, om steeds een stap verder te gaan.
Ik heb volgens mij best een makkelijk kind. De tikken die ik heb gegeven is ook al best een tijdje terug, geloof dat ze na herhaaldelijk waarschuwen weer de kat wilde slaan en die kat kan vervolgens uithalen dus toen ik dat handje zag gaan gaf ik er een tik op. Weerhield de kat er ook van om uit te halen dus vond ik het een goede oplossingen, als men dat niet vind... Uh.... Ja jammer dan. Tis mijn leven mijn kind. Hier in huis zijn regels, daar kan ze zich keurig aan houden. Ik waarschuw 3 x of ik tel tot 3. Als ik een consequentie opper voer ik die ook uit en kan vaak met 1 blik al heel erg duidelijk maken wat ik bedoel. De hoek heeft ook effect want dat vind ze echt niet leuk. Maar als het daarna nog door gaat. En dan heb ik het niet over zeuren of gewoon niet luisteren maar bijvoorbeeld schelden of slaan/shoppen spugen of weet ik t wat ik andere kindere heb zien doen dan zou ik een tik geven ja. Overigens is dit hier nog nooit gebeurd en heeft mijn dochtertje ook nog nooit een driftbui oid gehad. Maar als ze stront vervelend is bij de winkels ga ik ook niet in discussie, na 3 x waarschuwen pak ik dr kleine armpje stevig vast al moet ik dr mee sleuren. Ik zeg hier en dan kom je ook hier. Ik ga vervolgens naar een rustig stukje van de winkels en ga op ooghoogte zitten om duidelijk te maken waarom mama boos werdt en dr aan dr arm mee trok. Dit werkt bij ons. Ik doe mijn kind geen pijn, ze vind me niet minder lief maar ze weet zich wel te gedragen. Ik vind al die discussies niet nodig, ik leg wel kort en bondig dingen uit. Uiteindelijk ben ik de baas en heeft zij echt wel daarin de ruimte om ook zichzelf te ontwikkelen en dr eige ik te vormen of een mening te geven. Maar kom op, ze is 3.... Dan heeft mama t toch echt nog voor het zeggen! Een leraar mag dr gerust straf geven indien verdiend, maar een tik, ik beslis daar graag zelf over of die verdiend is of niet omdat ik dit beslis met mijn gevoel en zo'n leraar denkt misschien heel anders.