Het neefje van mijn man is 17 en altijd een rotjong geweest, ouders slaan, bijten en schoppen. Ouders deden er nauwelijks iets tegen, echt de softe methode zeg maar. Vorige week gaf hij zijn vader(oom van mijn man dus) een rotschop en een paar klappen en diens schoonzus (de tante dus van deze jongen) was daarbij. Die heeft hem van zijn vader afgehaald etc, waarop de jongen zijn tante bijna heeft gewurgd. Zij heeft hem met moeite van hem af kunnen halen. En wat doen de ouders??? Aangifte, tegen hun schoonzus Is toch echt de omgekeerde wereld!
Ik leer ze wanneer ze een mep krijgen van een kind dat ze na een keer waarschuwen gewoon terug moeten slaan. Normaal gesproken heb ik echt geen kinderen die zomaar slaan of schoppen maar toen mijn dochter een half jaar geleden half in elkaar werd gerost door een ventje en ze niks terug deed omdat ik haar dat zo geleerd had ben ik toch wel veranderd. 2 weken later probeerde hij het nog een keer en ging ze volledig los op hem en heeft hij haar nooit meer aangeraakt. Helaas moet dat nou eenmaal, ik wil dat mn kinderen voor zichzelf opkomen, naar de juf gaan is helaas vaak niet de oplossing.
Vind het altijd interessant om te bekijken hoe dieren het doen. Een pup of welp krijgt ook een draai om de oren als er iets gebeurd waar mama het niet mee eens is. Waarschijnlijk nog hardhandiger dan wij het bij onze mensenkindjes zouden doen.
Dus jij laat je slaan!! Gaat naar de politie doet aangifte en wat gebeurt er dan!! Niet veel. Je moet het nog kunnen bewijzen ook! Hoop dat je getuigen hebt. Daar bij. Stel die buurvrouw slaat jou kind waar jij bij staat ben jij dan in staat om weg te lopen en redelijk te reageren of spring je er meteen voor en vangt dan de klappen op. Denk het laatste. Je hoeft iemand niet af te rossen om iemand van je lijf te houden. Maar als iemand je slaat moet je toch ook wel instaan zijn om je zelf te beschermen en dan soms heb je geen andere keuze dan terug te meppen. Oog om oog tand om tand. Trouwens ik kan het met mijn ( bek wel af als het nodig mocht zijn)
Leren dat mijn kind voor zichzelf moet opkomen doe ik ook en vind ik ook belangrijk. Ik zie gelukkig al dat ze dat doet, ze bakent heel goed haar grenzen af (haar eerste tijd op de creche werd ze weleens bijna gesmoord door twee kindjes die haar zo lief vinden), maar nu durven ze dat echt niet meer. Als ze binnenkomt begroeten ze haar maar blijven ze keurig op afstand. Ze heeft dus goed duidelijk gemaakt dat ze niet gediend is van knuffels en kussen als ze net binnenkomt.
Ja is ook zo. Wel eens poezen moeders mee gemaakt die gaven kitten zo een pets als ze iets deden wat moeder niet wilde. Of als ze te veel speelde om moeder heen. Poezenmoeders zijn heel geduldig maar als het nodig is halen ze wel uit of geven een kitten een beet in de nek of hap in de oren vaak genoeg gezien. en meteen daarna moeder poes het kitten pakken en bij zich pakken om het schoon te likken ze maken het meteen ook weer goed haha,
Dan nog, ik ga me niet verlagen tot dat niveau... en ik zorg ten eerste dat ik niet in een situatie terecht kom waarbij dit voor zou kunnen komen... Dat is natuurlijk iets anders, als iemand mijn kind in elkaar rost, dan bescherm ik mijn kind natuurlijk. Maar dan probeer ik nog steeds om niet zelf ook geweld te gaan gebruiken. Ik kan me ook werkelijk geen situatie bedenken waarin dit zou gebeuren. Jezelf beschermen en meteen een klap teruggeven is iets anders. Je had het eerst over een buurvrouw die je 1 klap verkoopt, ja dan ga ik niet terugslaan... Dan loop ik weg en ik bel de politie. Maar dit is voor mij allemaal niet realistisch... ik heb in mijn leven nog geen klap gehad van iemand, laat staan dat ik word afgerost of iemand van mijn lijf moet houden. En ik hoop ook nooit in die situatie te komen.
Ik ook niet hoor. Gelukkig niet maar ik zal mij niet laten slaan, en een vrouw een klap terug geven zal ik nog over wegen maar een man! Dat verstand heb ik nog wel dat ik die niet aan zou kunnen. wel een tijdje geleden ben ik tussen een man en mijn zoon in gesprongen. Die man reageerde op iets wat mijn kind niet gedaan had hij stapte over chips heen die man volgt mijn kind naar de gang en duwt hem zo een stoffer in het gezicht van opvegen waarop mijn puberzoon uit barst van dat hij dat niet gaat doen en hij wil die man aanvliegen en die man hem ik stapte er zo tussen. En ook al had mijn zoon die chips niet terug mogen gooien op de vloer en zo mogen uit barsten die man had al helemaal niks tegen mijn zoon moeten zeggen omdat zoon niet de gene was die de chips op de grond gegooid maar zijn eigen zoon van toen 1.5 jaar. En dan komt mijn bekkie wel van pas durf het mijn kind aan te raken dan ben je letterlijk van MIJ>
Rosao, same here. Nooit gevochten, nooit een klap gehad. Ik zoek het niet op, om het zo te zeggen. Maar kan me ook voorstellen dat je weleens op de verkeerde tijd op de verkeerde plaats kan zijn.
Ik ben ook nooit in een vechtpartij beland of zo, even voor de duidelijkheid. dat van de buurvrouw was alleen maar hypothetisch bedoeld. Zo van: dat je je ook niet door een vreemde laat slaan, dus ook niet door je kind! En ik ben ook wel eens flink van leer getrokken tegen een groep volwassen mannen. Mijn zoon liep met een vriend op de kermis en die had een grote bal gewonnen. die hadden ze uit zijn handen getrokken en waren ze mee aan het overgooien etc. Tot ik erbij kwam en ze dus even duidelijk heb toegesproken. Ze wisten niet hoe snel ze hem terug moesten geven. Vond het zo min, kinderen pesten. Hij was toen wel 15, maar heeft een ontwikkelingsachterstand, waardoor hij zich dus veel jonger gedraagt.
Wat ik ook wel interessant vind.... Spelen jullie wel eens de boze buurvrouw? Bijvoorbeeld als kinderen in de buurt aan het vervelen, dingen slopen, elkaar pesten of wat dan ook, zijn?
Ik woon aan een wandelpad met de achtertuin, als daar kinderen op fietsen dan zeg ik er wel iets van ja. Maar ik ga me niet als een viswijf gedragen of zo. Meestal zijn ze er al zo van onder de indruk dat iemand ze aanspreekt dat ze er wel mee stoppen.
hahaha wat een vraag, maar nee, eigenlijk niet. Maar dat is omdat dat hier niet gebeurd, anders had ik er waarschijnlijk wel wat van gezegd.
Mee eens! Mijn man heeft vroeger wel eens stokslagen gehad van zijn moeder (afrika) omdat hij iets ergs had uitgespookt. Maar zijn band is er echt niet minder om geworden en hij haat haar ook niet sterker nog hij heeft ontzettende hechte band met zijn moeder. Hij begrijpt het zelfs waarom ze dat heeft gedaan en ziet ook in dat zijn gedrag toendertijd niet kon.
Hoe zou je dat aanpakken als je tig keer gewaarschuwd hebt dat je kind ergens niet aan mag komen? Ik geef weleens een tik op de vingers hoor als gewoon herhaaldelijk nee zeggen niet helpt... en nee het is hier niet overgegaan op mishandeling..
Hoe meer van dit soort topics hoe meer mama's erkennen dat een corrigerende tik wordt gegeven. Fijn dat het rellen nu eens achterwege blijft. En ja, zoals ik al zo vaak heb aangegeven. Mijn kids hebben wel eens een corrigerende tik gehad. En nee, ik zie het echt niet als kindermishandeling. En nee, ik hoef er niets van te leren, het is geen onmacht, en ja, ik vind dat het opvoedkundig verantwoord is.
Ligt aan de leeftijd, maar ik haalde Thijmen vroeger toen hij nog klein was weg bij hetgeen hij wilde. Toen hij ouder werd ging hij na een paar keer waarschuwen op de trap.
Mijn broers werden vroeger door mijn moeder met een pollepel geslagen. Daar is ze op een gegeven moment mee gestopt omdat de pollepels nogal eens braken Mij heeft ze er nooit mee geslagen, terwijl ik ook heel vervelend kon doen, maar ik was alleen, mijn broers altijd met zijn tweeen aan het stieren, dus was het niet nodig, vond ze. En wij hebben geen van allen het idee mishandeld te zijn of zo, geen trauma aan overgehouden, bij mijn weten, hoewel mijn ene broer wel getrouwd is met een (kinder)psychiater.....