Ik weet dat n vriendin van mij hun zoontje nooit maar dan ook nooit een corrigerende tik heeft gegeven, en toch was/is hun zoontje een pittig kindje die snel boos word (lees agressief naar andere kinderen toe zodra er speelgoed word afgepakt of als hij zijn zin niet krijgt) dus niet alles is te wijten aan de corrigerende tik. Verder heb ik een verleden met mijn ouders waarvan ik hoop dat ik het nooit en te nimmer zal gaan doen bij mijn kind. Met mijn zus er over gehad hoe zij er mee omgaat, en ze bekende dat ze haar zoontje (3,5) een keer een corrigerende tik op zijn billen had gegeven, het was niet hard, maar toch ze was hier ontzettend van geschrokken. Ze legde zelf ook uit dat ze zelf zo'n onmacht voelde in die situatie omdat R het bloed onder haar nagels vandaan haalde na 10 keer waarschuwen. Normaliter loopt ze weg, maar op moment kon ze niet weg lopen. Wat ik wil zeggen, ik keur de corrigeren tik niet goed, maar ik vind niet dat we alle moeder en/of vaders als stelletje mishandelaars moeten gaan bestempelen. Ik vind dat persoonlijk nogal ver gaan, mishandeling gaat namelijk nog wel 4 stappen verder (als het niet meer is) en ik kan dat weten.
Ik heb vroeger als kind ook best veel slaag gehad, het zal ook heus wel eens terecht zijn geweest. Ik heb er wel een soort "trauma" aan over gehouden, ik kon niet echt met mijn ouders praten toen ik 18 was en geestelijk niet lekker in mijn vel zat heb ik van mijn vader een klap in het gezicht gekregen en van angst pieste ik in bed. ANGST voor je ouders dat is erg. Nu heb ik zelf 2 kinderen en ja tot mijn spijt moet ik bekennen dat ik mijn dochter en zoontje wel eens geslagen heb, geen tik maar geslagen. Ik was in die periode erg moe met een kindje die elke avond/nacht veel huilde en ik overdag ook niet bij kon slapen en zij aan het peuterpuberen was, dat is uit onmacht. Een tik voor de billen vind ik geen kindermishandeling. Ik ging van binnen kapot, toen ik één keer angst zag bij mijn dochtertje en ik sloeg niet eens toen was ik gelijk bekeerd. Zelden krijgen ze nog een tik, de hoek is hier als strafplek en anders even op haar/zijn kamer zo dat wij allebei rustig kunnen worden. Ze zijn hier nu trouwens echt toe aan school/psz gewoon de regelmaat, en ruziën er wat vanaf, en dan ben ik voornamelijk de boeman als ik zeg dat iets niet mag en dan willen ze mijn vriendje niet meer zijn enz. Dus dan ga ik maar even in de negeerstand. Dit kan wel bij de wet verboden zijn, maar wie heeft er op dat moment een kind voor zich want niet te behandelen is terwijl je zelf moe/op bent, dan doe je nu wel eens eenmaal dingen uit onmacht.
Wij maken momenteel een hele lastige tijd door. Mijn lontje is veel te kort en ik gedraag mij niet volledig zoals ik me zou willen gedragen tegenover mijn kinderen. Ik merk dat dit ook zijn weerslag heeft, mijn jongste luistert ook gewoon slechter omdat wij minder consequent en duidelijk zijn. Ik snap ook heel goed dat je als ouder soms aan je max zit en dan een keer een tik geeft. Maar in mijn ogen moet je dan bij jezelf te rade gaan wat er met jou aan de hand is waardoor je het niet meer aan kan en hulp vragen. Het is uiteindelijk niet het kind zijn schuld dat jij moe bent.
Zoals de meeste moeders hier die niet tikken, waarschuw ik niet tig keer, maar kleven er na twee waarschuwingen consequenties aan doorgaan met het gedrag en dit loopt uiteen van in de hoek tot geen ipad etc. In ieder geval iets waar hij erg van baalt
Mijn kind heeft soms een grote mond, maar grote bek zijn woorden die ik niet gebruik. Evenals kont. Ik heb oprecht moeite met hoe jij je uitdrukt. Het komt ongelooflijk respectloos over op mij. Zowel naar je kind als naar andere ouders. Ik zie ook regelmatig kinderen waarvan ik vind dat het goed zou zijn als ze eens opgevoed zouden worden. Mijn zoon heeft een tijd een vriendje gehad die wij uiteindelijk de toegang tot ons huis hebben geweigerd omdat hij zich zo misdroeg. Hij kreeg wel eens een corrigerende tik, zijn moeder ook, alleen dan van haar vriend. Ik snapte zijn gedrag heel goed, geweld lokt geweld uit, maar wij wilden ons kind beschermen en hebben het contact dus verbroken hoewel ik dat ook heel sneu vond. Het jochie zelf is niet slecht, zijn voorbeelden en opvoeding wel. Volgens mij kun je prima consequent, duidelijk, respectvol en liefdevol kinderen opvoeden zonder een tik. Ik heb vroeger ook wel eens een tik gehad. Mijn beide ouders geven eerlijk toe dat het uit onmacht was en vinden dat zij het beter hadden kunnen oplossen. Ik ben op geen enkele manier beter geworden van de tikken die ik heb gekregen. Wel van de duidelijke regels, grote vrijheid met daarbij behorende rechten en plichten en liefde die ik van mijn ouders heb gekregen. Mijn ouders komen beide uit moeilijke gezinnen en hebben veel moeite gedaan om betere ouders te worden dan zij zelf hadden. Ik probeer dat proces voort te zetten. Zonder geweld.
kom op.... kont.... meen je dat nou? Ik kan alles wel mooier maken dan het is, verwacht je dan bips? en dan respectloos? ja hoor! hahaha
Ik snap je. Dit is ook geen situatieschets zoals het altijd is, maar een van de gevallen die ik al eens gehad heb. Meer om aan te geven dat een corrigerende tik toch ook meer kan zijn dan een tik, maar gewoon een echt pak slaag. Als ik als leerkracht kinderen "onder de duim" kan houden zonder pedagogische tik, waarom zou het dan niet als ouder kunnen? Ieder moet natuurlijk doen wat hij/zij zelf goed vind, maar dit is niet mijn manier van opvoeden.
Heel herkenbaar. En bedenk: kinderen, en sommige behoorlijk heftig, houden je een spiegel voor. Heb je zelf een gevoel van onrust, dan zie je dat terug in je kind. Moe, kribbig? Kind eigenwijs en niet luisteren. Die paar gesprekken die wij als ouders hebben gehad mbt de problematiek van dochter, waren erg verhelderend. Consequent zijn, negatief gedrag negeren en positief gedrag belonen. Zien dat er soms meerde wegen naar rome leiden. Maar altijd duidelijk zijn. Lastig wel. En natuurlijk werkt het niet altijd. Maar het is wel een leidraad.
Omdat een leerkracht vaak heel wat anders is als de ouder? Nu gedraagt onze oudste zich net zo volhardend op school als thuis, maar zelf (met een vergelijkbaar karakter: niet vatbaar voor straffen en belonen) luisterde ik prima naar anderen, gewoon omdat ze 'niet eigen' waren. Meestal is het bijvoorbeeld ook zo als een kind krijsend op de grond ligt in de supermarkt en een willekeurige vreemde vraagt wat er is, het plots over is. Is niet te vergelijken omdat de rol heel anders is. Thuis kon ik mijzelf zijn, op school was ik dat redelijk, maar nooit helemaal en dus kon een leraar mij prima 'onder de duim' houden en mijn ouders niet. Nu was ik geen ontspoorde peuterpuber, kind of puber, maar wel gewoon een hele lastige
Jij vindt sommige ouders misschien te soft, maar een tik op de billen vind ik een achterhaalde methode. Een kind kan fysiek niets uithalen tegen een grote volwassen en is in principe weerloos. Het kan echt wel op een andere manier. Trouwens een tik is ook nog steeds een klap. Ik snap het wel dat het eens gebeurt wanneer je moe bent, het emmertje overloopt en je kindje totaal onhandelbaar is, maar ik snap niet dat je bewust voor deze methode kiest.
Eerlijk? Ik snap niet dat iemand bewust voor de methode 'uitpraten met een kind' kiest. Iedereen heeft het altijd maar over hoe een kind bepaalde consequenties/straffen niet zou snappen, maar zijn kennelijk wel overtuigt dat een kind dan een gesprek op een dergelijk niveau kan voeren.
Je kunt een kind heel goed het gewenste gedrag uitleggen, vertellen wat je wel en niet wilt, maar ook waarom. Mijn dochter schrikt er nu van als ze me pijn doet en wil het dan ook graag goed maken. Daar heb ik haar geen pedagogische tik voor hoeven geven Ik merk bij haar trouwens dat als ze boos is (omdat ze bijv in de hork moet), het écht averechts werkt als ik ook boos of nóg bozer word. Misschien klinkt het als de zachte aanpak, maar als zij compleet over de emmer gaat, werkt het het beste om haar op schoot te nemen, vast te houden en rustig tegen d'r te praten. Binnen 2 minuten is d'r boze bui om en heeft ze alleen nog verdriet. Het enige wat ze wil is dan getroost worden. Neemt niet weg dat ze bepaalde dingen nog steeds niet mag, maar die strijd is over. En zij weet heel goed wat wel en niet mag. Het is een lastige discussie denk ik. De een heeft vroeger een tik gehad en er niks aan over gehouden. Bij de ander werd de tik een pak slaag en heeft hij/zij er wel iets aan over gehouden. En anderen hebben de tik nooit gehad. Echt bij iedereen anders. En dan ligt t er ook idd aan hoe t karakter van je kind is.
Ik denk dat jij je Kinderen behoorlijk onderschat. Jij probeer trouwens dus niet eens het uit te praten, maar geeft meteen een tik?
Als je kijkt naar wat een pedagogische tik is (zie linkjes in het artikel) dan zie je dus dat je daarna hoort uit te leggen waarom je die hebt gegeven... Overigens kun je prima straffen zonder te tikken en zonder oeverloos met je kind te praten. En daarbij een uitleg op het niveau van je kind is altijd wel handig en altijd mogelijk.
Consequent zijn is het codewoord! En daar is geen corrigerende tik bij nodig eigenlijk. Ik geef hier in huis heel duidelijk de grenzen aan. Gaan ze er over heen dan heeft dat consequenties. Dat weten ze alle 5, allemaal op hun eigen nivo. Natuurlijk wordt er dan wel eens gehuild en geschreeuwd door hen, maar ze weten heel goed dat ze van te voren zijn gewaarschuwd. Met de ouderen ga ik het gesprek er over aan, geen discussie. Bij de kleintjes beperk ik het tot een korte opmerking en een knuffel. Werkt prima hier, vergt soms wel veel energie met 5 kinderen in verschillende leeftijden, maar het werkt wel. Ik heb vroeger regelmatig een behoorlijk pak slaag gehad, ik heb daar alleen een bepaald gevoel aan over gehouden. Dat het uit onmacht gebeurde en niet dat er niet van me gehouden werd. Ik ben er ook niet boos over, maar weet wel dat ik het niet zo ver wil laten komen Als je je kinderen leert geen tikken uit te mogen delen moet je ze zeker zelf niet geven!
Oh nog even over 'ik kreeg vroeger ook een tik en ik heb er niets aan over gehouden' dat kan zijn, maar is natuurlijk eigenlijk geen argument. Ik zat vroeger los op de achterbank, heb ik ook niets aan overgehouden... zal ik het kinderzitje dan maar weg doen? Zoals bij kinderen voor kinderen al gezongen werd: vroeger is vroeger en nu is nu
Nee, het ging erom dat als je kind met eten gooit, of je dan kiest voor een tik of (samen) opruimen. Ik kies voor het tweede, en als mijn kind dan wegloopt, haal ik het terug.
Ja lekker makkelijk . Trouwens, ik onderschat helemaal niemand. En vooral mijn eigen kind niet. Ik ga nu even uit van wat ik hier in topics regelmatig lees. Hoe zielig het wel niet is om een straffen/belonen methode toe te passen bij een peuter, omdat deze nog niet snapt wat bijvoorbeeld pijn eigenlijk is, maar vervolgens wel een diepgaande discussie aangaan met een krijsende dreumes in de supermarkt? Dat is nogal dubbel dan, of niet? Meneer krijgt hier 10x een waarschuwing, leg uit waarom hij iets niet mag doen, probeer het 'mama word hier boos/verdrietig/humeurig' van en dan is het klaar en gaat hij naar zijn kamer. In uiterste gevallen krijgt hij een tik. Wat zijn uiterste gevallen? Het te bond maken! Moedwillig na 10 waarschuwingen dingen slopen bijvoorbeeld, of het pijn doen van de katten, gevaarlijke situaties. Ik ben ergens heel simpel. Nee is gewoon nee en stoppen is gewoon stoppen. Waarom krijgt hij geen koekje? Daarom niet! Ik ga hem niet uitleggen wat de gevaren van suikers zijn, want ook daar geloof ik niet in.
Wat een rigoureuze vergelijking. Het niet in een kinderzitje zitten op de achterbank, of roken tijdens de zwangerschap is niet te vergelijken met een corrigerende tik. Of zie je geen verschil tussen opvoedmethode's en veiligheids/gezondheidsmaatregelen? Ik neem het eerste wat ik zei dus terug. De vergelijking is niet rigoureus, maar gaat in zijn geheel niet op.