Ha meiden, Sinds de geboorte van mijn meissie, ben ik onzekerder dan ooit. Voorheen kon ik dit aardig verbergen door een grote mond of erg lollig te zijn. Maar nu, ik twijfel of ik mijn haar wel zal knippen of kleuren. Terwijl ik dit voorheen gewoon deed. Ik ben zo bang voor de mening van een ander. Ben ik wel een goede mama? Is mijn huis wel schoon voor uk? Het in- en uitladen van de benodigdheden voor uk bezorgen mij veelal zweet op de rug. Waardoor ik het idee heb dat mensen dit zien van:"ach, net moeder geworden, kijk haar toch eens tobben." Of bij de cb, ligt mijn meissie op de aankleedkussen, staat er een vader naast me met zijn zoontje:"tja, het is wel een groot meisje he" Terwijl ze net door de cb is goedgekeurd, niets mee aan het handje. Wat zullen mijn schoonouders denken en vinden, want die hebben overal een mening over die ze niet onder stoelen of banken steken. Zo was ik daar pas met een canvasdoek met een foto van uk erop, of ze deze over wilden nemen want dan kon ik een grotere doek bestellen. Mijn schoonvader pakt het doek uit de enveloppe en draait hem om zodat hij naar de anderkant en het houten frame stond te kijken. Hij had de grootste lol. Ik voelde me zo klein. Die avond heeft mijn man de canvasdoek weer mee naar huis gekregen. Het voelde alsof mijn meissie werd afgewezen. Ik wil graag weer zo'n zelfverzerkerde vrouw zijn. Die zich niets van iemand aantrekt en gewoon haar gang gaat. Dit lijkt mij zo heerlijk. Sorry voor dit warrige verhaal.
Hoe oud is je kindje? Ik had het ook erger dan eerst, maar dat komt omdat je leven helemaal veranderd is. Maar ook de hormonen kunnen hierin een rol spelen. Ik merk dat ik nu minder onzeker ben dan toen Jayden net geboren was. Dat heeft wel even geduurd, maar het gaat langzamerhand steeds beter. Dus als je kindje nog jong is, kan het nog aan het ontzwangeren liggen. Maar ik snap heel goed dat het een rotgevoel is. Vooral over die foto op canvas kan ik me ook heel erg druk maken (en dat heeft niks met onzekerheid te maken, maar je bent toch trots op je kindje en dan voel je je inderdaad rot als ze de foto niet willen). Ik hoop in ieder geval wat het ook is, dat je je snel beter zult voelen. Groetjes Noor
Heej meid... Wat mijn man laatst tegen me zei is me bijgebleven misschien heb jij er iets aan? Als je denkt dat je alles goed doet als mama, dan klopt er iets niet! want mama's zijn altijd een beetje onzeker! Perfectie bestaat niet, en je zult je altijd afvragen of je iets wel goed doet. Alleen maar gezond toch? Zodra het maar niet de overhand neemt is er niets met je aan de hand. Je bent een goede mama, dat lees ik al aan het verhaal dat je je druk maakt. Vergeet alleen niet te genieten van je meisje. Het is jou kindje. Over een jaartje lach je erom. (dan denk je: ,, Heb ik me hier zo druk om gemaakt?'') Dat van dat huis en schoon dat had ik heel erg, maar goed. Tot ik ergens kwam waar ik met een poolstok naar binnen moest hihi. Dus, nee geen last meer van. Van dat canvasdoek is vast niet zo bedoelt.. Als je dit aankaart zullen ze vast zeggen dat het een prachtmeid is hoor. Want zeg nou zelf. het is hun kleinkindje! Digi knuf!
Yups dat was mijn idee ook al. Als je kindje nog klein is dan zal dat het wel zijn denk ik. Je bent bevallen maar die hormonen zijn dan niet meteen weg hoor! Dat gaat langzaam aan net als toen je zwanger was en ze kwamen (en het kan nogal reageren als er inbalance is met hormonen omdat het terug moet naar de normale omstandigheden!). Ontzwangeren en wennen aan de nieuwe situatie en dan ben je op den duur ineens weer "jezelf". Helemaal zoals voorheen word je nooit meer want dat ben JIJ niet meer. Jij bent nu mama en niet meer alleen "jij". Maar de zelf verzekerdheid enzo komt wel weer goed. En die grote mond? Wacht maar tot je denkt dat iemand iets verkeerd doet richting jou gezin of nog erger, je ukkie. Dan schrik je van je grote mond!
oooo zo herkenbar dithad het bij de eerste ook!!mijn dochter was geboren en ik twijfelde aan alles.was ik wel een goede moeder?was ik wel geschikt als moeder?en dan het commentaar van de buitenwereld{met name schoonfam:x}was echt zo ongelukkig{lees onzeker}en dat heeft toch wel een jaar geduurd!nu was het bij mij ook wel zo dat ikzelf geadopteerd ben,en daardoor nog onzekerder was!!maar geloof me,,als je wat verder bent,of je krijgt de volgende{heb ondertussen 3prachtige dochters} dan wordt je steeds sterker!!je zelfvertrouwen neemt enorm toe en er hoeft niets of niemand jouw te vertellen wat je moet doen8) en er is niemand perfect op deze wereld,dus iedereen doet dingen fout in de ogen van de ander. als iedereen elkaar in elkaars waarde laat,wordt het een stuk makkelijker om je leven te leven zoals jij dat wilt. zet em op meid,want je kunt het!!!!! xxx
Hoi, Bedankt voor de snelle reacties !! Ik denk idd dat het de hrmonen zijn. En de ene dag gaat het gewoon beterder dan de andere. Misschien ligt het er ook wel aan als het zonnetje schijnt, dan is iedereen toch vrolijker. Want gisteren had ik een topdag. Bij het idee mama zijn kwam altijd bij mij naar boven: - een huis wat spik en span is. - de was altijd gewassen, gestreken en opgeborgen. - een mama die altijd geduld heeft met de kleine - een vrouw die haar man niet vergeet. - de lekkerste maaltijden voorschoteld. Maar dit ben ik gewoon niet. Ik ben goed genoeg. Alleen moet ik nog wel zelf in gaan geloven. Ik zal eens aan Sinterklaas vragen of hij mijn hormonen mee wilt nemen naar Spanje
je idee over mama zijn zie je helemaal verkeerd. mama zijn houdt in dat je onvoorwaardelijk van je kindjes houdt en binnen je eigen normen en waarden goede keuzes voor ze probeert te maken. en dat doe je al, dus een betere mama kan je kindje niet krijgen, denkt iemand er anders over? jammer dan, dat is hun probleem en daar moet je niet jouw probleem van maken
precies anita...soms ligt het niet eens in de kasten dan heb ik 4 wasmanden met gestreken kleren erin maar ben ik weer met wat anders bezig en dan vergeet ik het uit te ruimen en dan worden de kleren gewoon rechtstreeks uit de mand gepakt haha
Hihi dan ben ik geen mama als ik aan die eisen moet voldoen. Ik merk trouwens ook dat ik vrolijker ben als het niet regent. Misschien een combinatie van hormonen/winterdip? Heb je een zonnebank? Heb ooit iemand gesproken met een winterdip en die ging onder de zonnebank en dan was het minder.. Valt te proberen (heb er helaas geen en een abonnement op een zonnestudio vind ik zonde van mijn geld).
Och verhip de was! Die staat al sinds vanmorgen te wachten schoon en al in de wasmachien! Strijken...strijken doe ik wel eens ja...Mn nette broek voor ik hem aantrek en de overhemden van mn man.. Yup.. Ennneuh..spik en span...nja...als je niet op de gang let waar net n grote bouvier heeft liggen nat zijn. En de afwas die er weer staat in de keuken... de douche boven waar ik morgen eindelijk tijd voor heb...nja ach. Geduld met de kleine? Ja hoor...maar soms heh. Dan ben ik moe en heb honger enzo. En als die uk dan voor de derde keer de keuken in kruipt om dr handjes te wassen in de drinkbak van de hond dan heb ik toch wat minder geduld ineens! Om van ruzieende pubers nog maar te zwijgen! :x Man niet vergeten...neuh heb ik altijd bij me als ik hem nodig heb Maaltijden? Dat is mn man zn klussie...dus dat doe ik niet. Nja ik kook wel ooit n eitje voor op brood ofzo. Of ik bak n cake oid. Ik denk dat je mama zijn verward met een overtroken reclame over iets voor huisvrouwen Je bent vrouw, je bent moeder, je bent huisvrouw. Maar weet je? Je bent voor dat alles mens. En dat mag hoor
Dit heb ik de eerste 1,5 maand na de bevalling geprobeerd,. en ook gedaan gekregen.. !! maar vraag me niet hoe? .. wat een stress is dat zeg, om je huis de hele dag perfect in orde te hebben, de was, de afwas, stofzuigen, dwijlen, .. koken,.. huisdieren !!! nu 1,5 maand later.. liggen er boven 3 wasmanden met was die ik moet doen.. de afwasmachine uitruimen,.. moet nu nog gaan winkelen om dadelijk te kunnen koken.. alle kerstspullen liggen door de kamer heen (ben de boom op aant zetten) ik vind dat een opgeruimd huis, de was gedaan, koken, voor je man zorgen.. dat dat je geen goede moeder maakt !! het mag best wel eens een rommeltje zijn.. of de was die nog gedaan moet, of de afwas.. een dagje naar de snackbar kan toch ook.. je moet doen waar jij je goed bij voelt.. jij moet je lekker voelen met wat jij doet,, en niet andere mensen..
Ik ben er nog maar net in begonnen, maar het lijkt me ook hét boekje voor jou: "Exit supermama. Hoe word ik een goedgenoegmoeder?". Veel van ons proberen alles voor elkaar te krijgen, waarvan we dénken dat het zo hoort/moet. Het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar dat kunnen de meesten echt niet hoor (including me!). Ben gisteren begonnen: mijn oudste van 2 jaar gooide bij de sintviering op de creche een beker diksap over zich heen. Ik heb haar direct haar spijkerrokje en shirt uitgetrokken, een shirt van de creche (heel mooi!) aangedaan en zo in haar maillot laten lopen. Eerder was ik naar de auto gegaan om andere (mooie) kleertjes uit de auto te halen. Nu niet... lekker puh! Meid, die hormonen worden minder, gelukkig. En nu nog inzien dat het allemaal niet zo hoeft!