Hoi allemaal, even een vraagje naar jullie mening. Om me heen zie ik vaak dat moeders met kinderen dicht op elkaar 'stressmoeders' zijn, altijd druk en gehaast, snel mopperen, niet genoeg tijd voor zichzelf, ruziënde kids enz. Is dat ook echt zo? We willen voor een tweede gaan maar ik ben bang ook zo'n stressmoeder te worden en daarom ben ik na 1 maand zonder pil maar weer aan de pil begonnen. Ben je relaxter als er meer leeftijdsverschil tussen de kids zit? Het lijkt me voor de kids niet leuk om een stressmoeder te hebben maar ook niet om meer dan 3 jaar leeftijdsverschil te hebben, twijfel, twijfel....
Dat ligt toch echt in de aard van de moeder hoor. Ik ken genoeg moeders met maar 1 kind die overal om stressen, en ook genoeg met meerdere kinderen die dat ook doen..
Ten eerste, als je nu zwanger zou raken zit er sowieso 3 jaar tussen, dat is toch niet dicht op elkaar? en ten tweede, het ligt echt helemaal aan je eigen karakter. Ik heb twee meiden met nog geen twee jaar leeftijdsverschil maar ik vind het heerlijk over het algemeen en ik loop zeker niet de hele dag te stressen.
Ik denk dat dat weinig met leeftijdsverschil te maken heeft. Bovendien vind ik voor een 2e gaan als je kindje al 2 is geweest geen klein leeftijdsverschil, maar dat komt omdat mijn kinderen maar 14 maanden schelen. Ik was dus alweer zwanger toen de oudste 6 maanden was. Maar om nog even op je vraag terug te komen. Nee, ik denk dus niet dat een klein(er) leeftijdsverschil per definitie garant staat voor een "stressmoeder". Het is denk ik afhankelijk van persoonlijkheid i.c.m. hoe de kinderen zijn. Mijn kids schelen dus maar 14 maanden, maar ik zie mezelf niet als een stressmoeder, alhoewel ik niet echt vooraan heb gestaan toen ze de porties geduld uitdeelden en mijn oudste een verstandelijke beperking heeft.
Ik ben relaxter met twee dan met een. En ja, ze zitten dicht op elkaar. En ook Ja het is aanpoten. Maar je moet je prioriteiten juist hebben De oudste wordt straks twee. De jongste zie banner
Hm, dat van karakter is inderdaad een goeie. Ben niet heel stresserig van aard maar word heel onrustig als het een bende is in huis, als er dingen vies zijn of ongeordend, dan word ik wel gestrest. als het snel raak is is onze dochter net geen 3 als de tweede komt maar ga er vanuit dat het wel langer duurt. Het lijkt me wel heel stressvol om twee kinderen naar de gastouder te brengen 's morgens vroeg, met 2 jonge kinderen naar een verjaardag, boodschappen doen enz.
Tja, ik doe echt geen boodschappen hoor met beide kinderen. Dochter is een ongeleid projectiel in winkels, dus dat is echt een gedoe'tje. Ik of mijn man doen gewoon boodschappen in het weekend of 's avonds. Buiten dat, je oudste is tegen die tijd al 3. Mijn jongste is nu 3 en daar kan je prima afspraken mee maken hoor. En het went allemaal vanzelf en je moet gewoon een beetje praktisch denken. Maar ik denk dat een 3-jarige en een baby best te doen is. Een kind van 3 is al best zelfstandig en je kunt er goed mee communiceren.
Aard van het beestje, lijkt me. 2 kinderen is een stuk drukker, dus als het in je aard zit kan ik me voorstellen dat je dan ook een stukje gestresster bent dan bij 1 kind. Ik heb er geen last van, maar ik ben wel een beetje van de go with the flow.
Ik denk dat ik wel een 'stress moeder' zou zijn als ik kinderen zou hebben met een klein leeftijdsverschil. Daarom zit er bij ons ruim drie jaar tussen (en dan was ik ook nog meteen zwanger van de jongste). Overigens hebben ze heel veel aan elkaar. Ze kunnen elkaar niet missen en spelen veel samen. Ondanks het leeftijdsverschil dus.
Je wordt gewoon praktischer als ouder, niet meer gestressed. Ik denk dat vooral de ouders die hun leven en prioriteiten niet aanpassen na de komst van eerste en volgende kinderen heel veel stress ervaren. Ik raak in stress als ze alle drie tegelijk ziek zijn en 1 op de wc aan de schijterij zit terwijl de ander de vloer onderspuugt. Op momenten dat je je als moeder eigenlijk moet splitsen. Maar een bende in huis of ongeordende spullen, boodschappen die een uur duren? Heel eerlijk... Als jij heel onrustig wordt van ongeordende spullen, zou ik niet zeggen dat je niet stresserig van aard bent..
Stress? Daar heb ik geen tijd voor mijn kinderen schelen net geen 2 jaar. Gaat prima! Maar ik heb nu nog verlof, dat scheelt. Ik kies m'n 'gevechten' met m'n oudste, als het niet belangrijk is lekker laten gaan. Blijven lachen, tot 10 (soms 20) tellen en weer door. Alles is een fase en om 20u ligt hij lekker te slapen. En ja, soms is t lastig als de oudste net afgedroogd wordt op de commode en de jongste honger heeft en de boel bij elkaar gilt. Maar dat zijn momenten. Daar laat ik mij niet door gek maken.
Wat een kul...ligt aan jezelf. Heb er zelf drie waar tussen de oudste twee nog geen 2 jaar zit (21 mnd).. ik stress nooit
En ik stresste al bij 1, dus ook ik denk dat het aan je karakter ligt. (ik stress echt niet heel de dag gelukkig, maar als het weer eens helemaal anders loopt dan gepland vind ik dat niet leuk). Ik ben juist makkelijker geworden na de 3e en heb me erbij neergelegd dat het niet altijd gaat zoals ik dat graag zou willen.
Bij mij schelen ze iets minder dan 2 jaar. Eigenlijk was het in het begin alleen even flink aanpoten, maar ja, je zit dan toch al in zo'n ritme. Daarna werd het wel rustiger. Denk dat iedereen dat anders ervaart, ik ben sowieso niet zo gestresst op dat gebied.
Nouja, als het flink gaat kriebelen beginnen we er wel weer aan. Het is heerlijk zo, dochter speelt lekker zelf buiten terwijl ik de was of strijk doe. We kunnen overal naartoe en hoop dat ze over een paar maandjes zindelijk is. Moet er niet aan denken dat je de boodschappen 1x in de week 's avonds moet doen omdat je met 2 kids geen boodschappen kunt doen. De oudste bijna naar school als de jongste komt, dat je verlof afgelopen is en je dan alleen de jongste thuis hebt, dat lijkt me ideaal eigenlijk, we doen maar waar we ons het beste bij voelen. Hoop alleen dat we geen spijt krijgen als het straks lang duurt voordat ik zwanger ben, dan denken we misschien: waren we er maar eerder aan begonnen...
Hahaha, nou je kunt natuurlijk prima boodschappen doen met 2 kinderen, maar ik persoonlijk vind het een gedoe'tje, dus ik doe het liever zonder de kinderen, of met 1 van de kinderen als mijn man ook thuis is.
Hmmm weet ik niet. Hier zit er gelukkig bijna 3 jaar tussen. De oudste was uit de luiers, erg zelfstandig etc. Ik van het verschil van 1, naar 2 kinderen wel giga groot. Dat had ik van tevoren niet verwacht. Nu ben ik niet zo'n gestresste moeder. Ik wil het mezelf vooral niet te moeilijk maken, haha, en ben daardoor best streng. Ik noem het gewoon duidelijk, sommige noemen het streng. Tsjah. Ik pluk er de vruchten van. Tuurlijk heb ik wel eens 2 kinderen waarvan ik denk ' waar is het behang' ?! En ben ik wel eens gestrest. Helemaal na een nachtje slecht slapen is mijn geduld ver te zoeken.
hier is de jongste 1,5 jaar en de oudste 4,5.. gaat prima, ik vind het heerlijk zo boodschappen doen is heir geen probleem, oudste helpt lekker mee en jongste zit lekker in de winkelwagen.. ik ben geen stress mama hoor.. compleet niet, ik denk maar zo alle situaties zijn te overwinnen :d
Ik denk dat dat echt met je eigen karakter te maken heeft. Als jij onrustig wordt van ongeordende spullen zul je misschien meer stressen als ouder dan iemand die daar niet warm of koud van wordt. Verder denk ik dat het vooral te maken heeft met realistisch zijn en prioriteiten stellen. Als mijn dochter thuis is, is mijn eerste prioriteit echt niet alles aan kant hebben want dat ligt toch binnen de kortste keren weer overhoop. Ook met het 'onvoorspelbare' van de babytijd kon ik goed omgaan, ik herken niets in moeders die aangeven dat ze onrustig worden als hun kind niet op een bepaalde tijd eet en slaapt. Go with the flow.. Mijn dochter is nu 26 maanden en binnen 3 maanden komt haar zusje. Dan is ze dus 29 maanden, hopelijk zindelijk en mag ze in november naar de kleuterschool.