(Ik hoop dat dit bericht op de juiste plaats staat mods...) Ik heb er best even over getwijfeld of ik het hier wel moest melden en jullie om jullie mening moest vragen... Tis immers best persoonlijk en jullie kennen mij niet... Maar dacht ik later... dat jullie mij niet kennen is ook een voordeel want jullie zijn daardoor ook onpartijdig natuurlijk... Wat is de kwestie... Eerst even de situatie zoals die bij ons is... Ik ben 34 jaar en inmiddels heeel bewust al ruim 7 jaar alleenstaande moeder van een meisje. Daarnaast zwanger van de 2e na 4 en half jaar proberen, 2 miskramen zeker en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap die operatief verwijderd moest worden. Na de 1e IVFpoging gelukkig zwanger geworden. Mijn vader is overleden. Mijn moeder is dus weduwe en alleenstaand en hartpatiënt. Daarnaast heb ik nog een jongere broer (2 en half jaar) die ADHD heeft en homo is... samenwoont met zijn vriend. Deze vriend is een stuk ouder en heeft een zoon. Deze heeft hij niet zelf opgevoed en heeft ook een flinke tijd geen contact met hem gehad. Pas later weer toen de zoon al volwassen was. Nu heeft mijn dochter PDD-NOS en slikt hiervoor medicatie. Dit maakt het met de opvoeding uiteraard niet gemakkelijker op, maar ik krijg hierbij ondersteuning van de GGZ... In de vorm van: Heb ik vragen... wil ik advies... kan ik aankloppen en helpen ze mij met de specifieke vraag.... Nu had mijn broertje op een gegeven moment ruzie met mijn moeder en ik heb samen met zijn vriend er op een gegeven moment voor gezorgd dat dat bijgelegd is... Toen die ruzie met mijn moeder er was waren mijn broertje en zijn vriend hier regelmatig en hadden we een goed contact. Nadat het met mijn moeder is bijgelegd was dit over en komen ze hier niet meer zonder dit te melden of te zeggen wat er aan de hand is/was... Vlak voor oud en nieuw waren ze bij mijn moeder en was ik er ook... Op een gegeven moment tekent de vriend van mijn broertje mijn dochter en mijn dochter snapte dit niet.... Hij tekende een boos meisje en dat was ze niet zei ze en mijn dochter begon dus enorm te huilen... Mijn broertje riep meteen: Ik had haar nu op de gang gezet....! Zo doet een 7-jarig kind niet! Jij kan geen kinderen opvoeden! Ik was dus pissig en ben met dochter in de kamer gaan zitten en heb geprobeerd haar te troosten... Met kerst wilden ze niet komen bij mijn moeder omdat ze het eten zelf moesten betalen en dat wilden ze niet... Zijn vriend moest nog werken en ze hadden afspraken staan met vrienden. Met oud en nieuw belden ze om 23.45 uur op of ze langs konden komen en dan wilden ze de honden meenemen. Deze zijn nl. bang voor vuurwerk en ze moesten dan in de berging. Mijn moeder heeft een hekel aan honden in huis omdat ze daar vanwege haar ziekte niet tegenkan! En die honden laten alles lopen als ze bang zijn... Dus mijn moeder had het allemaal kunnen gaan opruimen... Nu kwamen ze pas tegen 00.30 uur aan, maar gelukkig wel zonder honden... Mijn dochter lag tegen mij aan te slapen en werd wakker toen ze binnenkwamen... Dit ging even goed... Mijn dochter moest een windje laten en mijn broertje lachte hier dus enorm om... Hij vond dit geweldig! Mijn dochter begon dus te huilen... Net wakker...en dit was natuurlijk voor haar heeeel vernederend... Dus ik trok haar tegen mij aan om haar te troosten... En ik zei tegen mijn broertje dat ie daar mee op moest houden... Op een gegeven moment had ik haar stil en toen haalde hij het opnieuw aan... Mijn dochter begon dus weer te huilen... Toen zei ik dus tegen mijn broertje dat ie zich stil moest houden... Dat hij het nu weer aan de gang gemaakt had... Maar toen wilde hij nog wel even vanalles kwijt ondanks dat zijn vriend hem vertelde zich stil te houden... Maar mijn broertje moest het even zeggen: Mijn dochter is een vervelend kind die niet normaal is! Ze hoort niet zo te janken en de opvoeding van mij is totaal verkeerd! Ik moest haar maar op de gang zetten! Ik ben veel te zacht voor mijn kind en ik ben het niet waard om een tweede kind te krijgen! Ik heb hem dus toegesnauwd dat ie daar heeeeelemaal niets mee te maken heeft! en dat ie zich heeeel snel stil moest houden! Zijn vriend is toen kwaad weggelopen en mijn broertje daar weer achteraan met nog even als mededeling dat het mijn schuld is dat hij niet met de kerst kon komen.. Want ik was er met mijn dochter en dan wil hij niet komen! Tja.. ik ben alleen en mijn moeder ook... Zij hebben elkaar en vrienden zat... En hadden al andere plannen ook nog eens... En ik weerhoud ze er niet van om ook te komen.. Dat ze niet bij mij en mijn dochter willen zitten is hun eigen keus toch?!? En mijn moeder word ik ook niet goed van... Mijn dochter is wat aan de stevige kant geworden dankzij de feestdagen... Ja ik let dan niet zo op de voeding etc. Nu wil ik gewoon dat ze 3x per dag gezond eet en af en toe een tussendoortje! Mijn moeder vond het niet kunnen dat ik mijn dochter tijdens het eten een koekje weigerde en vlak na het eten een doosje met smarties weigerde... Ik hoefde die opvoeding niet bij haar thuis te doen... Citaat van haar: Er is niemand die jou remt... Je hebt geen partner en jij doet maar waar je zin in hebt! Als je een man had gehad had die je kunnen afremmen en had je niet zo raar tegen dat kind gedaan! Nu moet ik dat wel doen en ik wil dit niet in mijn huis! En denk maar niet dat ik akkoord ga met als je nog een kind wilt... Mijn deur en portemonnee blijft dan dicht! Hebben jullie hier een mening over? Wat moet ik hier toch mee? Ik vind dat ik mijn dochter goed opvoed... dat ik een goede moeder ben voor haar en dat ik consequent ben... dat wel.. Maar dat moet ook bij mijn dochter: ze heeft immers structuur nodig... Mijn broertje en zijn vriend (die zelf geen kinderen hebben, ze niet opgevoed hebben of wat dan ook) en mijn moeder hebben er toch niets mee te maken hoe ik mijn kinderen opvoedt? Maar goed... als ik er tegenin ga ben ik brutaal en eigenwijs.... Wat denken jullie? En hoe zouden jullie het oplossen? Ben even wanhopig en huil ontzettend veel... (zullen ook hormonen zijn.. maar toch...)
Ik denk dat de beperking van je broertje hier ook een grote rol in speeld.. Je kunt niet oordelen over de opvoeding van een kind met pdd-nos omdat het totaal niet van te voren te bepalen hoe het voor het kind zal lopen.. Er hoeft maar iets niet te kloppen en het kan al helemaal mis zijn. Ik denk dat de reactie van je broertje vooral komt uit ontwetendheid. Ik denk dat wanneer hij zich zal verdiepen in wat pdd-nos in houd hij zich veel beter kan verplaatsen in jou, en dan nog.. Het is een moeilijke stoornis om vat op te krijgen.. Sterkte meid!
jeetje wat een verhaal *knuffel* Ik heb helaas geen advies voor je. maar heb het met je te doen, want je doet je best en niemand ziet dat. Dat moet erg pijnvol zijn. EDIT: toch advies dus Ik zou in ieder geval een stapje terug nemen en even tegen broer zeggen dat als hij niet accepteerd hoe jij je dochter opvoed dat hij beter weg kan blijvne, hoe jammer je dat vind. Je kindje moet je beschermen.. dat is het belangrijkst. Dat met je moeder kan ik niets over zeggen want moeders 'weten altijd beter' en helaas zijn sommige erger dan de ander. wel een erg rot opmerking van haar. en zou ik haar toch vragen waarom ze dat zegt. en waarom een koekje en smarties niet geven een reden is om de deur dicht te houden als je nog een kindje zou willen. volgens mij is dit namelijk niet de reden voor haar opmerking maar ik zou haar wel naar de ECHTE reden vragen.
Dank je wel voor je reactie! Ik denk ook idd dat het ook door zijn stoornis komt hoor... Daar heb je wel gelijk in denk ik... Maar ja... dan nog he... Ik vind het zelf niet zijn plaats om er een zo duidelijke mening over te hebben en mij die op te dringen... En dan zo over mijn dochter te praten en dat ze er dan ook nog eens bij is... PDD-NOS is idd iets waar je moeilijk grip op kan krijgen en het is idd zo dat er maar iets hoeft te gebeuren en het is al mis... Dat maakt het voor mij dan extra moeilijk als zij er zijn.... Lief van je dat je even gereageerd hebt!
hoi meid! poeh hee wat een verhaal! ik kan me voorstellen dat je jezelf heel erg rot voelt onder deze situatie... maar blijf jezelf alsjeblieft voorhouden dat het jou dochter is en dat jij degene bent die haar opvoedt! jij doet wat jou het beste lijkt voor je kind en een moeder kent haar kind beter dan wie dan ook en jij zult vast wel weten wat goed voor haar is. laat je niet op je kop zitten meid, ik vind het heel erg gemeen van je broer om een kind zo uit te lokken en dan zeggen dat ze te veel jankt. jammer dat je moeder het niet met je eens is over de opvoeding van je dochter en ook erg jammer dat ze niet wat rekening met je houdt want stress is nu niet echt wat je nodig hebt... ik kan je verder weinig advies geven, maar probeer wel zeker van jezelf te blijven en misschien een goed gesprek aangaan met je broer en je moeder en duidelijk maken dat jij degene bent die beslist hoe je dochter opgevoed wordt. misschien je broer eens vragen of hij weet wat PDD-Nos inhoud? blijf er van overtuigd dat je een goede mama bent en probeer niet te veel te piekeren! sterkte ermee! liefs rebbel
Dank je wel Pixie... Het is idd heel moeilijk... Het is zeker heel pijnvol en het gedrag dat mijn dochter dan door haar stoornis vertoont maakt het er dan ook niet makkelijker op.. Ik heb er over zitten denken om hem een brief te sturen en daarin te zeggen dat geen contact meer met hem wil totdat hij zich niet langer met mij bemoeit... Dat het zijn zaken niet zijn... Maar volgens mensen in mijn omgeving moet ik dat dan weer niet doen... Het ligt ook nooit aan mijn broertje... dat is ook zoiets... Hij vindt dat hij altijd gelijk heeft! Mijn moeder wil niet dat ik een derde kindje zou nemen omdat ik alleen ben... Ze is er ook op tegen dat ik dit kindje waar ik nu zwanger van ben heb gekregen met behulp van een donor en dan via IVF.... Dat hoort niet zo volgens haar geloof.. Ze is wel blij met het kind nu... En loopt het tegen iedereen die het maar horen wil en ook die het niet horen wil te verkondigen dat ze een kleinzoon krijgt....
Dank je wel Rebbel! Ik vind jullie medeleven superlief...! Ik heb in de nacht van de jaarwisseling er niet van kunnen slapen... En ik blijf er de hele tijd mee zitten... Ik weet dat ik gelijk heb!.... en toch twijfel ik dan weer... Trek ik het toch naar mezelf toe! Mijn broertje en zijn vriend weten niet wat het inhoudt omdat het ze niet interesseert... Het zijn smoesjes volgens hen!
ja weet niet hoe goed je relatie met je broer is. maar van wat ik hoor is hij geen goede oom naar zijn nichtje toe dus dan heb ik zo van dan maar geen oom.. je wil geen mens in je kinds leven hebben die het voor haar zuur maakt en haar aan het huilen zet (autist of niet) Dat je kindje een gebruiksaanwijzing hebt die hij niet kent is al duidelijk.. misschien eerst met hem daarover praten en de kans geven om hem nog te proberen om 'normaal'tegen haar te doen en te realiseren en accepteren dat ze niet zoals andere kindjes is en dat nooit zal zijn. misschien hem uitnodigen om te vertellen wat hij zelf denkt te weten over haar autisme en hem de kans geven om vragen te stellen... en dan niet op een vernederende manier tegen jou maar dat hij meer kan leren hoe jij met haar omgaan en waarom.
Dit zou ik persoonlijk heeeeel graag willen! Echter is het niet mogelijk om met hem een gesprek te voeren. Hij is zeer dominant en weet alles beter! Hij is aan het woord en bepaald hoe of wat en wat een ander zegt hoort ie niet eens... Komt een ander ook niet aan toe... Als je hem aan de telefoon hebt bijvoorbeeld gooit ie gewoon de haak erop... Je kan dan terugbellen wat je wilt, maar hij pakt gewoon niet op... Door zijn eigen handicap (die hij niet heeft volgens hem) is hij ook heel agressief... dus ik ben ook best bang voor hem...
meid, als ik het zo lees denk ik dat het verstandig is om gewoon even het contact met je broer op een laag pitje te zetten! hij is erg onredelijk ADHD of niet... en je hoort niet bang voor je broer te zijn, kies voor jezelf en je dochter. liefs rebbel
als je moeder erg gelovig is ontstaat er over dat soort dingen al gauw een kloof (en dan bedoel ik, alleenstaande moeder, niet getrouwd, zwanger doormiddel van een donor, allemaal dingen die volgens haar dan eigenlijk niet kunnen), ik denk dat je moeder, als ik lees hoe ze reageerd, erg kortzichtig is qua kinderen opvoeden, ze beseft zich absoluut niet wat het inhoud om een kindje met pdd-nos op te voeden, en al helemaal niet dat je je dochtertje koekjes en smarties weigerd uit liefde, want een kleinkind moet je toch verwennen? ze verplaatst zich dus niet in jou maar wil haar oma gevoel erdoor drukken, wat weer verwarrend is voor je dochtertje.
Dat is ook zo hoor.. heb je heeeeelemaal gelijk in! Ik vind hem ook onredelijk... maar ja... Ik heb het idee dat ik daar niets aan kan doen... Ik denk dat ik maar afstand hou.... tot ik weet niet wanneer...
pieuw wat een moelijk situatie.... je vraagt of iemand advies heeft... Vind het wel moeilijk om advies te geven, je dochter heeft niet voor niks pddnos en tja als je broer het niet zo nodig vind om zich hierin te verdiepen... tja Verder wat je ma betrefd ik kan me er iets bijvoorstellen dat jou situatie niet het ideaal beeld is van je moeder voor jou. Ik vind dat ook altijd allemaal wat moeilijker te rijmen. {bedoel ik niks slecht mee} evenals het homo zijn {oook niks mis mee hoor, me schoonbroer is er een} Maar bovenstaande wil niet zeggen dat hun jou zo moeten behandelen! het is jou leven en jou keuzes! kun je er met niemand anders over praten toevallig? het lijkt me echt moeilijk Het enige advies wat ik heb is; doe je ding, leef JOU leven! en vang je dochterin zulke situaties zo goed mogelijk op! suc6
De oudste dochter van mijn zus is ook 7 jaar en heeft ook pdd-nos. Het is een hele moeilijke situatie en voor buitenstaanders heel moeilijk mee om te gaan ( Mijn nichtje leert nu al 2 1/2 jaar voor zwemdiploma A, dit duurt langer door de angsten die pdd-nos met zich meeneemt laatst vond een vreemde moeder het nodig om tegen mijn nichtje te zeggen, ben jij nog steeds in bandje blauw? "laagste bandje" ) Heel veel mensen weten niet hoe ze ermee om moeten gaan. Ik begrijp jou frustraties heel goed. Ik zie ook aan mijn zus hoe kewetsend het kan zijn als vreemde mensen zo doen en als zelfs je broer er gene begrip voor heeft, zou dit wel dubbel zo hard bij je aankomen. Persoonlijk zou ik hem een mooi pakketje papieren sturen met daarin wat pdd-nos exact inhoud en ben benieuwd hoe hij daarna reageerd? Dat hij Adhd heeft zou er mee te maken kunnen hebben, maar juist hij die Adhd heeft zou zich beter moeten kunnen inleven hoe moeilijk het kan zijn "anders dan anderen te zijn " Ik denk dat jij je dochter hartstikke goed opvoedt! Wat betreft je moeder ,misschien is het haar allemaal een beetje veel ,ook door hoe je broer reageert. Mensen die emotineel heel erg meeleven en zich zorgen maken ,kunnen juist tegenovergesteld reageren in moeilijke situaties. Ik wil je veel sterkte wensen en ik hoop dat alles voor jou gauw weer fijn voelt!
veel sterkte meid. ik zou ook even afstand nemen van je broer. en je doet het hartstikke goed, heb diep respect voor je groetjes, Miranda
Ik weet hoe je, je voelt, nu heeft mijn dochtertje geen pdd-nos, ze is gelukkig gezond.....maar mijn moeder en oma hebben narcistische pers. stoornis, dit was voor mij en mijn broertjes en zusjes vroeger wel lastig.....sinds ik dus moeder ben....zijn ze continu aan het zeuren, zo gaf ik haar tot ruim een jaar friso-melk en dit kon en mocht niet van mijn moeder en oma want ze kon best gewone melk drinken vanaf 3 maanden, mijn oma zei dat ik niet van mijn dochter zou houden omdat ik haar geen borstvoeding gaf, ook kreeg ze tussen 6 maanden en een jaar liga's zonder suikers (dus eigenlijk de liga's voor 4 maanden) dat vonden ze ook niet kunnen want ze mocht allemaal lange vingers eten.....dit wilde ik niet omdat ze van zichzelf al druk genoeg is en suiker erom bekent staat kinderen nog drukker te maken (ze heeft geen ADHD) en zo gaat het maar door......we komen te weinig(ik mag geen auto rijden omdat ik meds gebruik), ze krijgt totaal onzinnige dingen voor haar verjaardag, ik zeg ze houdt niet van knuffels, die gooit ze aan de kant, waar komen ze dan mee aan....juist knuffels..... En ga zo maar door en door en door........ Ik denk ook dat de beperking van je broertje ervoor zorgt dat hij niet weet hoe te reageren op een kindje met pdd-nos. Je moeder vind ik ronduit onbeschoft
Hey meid, wat een ontzettend nare manier van omgaan met jou en je dochtertje. Daar is geen enkel excuus voor. Ik kan niet echt advies geven want ik heb totaal geen ervaring op dit gebied maar ik denk dat het inderdaad verstandig is als je het contact even op een heel laag pitje zet en daarna (als jij eraan toe bent) een gesprek aangaan hierover. Ik ken je inderdaad niet en we hebben wel eens in een topic een lichte aanvaring gehad maar ik denk dat jij een hele sterke vrouw bent, die heel stevig in haar schoenen staat. Jij en je kindjes redden je wel volgens mij en daar heb je hen niet bij nodig als het op zo'n vervelende manier gaat. * dikke knuff *
Oja, nog even terug komend op mijn reactie.. Ik werk met jongeren die een autisme of aanverwante stoornis hebben en ik merk veel onbegrip van de buiten wereld.. Willen mensen zich 'tijdelijk' niet aanpassen aan "jullie" leef wereld dan zou ik me afvragen in hoeverre ze je dan nodig bent.. Jou kindje functioneerd goed met de structuur en regels die jij je kind steld.. Willen mensen dit niet accepteren.. jammer.. En misschien moet de relatie met je moeder/broer hierdoor op een lager pitje komen.. Jammer voor hun, ze weten niet wat ze missen.. Liefs..
ik vind het heel vervelend voor je meid want niemand wil op deze manier afstand nemen van familie maar op een zekere manier dreigen ze jou om afstand zelf te nemen.. en je dochtertje is op de eerste plaats bij jou. a;s ze zou graag je kindje wil blijven kennen dan moeten ze beter hun best doen. om aan 'jou'regels te houden en rekening te houden met dat wat je kindje heeft.
Ik geef je een digitale knuffel... je wilt advies? even met je kind bij je broer uit de buurt blijven. ik neem aan dat je wel met je moeder kan praten? als dit al op geen fatsoenlijke manier kan, zal ik daar ook ff weg blijven. Want wat ze zegt komt voor mij behoorlijk kwetsend over. Er is maar 1 iemand de baas en dat ben jij! Je doet het harstikke goed toch? nou dan...