Hoi allemaal, we hebben een dochter van een half jaar, een super leuk meisje, pienter, pinnig en een lachebekkie. Eet goed, slaapt goed en nog een schatje om te zien ook(maar dat vind elke moeder van haar kind). Ik heb mijn eigen familie ver weg wonen(ander kant van NL) en zie deze hoogstens 1x per jaar. Ondanks afstand is de band goed, en dan heb ik het voornamelijk over fam. van moederskant. Schoonfam. zie ik veel en veel vaker, want die wonen in de buurt, vooral ene schoonfam., daar wonen we zelfs naast(boerderij). Kan best goed overweg met schoonfam. maar er gaat niets boven je "eigen mensen". Nu wij een dochtertje hebben is het bij elke verjaardag weer raak; "oh, wat lijkt ze op die, en oh wat lijkt ze op die". Ze heeft qua uiterlijk ook veel van mijn man. Maar zie ook veel van mezelf terug toen ik baby was. Karakter lijkt ze erg veel op mij; pinnig Maar ze heeft ook eigenschappen van mijn man, en al kun je daar op een half jaar nog niet veel van zeggen, ze is een enorm pienter kindje. Nou wil ik niet zeggen dat ik dom ben, maar manlief heeft toch wat meer leervermogen, heeft hbo gedaan en runt zo'n beetje onze boerderij in zn uppie. Managers mentaliteit ontbreekt hem niet. Heeft dus net iets meer in zijn mars dan ik, maar ik zal wel weer uitblinken in andere dingen. Anyway; schoonfam. vind dus onze kleine meid helemaal op hun lijken, niet erg hoor, maar als er dan een opoe reageert op iemand die zegt;"het is een wijs meisje" met:"dat heeft ze van mijn kleinzoon" dan kan ik dat mens wel wat:x(heb sowieso een hekel aan haar). Wat ik al zei, ze heeft qua uiterlijk veel van mans kant, maar soms steekt het wel, soms wil ik ook weleens horen(liefst van eigen fam. natuurlijk!), dat ze ook op mij lijkt.... Oja, door dat soort opmerkingen heb ik helemaal zoiets van;"blijf van mijn kind af". Want dan zitten ze er mee op schoot, en ik besta voor mijn gevoel opeens niet. Hebben ze het over haar,zeg ik iets, horen ze het gewoon niet. Bah, blijf van MIJN meisje af!!:x Is dit raar of herkend iemand dit?
Zou het kunnen dat het je zo steekt omdat je diegene sowieso niet zo aardig vindt? Ik denk niet hij/zij ermee bedoelt jij minder slim bent als je man oid. Verder denk ik dat jouw familie weer veel zal zeggen: goh, wat lijkt ze op jou he! Zij weten hoe jij eruit zag toen je klein was en zien jou er misschien eerder in terug als je man. Zo werkt t voor jouw man zijn fam. ook.. Zo is het hier iig wel, ik vind het niet erg. Uiteindelijk is het toch echt 50/50 !
Hier hebben we veel meer contact met mijn familie, mijn zoontje lijkt niet op mij maar hier is het contstant "ooo dat is juist opa" "en nu lijkt hij op mar.." Dus ook de hele tijd namen van mijn familie zijn kant maar ze zeggen dus ook minder vaak dat hij op de papa lijkt. Ik denk dat dat normaal is. Als je je eigen familie vaak zag kreeg je ook wel de hele tijd te horen dat je meisje op u of je moeder/zus lijkt
Mijn familie is daar niet echt van maar schoonmoeder had er in het begin ook een handje van, een echte V....terwijl buitenstaanders juist zeiden dat ie sprekend mij was, ikzelf zie een mengelmoes van ons samen. Dat ze meer oog voor je meisje hebben dan voor jou is op zich ook normaal. Ik stoor me eerlijk gezegd niet aan dit soort dingen, denk ook niet dat je het zó persoonlijk moet opvatten...dat ze gek zijn op je meisje is toch mooi
Ik herken het wel gedeeltelijk, het gaat niet zo ver al bij jou. Ik begrijp je ergernis dan ook. Bij ons is het vooral schoonmoeder die vind dat hij zoooo hard op mijn man lijkt. Zeker wanneer hij een leuke snuit trekt (lacht of een gekke bek) Kijkt hij serieus of weent hij dan lijkt hij volgens haar helemaal niet op mijn man. Dus: alleen bij de leuke dingen. Begon trouwens al tijdens mijn zwangerschap: mijn man heeft donkere ogen, donker haar. Ik lichte ogen en donker haar. Ze zei dat onze kleine beter maar mijn mans ogen zou hebben, dan zou hij er schattig gaan uitzien, zoals een kapoen. Als hij mijn ogen zou hebben zou hij er gemeen uitzien... :x Vond ik echt niet leuk. Ik probeer alles naast me neer te leggen hoewel ik toch ook vaak mijn ergernis moet wegslikken als er weer zoiets gezegd wordt.
Eerlijk, ik vind dat je hierbij vooral even naar jezelf moet kijken . Ze bedoelen het vast niet zo vervelend als jij het opvat. Mijn zoontje lijkt totaal niet op mij qua uiterlijk en is precies mijn man toen hij klein was! Dat wordt dus ook overal bevestigd, nou en? Ze hebben nog gelijk ook. Qua innerlijk vind ik hem erg veel op mij lijken maar tegelijkertijd ook heel veel op mijn man! Maak je niet druk over dit soort dingen, jij bent haar moeder, dichterbij zal niemand ooit komen .
Kom zeg, die 'ze lijkt zo op...', dat slaagt toch nooit ergens op? Dat is toch gewoon over koetjes en kalfjes praten... Daar moet je toch niet zo gekwetst door voelen? Ik krijg zelfs van mijn eigen familie te horen dat mijn dochter zo op haar papa lijkt. En alleen haar irritante trekjes (luid, voortdurend praten, koppig) worden door iedereen vlotjes aan mij toegeschreven. Ik vind dat vooral hilarisch.
Jaloezie, denk ik want wie wil er nu geen prachtige blauwe ogen! Zegt een bruin-ogige! Inderdaad denk ik dat het gewoon een makkelijk onderwerp van gesprek is (over koetjes en kalfjes praten). Ook merk ik dat familieleden er in zien wat ze er in willen zien. Ik laat ze lekker hun gang gaan en sta er verder niet zo bij stil. Verder denk ik inderdaad dat je even voor jezelf moet beseffen waarom die opmerking 'dat slimme heeft ze van haar vader' jou zo raakt? Komt dat uit een eigen frustratie, misschien? Voel jij jezelf misschien niet slim/minder slim dan anderen, etc.? Waarom heb je er zo'n moeite mee? Ze heeft namelijk niet uitgesproken dat ze jou niet slim vindt, jij maakt haar zin af.
Je zal het altijd houden. Jouw schoonfamilie kent jou eenmaal niet als baby/kind. Onze dochter lijkt sprekend op papa (ik zie dat nooit dus zal wel). Maar volgens mijn familie heeft ze ook wel wat weg van mij. Als ze dit of dat kan dan is t ook vaak oh zo was hij ook. Maar bij fam weer oh zo was zij ook. Kortom alle kinderen lijken qua doen en laten sowieso op elkaar. En al heeft kind 1 gezicht met papa zal t ook wat van mama hebben. Alleen zien mensen dat vaak niet. Het zijn dan toch de kleine dingen. zo heb ik een gaatje bij mn stuitje en mn dochter ook, niemand die dat ziet hoor zet je er overheen
Heeeeel herkenbaar Mijn schoonfamilie komt binnen , zegt niets en loopt zo naar de baby kamer de baby lijkt alleen op mijn vriend, ik krijg een oh hoi. Zo van oh ja jij bent er ook nog. Mijn zoon heeft even wat onderzoeken in het ziekenhuis gehad. gelukkig was alles ok In de wachtkamer zat mijn vader en zijn ouders Mijn schoon ouders zaten de gehele tijd Wat erg voor hun zoon Hun kleinkind werd niet benoemd en ik ook niet. De onderzoeken vonden plaats 8 dagen na mijn spoedkeizersnee en ik moest overal naar toe lopen en doen en dat was niet zonder pijn En ja ik vin dhet leuk dat mijn zoon op zijn vader lijkt. Nu heeft hij veel dingen ook van mij en dan zegt mijn schoonmoeder stiekem achter mijn rug. Dat is jammer dat hij haar ogen heeft
whahahahaha om je beroerd om te lachen een Kapoen is een gecastreerde haan Maar ik zou gewoon een shirtje laten maken met de tekst. Op wie ik lijk ? Nou op mezelf natuurlijk.
Ik denk dat ze gewoon trots zijn. Trots op hun kleinkind/nichtje etc. En dat ze dingen van jouw dochter herkennen uit hun familie. Mijn ouders leven niet meer, ooms/tantes staan te ver weg voor herkenning naar mij. Ik krijg dus altijd alleen maar te horen hoe de jongens op mijn man lijken en omdat ik nooit hoor dat ze op mij lijken doet dat wel eens pijn. Maar meer omdat mijn ouders niet meer leven en ik dus absoluut niet weet hoe ik als baby/jong kind was. Daarnaast; mijn man heeft zwart haar en bruine ogen, ik blond en blauw. Beide jongens; blond en blauw. En toch lijken ze op pappa Wat ik bedoel te zeggen; het is waarschijnlijk alleen maar trots en herkenning. Het is HUN waarheid, maar niet DE waarheid. Je ziet wat je wilt zien Leg het naast je neer en accepteer het. Dat kost je (uiteindelijk) minder energie dan continu op te vreten
Tja, mijn schoonfamilie benadrukt bijna altijd dat het kind zoveel op papa lijkt; terwijl aangetrouwde schoonfamilie en mijn vrienden/familieleden zeggen dat hij op mij lijkt. Ik vind alles prima, ik vind ons kind het beste van ons allebei hebben en vind hem ook nog eens het knapste kindje van de aardbodem. En wat een ander daarvan zegt, vind, doet of voelt zal mij werkelijk een zorg zijn I love him. En alles wat iedereen verder dan nog zegt, raakt me niet eens meer. Gewoon het ene oor in, het andere oor uit.
Gedeeltelijk wel herkenbaar. Hier lijkt dl echt op papa. Ze heeft tot nu toe niets van mij. Daar worden ook vaak grapjes over gemaakt. Ach, als ze mijn karakter krijgt is ze het mooiste en liefste kind van de wereld in combinatie met de hormonen heb ik er echt wel last van gehad dat ze niet op mij leek...
Doet me denken aan mijn schoonzusje, haar schoonmoeder bleef maar zeggen dat hun jongste zo op zijn vader leek. Toen vond mijn schoonzusje een babyfoto van zichzelf rond dezelfde leeftijd en zette deze tijdens een verjaardag op de schouw. Schoonmoeder zag het meteen en zei dat het een mooie foto was van de jongste. Toen kon schoonzusje dus zeggen dat het een foto van haarzelf was en schoonmoeder was meteen stil. Ze heeft nooit meer gezegd dat de jongste zo op zijn vader lijkt. Verder zou ik me er bij neerleggen dat het nou eenmaal zo werkt jou familie zou andersom waarschijnlijk hetzelfde doen als ik zie hoe dat soort dingen gaan in mijn omgeving. Ze bedoelen het niet verkeerd maar ze hebben jou als kind niet meegemaakt dus kunnen daar geen relaties mee leggen.
Heel herkenbaar hier lijkt mij dochtertje volgens schoonfamilie helemaal op papa in uiterlijk en in haar doen en laten gelukkig weten mijn man en ik wel beter ze is echt een mix van ons beide. Probeer het naast je neer te leggen
Dit dus. Til er niet te zwaar aan, lekker laten kletsen. Hier ook een dochter die als 2 druppels water op papa lijkt en zowel mijn eigen als schoonfamilie laten geen mogelijkheid onbenut om hierop te wijzen. Ach, ik heb ze toch echt zelf gedragen en op de wereld gezet dus ik was er echt wel bij betrokken
Mijn schoonmoeder is geobsedeerd op de dochter van mijn vriend (hele ongezonde obsessie trouwens) met ons dochtertje wil ze gewoon niets mee te maken hebben, ze toont totaal geen interesse in d'r. Vorige week zei ze, jullie dochter lijkt op jouw familie en xxxx lijkt sprekend op mij en m'n dochter (zus van mijn vriend dus). Haha dat vond ik dus zo raar. Dat stak me ook wel eigenlijk...
Heel simpel antwoord op alle vergelijk-gezeur: "Gelukkig lijkt hij/zij het meest op zichzelf!" Ben je er in één keer klaar mee.