Hoi Liesbeth, Ik denk ook niet aan ADHD, maar eerder aan een autistisch verwante stoornis. Ik werk met bijzondere kinderen en ik herken toch wel iets in jouw verhaal. Structuur is de enige houvast die jou een beetje kan helpen rustig te worden in je hoofd. Er zijn al genoeg voorbeelden die verschillende dames hier hebben gegeven. Doe er je voordeel mee en je zult zien dat het werkt. Waarschijnlijk helpt het niet alleen jou maar ook je omgeving! Succes! Grts jufaman
Ow maar dan heb ik goed nieuws voor je..die bestaan niet! Verder heb ik geen tips voor want ik ben net zo'n chaoot, dus ik lees mee.
Serieus? Ik zou hier dus helemaal niets uit op kunnen maken wat met autisme te maken heeft. Natuurlijk kan het een kenmerk zijn, maar autisme hangt samen met zoveel andere dingen.. Ik ken wel kinderen met bijv PDD-NOS, maar deze zijn niet chaotisch en al helemaal niet perfectionistisch. Ook ken ik een volwassene met autisme, en heeft van beide totaal geen last.. Structuur is erg belangrijk ja, maar hoe krijg je dat? Ik ben ook weer opnieuw aan het zoeken naar structuur nu met kleine en werk erbij. Ik ben een stuk georganiseerder en ordelijker, maar een echte structuur heb ik nog nooit gehad.. Terwijl dit me, zoals TS ook al noemt, zo belangrijk lijkt voor kinderen..
hoi het heel grote bijkomende probleem is nu ook nog dat er een vermoeden is dat mijn zoon "iets" heeft , we denken zelf aan ADD of dyspraxie. we weten het nog niet zeker maar overal lees je dan van : bied het kind regelmaat, structuur, duidelijke afspraken ... en daar slaag ik dus helemaal niet in! Ik kom er nog niet in de buurt omdat ik zelf zo'n sloddervos ben. ik ben geen autist hoor, echt niet ... ik weet niet wat er wel met mij is , ik herken me ook in ADD met het grote verschil dat ik nooit problemen heb gehad met me concentreren op school en dat ik zo onzeker ben / was dat ik al wéken op voorhand begon te studeren om maar zeker alles op tijd onder de knie te hebben. Tja, het is niet makkelijk. Ik heb een heel laag zelfbeeld en heb ook geregeld sombere buien , mijn hoofd zit altijd vol , ik pieker vandaag al over wat morgen, volgende week ... komen gaat en kan heel moeilijk genieten van wat er op dit moment gebeurt, altijd ben ik aan het malen. Daar helpen lijstjes niet tegen want dan begin ik wel te piekeren over hoe ik zelf ben. Of ik ben ergens en maak me zorgen over dat het niet te laat wordt , dat ik moe zal zijn, of ik thuis geraak ... gek word ik er soms van, ik zo zo graag eens rust hebben en het gevoel hebben dat ik mijn leven onder controle heb hé.
heel erg herkenbaar, alle punten.... ik heb 2 spreuken die me helpen 1 (van mn oma) de meeste problemen lossen zichzelf op. 2 verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen (en dan vooral die laatste!) je kunt niet de perfecte moeder zijn, want die bestaan niet! probeer (moeilijk!) je huishouden los te laten, en wees er voor je kinderen, luister naar ze, wees een moeder. dan werken bij mij die schema`s ook echt niet, wel schrijf ik op wat ik die week gedaan wil hebben, en daar staat niet wassen dweilen koken op, want dat moet sowieso. daar staat op: diepvries ontdooien, rekening betalen. en dat moet dus af aan t einde van de week, niet op maandag of dinsdag. voor je sleutels: ik heb op de koelkast (misschien heb jij een haltafeltje/ dressoir weet ik t) een mandje waar ik alles in kieper als ik thuis kom, sleutel, huissleutel, portomonnee, kleingeld... dit werkt als een tierelier, hou me er ook echt aan. t is hier jas uit, en alles in t mandje. sterkte!
Hier ook zo'n chaoot, en perfectionistisch, wat een combi he. Het enige geluk is dat ik wel bepaalde structuur in mijn leven heb gebracht. Mijn huis is daardoor wel opgeruimd, maar dat komt ook wel doordat ik wat autistische trekjes heb en dwangmatig wil ordenen. Voor de rest ben ik met 100 dingen tegelijk bezig, niets komt af, tot het einde van de dag dan push ik mezelf er toe met hulp van mijn man. Wat mij helpt? - 1 vaste plek voor sleutels en telefoon - ik schrijf op wat moet gebeuren. Ik hou me niet precies aan dat lijstje, maar kijk dan 's avonds nog even of er iets belangrijks tussen staat. - dingen die ik geneigd ben om te vergeten doet mijn man - vaste avond voor de was en strijk - niet teveel balen als het tegenzit. We zijn ook maar mensen. - 's avonds nog even checken of sleutels op de goede plek hangen en wekker staat etc. Ik heb ook veel moeite om ergens op tijd te komen, dan calculeert mijn man 10 mins extra in.
Been there done that. Als je dat schema hebt is je hoofd al een stuk leger meid. Dan is er meer ruimte voor andere dingen. De structuur en regelmaat is iets wat je dmv een paar regeltjes kan bieden. Zoals op gezette tijden eten. Dan verdeel je de dag al in stukjes. Dan heb je de stukjes waarop je uk op school zit. In die stukjes doe jij de dingen die gebeuren moeten. Heb je meteen een deathline waarop het gebeurt moet zijn en dat werkt aansporent. Dan na je kindje opgehaald te hebben via de winkels (boodschappen) naar huis (eventueel met lijstje wat er gehaald moet worden...dat vergat ik nml ook altijd ) en dan thuis een vast gebeuren. Booschapjes opruimen samen met je kind. uurtje tv kijken voor hem en relaxen voor mama (wordt je kind rustig(er) van) Dan laat je je kind wat uitkiezen van wat hij wil doen en ga je zelf bezig met avond eten/wat nog moet of als er nog niks moet even nog wat voor jezelf. Echt meid ik heb er ook voor gestaan en je moet nu even de "jamaars" aan de kant schuiven en gaan uitproberen wat voor jou werkt. Ik deed het zo. Dat kan een houvast zijn voor je om uit te vissen hoe het bij jou zou werken. En als je het niet probeert kom je er ook niet achter of je zo "gered" bent. En verder, laat het gedoe met wat je kindje ook mankeert op je af komen. Hij krijgt dan misschien een diagnose maar hij is daarna nog steeds hij. Alleen krijg je er wat handvaten bij die jou kunnen helpen hem te begrijpen en te ondersteunen. Komt goed!
Ik had het een jaar geleden kunnen schrijven! Ik probeerde allerlei structuren maar, raakte alleen maar nóg verdrietiger als het me niet lukte om me daar aan te houden. Hoge eisen en de hele dag door piekeren. Dit zorgde ervoor dat ik sleutels kwijtraakte, een kaartje vergat te sturen etc. Waardoor ik weer boos op mezelf was. Een vicieuze cirkel die je vast wel herkend. Ik denk persoonlijk dat je het niet moet zoeken in structuren maar, het moet aanpakken waar het mis gaat: Piekeren! Want door je gepieker ben je met gedachten ergens anders. Zelf heb ik, ook door mijn sombere gevoelens en mijn vernietigende gedachten, professionele hulp gezocht. Door de gesprekken met een maatschappelijk werker heb ik meer inzicht gekregen in waar mijn gedachten en gevoelens vandaan komen. Piekeren zag ik eerder als nadenken. Ik vond mezelf een bedachtzaam persoon en ervaarde het nadenken als positief. Nu zie ik dat het mij niets oplevert. Het bracht mij alleen maar verder bij mijn kinderen, man en mezelf vandaan. Het is nu niet zo dat ik iedere dag supergelukkig ben. Ik merk wel dat de onrust weg is. Dat ik gedrag kan inzetten als ik merk dat ik in mijn piekermodus zit. Voorheen ging ik door en nu zoek ik juist ontspanning op; een rondje wandelen, boek lezen etc. Als je nog vragen hebt, stuur maar een pb. Ik raar je het echt aan om hulp te zoeken bijvoorbeeld RET-therapie. Het maakt dat je bewuster in het leven staat ipv het gevoel dat alles je maar overkomt. Sterkte!