Hallo, Ik wil graag me verhaal ergens kwijt , ik vraag niet om advies want ik weet dat ik de keuze zelf moet maken, maar meer om reacties van mensen met het zelfde soort ervaring.. Ik was gister met me zus en ik vertelde haar dat ik al een tijdje over tijd was met me menstruatie, mijn zus wou gelijk een test voor me halen. Ik dacht dat ze wat overdreven reageerde maar uiteindelijk heeft ze toch een test voor me gehaald.. Rond een uur of 4 heb ik die zwangerschapstest gedaan en er kwamen 2 streepjes te staan, ik wist niet wat ik moest maar probeerde zo te denken van: ik kan het beter morgen ochtend doen dan is het betrouwbaarder.. Ik vertelde me het zus en ze zei dat ik de andere test maar morgenvroeg moest doen. Dat deed ik nadat me vriend naar zijn werk was omdat ik hem niet wou laten schrikken voor dat ij naar z'n werk ging.. er kwamen weer 2 streepjes op de test... Toen kwam het allemaal eruit ik ben op de bank gaan zitten en heb gehuild tot half 12, toen kwam me vriend onverwachts binnen wat hij normaal nooit doet... ik begon harder te huilen en hij zag de testen op tafel liggen. Ik heb het hem toen verteld en hij was heel lief voor me, hij zei dat hij achter me keuze stond wat ik ook zou doen en dat hij me zou steunen. Nu is het zo Ik weet niet wat me keuzen is ik twijfel enorm, ik heb me net aangemeld voor een nieuwe opleiding en die wil ik graag doen. Maar ik lees al die verhalen dat mensen er super veel spijt van krijgen.. (van de abortus) Me vriend een goed inkomen. Ik heb geen werk maar zoals ik zei ik wil die opleiding echt halen! Ik ben 20 jaar... Ik ben echt aan het twijfelen en zoals ik al eerder zei ik hoop eigenlijk op reacties van mensen met het soort gelijke ervaring.. Bedankt
Gefeliciteerd ! Ik werd op mijn 18e zwanger toen mijn vriend en ik pas 4 weken een relatie hadden. Kregen de schrik van ons leven, ik werkte parttime hij fulltime met een goed inkomen, woonde beide nog thuis. Zijn samen gaan wonen in een chaletje en van daaruit verder gaan kijken. Uiteindelijk toen een leuk appartementje gevonden. Inmiddels 2 jaar later hebben we er nog een kindje bij wonen we in een tussenwoning en genieten we van iedere dag. Ja het is zwaar, ja je krijgt rare blikken alhoewel ik er geen 21 uit zie dus bij mij niet. Ik lees hier vaak verhalen van meiden die ook een opleiding volgen en zwanger zijn. Misschien kan je dit plaatsen in het deel tienermoeder? Denk erover na, laat het bezinken. Praat met je vriend.. Dat is het aller belangrijkste !
Bedankt! Fijn om te lezen dat jullie er zo van genieten! Ik maak me ook zorgen om wat andere ervan zouden denken Wat ik eigenlijk niet zou moeten doen. ik woon pas samen met mijn vriend in een appartementje. We zijn al 4 jaar samen. Waar kan ik het deel tienermoeders vinden? Ik kan niet op zoeken klikken..
Toch wil ik je een klein beetje feliciteren. Ik ben zwanger van de tweede en ga volgend jaar weer studeren. Ik denk dat een kindje je opleiding niet in de weg hoeft te staan maar dat het wel pittig gaat worden en dat je veel moet regelen qua oppas. Waarschijnlijk kun je wel een tegemoetkoming van de gemeente krijgen om kinderopvang te betalen tijdens de opleiding. Helaas maak ik daar geen kans op omdat ik 28 ben en al een hbo diploma heb. Welke keuze je ook maakt je moet er zelf achter staan.
Gefeliciteerd! Met je zwangerschap en met je vriend die je steunt. En met de situatie waarin jullie zitten: Stabiele relatie, woning en inkomen! Je hebt het bijzonder getroffen en er is geen enkele reden om de rest van je dromen zoals een opleiding volgen naast je neer te leggen. Het kan gewoon allemaal, als je er voor wilt vechten! En zo te horen wil je dat graag. Veel succes en geniet van je zwangerschap en straks van jullie kindje!
je bent nog jong je kan na een kindje nog prima studeren, een studie is toch geen reden om een leven af te breken....
Ten eerste, gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik ben ook een jonge moeder, 21 jaar en heb een zoontje van 6 maanden. We hebben een eigen huisje, man werkt fulltime en ik parttime. Gaat allemaal prima en ben dolgelukkig met mijn kleine mannetje! Als ik je berichtjes zo lees heb ik niet het idee dat je daadwerkelijk abortus wil plegen maar dat je eerder bang bent voor hoe nu verder. Laat het bezinken en bespreek het rustig met je vriend. Het belangrijkste is dat jullie achter de keus staan en laat je niet beinvloeden door wat anderen zullen denken! Jullie zijn al 4 jaar samen dus lijkt me serieus genoeg om het aan te kunnen. Het zal vast pittig worden maar wat je er allemaal voor terug krijgt is onbeschrijvelijk! En qua financieel, ja een baby kost geld maar je kan het zo duur maken als je zelf wilt. Dat ik erachter kwam dat ik zwanger was hadden we het financieel een beetje moeilijk, we waren net verhuisd vanuit een veel te dure woning. Nu hebben we het inmiddels allemaal opgelost en is financieel ook alles op orde. Maar omdat we toen krap zaten hebben we gewoon een babykamer bij ikea gekocht en de kinderwagen 2e hands via mp. Nou mijn kind heeft daar helemaal geen last van dat het goedkoop is. Succes!
Wat je kunt doen is een jaartje rust nemen voor je studie. Zorg dat je in dat jaar alles op de rails krijgt en bijv kinderopvang regelt. In september volgend jaar heb je alles geregeld en begin je een jaartje later aan je studie. Ook de baby en jullie zelf zijn door de eerste "wen"maanden heen. Dan zal het wel lukken hoor alleen iets later Ik heb straks 4 kinderen en ben een stuk ouder dan jij maar het kan best zijn dat ik straks moet omscholen in de zorg en een hele andere opleiding moet doen. Met de juiste planning en natuurlijk wat moeite zal het toch wel gaan
Ja, ik ik begrijp dat er veel te regelen valt, ik deed vorig jaar een opleiding die ik niet heb afgemaakt omdat het niet bij me past, en nu moet ik wel een opleiding gaan doen (dat is ook wat ik wil) omdat ik anders studieschuld krijg.. het is natuurlijk geen reden om het weg te laten halen, ik heb heel veel gelezen en nagedacht..en vaak als ik wat lees op het forum dan denk ik : ik zit in een stabiele situatie en het kan gewoon, waarom weg laten halen? Maar eerlijk gezegd ben ik ook bang voor wat andere ervan zoude denken en of ze dan anders naar me gaan kijken, ik weet dat het eigenlijk niks uitmaakt maar toch.. ik ga maandag eerst naar de dokter om te kijken hoelang ik al zwanger ben.
Maak je geen zorgen. Als je binnen 8 jaar na de start van je eerst studie er een afrond dan heb je geen studieschuld. Je gaf aan dat je al een tijdje niet ongesteld bent geweest. Heb je een beetje een idee hoe lang je al zwanger bent? Bel maandag anders de HA of een verloskundige praktijk in de buurt om een echo te laten maken. Dan kan je je ukje ook voor het eerst zien en dat is heel bijzonder En het is heel fijn dat je vriend je steunt en je een stabiele relatie hebt waarin een kleintje ongepland of niet welkom is. Zie het als een cadeautje want dat zijn kindjes
Allereerst toch gefeliciteerd. Als ik het zo lees is het kindje best welkom, maar ben je gewoon even overdonderd over hoe nu verder. Je had natuurlijk met het vooruitzicht van je nieuwe studie wat anders in gedachten en dan moet je opeens omschakelen. Neem even een paar dagen om het te laten bezinken en maak ondertussen inderdaad een afspraak bij een verloskundige om te kijken hoever je bent. Ik weet niet hoelang je opleiding duurt en welk niveau . Maar ik denk dat er via school best iets te regelen is om een periode ertussen uit te kunnen bijv. Heel veel succes! Ik ben deze keer ook onverwacht zwanger geworden. En ondanks dat ik getrouwd ben, al een zoontje heb en een 2e zowiezo in de planning zat. Heb ik ook erg aan het idee moeten Wennen hoor. Mijn plan was immers eerst nog wat meer afvallen en de tuin opknappen aangezien we daar nu pas de financieen voor hadden. Voel je dus ook niet schuldig over je gevoelens hoor
Je hoeft niet direct een keuze te maken. Laat het eerst even bezinken. Ik was 1,5 maand geleden ook onverwachts zwanger en dan schrik je echt als je er helemaal niet mee bezig want ja het zet even je wereld op zijn kop. Wij wilden er toen wel voor gaan maar het werd een miskraam. Dus laat het even rusten en maak pas een beslissing als de eerste schrik voorbij is. Succes!
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik zat in precies hetzelfde pakketje als jij. Net begonnen aan opleiding en ja hoor, RAAK! Heb de opleiding op pauze gezet, en baby op nummer 1. Mijn vriend heeft een (vaste) fulltime baan en ik ben erbij gaan werken. Nu ga ik een studie via het internet doen of werken en leren combineren. Geen moment spijt gehad. Zie erg uit naar ons aankomend kereltje. Volg je hart. Je kan geen slechte keuze maken.
Ik was 19 toen ik zwanger raakte, partner en ik hadden net 4 maanden een relatie toen ik al zwanger bleek. Wij hebben er voor gekozen om er voor te gaan. Zijn gaan samen wonen. Heeft veel energie gekost maar wij zijn nog steeds samen als gezin, zoontje is inmiddels 6 & ben nu pril zwanger van nr 2. Toen mijn zoontje 3 was ben ik een verkorte opleiding gaan doen, dit was zwaar maar ik heb het wel gehaald. Je opleiding zal wat moeilijker worden met een uk thuis maar ik heb eerlijk wel ontzettend veel voldoening. & ben stiekem ook wel trots dat ik het gehaald heb. Ik wil je heel veel succes wensen met de keuze die je zal maken!
Gefeliciteerd! Ik wil je graag mee geven dat je NOOIT bang moet zijn over wat ánderen over jou denken. Het is jouw leven waar zij helemaal niets mee te maken hebben. Als zij niet achter jouw keuze staan, dan horen ze niet in jouw leven thuis! Mensen hebben het recht om het eens te zijn met je of niet, maar het is JOUW leven waar jijzelf over beslist. Je bent jong maar er ligt echt nog een hele wereld aan je voeten. Ook met kindje. Ik ken genoeg meiden die het voor elkaar krijgen om èn voor hun kindje te zorgen èn een studie af te maken. Spreek er op school over en bekijk met hen hoe je een goed schema kan maken waar jullie beide zich in kunnen vinden. Dat komt echt wel goed! Je hebt een stabiele relatie met je vriend, je woont samen en hij heeft werk. Er is dus verder niets wat een gelukkige toekomst met een baby tegen houdt, behalve dan je eigen angsten. Nederland is echt wel goed geregeld en je kan heel veel steun krijgen uit vele hoeken. Dus dat zijn geen dingen waar je je druk om hoeft te maken. Geniet lekker van je zwangerschap!
kan me een beetje voorstellen dat je erg geschrokken bent! (al zullen jullie dus niet geheel 'veilig' zijn geweest..?) wat je zegt, het is jóuw keus.. probeer echt naar jullie zelf te kijken en niet teveel denken aan wat andere mensen zullen vinden. Als deze zwangerschap is ontstaan uit een liefdevolle relatie zou ikzelf nooit een abortus kunnen overwegen.. hopelijk vind je hier wat meer 'lotgenoten' waar je mee kunt praten en kan je het allemaal even laten bezinken
Hier ook net aan een nieuwe opleiding begonnen vorig jaar abortus gedaan door slechte relatie studie allemaal redenen maar heb spijt maar het was de beste keuze desondanks mij verdriet..Nu onverwacht zwanger en nu laat ik mijn 2e dochtertje in mijn buik zitten al ben ik een een jarige opleiding begonnen waarbik geen zzwangerschaps verlof krijg maar mijn kinderen motiveren mij juist en mijn familie en die van mijn vriend ook en dat voelt geweldig..Je keuze baseer je op je gevoel en beide keuzes hebben consequenties maar is aan jou welke het beste bij je past vprig jaar was dat abortus voor mij en dit jaar is het gwn er voor gaan het was bij mij niet geplanned door de MAP heen dus had gevoel dat deze dame gwn een eigen plan trek en dat gaat deze mama nu ook doen waar een wil is een weg..sterkte en succes en echt fijn dat je vriend zo achter je staat dat scheelt ook heel veel
Ik was 17 toen ik zwanger raakte van m'n zoon en dat is echt het mooiste wat me ooit is overkomen. Als ik het honderd keer over moest doen, zou ik het honderd keer precies hetzelfde doen. Leeftijd zegt niets, opleidingen kunnen ook later, dit kindje is er maar één keer. Overigens, over wat anderen denken; ik heb zóveel over me heen gekregen toen ik '17 en zwanger' was. Er is maar één trapje in je buik of één blik op je baby voor nodig, om ervoor te zorgen dat je je daar niets meer van aantrekt Kan me je gevoel daarbij zéker voorstellen (zeker als op dit forum meteen geroepen wordt dat je dan 'vast niet zo veilig gevreeën hebt', dat hoeft natuurlijk überhaupt helemaal niet het geval te zijn), maar echt, moeder zijn geeft je meer dan genoeg kracht om je daar overheen te kunnen zetten en om zulke mensen te negeren!
Als je leeft op deze wereld om mensen tevreden te houden kan je beter niets meer doen. Mensen zeuren altijd! Lekker boeiend!! En ik Vind je ook geen tienermoeder ik was met mn 20ste getrouwd en snel erna ook zwanger. Een beetje zelfvertrouwen mag wel, als jij ervoor kiest om een kindje te houden wat eigenlijk erg lastig is momenteel (in jouw ogen) mag je trots op jezelf zien. Zolang jij dat laat zien aan mensen houden ze vrij snel Op. Ik neem verantwoordelijkheid voor mn daden kan je dan zeggen, nou wie kan daar nou iets slechts over zeggen