Op de eerste plaats wil ik erbij vermelden dat mijn HA een schatje is, NIKS geen wacht het maar even af mevrouw...maar gewoonweg...*Ik maak me geen zorgen maar als jij je wel zorgen maakt dan stuur ik je door*...En zo hoort het!! Steeds vaker lees ik berichten over ( in dit geval) meiden die naar hun ha gaan omdat ze of niet ongie geworden zijn en een negatieve test hebben/of gewoonweg al maanden wachten op hun eerste ongie/of zich zorgen maken omdat ze pijn houden/of thuis positief testen en bij de dok negatief...*wacht het nog maar even af..als het over een paar dagen...enz enzo Inwendige onderzoeken in het ziekenhuis of bloedtesten leveren vaak snel duidelijkheid..Wat is er nou zo moeilijk om iemand die zich zorgen maakt eventjes door te sturen? Waar betalen we nou verd*mme die belachelijk hoge ziektekosten voor?!! Laatst hadden mijn menneke en ik een auto ongeluk gehad...Auto total los, vol op een andere auto geklapt. Thuis kreeg mijn menneke last van zijn nek en werd duizelig...ik de huisartsen post gebeld... Verhaal uitgelegd en of ze er voor alle zekerheid even naar wilde kijken want we maakten ons zorgen...Gek he...Normaal bij een ongeluk en nekklachten moet je direct naar t ziekenhuis... De vriendelijke dame zou overleg hebben met de dienstdoende arts...Reeds na een paar minuten belde ze terug...Pas als manlief verlammingsverschijnelen ging vertonen moesten we nog eens bellen... Ik uit me dak...jah hallo...is het DAN niet een beetje te laat?? Nee dan was t nog niet te laat...En nu was er geen reden om langs te komen...Grrrrrrrrrrrr...eikels! Volgende dag mijn eigen ha gebeld...helaas was deze op vakantie en de dienstdoende vervanger had het druk...dus ook daar kregen we een Wacht het maar even af...U kunt wel pijnstilling halen... Gelukkig verdween de ergste pijn heel snel dus we maakten ons als snel geen zorgen meer... Maar belachelijk nietwaar!! *wacht maar even af tot meneer verlammingsverschijnselen vertoont...* Ik zie het ooit nog wel eens zover komen dat als iemand met hartklachten opbelt...Dan eindigt zo het gesprek: Het zou idd een beginnende hartaanval kunnen zijn mevrouw, wacht het nog maar even af...Als u over een paar dagen nog niet dood bent...kom dan nog maar eens terug...
Ik herken het precies. Ik heb een week of twee geleden bij mijn oma naast het bed gezeten die een tijd niet meer uit haar woorden kon komen en barstende koppijn had. Toch mooi symtomen van een hersenbloeding. Nee hoor, werd ook gezegd, lekker op bed liggen en als het over een paar dagen nog niet over is, dan nog eens bellen. Terwijl er spotjes op tv zijn, dat je bij verschijnselen binnen een half uur in het ziekenhuis moet zijn. Nou, dat gaat niet lukken, als je eerst een paar dagen moet wachten. Nu is dit gelukkig goed afgelopen, maar ik vond het onacceptabel. Ik moet hier nog aan toevoegen dat als het aan mij had gelegen ik op mijn strepen had gestaan en die HA echt wel geweest was. Maar goed, mijn vader was de zaken aan het regelen en als kleindochter heb ik dan weinig te zeggen.
Hahaha Heerlijke sarcasme, die laatste zin. Ik lach wel maar het is eigenlijk te ziek voor woorden. Gelukkig heb ik ook een hele fijne HA. Moet er wel bij zeggen dat ik niet iemand ben die zich zomaar laat afschepen met de woorden: "Wacht het nog maar ff af" Het is mijn lichaam en ik betaal de ziektekosten dus verdomme ik beslis hier wat er met mijn lichaam gebeurd. En als ik wil dat er nu.... Afijn, je begrijpt het wel. Gelukkig is dat bij mijn eigen HA niet nodig maar met die invallers heb ik wel eens een hartig woordje hoor 8)
Hoihoi! Gelukkig dat het goed is afgelopen..DAT had idd heel anders kunnen zijn..gezien die waarschuwings spotjes en de foldertjes en zelfs de kaartjes die je in je portomonee kan stoppen met als text *hoe herken ik een beroerte*... Belachelijk is dat toch??
Ja, maar van jouw mannetje net zo goed hoor! Als je met een ambulance naar t ziekenhuis wordt gebracht, is dat tegenwoordig zo ongeveer standaard met kraag. Maar als je naderhand belt, dan krijg je zo'n antwoord. Maar echt, soms helpt het op je strepen te staan hoor. Zo mochten mijn ouders vroeger niet mee toen ik onder narcose werd gebracht. Nou, wedden dat mijn vader mee ging, die zegt gewoon dat hij mee gaat, hehe.
sarcasme idd gerrina...maar idd te ziek voor woorden! Ik heb dan ook toen mijn eigen ha terug was mijn beklag gedaan en die was er ook niet over te spreken en zou de desbetreffende vervanger er op aan spreken...mooi! Natuurlijk kon ik op mijn strepen gaan staan...maar ik had zelf ook de diverse kneuzingen en schaafjes en het was vrj laat in de aaf dus er kon niemand mee rijden...en onze car was total loss...ze hadden dus dan naar hier moeten komen... En dan is een neeh toch echt een nee...
Ja, ik doelde ook meer op die dames die je hier wel eens hoort zich zo makkelijk laten afschepen als ze naar de HA gaan. Das gewoon eeuwige zonde en ze worden er zelf niet beter van. Zal mij niet makkelijk gebeuren. Vandaar ook toen ik jou topic las over je vriendin met die negatieve zw-test dat ik zei: als mij dat overkomt neem ik alvast mijn eigen testjes mee en eis om een bloedtest Een gewaarschuwd mens telt voor 2 heh Kijk, en das nou es een fijne HA. Zo hoort het. Liefs, Gerrina
onze huisarts is ook niet zo vlotjes met doorsturen Dankzij een vervanger is mijn galblaas eruit gehaald,en dankzij een andere vervanger mijn buikwandbreuk gedicht. Dat mijn eigen huisarts dat mee vond vallen,vind ik schandalig. Nu kamp ik al sinds 2004 met hielspoor,moest ik in zo'n schoenspeciaalzaak Viscospots voor halen,en daar zeiden ze dat het hielspoor is. Huisarts beweerd nu opeens van niet,terwijl ZIJ me toch echt naar die speciaalzaak heeft gestuurd destijds. Klachten zijn weer terug en ik kan haast niet meer lopen van de pijn... Eindelijk is ze wakker geworden en heeft me doorgestuurd naar een Podotherapeut
ik schrik hier ook een beetje van ... ik heb afgelopen vrijdag een doos van ongeveer 10 kg op mijn buik gehad en had meteen buikpijn....ik de gyn. gebelt en die zei ook dat het geen kwaad kon ...als het erger werd kon ik wel langskomen ....het is niet erger geworden maar ook niet minder ..en nu durf ik niet meer te bellen
@Asjuh: Gewoon bellen meid. Zeggen dat het nog steeds pijn doet en dat je je heel erg zorgen maakt. Ze moeten het maar gewoon nakijken.
mee eens! dat die lui dan niet ff een echo maken...al is het verdikkeme alleen maar voor jou gerustheid... Oehh wat een....
Ja ik bel vandeweek wat andere huisartsen in de buurt op,ook die wachttijd bevalt me totaal niet,zit soms een uur in de wachtkamer voor ik eindelijk eens aan de beurt ben
een uur?? oeh das ook niet helemaal zoals t wezen moet meiske... Ik hoop dat je geluk hebt en dat je gewoon naar een andere kan. Desnoods regel je het met je ziekenfonds?
mijn vorige buurvrouw belde de huisarts omdat ze iets voelde knappen in haar hoofd. dienstdoende arts wilde er niet voor komen. kende haar niet, vroeg niet naar eerdere dingen, en ze was al oud, en ging nooit naar een arts... wij vonden haar de volgende dag. te laat. hersenbloeding. diezelfde arts heeft bij kennissen van ons ook niet gereageert. die man is 3 kwartier later met gillende sirenes naar het ziekenhuis vervoert. hartaanval. ze waren maar net op tijd... wat mankeert die mensen? als je niet wilt helpen, WORD DAN GEEN ARTS! het is niet dat zij die onderzoeken betalen ofzo.... ik kan me daar zo over opwinden!!! :x nou ja, ik weet wel dat ik die arts nooit kan vertrouwen, en dat als er echt iets is, je beter 112 kan bellen... groetjes, lidwina
Het is mij regelmatig overkomen dat ik maar moest afwachten, bijv.: ik kwam met verlammingsverschijnselen bij de HA, ik had me vast druk gemaakt het was vast hyperventilatie, gelukkig was er een HA in opleiding die het niet vertrouwde en onderzoeken heeft laten doen, ik bleek een ernstig b12 tekort te hebben, het had niet langer moeten duren of ik had ernstige klachten gehad met evt. dood als gevolg. Ook met mn rugproblemen werd ik niet doorgestuurd, verschillende HA's gevraagd maar niemand wilde me doorsturen, ziekenhuis wilde perse een verwijzing van HA, op een gegeven moment zat ik zelfs in een rolstoel omdat lopen teveel pijn deed, uiteindelijk onderzoeken gehad, bleek ik 2 wervelkanaalvernauwingen te hebben. Na een pijnblokkade ging het daarna gelukkig weer beter. Maar goed dat ik elke keer op mn strepen ging staan want anders had ik hier niet meer gezeten. Maar zelfs als je verder onderzoek eist is het soms erg moeilijk om toch een doorverwijzing te krijgen. Ik heb nu al meerdere HA''s gehad en het lijkt tegenwoordig wel een mentaliteit aan het worden onder die HA's om maar af te wachten. Een tijdje terug was er op tv een serie over huisartsen, er kwam toen een man met buikpijn bij de HA, hij moest het maar even afwachten, bleek later om een darmtumor te gaan, nou ik heb toen echt lopen schelden, ik was zo boos, het was zo duidelijk dat die man helse pijnen had en hij kreeg als advies om maar veel vezels te eten en goed te drinken. Ik word niet snel boos, maar om zulke dingen kan ik echt woest worden :x Sorry voor het lange verhaal
Mijn oma kan het ook niet navertellen... Ze had last van haar maag en een trekkend gevoel in haar linkerarm.. de dienstdoende arts zei toen "neem maar een asperine, dan gaat het wel weer over", maar pijn in de maag streek en trekkend gevoel in de linkerbovenarm kan ook een hartaanval zijn. En dit was het ook want een paar uur later zakte ze dood in elkaar voor mijn moeder (toen 17) en haar broertje (4jr). Tot de dag van vandaag gaat mijn moeder nog niet naar een vervangende arts, springen de tranen in haar ogen als ze aan haar moeder denkt, en trekt ze bleek weg als ze hoord dat iemand een trekkend gevoel in de linkerarm heeft.. En dat is nu 34 jaar geleden... Ik was toen nog niet eens in de maak maar ik kan me er ook heeeeel kwaad om maken..
Afschuwelijk dat zulk soort dingen gebeuren. Gelukkig heb ik nog niet echt zo iets mee gemaakt. Ik heb wel toen ik mijn vinger brak me dood geergerd. Eerst naar het ziekenhuis bellen. Die zei, je moet eerst de huisartsenpost bellen, zij sturen je door naar ons. Eenmaal bij de huisartsen post zit je in de wachtkamer te creperen. Mijn vinger was zo overduidelijk gebroken, komt er een zuster, oww zegt hij, die is gewoon uit de kom. Echt niet, dat is toch wel duidelijk. Wachten wachten, voor mijn beurt naar de dokter gelopen, ik dacht er moet nu wat gebeuren. Toen doorgesturrd naar het ziekenhuis. Daar weer een vervelende arts. Hij trekt wat. Goh even een foto, kan ook wel uit de kom zijn. Dus op de foto. Toen wachten. jah, t is toch gebroken. Oww Goh echt. Toen verdoving, dat was afschuwelijk. Toen zetten, zat hij ook aan mijn andere vinger, die ook behoorlijk zeer deed. Dus ik zei dat hij me pijn deed. Zegt hij, agh stel je niet aan. Je hebt een verdoving gehad. Nou, zulke artsen kan ik wel wat doen.
Tss wat een rare artsen zijn er toch! Ik zit zelf bij een praktijk met 3 artsen en meestal kun je zelf aangeven bij welke je terecht wilt. Nu is er ook 1 vrouwlijke arts, maar deze is zoooo'n twijfelkont! Op zich niet zo vervelend als een ha die je niet serieus neemt,maar het kan je wel bezorgd maken om niets! Ik had een paar weken last van een flinke bult op mijn bovenarm. Zij kijken, boek erbij, andere HA erbij en uiteindelijk een doorverwijzing. Op de dag dat ik in t ziekenhuis terecht kon was die bult en de pijn al weg! Maar goed, dit heb ik wel 100 keer liever dan iemand die zegt dat je je niet aan moet stellen!!! kun je je klachten over je huisarts eigenlijk ergens kwijt??
Het is idd schandalig! En dan de prijzen die de HA post berekend voor een stelletje (afgekeurde?) artsen die je met een pijnstillertje weer naar huis sturen! Het is niet eens de behandeling die me tegenstaat. Het is gewoon de attitude van die mensen, waardoor je jezelf niet serieus gevonden voelt worden.