Over een paar jaar wil ik wel gaan kijken voor mogelijkheden inderdaad. Nu zijn de kinderen nog jong en dan vind ik studeren niet ideaal.
Echt niet normaal. Ik ben ook doktersassistente. Iedereen schijnt te denken ik ik ze voor mijn plezier anderhalve week op een afspraak laat wachten. (Tenzij iets eerder gezien moet worden uiteraard.) Grote mond en schreeuwen aan de telefoon. Het is gewoon niet leuk meer. We hebben gelukkig wel een fijn team.
Ik werk ook in de thuiszorg, ons team is sinds maanden eindelijk weer op formatie. Maar een aantal vergaderingen terug waren de letterlijke woorden van onze teammanager: 'We hebben wekelijks over de organisatie 40 openstaande diensten, er is gewoon niemand voor te vinden. Weten jullie wel hoe ontzettend schaars jullie zijn?'... We staan trouwens wel bijna constant op rood, dat betekend dat er geen nieuwe cliënten aangekomen kunnen worden. Zodra we weer op oranje/groen staan stroomt het binnen een aantal dagen vol waardoor we bijna direct weer op code rood moeten. En dat hoor ik van alle thuiszorgorganisaties in ons dorp, we moeten vaak 'nee' zeggen tegen nieuwe zorgaanvragen..
Dit is wel heel heftig! Hier is vakantie (tot nu toe) vakantie… recent zelfs bedden moeten sluiten omdat er zieken waren en iedereen of al werkte of net vrije dag had ma reeks werken… wij werken veel met leerlingen die de gaten oplossen. Twee leerlingen vervangen 1 vpk…
Bij ons was er zoveel beddendruk dat er geen bedden gesloten mochten zijn in het hele ziekenhuis. Dat van die leerlingen vind ik ook heftig zeg. Zij horen wel een goede leeromgeving te hebben en daar twijfel ik nu soms wel aan.
Bij ons (PG) veel collega's met langdurige ziekte. Burn outs en lichamelijke klachten als rug/nek etc komen veel voor. Binnen ons team van 10 collega's zijn nu 4 langdurig uit de running. Daarbij gaat 1 elders aan het werk, dus we krijgen nog een fijne tijd komende weken... Daarom ook aangegeven dat wij als afdeling geen IBS bed willen voorlopig. Het is gewoon niet te doen.
Bij ons is er ook veel personeel te kort, draai regelmatig een uurtje bij maar goed. Elkaar beetje steunen en behelpen maar een keer houdt het op. Wordt nodig tijd voor nieuwe collega’s
Wat ben je op papier dan? ik ben dus verpleegkundige maar eenvpraktijk wilde mij wel aannemen en dan dan zou ik bijscholen.
Ja de kinderopvang hoor ik ook geen leuke verhalen over. Ook dat leek mij leuk maar ik kan met mijn spw en verpleegkundige niet binnen komen en moet ik eerst een hele studie weer doen. Daarnaast ook weer de betaling, zo slecht heb ik het dus niet als niveau 4 vpk.
Wat ik denk wat misschien wel zou helpen is de eis voor een collega wat aan te passen. Ik kan en wil bijv geen nachtdiensten ivm een slaapstoornis. Ik ben daar toch meerdere keren voor afgewezen bij vacatures die ook lang open staan. Terwijl ik de rest allemaal kan en wil draaien, aardig flexibel ben, extra wil werken en gewoon een goede collega ben.
Bij ons ook problemen, zowel bij artsen als bij verpleegkundigen. Maar de verpleegkundige bezetting bepaalt hoeveel bedden er open kunnen. Als er minder artsen zijn moeten die gewoon meer patiënten zien, best een beetje krom want ook daar lijdt de zorg onder. Er staan vacatures uit voor arts-assistenten ter ondersteuning, maar ook die zijn niet te vinden. Maar onder verpleging vooral veel zwangeren/net bevallen, en ook veel uitstroom. Daardoor draait onze afdeling nu op 2/3 capaciteit, en dat net nu we weer vollopen met COVID
Wat erg doktersassistentes dat jullie zo behandeld worden dat vind ik echt erg om te horen. Bij mijn praktijk werken zulke lieve meiden, altijd behulpzaam en vriendelijk. Kan me niet voorstellen dat mensen dan niet even nadenken en gaan zitten razen als ze lang moeten wachten :s
Bij ons is het ook drama in thuiszorg. Uitstroom van collega's, vacatures die niet opgevuld worden, constant uitval omdat er een paar getest moeten worden. Wij gaan over op code zwart. En leveren alleen nog de echt noodzakelijke zorg. De 1x per week douches zijn afgezegd, familie word gevraagd kousen uit te trekken en andere taken op te pakken. Aanvragen worden afgekeurd, mensen kunnen niet meer thuis komen voor terminale zorg omdat we het niet meer rond krijgen. Vooral het moeten afwijzen van aanvragen van mensen die graag thuis willen sterven vind ik verschrikkelijk. Daar moet ik soms gewoon van huilen.
Helaas herkenbaar. Ik denk er ook steeds vaker aan om iets anders te gaan doen. Pas ging iemand mij maar even vertellen hoe we de ervoor moesten zorgen hoe we beter bereikbaar moesten zijn want dit kon echt niet. Lees: 2 assistentes en die dag 168 telefoontjes, 2 ambulances, de hele ochtend door potjes urine waarvan er 8 doorgekweekt moesten worden. Mail, recepten en dan grote bekken krijgen. Geen waarneming te vinden. Kan best wat stress hebben maar de tranen zaten echt hoog die dag. Ben na zo’ n dag dan ook echt volledig leeg en uitgeput. Wat ik wel zou willen overwegen is om als zzp’ er te gaan werken. Kan je zelf bepalen waar en wanneer je kan werken en lijkt een gat in de markt te zijn
Ik werk in de verstandelijk gehandicapten zorg. Ook hier schrijnende taferelen. Gelukkig is bij mij op dagbesteding de formatie aardig stabiel ( veel mensen willen op dagbesteding werken i.v.m. regelmaat) maar er zijn een paar woningen die vrijwel tot geen personeel hebben. Worden gedraaid door ZZP'ers die de cliënten niet kennen of vaak ook gewoon niet op komen dagen! Gedrag van cliënten gaat achteruit, veel escalaties en medische zorg kan niet door de woning verleend worden.
Bah...laat de regering eens lekker een maandje meelopen met alle takken van de zorg Ik zit niet in de zorg en heeft me ook nooit wat geleken maar petje af voor jullie allemaal!
Ik twijfel om weer terug de zorg in te gaan. Vind de tekorten echt heel erg. Maar als ik hier lees, dan voel ik ook weer de opluchting van toen ik stopte. Dus ik twijfel heeeel erg
Bij ons in de gehandicapten zorg is het ook drama. Toevallig hebben wij een goed bezet team, maar om ons heen hangen de roosters ook vast aan invallers en zzp'ers. De rek is er compleet uit.. . Bij een vrije dag of vrij weekend hangt er altijd een "misschien belt werk wel" boven je hoofd. 'T werk wordt er niet leuker op en ik begrijp best wel dat mensen iets anders gaan doen, maar denk dan wel altijd: Neeee... weer 1 minder
Ik werk op de ic en het is niet leuk : understatement veel collega’s zijn nog niet of niet volledig aan het werk door Corona of bv burn out De nachtdiensten zijn op dit moment niet op te lossen en er word dus gesproken over extra nachtdiensten die iedereen moet werken maar niemand wil dat Je word terug geroepen van vakantie en dat is verplicht Het aantal collega’s die op zoek zijn naar een andere baan is groot Ik ga ook geen extra nachtdiensten weken want wanneer moet ik slapen ? Wie past er op mijn kinderen Als ze dat doorvoeren ga ik ook thuis zitten