Bij ons op de woonvoorziening is dit jaar zowat 90% van het personeel vertrokken. Van de 16 medewerkers zijn er 13 dit jaar weg. Gaten werden opgevuld door zzp-ers, nu is er nieuw personeel aangetrokken maar het is echt drama. Onthoudbare situaties met clienten, veel agressie. Cliënten die weg willen omdat er zoveel onrust is op de groep. Ook ik heb een andere baan. Nu werkte ik niet op de woonvoorziening maar had er zijdelings wel mee te maken. Totaal geen vertrouwen meer in deze organisatie, in de tijden van crisis heb ik toch de boel draaiende gehouden en heb er 0,0 waardering voor gekregen. En dan te bedenken dat de beloning ook nog bar slecht is en je weinig vakantiedagen hebt t.o.v. het bedrijfsleven.
Het is toch gods bedroevend.. In wat voor een wereld leven we de laatste tijd toch.. Ik snap heel goed dat je daar soms om moet huilen.. Dat is toch gewoon ook hart verscheurend om niet aan iemand zijn laatste wens te kunnen voldoen
Ja precies. Dat is zo herkenbaar. Hier ook vaak bijna tranen door het opgefikte gevoel. Zzp he? Hmm dat klinkt wel heeeeel interessant!!
Toen ik nog werkte in de thuiszorg was het ook drama! Veel extra diensten draaien en de ene clientenstop na de andere. En toch had ik altijd veel plezier in mijn werk, ondanks de drukte. Snap nog altijd niet waarom mijn contract niet werd verlengd ondanks alle vacatures...... Anders had ik nog altijd mijn werk met veel plezier kunnen doen
Ja dat is verschrikkelijk, hartverscheurend. Ook omdat je weet dat de terminale persoon in het ziekenhuis niet omringt kan worden door geliefden. Daar moet ik dan van huilen, dat iemand zo moet sterven terwijl je je geliefden om je heen wenst voor steun, comfort en troost. En dat ik degene moet zijn die moet zeggen dat we geen zorg kunnen bieden. Bam! Dat doet zo zeer.
Ik werk niet in de zorg maar in het financieele bedrijfsleven. En ik zit dit topic met kromme tenen te lezen. Het is toch vreselijk dat in onze branches de salarissen de pan uit rijzen, bonus na bonus, en in de zorg het tekort zo groot is. Je mag toch alleen maar hopen dat mensen uit het kabinet dit soort topics eens onder ogen krijgen en die ogen opengaan. Ik heb diep, diep respect voor wat jullie allemaal doen, dat wilde ik even laten weten.
Ik ben verpleegkundige in het ziekenhuis op afdeling neurologie. Op papier is de formatie rond. Maar we hebben 4 langdurig zieken (in een klein team). En we hebben veel wisselingen in personeel gehad, omdat scholingen door corona niet doorgingen hebben zij de stroke-cursus nog niet gedaan. Hierdoor komt er extra druk op de stroke verpleegkundigen. Die worden door uitval vaak gevraagd voor extra diensten.
Ik werk al 22 jaar in de wijkverpleging. Al die tijd in dezelfde plaats en team. Bij ons geen personeelstekort. We zijn met 13 personen en hebben een leuk team. We hebben 2 vaste invalkrachten. We mogen alles grotendeels zelf bepalen zoals de roosters en de planning. De manager komt pas om de hoek kijken wanneer er shit aan de knikker is. Wij hebben vaste werkdagen en tijden en er wordt zoveel mogelijk rekening gehouden met onze wensen.
Ik werk in een verzorgingshuis en wij hebben de formatie momenteel op orde. Wel 1 langdurig zieke collega, maar daar hebben we een flexer voor. Andere teams binnen onze locatie hebben wel formatie problemen.
We hebben nu een inval assistente die nu min of meer zzp’er is. Staat nog in de kinderschoenen maar ze is enthousiast. Ja inderdaad dat opgefokte gevoel. Ik haat dat zo ontzettend.
Ik werk zelf niet in de zorg maar merk het uiteraard wel als ik een afspraak probeer te maken bij de huisarts. Het is gewoon niet meer te doen voor ze en de overheid doet er niets aan. Het lijkt alsof ze juist willen dat alle zorgmedewerkers ermee kappen en aankijken wanneer het zorgpersoneel omvalt door de werkdruk. Bizarre tijden.
Als jij nog werk zoekt in de thuiszorg mag je mij een PB doen. Graag even je woonplaats vermelden, want wij zitten niet in het hele land. Ik vind mijn werkgever erg betrokken bij het personeel. Je geeft zelf aan hoeveel en wanneer je wilt werken. Ik werk bv alleen tussen 9.00 en 14.00. Zo heb ik geen kinderopvang nodig.
Gelukkig heb ik na een hele boze periode (geen verlenging doordat ik corona had) een nieuwe baan gevonden. Volg nu een opleiding kraamzorg, iets heel anders, maar erg leuk. Dank je voor het aanbod in elk geval!!
Lief van je! Mijn man zit ook in de financiële wereld, fiscalist. En als ik hoor hoe het daar aan toe gaat ook met alle extra's enzo dan word ik soms zo depri daar van. Volgend jaar alleen al met het hele team op vakantie naar het buitenland voor 3 dagen met partner op kosten van de baas. En bij ons kan er net per jaar een etentje uit met je team. Het is een hele andere sector dat is natuurlijk niet te vergelijken maar soms grrr.
Bleh meiden ik vind het allemaal zo naar om te lezen, ik voel het bij jullie allemaal. "Gelukkig "zijn we niet alleen maar speelt het overal dat is een kleine troost.
In had graag in de gehandicaptenzorg gewekt maar die betaling gewoon schofterig. Dat onderste herken ik hoor, ik deed alsof ik blij was maar thuis barste ik elke keer in huilen uit, zelfs een keer tijdens het vermelden zelf.
Poeh heftig hoor! Je wil wel door gaan maar voor hoe lang is dit kan ik mij voorstellen dat je dat denkt. Er is geen uitzicht voor jullie.
Dat onderste is hartverscheurend . Herken dat zo. Kunnen jullie nu met minder rondjes? Wij moeten ook af schalen maar het maakt niet zo veel uit qua rijtjes. En juist de mensen waar wij 2 x per week komen hebben onze begeleiding ook nodig, dan kijken wij even achter de voordeur hoe het gaat. Het ergste vind ik van ons opheffen van het team dat de mensen wel weer een pleknhe ergens moeten krijgen maar dat is al zo schaars
Bij ons kan door het afschalen er een hele route af op ochtend en 2 op avond. De overblijvende cliënten worden onderverdeeld in de andere routes. Ik herken de blik achter de voordeur, maar helaas laten we dat even voor wat het is. Als het straks weer kalmer is, pakken we dat weer op.