Ja, en? Het gaat hier om het respecteren en accepteren van je kind. Maakt het dan uit of er iets een keuze is of niet? Als je later te horen krijgt dat jouw kind uit de kast komt, dan is dat jouw kind. Als later blijkt dat jouw kind zich bekeerd tot de Islaam(of whatever), dan is dat jouw kind. En een ieder verwerkt dit op z'n eigen manier en heeft het recht dit te verwerken. Je hoort ook wel eens dat ouders een gehandicapt kind, of kind met een beperking moeilijk kunnen accepteren en dat klinkt heel hard maar dat is ook een manier van verwerken en 'rouwen' en dat is ook begrijpelijk. Ookal is het een taboe om er over te praten. Niet iedereen is het zelfde.
Je kind heeft jouw opvoeding meegekregen, dus ik vermoed dat die wel een beetje weet hoe zijn/haar ouders in zo'n geval zullen reageren. Wil niet zeggen dag het dan maar prima is, maar op die leeftijd zijn ze ook volwassen en ik neem aan dat er dan ook volwassen over gesproken kan worden.
als iedereen het accepteert dan is het toch niet erg. Maar juist door iedereen die het erg vind en niet wil of kan accepteren op kort termijn is het zo erg. Daarom hoop ik dat iedereen iig ze kinderen zonder problemen accepteren. Daar begin het bij
Nee hoor, homoseksueel is iemand pas wanneer hij seksueel actief is. Dat is iets anders dan homofiel.
Het is ook niet dat ik mijn kind niet zou accepteren, ik vind het gewoon moeilijk wanneer mijn kind homo zou zijn. Dat is puur mijn gevoel.
Dat is een bedenksel van mensen die zich moeilijk bij andersgeaardheid neer kunnen leggen. Je hebt pedofilie en homofilie, omdat mensen moeite hebben met de seksualiteit die daarbij komt kijken. Maar je hebt geen heterofilie. Want voor hetero's is seksualiteit een natuurlijk gevolg van hun voorkeuren, kennelijk.
Absoluut! Kraamzorgbureaus waar je je simpelweg eventjes aan moet melden en waarbij ze je dan in week 36 bellen voor een intake, zodat ze een paar weken later random iemand langs kunnen sturen, vielen hier sowieso al af. Wij hebben met alle bureaus die in aanmerking kwamen vóór de aanmelding gesprekken gevoerd en gekozen voor een bureau waarbij ze iemand sturen die bij het gezin past en niet waarbij ze iemand sturen die 'gewoon beschikbaar is'. Nu is er tijdens die gesprekken uiteraard niet gesproken over hoe iemand denkt over homoseksualiteit (maar stel dat ik getrouwd zou zijn met een vrouw in plaats van een man, dan was dat uiteraard wél gebeurd), maar als tijdens de kraamperiode was gebleken dat ik te maken had met iemand die er zulke ideeën op nahield, dan hadden we absoluut ook om een ander gevraagd (of de hele kraamzorg gewoon gecanceld, zoals bij onze dochter, al was dat om andere redenen).
ja maar als je van je ouders weet dat ze het niet leuk vinden/moeilijk te accepteren blablabla. Vertel jij het ze dan. Ikke niet!
Ik snap dat dat jouw gevoel is. Dat kan en mag jouw gevoel zijn. Ik persoonlijk vind het zonde. En dan zeker van de moeders en vaders die anders naar hun kind gaan kijken erdoor. Maar goed. Ieder inderdaad zijn eigen mening en gevoel.
Ik denk dat als je een goede band hebt, ze dit sowieso wel aan je merken. Zo niet, ontkom je er denk ik sowieso niet aan om het te vertellen. Al zal dat in sommige gevallen misschien wag later zijn dan een ander zou doen.
Dus eigenlijk alleen als je het weet en dus te horen krijgt, vanaf dan passen ze niet meer in je straatje en wijs je ze de deur
Het gaat mij erom dat je iemand dan de deur zou wijzen omdat je erachter bent gekomen hoe iemand tegen bepaalde dingen aankijkt. Daarvoor was het bv een prima persoon, waar je het goed mee kon vinden, maar door dat ene dingetje is die persoon opeens helemaal niets meer. Iemand is toch veel meer dan die gedachtengang ergens over?
Nee, in dit opzicht niet, wat mij betreft. Zoals iemand eerder al schreef; we hebben het hier niet over iemand die spinazie lekker vindt, terwijl ik daar anders over denk, of over iemand die graag bloemetjesjurken draagt terwijl ik die niet mooi vind. Als je je eigen kind niet meer kunt accepteren, er geen goede band mee kunt hebben alleen maar omdat hij of zij homoseksueel is, dan vind ik dat echt ziek en zéker een vorm van discriminatie. Discrimineren, in welke vorm dan ook, is voor mij echt onacceptabel en met de mensen die dat doen - voor zover ik daar weet van heb -, ga ik inderdaad niet om. Ook niet als werkgever. Dat de band met die persoon eerder prima was, verandert daar niets aan. Schijn bedriegt soms
Ja, ik zou daar ook heel veel moeite mee hebben. Ik kan deze mensen gewoon echt niet begrijpen en vind ze zo kortzichtig. Het zegt voor mij heel veel over een persoon en ik zou dat moeilijk los kunnen laten.
Dat is wel een verschil ja. Een keuze is iets wat anders had kunnen zijn, wat je kind zelf heeft besloten. Om voor een geloof of kledingstijl of wat dan ook te kiezen. Een kind dat homo is, is nou eenmaal homo ook als hij dat niet wil, het is zijn geaardheid net als dat ik hetero ben. Iets waar je helemaal niets aan kunt veranderen Vind ik dus echt heel iets anders
Ik kan me er (gelukkig) niet in vinden en zal iemand niet de deur wijzen omdat hij/zij andere gedachtengangen heeft.