Bij de eerste had ik 10 cm ontsluiting en mocht ik persen terwijl ik de drang helemaal niet had... Vandaar dat het waarschijnlijk ook bijna 2 uur heeft geduurd voordat de kleine daarna geboren werd Bij nr 2 dacht ik dat ik op een gegeven moment persdrang had (o, o, o die druk bij alles in het "van onderen gebied) maar de vk zei:"nee hoor, dit is het nog niet !" En inderdaad, een paar minuten later (nadat ze me eerst nog even flink venijnig op mijn zij had gelegd :x) overviel me dan echt mijn allereerste perswee... Ik kan het alleen maar omschrijven als echte oerdrang waarbij als een PFOEFFFF alle lucht uit m'n longen kwam... De vk keek me toch een partij tevreden en zei heel triomfantelijk: Kijk, NU heb je persweeën en mag je persen
Ik heb persweeen echt als gigantisch overweldigend ervaren. Ik zou niet weten hoe ik dat tegen had moeten houden!
Ik had al behoorlijk snel heftige weeën. Ben begonnen om 7 uur en om 10 uur kwam de verloskundige om te controleren hoeveel cm ik had. (was toen 4cm en mijn vliezen braken bij het toucheren) Omdat de baby in het vruchtwater had gepoept moest ik naar het ziekenhuis. Bij het opstaan kreeg ik een wee, maar er kwam zo'n kreun uit dat mijn vk lichtelijk in paniek raakte, ik bleek dus al een tijd pers weeën te hebben (wist ik veel). Uiteindelijk ruim 3 uur pers weeën tegenhouden mocht ik eindelijk meepersen. Wat een zaligheid. 3 kwartier later is ze geboren. Ik vond de pers weeën behoorlijk overweldigend en het wegzuchten/puffen vond ik eigenlijk niet te doen. Hoe kan dat als je hele lichaam werkelijk schreeuwt om te persen. De reden van de vroege pers weeën was dat Noor met haar handje bij haar hoofd lag hoorde ik later.
Ik heb welgeteld 30 sec. persdrang gehad en dat was bij de placenta.. Ik was al zo lang bezig dat ik toen ik eindelijk 10cm had en mocht mee persen ik gewoon ben gaan persen op eigen kracht hihi en toen was ze geboren na 3 kwartier en toen kreeg ik ineens persdrang en kwam de placenta 2 min. nadat onze dochter geboren werd
Ik vind persweeen echt een oerkracht dat op je buik drukt en alles wat er ook maar in je lichaam zit, eruit wil persen. Wat een kracht, onvoorstelbaar! Ik vond ze niet pijnlijk ( het resultaat, dat de kleine eruit kwam, overigens wel).
ik heb die persweeën niet zo herkent. Ik moest gaan persen (gelukkig hoor) zodra ik ze voelde, maar verzon de helft erbij, haha. Ik voelde wel dat ik een soort druk kreeg van onderen, maar die oerkracht ontbrak wel een beetje. Ik heb zelfs nog gevraagd of ik er een paar over zou kunnen slaan mocht niet, flauw he?
Absoluut een oergevoel. Dwars door het restje ruggeprik heen voelde ik de druk/drang. Het deed geen zeer. Mijn benen kon ik niet bewegen maar ik voelde wel dat er zonder meepersen al beweging in mijn baby zat. Heel apart gevoel.... (er kwam ook van alles naar buiten zonder dat ik daar iets voor deed ) Weet nog dat het persen geen zeer deed, maar de tussenpozen wel (messteken in onderrug, denk bekken).
Ik heb ook geen persweeen gehad.. na 10 uur wachten daarop moest ik gaan persen zonder weeen.. vond dat zo raar, sowieso omdat ik niet anders wist dan dat er persweeen zouden komen.. Het komt niet vaak voor, maar het kan dus toch.. kan me dus ook niet voorstellen hoe persweeen zouden voelen..
Ik heb 2,5 uur pers weeen moeten weg puffen omdat Justin verkeerd lag....nou kan je vertellen...als je pers weeen hebt voel je dat wel! Tijdens de zwangerschaps cursus vertelde de instructrice dat je het een beetje kon vergelijken met het gevoel alsof er een vrachtauto uit je achterste wil komen...en kan je vertellen...dat komt aardig in de buurt Had het gevoel dat mijn zoon uit het verkeerde gat wilde komen Heb persweeen....de hele 2,5 uur weg gepuft....vraag e niet hoe ik het gedaan heb....maar zat helemaal in mijn eigen wereldje! Wat was ik blij toen ik mocht gaan persen!!!! Uiteindelijk na knip...vacuum pomp en duw op mijn buik was hij er!
Ik heb de persweeen inderdaad ervaren als een grote golf die over me kwam, ineens begon heel mijn lijf te persen. Het voorbeeld van die vrachtwagen die uit je achterste wil komen herken ik wel. Gelukkig mocht ik op dat moment ook meehelpen, want ik kan me niet voorstellen hoe zulke weeen in vredesnaam tegen te houden zijn!!! Volgens mij is dat echt niet mogelijk... Maar heel eerlijk vond ik de persweeen niet vervelend hoor, allesbehalve juist! Ik kon ze veel beter handelen, en de pijn vond ik ook veel minder al was het natuurlijk wel naar toen t hoofdje stond. Maar goed, dan ben je er bijna. Het vooruitzicht dat het toen bijna voorbij was maakte mij heel gemotiveerd
Weet nog dat ik naar me buik keek tijdens de persweeen en dat ik deze echt zag golven zo apart gezicht! En ja er wilde geen vrachtwagen uit me anus maar een megatank voelde het zo erg op me stuitje niet normaal! 10 minuten persweeen gehad maar Anthony lag gedraaid met zn koppie dus vaciumpomp en daar was tie!
Alsof je heel nodig moet poepen terwijl je zware diarree hebt (Sorry ). Heb zelf mijn persweeën tegen moeten houden omdat de verloskundige er niet was (had anderhalf uur daarvoor nog 2cm ontsluiting, dus ze dacht dat het nog wel even zou duren) , maar eigenlijk kan dat bijna niet, je lichaam gaat automatisch mee doen. Toen ik actief mocht gaan meepersen was die oerkracht er wel degelijk en was ze er met 3 persweeën. En qua pijn, toen ik mocht mee persen niet meer! dat was een opluchting, alleen toen het hoofdje stond brandde het even, maar dat trok al snel weg, en toen nog 1x persen en ze was er . Dat vrachtwagen gevoel herken ik dus (gelukkig! ) niet.