Ik ben ook gepest (laatste klassen basisschool, ik viel wat buiten de groep omdat ik goed kon leren (maximumscore op de schoolkeuzetest (net zoiets als de citotoets))) en daar heb ik erg lang last van gehad. Mijn strategie was om onzichtbaar te worden, (ben ik nog steeds erg goed in, maar tegenwoordig zet ik het strategischer in en kom ik nog wel eens aan info die mensen liever niet kwijt hadden gewild ). Het heeft mijn zelfvertrouwen een enorme deuk gegeven, en daar ben ik bovenop gekomen vanuit m'n geloof en persoonlijke ervaringen met God. Klinkt een beetje wazig, als ik het zo opschrijf, maar het zijn zulke persoonlijke ervaringen die met woorden lastig uit te leggen zijn, dat het dus gewoon wazig gaat klinken. Was het niet Maar daardoor ben ik wel weer gaan voelen dat ik waardevol ben. Durfde ik weer gewoon mezelf te zijn en m'n plekje in te nemen enzo. De mensen die mij gepest hebben, zijn beiden op volwassen leeftijd opgenomen in een psychiatrische kliniek, vanwege problemen vanuit hun jeugd. Ik denk, en dat zie ik veel gebeuren bij kids die pesten, dat zij zich afgereageerd hebben. Ik moet bekennen dat ik in de brugklas ook zelf gepest heb: daar was een ander meisje de klos en ik was zo bang dat ze mij ook weer zouden pakken als ik partij voor haar koos, dat ik meedeed met de rest van de groep. Dat heb ik later gelukkig wel goed kunnen maken en we zijn nu nog steeds vriendjes op hyves
Nee dat niet, maar we hebben wel 3 jaar verkering gehad, en ze had volgens mij daardoor nog een grotere hekel aan me , alleen kon ze me niks meer maken, ik kreeg een beetje medelijden met haar.
O, en over zelfverdediging: mijn moeder heeft mij ooit verteld dat 1 van de pesters nog regelmatig in haar bed plaste (11 jaar), en gaf mij op een gegeven moment, toen gewoon mezelf verdedigen geen moer hielp) het advies om haar apart te nemen en haar te zeggen: als je me nog 1 keer dwars zit, dan vertel ik dit aan de hele klas. Nooit meer last van die dame gehad daarna... Ik zou in de eerste plaats mijn kind helpen weerbaar te zijn, (maar als Thirza zo in elkaar zit als ikzelf, zit daar het probleem niet zo, ik was voordat ik gepest werd weerbaar genoeg). En met de ouders van de pester gaan praten, met de leerkracht erbij. En als niets helpt, ja, dan idd een strategie bedenken waarmee je je kind kunt helpen om de pester schaakmat te zetten. Ik zou liever op de psychologische tour gaan daarbij, dan fysiek geweld. Maar of het een beter is dan het ander, zou ik niet durven zeggen
Ik was altijd het populaire meisje uit de klas. Mij pesten betekende dat je bijna heel de school tegen je had dus dat gebeurde niet. Door die positie weet ik wel dat heel veel mensen angstig waren om iets tegen me te zeggen. Ik bedoel dan niet mijn klasgenoten ofzo maar meer de mensen uit andere klassen. Zelf was ik niet van het pesten omdat het me simpelweg niet voldoende interesseerde maar ik heb wel 1 meisje gepest vroeger. Ik weet dat ik uit de reacties nu de enige ben die de andere kant van het verhaal verteld maar oke, kom maar op. De reden dat ik dit meisje een aantal keer heb gepest was dat zij de school binnen kwam een jaar na mij met een vreselijke air over zich heen. Zij bestempelde zichzelf als "the queen" (hoe triest is dat?). Toen zij hoorde dat er een aantal meiden op school waren, waaronder ik, die al een behoorlijke naam hadden gekregen ging ze hier verhalen over vertellen. Zo vertelde ze over mij dat ik een eetstornis had. Nu werden er wel vaker dingen verteld over me en dat maakte me niks uit maar dat was nu net een zeer gevoelig onderwerp. Hier had ik op dat moment heel veel mee te maken en dat maakte mij dat ook woest. Ik ben naar haar toegegaan toen we alleen waren en toen gaf ze als antwoord dat ik beter maar een beetje op kon letten...tja, dat kan je beter niet tegen mij zeggen. Vanaf dat moment is zij denk ik een jaartje niet in de kantine geweest en parkeerde ze haar fiets om de hoek. Gek genoeg niet omdat ik iets deed maar meer om de dreiging die wij als vriendinnengroep hadden. Ik heb haar wel 1 keer met kleding in de douche gezet en 1 keer opgesloten in een lokaal. Voor de rest niks. En of ik hier spijt van heb? Om heel eerlijk te zijn niet echt...enkel om het feit dat zij zo dom was geweest om het op te zoeken! En ook omdat ik in haar tweede jaar haar heb opgezocht en heb verteld dat het me geen zak meer uitmaakte en dat zij geen issue meer voor mij was. De rest van de tijd heeft ze dus geen last meer gehad. Ze was alleen nooit zo populair als ze zelf had ingeschat. En wat betreft mijn kinderen. Als ze gaan pesten krijgen ze echt flink op hun kop en als ze gepest worden open ik het jachtseizoen.
zoals ik het zie zijn pesters net zo ongelukkig of misschien nog wel ongelukkiger dan de gepeste kinderen... vaak hebben pesters een ongelukkige thuissituatie. en dat kun je van de buitenkant natuurlijk lang niet altijd zien... ik ben zelf nooit gepest, maar denk dat dat ook kwam omdat er geen échte pesters in de buurt waren (klein klasje) ik was heel erg onzeker en haalde me dingen in mijn hoofd die er niet waren. dacht dat alle kinderen mij stom vonden terwijl ik eigenlijk bij de populairste kinderen hoorde... Zelf probeer ik mijn kinderen vooral veel zelfvertrouwen te geven. Denk dat dat al begint in de babytijd, door er voor ze te zijn (geen half uur in bed laten huilen enz) en later door écht tijd aan ze te besteden. ik ken genoeg ouders die altijd bij hun kind in de buurt zijn, maar échte aandacht krijgen die kindjes niet.ik probeer met d'r mee te spelen af en toe (ze is nu 2) en we zingen liedjes, dansen door de kamer en we kletsen heel wat af. en ja, dan luister ik écht naar wat ze zegt en reageer daarop... niet van dat halve "ja natuurlijk schatje" als je je kind niet eens serieus neemt, hoe moeten ze dat zelf dan later wel gaan doen..
Pfoe ja zeg, ik ben gepest van groep 5 tot 3 havo. Ik wilde echt niet meer naar school. Ik was heel gevoelig vroeger, wilde door iedereen aardig gevonden worden en daar werd misbruik van gemaakt. Ik ben er uiteindelijk gelukkig wel sterker uitgekomen. MAAR ik kan ook nog steeds niet tegen ruzies, die vermijd ik of ik wil ze ZSM oplossen. Ik merk dat mijn oudste dochter ook zo gevoelig is en houd daarom mijn hart vast. Dat was ook een belangrijke factor bij de keuze van de basisschool. Wij voeden de kinderen op met eerst proberen te praten over het probleem (dit is meer mijn ding hoor, als het aan mijn mag lag zou hij gelijk wel even ingrijpen ). Lukt dat niet, dan via de juf/meester. Lukt dat ook niet, dan mag ze van ons "terugslaan". Nu weet ik echter dat ze dat (als ze net als ik is) toch niet gaat doen. Dat durfde ik ook echt niet terwijl er zelfs op een gegeven moment door mijn godsdienstlerares nota bene is gezegd dat ik die ander maar eens op zn bek moest slaan. Dus dan denk ik dat wij in gaan grijpen als het echt niet anders kan (nee we zullen nooit een kind slaan). Ik wil niet dat zij hetzelfde doormaakt als ik had vroeger. Trouwens, mocht ons ter ore komen dat ZIJ de pester is heeft ze ook een heeeeeeeeeeeeeeeeeel groot probleem. Daar zou ik net zo streng tegen optreden. Mijn broertje heeft op het punt gestaan om zelfmoord te plegen omdat hij zo ontzettend gepest werd. Dat doet me nog steeds erg veel pijn Daarom vind ik het zo naar maar helaas zien kinderen vaak niet wat het aan kan richten ...
Dit doe ik ook met mijn dochters, maar helaas is dat niet altijd genoeg. Mijn ouders zijn zeer zelfverzekerd (op een goede manier) en hebben mij dat ook altijd bijgebracht. Er was thuis heel veel aandacht voor ons, de kinderen, en toch zijn mijn broertje en ik beide erg gepest. Ik zag er niet vreemd of "raar" uit, sprak normaal, had geen rare kleren aan...maar gewoon te "lief" zeg maar. Wilde ook met iedereen leuk overeen kunnen komen en wilde altijd iedereen helpen. En dan ben je dus de zwakste helaas... Het blijft moeilijk waar je nou goed aan doet...
Ik ben als kind vreselijk gepest, en ondervind daar nog steeds de gevolgen van. Ook mijn zoon is ontzettend gepest...bedreigd, in elkaar geslagen, en nog steeds mijdt hij bepaalde plekken in het dorp. Met die ouders viel niet te praten, die hadden de desbetreffende jongen niet in de hand. Mijn man is er diverse malen geweest... De school kon niets doen want de ouders deden ook niets. Uiteindelijk heb ik mijn kind van die school gehaald en nu zit hij prima op zijn plek op een andere school. Nu 1,5 jaar later gaat hij straks naar de middelbare, maar gaat wel naar een ander dorp omdat hij zo bang is voor de pesters. Wetende dat die gast plus aanhang hier in het dorp naar de middelbare gaan straks. Vreselijk om te moeten zien hoe mijn kind lijdt.... Ik wou dat de pesters eens in zijn schoenen zouden staan.... Maar nee hoor, die hebben sch**t aan alles. De populairste meisjes en jongens van de school die pesten denken pffff... jammer de bammer.... echt..ze weten niet wat ze aanrichten...
@078mama: ik vind jouw situatie dan wel weer eentje waarin het ook om een stukje zelfverdediging gaat. Iemand die verhalen rond gaat vertellen, kan er op wachten dat er reactie komt natuurlijk...
@Brigges: klopt dat pesters vaak niet doorhebben wat ze aanrichten, of daar over nadenken. Een van de kids die mij gepest heeft, las later eens mijn verhaal in een discussie op een besloten forum, en gaf toen daar openlijk aan dat hij dacht dat hij 1 van die mensen was die mij gepest hadden en vroeg daar ook openlijk om vergeving. Hij had idd nooit gedacht dat zijn gedrag zo'n verstrekkende invloed zou hebben...
ja ik ben op school gepest, omdat ik flinker/dikker/voller (noem maar op) ben dan de rest! dat heeft mijn zelfvertrouwen een hele grote deuk gegeven die er nu nog steeds zit...
Ik vindt het een mooie video om te zien. Eindelijk na zo`n lange tijd komt hij voor zichzelf op. Zelf vind ik dat pesters nooit een reden hebben om te pesten. Ik denk ook dat er een stukje vanuit de opvoeding van kinderen zit waarbij je pestgedrag (vaak) kunt voorkomen. Tuurlijk ben je er niet altijd bij maar ik denk dat de thuisbasis heel belangrijk is. Vaak is het zo dat anderen zich achter die ene persoon verschuilen omdat ze zelf bang zijn. Leer je kinderen dat anders zijn niet anders is, maar bijzonder (of wat dan ook, maar zolang er maar geen negative lading aan wordt meegegeven). We hebben zelf een dochtertje van bijna 2 met downsyndroom. Ook wij zullen denk ik nog voor zware momenten komen te staan. Ligt eraan hoe de buitenwereld op haar reageert. Dat maakt een hoop verschil. Iedereen is bijzonder op hun (onze) eigen manier. Zelf ben ik nooit gepest vroeger maar nam het altijd op voor diegene die gepest werd of er niet bij hoorde. Ik hoop voor alle kindjes en ook volwassenen die gepest worden snel de moed bij elkaar krijgen om voor hunzelf op te komen en dat het leven voor hun hierdoor makkelijker wordt.
Wow, hij smijt hem hard op de grond Ik geef m groot gelijk. Ik ben nooit gepest, op de basisschool was ik gewoon normaal, niet popie jopie maar werd ook niet gepest. Daarna hoorde ik meer bij de popie jopie maar ik heb nooit iemand gepest. Gelukkig ook nooit gezien dat er iemand zo erg werd gepest als op de video. Mijn broertje was wel een beetje van het pesten en mensen uitschelden maar ik heb het hem afgeleerd! *trots* Als je iemand stom vindt of iemand ziet er niet zo uit zoals jij het wil zien, kijk dan gewoon de andere kant op.
Interessant topic om te lezen. Zelf vroeger wel een beetje gepest met mijn lengte en dunne benen, maar ben nu trots dat ik zo lang en slank ben!! Waarom het me nu zo aanspreekt Net vrijdagavond te horen gekregen dat mijn neefje van 11 jaar ontzettend gepest wordt op de sportvereniging. GRRRR wordt er zo boos en verdrietig van, de lieve schat!!!! Kan wel janken dat hem dat overkomt. Het gaat zelfs zo ver dat ze over zijn kleding heen hebben geplast!! De ouders (mijn zwager en zijn vrouw) hebben al wel actie ondernomen. Maar mijn neefje is zo'n lieve, zachte jongen...... Ik lees hier mee.
Je kan het ook anders zien. Als ze gewend zijn constant alle aandacht te krijgen en altijd reactie te krijgen als ze wat kwijt willen, dan kan het nog eens best lastig worden als ze te maken krijgen met mensen die dat níet doen. Dat merk ik nu al, dat andere kindjes het níet altijd interessant vinden wat mijn kinderen te vertellen hebben, en daar probeer ik ze ook weerbaar voor te maken. Dus ik ben het niet helemaal eens met je denkwijze hier
Ik kwam wel op voor het kind dat gepest werd maar, Heb er ook wel eens aan mee gedaan. Een jongen bij mij opschool die is getrapt geschopt ect ect en ik weet waar die werkt en ik weet hij is niet 100pc maar als ik hem zie dan draaid me maag nog steeds om uit medelijde jaren en jaren later. Er zat er ook bij mij een de klas een meisje en die grrr die kreeg van mij gewoon op der kop was ook echt een pest kop rot meid hihhj maar dan is het 50/50 dan is het anders elkaar peste is toch anders dan een op 20 kinderen dat is gewoon zo oneerlijk zie boven. Zelf op de grote school een meisje bleef me maar peste( dik blalal en ) nog meer. Op een gegeven moment was ik het zat en draaide zo haar arm uit de kom( ja dat is natuurlijk ook niet de bedoeling) Ze heeft me alleen nooit meer gepest. Kon 5 keuzes maken kon ze eigenlijk allemaal wel aan vinken. Leer mijn zoon ook kom op voor je zelf ga niet meteen naar de juf loopt het uit de hand natuurlijk dan wel deel niet de eerste klap uit, maar sla wel terug als jou die klap toebedeeld werd. Kortom kom voor je zelf op. Aan vroegere persters ik vergeef jullie. De geen die ik heb gepest vergeef mij. Uit.