pesterijen op school, nav video van Casey Heynes

ja helaas wel.

Er is met een stok op me ingeslagen en met een helm. Prettig voelt anders moet ik eerlijk zeggen. Maar vond het eerlijk gezegd erger toen ik werd opgesloten in school. Ik werd in een kast gedrukt van 1 bij 2 meter, die werd op slot gedraaid. Vervolgens ging de rest van de school zwemmen en lieten ze mij achter. Ik was toen een jaar of 8 en heb toen al 2 weken overspannen thuis gezeten. We hebben wel uiteindelijk de lerares die dit op haar geweten had van school gekregen.

Liefs

 

Werden jullie gepest? Hoe ondervonden jullie dat? hadden ze een reden? zijn er gevolgen?

Ik werd voornamelijk in de puberteit op het voortgezet onderwijs gepest met mijn kleine lengte (nu 1.55 m). Al was het wel zo dat ik tijdens de laatste klassen (tegenwoordig dus groepen) van de lagere school al telkens als laatste werd gekozen bij de gymles.

Het is bij mij bij uitschelden gebleven. Maar het heeft jaren geduurd. Overal werd ik uitgelachen en uitgejouwd. (Klein klein kleutertje en dat soort dingen). Ook tijdens het uitgaan was ik een leuk pispaaltje. Ik heb het genegeerd (hielp niks), heb wel eens een weerwoord gegeven (hielp ook niks). Elke avond huilde ik mijzelf in slaap en ik heb werkelijk mijn lichaam gehaat.
Mijn beide zusjes hadden vriendjes bij de vleet en ik niet. Ik voelde me mislukt.
Ik herinner me ook nog een vakantie in Griekenland samen met mijn jongste zusje. Er was een jongen die ik wel leuk vond, maar hij had liever mijn zusje, want die was niet zo klein. Ik voelde me vreselijk vernederd en heb zitten huilen in ons appartement.

Na de puberteit werd het gelukkig allemaal beter en verdween het pesten.

Ik heb na mijn twintigste nog wel een klap gehad van mijn verloren puberteit. Heb toen gesprekken gehad met maatschappelijk werk, een psycholoog en heb een assertiviteitstraining gevolgd.

Of ze een reden hadden om mij te pesten? Er is geen enkele reden om iemand te pesten! Niks maakt het goed om een ander het leven zuur te maken en verdrietig te maken.
Tegenwoordig denk ik zo. Pesters pesten om de aandacht van zichzelf af te leiden. Pesters zijn waarschijnlijk zelf enorm onzeker.

 

zouden diegene die zolang gepest zijn geweest niet héél graag willen dat ze toen meteen de eerste dag al teruggeslagen hadden? en ik vind dat terugslaan ook verbaal kan zijn. Als ze iets gemeens over jou zeggen, gewoon iets gemeens over hen terugzeggen... dat vind ik ook terugslaan..

 

er komt nu trouwens een programma op rtl 4 over pesten.

 

Oh ja, ik heb zo vaak gewenst dat ik de tijd eens terug mocht draaien om ze er allemaal van langs te geven

 

Ik ook, maar aan de andere kant... Zou ik dan de persoon zijn die ik nu ben? Ik ben best tevreden met het uiteindelijke resultaat, moet ik zeggen..

Dat neemt niet weg dat ik in de loop der jaren hele "gesprekken" met mijn pesters heb gehad... Variërend van "ik timmer je in elkaar" tot "kijk eens hoe zielig ik was".

En toch hè? Ergens blijft het altijd aan je knagen en vraag je je altijd af hoe het geweest zou zijn als...

 

Ik ben jarenlang gepest, van de basisschool tot aan de middelbare toe.
Op de lagere school deden zelfs de leraren vrolijk mee, en dat leidde zelfs tot geweld.
Een leraar meende dat het leuk was om mij te slaan op mijn ontstoken elleboog gewricht (een pestkop zei tegen die leraar, meneer die rechterarm doet haar pijn, sla daar eens, eens kijken wat ze doet), tja ik had nog een goede elleboog over en die belandde dus in zijn maag, zijn bril vloog van zijn neus af.
Ik had nog nooit een volwassene geslagen maar toen sloegen de stoppen door, zoiets doe je niet als volwassene en zeker niet als leraar zijnde!
Klasgenoten die een strop boven mijn tafeltje hadden gehangen, ja leuk, vooral omdat ze wisten dat mijn moeder een zelfmoord poging achter de rug had........ :x
Toen heb ik die strop gepakt en ben bij de leraar gaan staan en eb iedereen gezegd, "zo als je echt stoer bent, laat je nu zien dat jij degene bent geweest, dus kom maar op, wie is de stoere knaap of meid?"
Geen reactie als alleen wat gegrinnik......het resulteerde er uiteindelijk in dat ik thuis in elkaar stortte, wilde niet meer naar school, klasgenoten en leraren die pesten, had het gewoon niet meer.
Wou zelfs die strop al bijna gebruiken, uiteindelijk niet gedaan, er zijn nog te veel mooie dingen in het leven
Uiteindelijk heb ik die school afgemaakt, en had gezworen dat me dit nooit meer zou gebeuren, de laatste keer dat iemand me pestte was toen ik 19 was.
Een meid dacht grappig te zijn en en zei in het langslopen:"hey daar heb je die heks, geef der een bezem."
Toen reageerde ik heel droog en kalm:"Ja, hallo, dat je me heks noemt is daar aan toe, maar ben verdorie wel modern, die bezem is wel zóóóó 1800, ik vlieg wel op mijn stofzuiger."
Nooit geen last meer van gehad, je kunt ze afweren met woorden, echter zodra de pestende partij geweld gaat gebruiken zou ik tegen mijn kind ook zeggen, mep maar terug, en bij het verbale gepest, een goede bijdehante opmerking terug geven.
Ik heb er zelfs nu nog last van, ben veel te bang dat mensen me veroordelen of meteen raar vinden, ik ben vrij onzeker over mezelf, altijd bang dat mensen verkeerd over me denken, is soms behoorlijk lastig, durf daardoor niet altijd voor mezelf op te komen, zeker niet tegenover bepaalde mensen.
Maar goed, als mijn kind gepest wordt mag hij/zij zich gerust verdedigen.

 

jup heel erg, ik werd heel erg wraaklustig en heb ook een aantal mensen opgezocht en het hen zogezegd betaald gezet.. maar liever had ik het toen gelijk gedaan, had me veel leed bespaard. Misschien was ik nu dan ook niet zo ongelukkig geweest.

 

Ja heb ik ook! Ben in de 1e 2 klassen van de MAVO gepest nl. En waarom? geen idee. Toen ik in de 3e klas kwam, en de klas werd (gelukkig) anders toen was het weer goed. Ik hoorde toen zelfs bij de populaire klasgenoten. Ik zelf heb niet gepest en heb er dan ook een gruwelijke hekel aan nu. Ik probeer mijn zoon weerbaar te maken nu, en dat hij voor hem zelf opkomt e.d. Dat kon ik zelf nl niet toen ik net puber was en ja dan ben je snel een slachtoffer

E wat Caithlin zegt heb ik ook... als ik de tijd kon terug draaien dan had ik ze er ook allemaal voor langs gegeven. En Soms dan zie ik nog wel eens een pestkop van toen, ik kan ze nu nog niet groeten... teveel herinneringen. Voor hun is het denk ik nu vergeten en vergeven... maar ik heb er ook nog wel veel last van gehad, minderwaardigheidscomplex heb ik er van gehad. Nu ik ouder ben heb ik dit niet meer gelukkig maar toen ik ong 20 jaar was wel.

 

Ik heb de meest geweldige tijd gehad op de basisschool in een klas van 22 jongens en 2 meisjes.

Toen ik naar de middelbare school ging was ik niet bestand tegen de gemeenheid die andere meiden vertoonden en dus was ik al snel de gepeste.
Truien lagen vernield in de kleedkamer na de gym en niemand die wist hoe het kwam
Jas was aan het einde van de dag verdwenen waardoor ik zonder jas door de regen naar huis kon fietsen.
Lampen verdwenen spontaan van mijn fiets die ook verassend vaak een lekke band vertoonde.
Etui werd ondergeklad en ik stond in een hoekje van het schoolplein tijdens de pauzes.

Mijn schoolwerk begon er onder te leiden en ik bleef zitten, dat was het beste wat mij kon overkomen want daardoor werd ik uit die groep gehaalt en kon ik opnieuw beginnen.

Daarna nooit meer last gehad.

Gevolgen zijn wel dat ik altijd me afvraag of mensen me wel echt leuk vinden of dat het nep is en ik op elk moment een mes in mijn rug kan verwachten.

Nu zit Mr K op school en hij blijkt anders dan de rest te zijn, dus hij wordt voor testen uit de klas gehaald, krijgt binnenkort spel therapie en gaat naar de fysio om hem te helpen met zijn motoriek.
Gelukkig is hij nog maar 4 en hebben hij en zijn klasgenoten dit allemaal nog niet echt door. Het enige wat ze meekrijgen is dat Mr K al begint te lezen en te rekenen, veel moeilijke woorden kent die hun niet kennen , maar daar trekken 4 jarigen zich gelukkig nog weinig van aan.

 

Ik was altijd een beetje dubbel..
Aan de ene kant was ik 'populair', maar van het een op het andere moment kon ik ook gigantisch gepest worden.
Gewoon vernederd tegenover de hele klas.
Vooral aan het einde van de basisschool en op de middelbare school.
Ik kwam wel voor mezelf op, maar dat is als pester natuurlijk heel leuk om te zien wanneer iemand toe hapt.

Vond het een verschrikkelijke tijd, en ben dikwijls huilend naar huis heen gegaan. Gevolg: leraren kregen een hekel aan mij en thuis kwam al mijn woede eruit, dus zaten mijn ouders met een vreselijke puber.
Ik heb mijn ouders ook zoveel verdriet gedaan, ik schaam me er nu nog steeds voor.

Gevolgen zijn er zeker, ik ben ondanks dat ik voor mezelf opkom, heel onzeker over mijn uiterlijk.
ik kan mezelf niet accepteren, ook omdat mijn lichaam altijd tijdens een pestpartij belachelijk werd gemaakt, ze wisten dat dit mijn zwakste punt was/is.
Hier ben ik nu heel hard mee bezig, ik wil mezelf accepteren om hoe ik ben.. maar dat is verdomt moeilijk.

En ik heb nooit iemand gepest, kom juist op voor de zwakkeren.
Ik moet ook niet zien dat iemand word gepest hoor, dan flip ik helemaal.
Je kan ZOVEEL kapot maken bij iemand, daarom kan ik wel kotsen wanneer iemand zegt: Schelden doet geen pijn.....
Ik had liever al die keren een klap in mijn gezicht gehad, dan een trap tegen je ziel.
Dat draag je altijd bij je!!!

 

Had ik maar, wat als............ik moet ze iig nu niet voor mijn auto krijgen. Ik sta niet voor de gevolgen in....

 

Hihi, nachtzon, dat klinkt bekend! Gek he? Alsof ze te vroeg gepiekt zijn en het voor hen nooit beter is geworden dan toen. Ik zag er laatst een paar op schoolbank, en zag dat een paar van die rotmeiden van vroeger er een stuk ouder en dikker uitzien dan ik...dat had ik nooit verwacht, maar het voelde wel goed. Het feit dat ik twee keer zoveel verdien als zij ook Was dat boekenlezen toch nog ergens goed voor.

 

Ik ben zelf nooit gepest maar heb genoeg kindjes in m'n klas gehad die wel gepest werden. Verschrikkelijk vond ik dat om te zien en regelmatig nam ik t voor ze op.
Ik heb dus echt gezien hoe gemeen kinderen tegen
elkaar kunnen zij en daarom wil ik echt zorgen (voor zover dat kan) dat me dochter en zoon dit niet gaat overkomen.
Ik leer me dochter dat als iemand haar uitscheld ze dit direct aan de leidster (straks op school de juf) meldt en als iemand haar slaat ze direct terug mag slaan.
Sommige zullen dit raar vinden maar een kind wat direct terugslaat zal naar mijn mening minder snel de volgende keer weer worden geslagen. Zodra me dochter 4 jaar is gaat ze naar judo en me zoon ook.
Verder mogen ze ook absoluut geen kids pesten.

 

ik ben helaas ook erg veel gepest op school. ik had een buitenboord beugel een bril en zat in een elektrische rolstoel dus was een makkelijk doelwit.

in het begin durfde ik er nooit tegen in te gaan en de leraren geloofden het niet. het werd zelfs zo erg dat ik geslagen werd. maar omdat ik door mijn handicap al snel blauwe plekken kreeg en gewrichten uit de kom had viel het niet op. ook werd me rolstoel vaak gesloopt of als ik even naar de wc was werd me rolstoel meegenomen en gingen ze ermee racen.

op een dag werd ik het zo beu dat ik de ergste pestkop tegen de muur heb klemgereden. dus met me voetenplanken van de elektrische rolstoel tegen zijn scheenbenen.

later die dag kwam zijn moeder verhaal halen bij ons aan de deur. toen ik vertelde wat er aan de hand was kreeg haar zoon nog een klap van zijn moeder erbij. want dat had hij natuurlijk niet tegen zijn moeder verteld.

sindsdien was het gelukkig een stuk minder met pesten.

 

Ik ben vanaf de kleuterschool (heb dan ook vreselijk gemopperd op de juf van mn middelste toen die beweerde dat kleuters niet pesten!) tot einde van de mavo gepest.

Ik was pas 4 toen ik n bril kreeg en dit was al meteen een flink dikke (in die tijd deden ze ook nog niet aan verdunde glazen!) En ik was al redelijk wijs voor mn leeftijd en toen er een stoel was in de kleuterklas die een verkleuring had alsof hij een tikkie aangebrand was was dat DE stoel waar niemand op wilde zitten. Ik vond dat zo klein als ik was al onzin en had zoiets van pff dan ga ik daar toch op zitten....lekker boeiend. DAT was fout nr 1.
Fout nr 2 was niet geheel mijn schuld voor zover je over schuld kan praten. Ik woonde aan n pleintje en speelde daar buiten met andere kinderen. 1 van die kinderen werd al snel een vriendin van me en kwam ook bij mij in de klas. Alleen zij had een oudere broer en zus die beiden al gepest werden plus een setje ouders die het niet bepaald hoog hadden met hygiëne en huis bij houden. Als je daar binnen wilde moest je tussen de rommel door over de stofzuiger en onder het wasgoed door via de vieze stinkende keuken met afwas van een week (hoe die mensen OOIT s'avonds konden eten is mij nog steeds een raadsel!) de woonkamer in. Op de bank zitten kon niet want die lag vol troep. Even als...nouja alles eigenlijk.
En met haar werd ik hartsvriendin.... Tja zo jong als ik was....ik zag dat allemaal nog niet....

En dat pesten plus hoe mijn vader met mij omging heeft er voor gezorgt dat ik totaal geen zelfvertrouwen had EN faalangst had (mn vader vertelde me altijd dat ik niks kon en niks was...en dat sloot naadloos aan op wat pesters op school zeiden)
Op mn 16 had ik het helemaal gehad. Scholen/meesters hebben mij nooit geholpen en het ging van kwaad tot erger. En thuis...mn moeder was zelf zo onzeker dat ze niet voor me op durfde komen en mn vader zei me vaak als het er over ging dat ik vast zelf wel wat gedaan had waardoor ze dit deden.
Dus wilde ik van school. DIT is de ENIGE keer dat mn vader ineens WEL voor me opkwam en hij is naar school gegaan en heeft een hartig woordje met de directrice gewisseld.
Men zou mij helpen en gesprekken aangaan met kinderen die mij pesten. Nou dan had ze beter meteen de hele school bij een kunnen roepen in de aula!
Had wel een paar vrienden hoor maar die werden net zo goed gepest.
Directrice heeft weinig tot niks gedaan overigens maar omdat mn vader tegen ALLE verwachting in eens WEL aan mijn kant stond heb ik toch mn school nog afgemaakt....nouja...alleen mavo dan (had havo kunnen doen maar durfde niet want geloofde niet dat IK dat kon al zeiden leraren en cito toets van wel )
Gevolgen van dit alles... ik heb maar mavo.. geprobeert toch na 2 jaar werken op het grafisch lyceum te komen maar was te oud (was net geen 21) al vele studies proberen te doen maar door mn faalangst ondermijn ik mezelf steeds.
Heb vele verkeerde mannen in mn leven gehad en die hebben op allerlei manieren misbruik van me gemaakt.
Door alles wat er in mn leven gebeurt is PLUS mn jeugd heb ik 5 jaar depressie achter de rug (ben er op de een of andere manier uit gekomen door dat ik zwanger werd van Wendy...was alsof er op de reset knop gedrukt was!)
Heb mezelf geleerd zelfvertrouwen te hebben maar vertrouwen in anderen heb ik niet. Ik zal er ALTIJD rekening mee houden dat ze als een blad van een boom kunnen veranderen. Dat ze aardig doen in mn gezicht maar achter mn rug....je weet maar nooit!
Ik kan dit nu relativeren en kan steeds beter om gaan met dit soort ideeën en handel er dus ook niet naar. Maar het BLIJFT in mn achterhoofd rond spoken.
Iemand zei hier dat zij oude klasgenootjes (de pesters) op internet opgezocht had en sommigen niet echt geslaagd waren in het leven. Ik heb maar mavo en heb daar nooit wat aan kunnen veranderen ondanks de wil en het kunnen leren (IQ 124....kwam ik achter toen ik eens een test deed en dat was ook een eye opener! Mij is altijd voor gehouden dat ik zo dom als het achterend van n varken was!) simpel weg door de faalangst enzo. Ooit hoop ik toch ook nog eens zo naar een van mijn pesters te kunnen kijken.
Maar ik ben van ERG ver gekomen (op mn 12e zag ik t leven eigenlijk al niet meer zitten...op mn 18e had ik het liefst voor de trein gesprongen....op mn 31ste diepe depressie na de zelfmoord van de vader van mn zonen waar ik net 2 weken van gescheiden was en alles wat er daar voor gebeurt was weer boven kwam)
Ik heb ALLES overleefd en ben nu gelukkig! Als dat geen prestatie is dan weet ik het ook niet meer!

 

Zo erg. Als ik die vreselijke verhalen lees, en ik denk er vervolgens aan dat mijn kinderen later wellicht gepest zouden kunnen worden, dan breekt mijn hart. Ik hoop zo dat het ze bespaard blijft...

Ik ben wel gepest, maar niet zo erg vind ik zelf. Bovendien had ik echt 2 situaties: die waar ik juist de leider was en veel vriendinnetjes had en die waar ik werd gepest. Ik heb jarenlang zowel op school in mijn dorp gezeten waar ik ben opgegroeid en op de dansacademie in de grote stad gezeten. Op school kon ik dus heel goed meekomen en was ik zogezegd redelijk "populair". Op de dansacademie was ik het pispaaltje omdat ik redelijk braaf was en altijd goed meedeed in de lessen. Die stomme Amsterdamse kutkinderen (sorry ) verstopten zich liever in de kleedkamer en kwamen gewoon niet opdagen in de lessen. En dan zit je op een dansacademie waar je ouders veel geld voor betalen. Ik vond het belachelijk, maar juist daardoor schroomden ze niet om me buiten te sluiten, over me te roddelen en vervelend tegen me te doen. Dat deden ze trouwens niet allemaal, maar wel veel. Ik vond dat erg vervelend, maar ik probeerde me er zo min mogelijk van aan te trekken. Ik deed gewoon mijn ding daar, en ik kwam er dus niet om vrienden te maken.

Ik denk dat het dankzij mijn "andere" leven is dat ik er geen gevolgen aan heb ondervonden. Ik wil ook niet zeggen dat ik er sterker door ben geworden, maar misschien ook wel. Lastig te zeggen.

 

-werden jullie gepest? Hoe ondervonden jullie dat? hadden ze een reden? zijn er gevolgen?

Ja, ik ben gepest, bedreigd met messen en werd in me vriendinnenboekjes nare dingen geschreven. gespuugt etc, de hele basisschooltijd en middelbareschooltijd. Het deed zeer en leraren deden NIKS.
een REDEN?? in mijn ogen moet er niet gepest worden, met of zonder redenen. Maar ja inprencipe is er iets aan mij wat anders is en dat gaf hun een reden om mij pijn te doen.
gevolgen:Om het moment word ik nog weleens na gekeken op straat, wat ik doe is zwaaien en hun strak in de ogen kijken en dan worden mensen knalrood.

Me vriend is ook jaren gepest. De redenen houd ik liever in het midden. Hij heeft ook geen makkelijke jeugd gehad. gevolgen voor nu zijn: ik denk dat hij nog niet zijn mening durft te geven. Bij mij word het wel makkeiljker. En dat hij op alles ja zegt. Maar ik weet wel als iemand hem kwetst echt diep, dat hij echt boos wordt.

-Waren jullie destijds zelf een pestkop? En bestond er daar een reden voor? zijn er gevolgen?
Nee. Iemand die pest zegt meer iets over hem zelf, dan over diegene die door hem/haar gepest wordt.

-Hoe zouden jullie reageren als jullie kind gepest wordt of mss zelf een pester wordt.

Als ons kind later gepest wordt, willen we hem/haar zoveel mogelijk begeleiden door met ons te praten en dat we hem/haar steunen. hij/zij moet het gevoel krijgen dat hij/zij bij ons terecht kan. En dat hij/zij het niet opkropt. Dit heb ik zelf heel lang gedaan en dat maakt je kapot. Heb ook nooit het gevoel gehad dat die deur voor mij zelf open staat en dat willen we wel voor ons kind.
Is hij/zij bang om met de pestkop te praten dan zullen we ook steunen en met de ouders van de pestkop praten. Kinderen moeten ook leren om zelf dingen op te lossen, maar soms zijn ze toch zo "beschadigt"bang & onzeker dat dat niet meer lukt.

Als ons kind zelf een pestkop word, dan zullen we ook om de tafel gaan. En duidelijk maken dat je iemand heeeeeeel pijn en kapot kunt maken. En dat er nare gevolgen kunnen komen waar je spijt van kunt krijgen (spijt als pestkop)

 

RESPECT!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

(een nee, ik ben geen pester, juist altijd gepest)