Hoi, Wie heeft hier een carrièreswitch gemaakt? Hoe ging dat met je salaris? Na een WO studie ga ik een andere baan zoeken. Heb nu HBO functie en straks een WO functie. Ik ga waarschijnlijk van onderwijs naar sociaal werk en ga er dan behoorlijk op achteruit. In salaris en vakantiedagen. Het duurt dan 6 jaar voordat ik op hetzelfde niveau zit. Wanneer ik echter binnen het onderwijs een soortgelijke functie krijg ga ik niet achteruit in salaris. Verschil is wel dat ik nu met HBO onderwijs al aan mn max zit en straks in WO functie nog wel een hoop treden kan maken. Lastig dit... Want er is werk genoeg maar buiten het onderwijs is voor mij uitdagender maar scheelt netto echt veel geld.
Ik ben van een zeer goedbetaalde baan in het bedrijfsleven naar onderwijsbaan gegaan met een docentensalaris. Heb hierin wel moeten inleveren, maar het is me dat geld meer dan waard, ik ben echt zo happy met mijn werk nu ik kan het echt iedereen aanraden om, mits het financieel te doen is natuurlijk, te gaan doen waar je gelukkig van wordt!
Heel lastig. Ik denk dat meerdere factoren een rol spelen toch? Ik persoonlijk zou het niet doen als het me echt heel veel zou schelen netto
Er zijn meerdere overwegingen bij een salarisoffer. In de eerste plaats moet je dat financieel maar kunnen redden, vaak is t wel ff omschakelen. Baan zekerheid, ook niet onbelangrijk, eventuele bonusregelingen die nog t nodige goedmaken (al is onderwijs best een lastige competitie weet ik met een man die 18 jaar in t vak zit...) . Reistijd verschil, toekomstige opbouw/doorgroei opties (gaf je al aan), sociale aspecten etc. Ik leverde netto 400 euro in bij een switch (met dezelfde uren overigens) alleen scheelde me dat zo veel reistijd dat als ik die ging berekenen ik er per saldo gelijk op bleef. Heeft me wel heel wat jaren en twee werkgevers gekost om dat weer in te lopen. Maar ik ging ook wel een compleet andere hoek in. Ik ging van salarisadministrateur naar administrateur (gevolgd door wat functiewisselingen) naar developer. Er zitten nog wel wat overeenkomsten in maar het is de vaagste carriere route ever Nu werk ik 24 uur voor datzelfde loon als wat ik ooit achterliet en destijds 40 voor draaide plus 3-3.5 uur reistijd per dag. En dan zit ik nog laag, maar goed, wat ik wil (heeeel veel doorleren) en wat momenteel kan zit even een verschil in. Ben ook nog een mama met gelimiteerde energievoorraad op een dag. Dus ik vraag ook niet t onderste uit de kan, want daar komt een verwachting uit die ik gewoon niet waar kan maken en ik ga t principieel niet eens op mn nek halen. Grootste verschil maakte de overstap naar een andere werkgever, dat ging gelijk met een klap omhoog. Van voorgaande naar huidige werkgever dan weer niet, maar daar kelderde mn reistijd weer omlaag mee (nu naar 5 seconden, maar normaliter kwartiertje fietsen) en ik zie mn dochter nu alle dagen van de week. Op mn oude werk zag ik dr 3 dagen compleet niet. Ik was weg eer zij wakker was en kwam thuis als ze in bed lag.
Heb je de bruto netto berekening al laten maken? Want ik vind juist dat dat onderaan de streep vaak mee valt. En kan je met je werkervaring niet al wat hoger in de schaal beginnen? voor mij zouden de vakantiedagen belangrijk zijn en die zou ik niet zomaar willen minderen, tenzij ik echt ongelukkig in mijn werk zou zijn.
Ik heb dit ook gedaan. Van wo functie met goed carrière perspectief en dito salaris en dito salaris perspectief geswitcht daar een hbo functie met salaris inleveren en zonder groei perspectief en zonder echte salaris groei mogelijkheden. Geen moment spijt van gehad. Ik werk zelf gewoon niet voor het geld merk ik. Tuurlijk is meer geld mooi meegenomen, maar mijn nu relaxtere levensstijl is me 1000x meer waard dan meer geld.
Ik overweeg ook een switch. Van een leidinggevende functie terug naar een operationele functie. Ik ben de druk op personeel binnen ons bedrijf en de druk die dat mij als leidinggevende oplegt zo zat. En dat terwijl onze business booming is op het moment. Heb vandaag m’n eerste sollicitatiegesprek. Ik weet dat ik terug zal gaan in salaris, maar als dat binnen mijn eigen grenzen is vind ik dat geen probleem. Mijn werkplezier gaat nu voor.
Ik overweeg wel een andere baan, geen ander werkveld. Maar ik zou niet zo snel zoveel inleveren op salaris. Vaak is je leven toch wel ingericht op je huidige salaris, als je dan zo’n stap terug moet doen moet je echt je levensstijl gaan aanpassen. Kan een keuze zijn, maar dat zou ik niet doen.
Ik ben van onderwijs naar sociaal werk gegaan. Ik ben echt heel blij met de keuze omdat ik het werk veel leuker vind en dat maakt mijn leven leuker. Daarnaast ben ik vaker bij mijn kinderen. Dus dat is het allemaal waard.
Ik vind het juist stoer als je je hart volgt en zo’n beslissing durft te maken en ervoor gaat. Moet je anders verplicht in je werkveld blijven als je het niet leuk vindt? Dat is een lang leven dan hoor.
Geen oordeel maar puur uit interesse: als je van een goede baan met goede perspectieven terug gaat naar een mindere baan zonder mogelijkheden qua groei en salaris, heb je dan überhaupt wel plezier in werken? Want ik snap je punt dat je kiest voor een meer relaxte levensstijl. Kan natuurlijk, dat dat meer in je straatje ligt. Maar werken omdat meer dan enkel het binnenkomen van geld toch? Denk aan stukje sociaal contact, waardering, iets om handen hebben wat je leuk/uitdagend vindt, voldoening.. etc. Ik persoonlijk kan me echt niet voorstellen dat iemand dat totaal niet belangrijk vindt of er dusdanig weinig waarde aan lijkt te hechten. Maar nogmaals; geen oordeel. Gewoon interesse
Ik zou totaal niet malen om geld. Je moet tegenwoordig werken tot je pensioen. Het is vooral belangrijk dat je het leuk vindt wat je doet Ik solliciteer ook op functies waar ik de helft ga verdienen van wat ik nu verdien, boeit mij niets. Ik kan natuurlijk alleen niet kijken in wat een ander nodig heeft aan inkomen. ….jaja, het is mogelijk om NOG MINDER te verdienen dan wat ik nu heb
Mag je zeker vragen hoor. Ik werd compleet ongelukkig van de functie en baan die ik had en de bijbehorende druk van de high potential zijn. Ik weet dat mensen daar heel blij van worden, maar ik niet. Ik word nu enorm blij van mijn werk, ik vind het heel leuk wat ik doe. Ik snap je vraag dan ook niet helemaal qua sociaal contact / iets om handen hebben en voldoening. Het is niet dat ik nu doodsaai lopende band werk doe. Als je minder hoogdravend werk hebt wil dat toch niet zeggen dat je geen sociaal contact hebt en/of geen voldoening voelt of krijgt? Ik krijg nu juist veel meer voldoening uit mijn werk dan voorheen, omdat ik nu direct jongeren help in plaats van vanuit een managementteam beleid hier rondom bedenken. Plus, ik vind het nu met 2 (en bijna 3) kleine kindjes heel fijn dat ik een hele fijne levensstijl heb ingericht, waarbij ik 26 uur werk, mijn eigen uren indeel, veel vrijheid heb en 's ochtends nooit haast en thuis ook echt thuis is. En daarnaast nog vrijwilligerswerk doe en een bijbaantje als sporttrainer heb. Daar haal ik op dit moment in mijn leven meer voldoening uit dan uit veel salaris of mooie carriere. Wie weet hoe dat in de toekomst is. Grappig hoe dat werkt. Ik kan me namelijk echt niet voorstellen dat mensen het super belangrijk vinden om carriere / veel salaris te hebben en daarvoor heel veel aan de kant zetten zeg maar.
Je kan toch altijd weer switchen of zie ik dit verkeerd? En wat ook al is gezegd: kan je het financieel dragen? Hoeveel ga je we onderaan de streep op achteruit? Welke secundaire arbeidsvoorwaarden staan er tegenover eventueel? Etc etc.
Het stukje sociaal / iets om handen hebben sloeg op jouw stukje van dat je van veel mogelijkheden om te groeien en goede perspectieven kiest voor een baan die dat niet heeft. Persoonlijk zou ik dan uitdaging / voldoening missen en dat bedoel ik ook met het sociale aspect van ‘het hebben van perspectieven’. Voor kansen en opstapjes moet je vaak bepaalde paden bewandelen, een beetje netwerken.. dat soort dingen. Ik heb nergens beweerd dat je dan saai lopende bandwerk doet Het lijkt mij alleen lastig om dan uitgedaagd te blijven als er weinig zicht is op groei. Ik zou me persoonlijk kapot gaan vervelen. Dus niet per se voldoening uit het werk zelf, maar voldoening met je toekomstperspectief. Snap je het? In je 2e gedeelte herken ik me, maar ‘alles aan de kant zetten’ hoeft simpelweg ook niet altijd om tóch aan je carrière te werken en 2 (bijna 3, zie mijn banner) kindjes te hebben. Op dit moment kiezen voor een andere functie of doorgroeien zou niet het juiste moment zijn. Ik wil me echt focussen op mijn gezinssituatie nu en ik wil ook niet alles van mijn kinderen missen. Daarom is een juiste balans ook zo belangrijk. Ik werk veel, maar ervaar niet dat ik alles opgeef. En dat heeft grotendeels ook te maken met dat ik niet gebonden ben aan kantoortijden en mijn eigen tijd in kan delen. Ook kan ik veelal thuiswerken (ga straks nog maar 2x per week naar kantoor) en die balans is wel echt cruciaal. Moest ik nou 5 dagen per week naar kantoor moeten van 9 tot 17, dan had mijn (werk)leven er heel anders uit gezien want dat had ik niet kunnen combineren. Ik vind wat ik nu doe erg leuk, maar kan dit absoluut niet nog eens 5 jaar volhouden. Ik heb de mogelijkheid om te groeien (qua functie bijvoorbeeld en daar hoort salaris ook bij) echt nodig, anders word ik dood ongelukkig! Maar wél op het juiste moment ofcourse!
Ah ja ik snap je! Ik denk dat uitdaging voor mij gewoon niet perse zit in het stukje salaris of carriereperspectief. Ik ervaar genoeg uitdagingen die ik ook aanga, maar voor mij zit dit niet perse in mijn werk nu. Maar ik denk ook niet dat ik dit nog 10 jaar ga doen, maar voor nu is het heel mooi passend en super fijn werk.
Maar is dat ook niet beetje probleempje van onze samenleving, het gevoel dat je moet presteren / carrière maken / goed salaris als je hoog opgeleid bent met alle burn outs en gevolgen van dien? Ik denk dat sommigen mensen een carrière heel goed past, maar anderen ook weer niet en als je dan bewuste keuze maakt om niks met je carrière te doen, dan rust daar imo best een taboe op onder hoogopgeleiden.