Mijn moeder heeft een babykamer

nee hoor! ik zou eerlijk gezegd gillend gek worden, hoe lief het ook bedoeld is.
praat er alsjeblieft goed met haar hierover. zonder verwijten te smijten en op een rustige toon en leg haar uit waar je bang voor bent.
zou zonde zijn als je hier niet met je moeder over praat en met alle ellende straks zit, dan heb je wel genoeg aan je hoofd.
je bent zeker geen pieperd, JIJ voelt je er niet goed bij. daar gaat het om succes

 

Denk dat je even moet kiezen welke strijd je gaat strijden.

Dat ze zelf een babykamer, autostoel en fietsstoel aanschaft is haar goed recht, helaas voor haar is het aan jouw of je kindje hier gebruik van gaat maken.

Dat ze spullen koopt voor jouw babykamer, tja niet leuk maar ook hier is het aan jou om het erin te zetten of niet.

Ik zou dus eerst het bazige gedrag van haar gaan "bestrijden" door heel duidelijk je grenzen aan te geven. Dat ze dit niet leuk vind, er chagrijnig van wordt of zelf depressief is heel grof gezegd haar probleem en niet de jouwe.

 

Wat betreft het kamertje: mijn moeder heeft in haar slaapkamer een ledikant staan, heeft een naxicosi, box en aankleedkussen. Vind ik niet eng maar handig, vooral omdat Uk daar 1 x per week gaat zijn.

Het opdringerige qua spullen en adviezen, tsja.... Overenthousiast misschien? Mijn moeder heeft soms ook tips waarvan ik denk "echt?! Ben j gek ofzo", maar dan gaat het ene oor in, andere uit. Spullen die ik niet wil geef ik terug. Mijn huis, mijn baby, mijn smaak!

 

Mijn moeder heeft ook een volledig ingericht logeerplekje voor de kleine straks. Met een commode, leuke schilderijtjes aan de muur, een opgemaakt bedje... de hele santekraam, alles er op en er aan. En inderdaad, dat is haar goed recht. Ik kan niet over haar geld beslissen en ik vind 't leuk dat ze zo enthousiast is.

Over cadeaus. Volgens mij wordt het algemeen gezien als niet heel erg netjes om een cadeau af te slaan. Of het nou een bos bloemen of een ding voor je baby is. Gewoon "dank je wel" zeggen, getuigt mijns inziens van goede manieren. Wat je vervolgens met je cadeau doet, dat is dan weer helemaal aan jou. Je kunt er altijd voor kiezen om iets NIET in de babykamer/woonkamer te zetten. Misschien heb je zwangere vriendinnen/kennissen die je blij kunt maken? En anders, ja, marktplaats... De meeste mensen zullen niet informeren naar wat er met hun cadeau is gebeurd (of het moet al iets heel groots zijn, zoals een wandelwagen of zo. Daarin kun je altijd nog zelf te snel zijn en alvast zo'n ding aanschaffen. "We hadden er al een" is een prima argument lijkt me).

Vakanties: Ja in principe kun je met 2 maanden best met een ukje op vakantie. Kun. Alleen het hangt van zo veel zaken af he. Hoe voel jij je? Hoe is het met je kleintje? Op die leeftijd kun je er donder op zeggen dat er waarschijnlijk nog nachtvoedingen en zo zijn en zo. Maar hier moet over te praten zijn, toch? Geef aan dat je het nog niet zo ziet zitten. Misschien dat je je meer senang voelt bij eerst een weekendje weg in het land en niet direct een vakantie ergens ver weg. Of geef aan dat je misschien wel van haar aanbod gebruik wil maken als de kleine ietsje groter is? Of dat je het aan wilt zien voor mijn part...

 

Is ze geen familie van mijn moeder hahahaha

Ook ik ben voor het eerst zwanger en ik herken je verhaal volkomen.
Gelukkig heb ik het al uitgepraat, want door mijn hormonen was ik bang dat ik zou ontploffen haha
Leg uit hoe jij je voelt. Natuurlijk is het hartstikke lief dat ze allerlei spullen koopt voor de baby. Ze wordt voor de eerste keer oma begrijp ik uit je verhaal en waarschijnlijk is ze zo trots als een pauw.
Maar er is een grens... en die trek jij.
Zij bepaalt niet wat er gebeurt en bazig zijn is het laatste waar je op zit te wachten.
Leg haar voorzichtig uit waar je bang voor bent en dat je juist een fijne band met haar wil tijdens je zwangerschap.
Neem de touwtjes terug in handen.... bij mij heeft dit in ieder gewerkt.
Betrek haar erbij waar jij wil, niet waarbij zij wil.
Het is jouw zwangerschap.
Succes!

En wat betreft de vakantie in Oostenrijk, ik zou er niet aan moeten denken... maar ook dat is iets wat jij beslist, niet zij.

 

Ik weet niet of het aan mij ligt, maar ik lees vaker verhalen over moeders/schoonmoeders etc. die bazig/dingen doen die de aanstaande moeder niet leuk vindt.

Het enige wat je hoeft te doen is er over praten. Klinkt misschien makkelijk maar dat is het ook. Praat gewoon op een normale manier met je moeder en leg het uit. Kom op het is je moeder, als je daar nog niks tegen kunt of mag zeggen. En is ze daar niet happy mee, dikke vette pech. Draait vanzelf bij als ze er later nog eens over denkt.

Je bent een volwassen vrouw, met een eigen leven, eigen mening. Dat ze een kamer koopt en inricht prima, mijn ouders hebben ook allerlei spullen. De rest bepaal je toch zelf. En als de kleine er is en ze komt met adviezen... Daarom heet het advies. Gewoon ja knikken en er mee doen wat JIJ wilt.

Fijne zwangerschap en succes

 

Dat je moeder spullen koopt voor bij haar thuis moet zij weten. Dat ze er straks achter komt dat de baby daar niet constant is... dat is haar probleem. Jij hebt haar niet gedwongen spullen te kopen en zij heeft niks overlegd denk ik? Zou er hoogstens wat van zeggen wanneer iets niet veilig is.
Mijn schoonmoeder wil een box kopen omdat de baby daar dan ik kan slapen... We hebben aangegeven dat dit niet nodig is omdat we zelf een campingbedje gaan kopen (eerste tijd voldoet kinderwagen ook prima) en als we ergens naartoe gaan nemen we ook een speelkleed mee. Als ze het dan toch koopt... moet zij weten. Maar als mijn kind moet slapen dan leg ik hem of haar op een rustige plek en niet pal in de woonkamer. Overigens zijn ze 5-6 maanden per jaar op vakantie dus dan denk ik: zonde van het geld.

Dat zij spullen koopt voor bij jou thuis... dat mag je rustig afslaan. Want dat gaat nog wel iets verder dan een leuk cadeautje, vind ik. Gewoon uitleggen dat je ZELF spullen wil kopen. Ik heb ook spullen geweigerd. Kan het wel aannemen en in de kast leggen maar dan krijg ik het gezeur waarom het niet aan de muur hangt of ergens staat....
En als ze zich bemoeit met de opvoeding zeg je: ja mam, maar ik doe het zo met mijn kind.

O ja, voor op vakantie: baby mag de eerste 3 maanden niet langer dan 40 minuten in een autostoel. En wie zegt dat jij 8 weken na de bevalling al in staat bent om zo ver weg te gaan?

Zou met je moeder om tafel gaan zitten en rustig en gesprek voeren. Dat je het allemaal heel lief vindt maar dat ze je ook de ruimte moet geven om zelf mama te zijn (JIJ wordt mama, zij niet).

 

Geef nú duidelijk je grenzen aan. Bijvoorbeeld: Spulletje voor in haar huis? Prima! Spulletjes voor in jouw huis? Niet zonder overleg! Uitstapjes/vakanties plannen met de baby? Nee! Continu op bezoek willen komen? Nee, eerst even bellen!

Anders moet je die strijd straks na de geboorte voeren en dan heb je er écht géén zin in.

 

Ik vind dit allemaal niet zo goed klinken. Een beetje alarmerend zelfs. Ik zou zelf helemaal gek worden in die situatie. Lijkt me zo beklemmend!
Ik snap niet waarom er bij oma een volledig ingerichte babykamer moet zijn. Een reiswieg is handig en dat zou ze niet eens zelf moeten kopen. Als jij je kind wil wegbrengen, moet je maar zelf zorgen dat je de spullen voorziet. En als ze dan zo lief is om het zelf aan te schaffen is dat mooi. Maar een volledige kamer? Komop! Dat is absurd!
Ik vind dat het lijkt alsof je moeder zelf opnieuw zwanger wil zijn of haar eigen zwangerschap opnieuw wil beleven via jou. Het zal best een schat zijn, dat geloof ik zeker wel. Maar dit is in mijn ogen geen goede situatie.
Mijn eigen moeder wil ook wel eens wat kopen, maar ze overdrijft niet. En zelf heeft ze het babybedje van het zoontje van mijn zus voor het geval dat. Ik mocht dat hebben voor mezelf, maar ik wou liever een andere kleur dus gaat ze het zelf houden voor als ze het eens zou voorvallen dat we de kleine naar haar brengen.
En mijn eigen babykamer? In het begin wou ze zich wel moeien maar ik heb meteen gezegd wat ik wil en dat respecteert ze.

Mijn schoonmoeder wou wel vanalles kopen en ook een babykamertje inrichten. Ik vond er dat zwaar over en heb meteen duidelijk gemaakt dat dat geldverspilling was en dat de baby niet bij haar zou komen logeren. Klinkt grof, maar ik laat mn kind niet achter in een huis dat grijs ziet van de sigarettenrook en waar ook nog eens een drugsverslaafde van 32 woont. Dus ok, die situatie wijkt wellicht wat af van de jouwe
Verder blijft ze spullen kopen en dat wil ik niet. Ik heb zowat alles al en koop het gewoon liever zelf. We hebben het haar ook gezegd en dat ze zich het geld beter spaart, maar ze wil het niet horen. Mijn oplossing? Alles wat ze koopt belandt hier in een grote doos en geef ik aan een goed doel. Mijn man zegt het haar zelfs van die doos en toch..
Het gevolg van haar gedrag is dat mn man steeds meer afstand van haar neemt en ik wil er ook niks meer van weten. Ik vind het gewoon eng..

 

Mijn moeder heeft ook een prachtig kamertje gemaakt voor ons mannetje. Hij heeft er in de afgelopen 5 maanden nog maar 3 keer geslapen maar naarmate hij ouder wordt zal hij er vast wel vaker logeren. Leuk dus dat hij daar een kamertje heeft.

Maar mijn moeder is niet opdringerig of bazig of overschrijd niet mijn grenzen. Dus dat geeft al een ander gevoel denk ik.

Zoals al meerdere zeggen; praten

 

Bij mijn ouders hebben we:

Campingbedje, ledikantje en n gewoon bed plus fiets met zitjes
Een box , aankleedkussen, speelgoed meer dan thuis...

Opa heeft n mega groot speelhuis gebouwd met super glijbaan en schommels...zandbak eronder...

Jongste is twee en ze hebben er nog nooit gelogeerd.

Maaaaar ze zijn er meerdere dagen per week en jongste slaapt overdag nog.

Zolang zij niet bepaald wanneer de kleine komt of wat d'r gedaan wordt zou ik t loslaten.

Ze kan jullie nergens toe dwingen hoor jullie kind!

 

Mijn moeder had ook een baby kamer box
Alles er staan is normaal mijn baby sliep
Een x in de week er !! Nu nog om de twee wekwn
Is inmiddels al 4
Geloof me als je huilbaby ect krijg
Ben je blij je moeder alles thuis heeft
En je zonder stress en gedoe van dit dat moet mee
Na haar kan brengem

 

Is dit je eerste? Oma zal wel heel blij zijn!
Mijn moeder is ook razend enthousiast en ook mijn ouders gaan een babykamer maken en willen een autostoeltje.
Nu ben ik heel duidelijk en krijg ik ook alle ruimte om een hoop zelf te bepalen en regelen. Mijn mams helpt me met een hoop dingen (nieuwe woning ect), maar ze weet haar grenzen omdat ik ze duidelijk aangeef.

Ik denk dat het verstandig is als je samen met je partner en ouders om de tafel gaat zitten. Niet bang zijn dat je haar kwetst, gewoon eerlijk je gevoel en gedachtes op tafel gooien. Anders komt dit er later allemaal uit en dat wil je echt niet!

 

Zij overschrijdt alle grenzen,maar herken het wel mijn moeder is bezig met de kamer voor mijn dochtertje van 4,5 en de nieuwe baby gaat naar de baby kamer die mijn dochtertje ervoor had erg fijn wel dat ze zo welkom zijn.Maar bij de bevalling was ze opdringerig dagen erna zei ze tegen de kraamzorg dat ze ook last had van kraam tranen..Ik had verder niemand dus haar hulp was wel fijn maar ging vaak veelste ver ben toen een keer goed uitgevallen tegen haar heeft ze gehuild maar ze snapte het wel zei ze sinds dien gedraagt ze zich als oma niet als wannabe moeder van mijn dochtertje.Praten is het enige wat je kan doen misschien net wat gemener dan je zou willen maar het moet duidelijk zijn jij bent de moeder zij de oma

 

Oma lijkt mij vooral enthousiast dat ze oma wordt .

Toch handig dat jij met niks moet slepen als jullie kleintje daar eens verblijft? Het is haar beslissing om dat allemaal te kopen.

Maar ik zou de grens wel leggen bij jullie huis. Daar kan ze suggereren, maar niet eisen dat je dingen van haar gebruikt. Of niet eisen hoe vaak en wanneer ze op bezoek mag komen.

 

Als jou moeder een complete uitzet wil aanschaffen moet ze dat denk ik gewoon zelf weten. Alleen is het aan jullie hoe vaak daar gebruik van gemaakt gaat worden. Zou zonde zijn als ze alles netjes heeft en jullie kindje is 1 keer in de paar maanden bij jou moeder. Duur grapje dan dus.
Je kan het aankaarten dat je het raar of vreemd vind dat zij alles zo inricht, en vragen wat haar bedoeling of verwachtingen zijn.

 

Zowel mijn ouders als schoonmoeder hebben een babykamer ingericht. Ik snap niet wat het probleem daarmee is? Of ben je bang voor bemoeienis of valse verwachtingen TS?

 

Ik snap je heel erg goed! Mijn moeder heeft dit ook. En een box in de kamer.. als er een intentie zou zijn dat ze 1 keer in de week zou gaan oppassen , zou ik dit begrijpen. Mijn moeder gaat ook niet standaard oppassen. Het is heel moeilijk om aan te geven dat ze er niet te veel van moet verwachten maar dit is wel het beste.

 

Mijn moeders heeft ook alles voor een baby thuis. I-de-aal!
Dan hoef je niet met spellen te zeulen als je daar maar toe gaat. En die autostoel en fietsstoel is ook leuk voor als de kleine een keer daar is, maar voor ze daar gebruik van kan maken ben je wel heel wat maanden verder....

Mijn schoonouders hebben een gewoon autostoeltje gekocht terwijl wij zo'n achterwaartse hebben en ik daar heel sterk in geloof. Ik heb dit ook uitgebreid met ze besproken toen wij ons aan het oriënteren waten en een paar weken later hadden zij een autostoeltje gekocht. En nog eentje van 120 euro ofzo, dus niet zo'n mega goedkope die je soms wel eens ziet. Complete geldverspilling want ik sta er niet achter dat ze mijn dochter daarmee vervoeren. Maar goed, het is hun geld, ze doen er maar lekker mee wat ze willen.

Vaak heeft er iets van zeggen niet zoveel zin. Tenminste bij mijn moeder niet. Het blijft ook haar geld en je kan dus moeilijk zeggen wat zij daarmee moet doen. Wel heel vervelend dat je bang bent dat ze zich teveel bemoeit. Dat bevordert de sfeer vast niet.

Waarschijnlijk gaat ze zich wel met de opvoeding bemoeien. Mijn ervaring is dat zelfs kennissen dat doen. Iedereen heeft een mening en wil jou die mening graag opleggen. Mijn enige advies is om gewoon te glimlachen en niet teveel te luisteren, haha.

Ik begrijp je opmerking over de vakantie naar Oostenrijk niet helemaal. Wil je moeder op vakantie met jouw kind?