Hee dames.. ik moet ff wat kwijt. Mijn ex en ik zijn onlangs uit elkaar gegaan. we hebben nu een omgangsregeling getroffen, maar aan mijn kant voelt het niet goed. Finn gaat om het weekend zaterdag en zondag naar hem toe (1 nachtje dus) en elke week gaat hij maandagavond voor het eten naar hem toe t/m woensdagochtend. Dan brengt mijn ex Finn naar mijn vader, omdat hij altijd oppast op woensdag. Maar hij is dus afgelopen weekend daar geweest, heeft vannacht thuis geslapen en is nu wéér weg t/m woensdag eind van de middag als ik hem ophaal bij mijn vader. Elke avond als hij weer thuis is, wil Finn niet slapen. Wil alleen maar aandacht, knuffels. Die krijgt hij dan natuurlijk ook, hij gaat daardoor ook later naar bed (is natuurlijk geen ramp) en nóg wil hij niet slapen. Ik ben blij als hij rond 21:00-21:30 éindelijk in slaap is gevallen. De dag daarna is hij net een magneet. Ik kan nergens heen, of Finn kruipt achter me aan, of begint te huilen. Er is geen land met hem te bezeilen. Ik vind het te veel, het is te druk zo voor hem, en ik heb het gevoel dat ik hem de aandacht niet kan geven die ik te geven heb. Ook ben ik van mening dat het gewoon te veel is, dat hij 'thuis' zijn mist, dat hij mij mist! We hebben gelukkig nog geen handtekeningen gezet onder de omgangregeling, dus officieel staat nog niks echt vast. Maar ik vind het ook zo moeilijk, ik wil niet tussen mijn ex en onze zoon in staan. Ik vind het heel belangrijk dat ze een goede band opbouwen. Maar ik vind hem nog zo jong en zo klein.....
Ow meid wat sneu dat jullie uit elkaar zijn!!! Zoals ik t lees is het best veel en heftig die omgangsregeling, maar dat is mijn mening hoor! Mijn zoontje is bijna een jaar oud en mocht t hier zover komen vind ik t geen goed idee met een kind nog zo jong te sleuren, al is t om een band op te bouwenmet zijn papa. Ik zou dan meer gaan voor om de week in t weekend met papa mee op zaterdag en zondagmiddag terug. En doordeweeks maar 1 dag en de andere dagen bij jou thuis je kindje opzoeken en tijd doorbrengen??? Ik zeg maar wat hoor. Ik zou mijn kind op die leeftijd iig niet zoveel meegeven, vind ik teveel en te druk verwarrend voor me kind, doe ik hem niet aan op zo een jonge leeftijd...En is voor jou ook erg vermoeiend als je kindje dan weer thuis is weer helemaal moet wennen/aanpassen en dan krijg je idd een plakkind en slecht slapen. Ik zou toch eens gaan kijken of je de omgangsregeling niet wat kan aanpassen en maybe bespreken met je ex dat ie nog te jong is voor zulke lange dagen weg bij zijn mama??? Ik weet t ook niet....wens je succes en hopelijk vind je kindje snel zijn draai in de omgangsregeling en went t voor hem ook steeds beter (K)
Hebben jullie de omgangsregeling wel opgebouwd? Dus steeds een dagje vaker heen? Anders is het inderdaad wel heel heftig ineens voor zo'n klein mannetje. Ik denk dat het echt een kwestie van wennen is, en dat hij nu last heeft van verlatingsangst. Hoe gaat het bij je ex thuis? slaapt hij daar wel normaal? Ik denk dat je het beste hem eerst kunt laten wennen aan 1x in de 2 weken een weekend. En daarna uitbreiden naar door de week.
Hey, Ik kan er zelf niet van spreken maar mijn nicht is gescheiden toen haar kids nog klein waren. Die heeft niet zo een omgangsregeling als bij jullie, maar ik denk dat het gewoon teveel is...Teveel verschillende adressen en hij is bang dat hij niet meer terug mag komen bij jouw. Daarom hangt hij zo...hij mist je gewoon! Mijn nicht heeft eerst (kindjes 3 en 5..) een dag in het weekend. en niet blijven slapen...dat ging heel goed. Van 8 in de morgen tot 8 in de avond... Dan na 1 maand een nachtje slapen proberen. Dus van zaterdags voor het eten tot zondags 8. dat ging ook heel goe. Na nog eens 1 maand werd het uitgebreid naar een weekend. dus van zaterdag morgen tot zondag avond. Dat ging minder..maar na 1 week wel goed! Oh trouwens, de dagen en weekenden waren om en om...dus papa's zag ze in het begin om de 2 weken.. Maar hij was welkom bij haar thuis!! Dus zat hij er vaak doordeweeks ook nog wel eens 3 avonden...(wel na het eten, anders werd het te druk weer) En zo is het uigebreid...steeds na een verloop van tijd een avondje of een nachtje erbij...stap voor stap. Na 1 jaar gingen ze dus halve week bij papa en halve week bij mama....en als de een geen zin heeft hoeft hij ook niet...dus niet huilen bij weggaan...want dan mochten ze gewoon thuis blijven bij mama. Het is geen moeten!! En dat gaat nu hartstikke goed! Moet wel zeggen, de papa en mama kunnen heel goed opschieten zijn zonder al te veel ruzie uit elkaar gegaan.... (wel flinke ruzies in begin natuurlijk maar na 1 jaar was dat veeeel beter) En ze wonen echt een steenworp bij elkaar in de buurt. Dat was een vereiste van de mama...kids moeten op dezelfde school blijven en dicht bij wonen zodat ze zelf ook eens binnen kunnen wippen later als ze daar behoefte aan hebben...dus nu is het soms dat het niet papa dag is maar dat er toch 1 bij hem slaapt...of andersom...heel makkelijk... Als dat anders is dan hou je je aan die dagen vast natuurlijk, maar ik zou toch wel opbouwen...hij mist je gewoon zielig!!
Het is ook wel veel.. Aan de andere kant, als hij nu maar 1 nachtje in de 2 weken zou gaan, krijgt Finn niet de kans om een band met zijn papa op te bouwen. Dat is ook niet eerlijk. Het is wel heel normaal dat kinderen moeite hebben met de overgang. Ook grotere kinderen hebben dat. Daarnaast zit je zoontje in een leeftijd waarbij ze vaak wat meer aanhankelijk zijn. Dubbel op denk ik.. Hoe gaat het eigenlijk bij je ex, is hij daar op de 1e avond en dag ook meer aanhankelijk? Volgens mij wordt op deze leeftijd vaak met een nacht in de 2 weken en middagen op bezoek gewerkt. Co-ouderschap wordt meestal opgebouwd (wat ik zo om me heen hoor). Ik denk dat je het hier echt samen over moet hebben, want jullie kleintje is hierin natuurlijk het meest belangrijk.. Dus hoe is hij bij jou, hoe is hij bij je ex, en is er misschien een andere manier om het dragelijker te maken.
persoonlijk vind ik dit voor Finn zo jong ook nog wel veel hoor. Het is ws daardoor allemaal wat onrustig. Kun je het bespreekbaar maken met je ex denk je? ik zou idd ook stapje terugdoen hoor als ik jou was denk ik zo
Mijn dochter was ongeveer even oud toen wij uit mekaar gingen. Vanaf het begin is ze elke woensdag bij dr vader. De weekenden hebben we opgebouwd en nu zitten we dus op elke woensdag en om het weekend van zatocht tot zondagavond. En dat gaat prima. Is het bij jullie een optie om met dagen te schuiven? Je zegt dat je vader op woensdag oppast, is het mogelijk om dat te ruilen zodat ze op woensdag bij haar vader is? Als de kleine dan dat weekend bij papa is geweest en dan savonds weer bij jou terug, hoeft hij niet de volgende dag al weer te verhuizen maar zit er wat meer tijd (en dus rust) tussen. Dat heeft bij ons prima gewerkt. Succes met alles, de beginperiode is altijd lastig en zoeken naar een goeie middenweg.
Hoi dames! Dank jullie wel voor alle reacties! Ik heb aan mijn ex gevraagd of hij eventueel de woensdag als vaste vrije dag kan nemen, zodat hij en mijn vader omruilen van dag, maar dat is (tot nu toe) niet mogelijk. Want ik zit dan ook verder te denken, dat als hij naar school gaat, hij dan dus de woensdagmiddag naar mijn ex kan. Het lastige op het moment is ook dat mijn ex op het moment bij zijn ouders zit, die wonen 3 kwartier rijden hier vandaan. Ik zit nu nog in ons koophuis, maar over een paar weken ga ik, samen met Finn, bij mijn moeder wonen, en blijft mijn ex in ons huis wonen tot dat het verkocht is. Finn en ik blijven dan bij mijn moeder totdat we een eigen huisje hebben. Maar goed, het kan dus best zijn dat als mijn ex weer hier komt wonen, dat het allemaal weer wat rustiger is voor Finn. Mijn moeder woont in een wijk verder, dus die lange reistijd heb je dan al niet. Verder voordeel dat hij misschien een keer een dagje bij mijn ex kan zijn, zonder een nacht te slapen. Ik zal het eens met hem overleggen. Bij mijn ex slaapt ie wel redelijk tot goed. (wat ik zo van hem begrijp). het duurt altijd wle eventjes voordat hij in slaap valt, maar zoals hij hier doet... elke keer als ie bij papa is geweest... ik zou bijna denken dat het aan mij ligt!
denk niet dat het aan jou ligt hoor... moet je niet doen kinderen uiten zich juist daar waar ze zich het meest veilig voelen. dus het feit dat finn bij jou van slag is en alles laat zien betekent dat hij zich goed voelt bij jou en weet dat jij er bent om hem weer te helpen en troosten. is een mechanisme bij kinderen zeg maar. Een kind moet weer bijkomen van een andere omgeving en alles. Dat komt dan achteraf he. Ik hoop voor jullie dat jullie er uit gaan komen en het rustiger wordt allemaal. succes ermee