Ons zoontje wordt in april 3 en sinds we terug zijn vakantie lijkt het wel alsof hij totaal veranderd is. Hij was altijd al een druk mannetje en aanwexig maar nu is het eigenlijk niet meer vol te houden hij slaat en trapt ons. Ik me mam, schoonmoeder en shoonfamilie dit niet uit frustratie maar hij denkt dat het grappig is ofzo. We hebben al op verschillende manieren gezegd dat hij het niet mag doen omdat het pijn doet. Op de gang gezet normaal praten op een wat hardere toon praten. Soms gaat ie huilen maar letterlijk als hij huilt gaat zn huil over in een lach ik kan er echt niet meer tegen. Ik ben dan ook zwanger nu en hij komt nog wel is uit de midle of no where mijn slaan of trappen. Of hij gooit zijn hoofd tegen het mijne keihard. Wat moeten we nou hiermee ik zit echt met me handen in het haar. Help
Heb heel even je post aangepast met hoofdletters en leestekens, dit leest wat makkelijker voor de leden en zo wordt je denk ik beter geholpen. Even on topic, ik denk dat je de huisarts even moet benaderen en hem dit moet uitleggen. Hij kan je de handgrepen geven.
Blijven straffen en dus op de gang zetten Waarschijnlijk de peuterpuberfase ( die nog wel even kan duren) Veel geduld en belonen als hij iets juist goed doet.
Idd goed duidelijk maken dat t niet de bedoeling is en dat t pijn doet en in zijn straf hoekje zetten . En daaraan volhouden mijn dochter heeft ook een vervelende fase . Maar blijf haar straffen en heel belangrijk als ze dingen goed doen of lief aan t spelen zijn ook Es' belonen dan is t niet alleen maar straffen de hele dag . Dan ziet hij ook dat t anders kan
Herkenbaar. Hier ook nog bijten er bij. En alleen ik (de mama) ben de klos. Ik zet uk in de hoek en desnoods ga ik even in een andere kamer staan om even tot tien te tellen. Vaak ga ik ook neurieën weet niet wat dat is maar dat heb ik altijd gedaan als iets me boven de kop groeit. Zo wordt ik rustig en kan ik het wat beter aan. Ook heb ik periodes als ik denk dat het een spelletje is van uk dat ik het negeer. Ik loop dan weg en ga bijvoorbeeld de was in de wasmachine stoppen zodat hij mee kan helpen. Sterkte het is me een fase ... had die liever overgeslagen!
Hele herkenbare fase...mijn zoontje zit er ook middenin. Hij bijt gelukkig niet, maar slaan is ook favoriet momenteel. Peuterpuberteit . Iedere keer dat hij slaat gaat hij in de gang op de mat en krijgt hij een preekje. Hij staat ca. 20 seconden op de mat. Daarna ga ik weer naar 'm toe en vraag 'm wat hij gedaan heeft en of hij dat mag. Hij praat heel goed voor zijn leeftijd (2 jaar en bijna 5 maanden) en weet dondersgoed wat wel en niet mag. Je moet erin volharden en eindeloos herhalen. Leuk is het niet!! Maar uiteindelijk trek je aan het langste eind. Wat bij mijn zoontje weleens helpt, hem uit de 'situatie' halen door lego met hem te gaan bouwen/verhaaltje te lezen/puzzelen etc. Sterkte!!
Ow dat was hier ook heel erg een tijdje terug. Schoppen, knijpen, bijten, duwen. Ook in t openbaar, en als ik hem dan waarschuwde riep hij keihard door de jumbo "nee mama niet slaan" zucht. Ik dacht echt dat ik een hele slechte moeder was ofzo, met zo'n lastig kind. Door consequent te blijven waarschuwen en straffen (1x waarschuwen, doet ie het nog eens hop! op zijn stoel) is het veel minder geworden. Het hielp hier ook om samen te werken met je omgeving (kdv, opa en oma, buren) zodat hij overal een zero tolerance beleid kreeg. Blijven volhouden dus, het werkt misschien niet meteen, maar op de langere termijn heb je er veel aan.