Gisteren met ons meisje weer op controle geweest bij de orthopeed. Ze wandelt bij de rontgen en op de poli gezellig binnen maar zodra er witte jassen en behandeltafels in zicht komen is het bal. Ze vindt er echt helemaal niets aan en wordt heel boos en werkt niet meer mee. Zelfs bij de huisarts ging ze laatst in staking toen ze op de behandeltafel moest gaan staan. We gaan er heel relaxed mee om, vertellen wat er gaat gebeuren maar ze vindt er na 2x gipskamer duidelijk de lol niet van in. Hoe kunnen we het voor haar wat leuker maken, ze moet nog zo vaak naar het ziekenhuis.
Misschien heeft het ziekenhuis een jaarlijkse open dag, waar ze ook iets leuk voor de kinderen doen, zoals een poppendokter. Of koop voor haar een dokterssetje met verkleedkleren, en laat haar de volgende keer als zuster verkleed gaan. En lekker doktertje spelen met een knuffelbeer, been ingipsen met een toiletrol.
Woon je in de buurt van Leiden? Zo ja, ik werk in een ziekenhuis hier en ik kan wel vragen of ze een keer bij ons mag rondkijken? Dat ze de artsen kan zien zonder dat ze iets van haar willen zeg maar.
Nee, jammer genoeg helemaal aan de andere kant van het land. Ik wijt dit eigenlijk vooral aan de twee keer dat ze uit haar gipsbroek gezaagd moest worden (terwijl ze dat op de gipskamer echt fantastisch oppakken met kinderen). Ze assosieerd nu denk ik elke behandeltafel met die ervaring. Misschien moet ze gewoon doorkrijgen dat dat niet zo is.
hoi, en als je het in het ziekenhuis aangeeft dat ze angstig is en dat je uitlegt waar je zelf aan denkt. Misschien kunnen zij je dan helpen om dan iets leuks even op die kamer met haar te doen, zodat ze ziet dat het ook anders kan? Mijn dochter vindt de witte jassen niet fijn (wij zitten ook geregeld in het ziekenhuis) en toen wij dat de tweede keer melde hebben ze het haar helemaal uitgelegd en laten zien enzo. Thuis hebben wij ook een dokterssetje en daar speelt ze graag alles mee na. Daarnaast heeft ze uit het ziekenhuis spulletjes mee gekregen!
Wij hebben een dokterskoffertje on mee te spelen thuis en daarnaast bereiden we haar vantevoren voor mbv boekje nijntje nar het ziekenhuis.. We leggen zo veel mogelijk uit wat er gaat gebeuren zodat ze weet wat komen gaat. Sindsdien gaat het stukken beter, niet dat ze het leuk vindt maar ze stribbelt wat minder tegen
En als je eerst zelf op de behandeltafel gaat liggen/zitten en de arts wat 'handelingen' laat verrichten? Zou dat een beetje angst wegnemen?
Ik zie dat je dochtertje nog geen 2 jaar is..? Elin is ook een vaste klant van het ziekenhuis, maar die krijg ik het echt nog niet uitgelegd hoor . Zogauw de prikdames in het zicht komen, of ze moet tijdens opnames richting behandelkamer voor nieuwe sondes oid, dan weet ze echt wel hoe laat het is . Hoe goed we haar ook begeleiden, uitleggen, zelf rustig blijven, afleiden, cadeautjes krijgt van de zusters... het helpt niet echt
Hier net zo Zielig he vooral als je zo vaak moet gaan, ookal kent ze de zusters en artsen t blijft moeilijk
De oudste was er iets gemakkelijker onder, maar die had zijn eerste operatie met 3 maanden al te pakken. Die liet zich elke keer lekker door pappa in de operatiekamer rondleiden en spelen met een mondkapje. Zijn zus gaat er nu vanuit dat iedereen weer met zo'n gipszaag aan de gang gaat. Volgende bezoek maar weer eens proberen of ze zelf in de rontgenruimte op onderzoek uit wil. Zodra ze daar weg mag is het weer de normale gezelligheid.
Wij proberen voor de kinderen alleen maar positieve associaties te maken met het ziekenhuis, hoewel dat natuurlijk erg moeilijk is omdat ze soms handelingen moeten verrichten die eng of pijnlijk zijn voor de kinderen. Maar ik neem ze bijvoorbeeld altijd mee als ik ook moet, en dan mogen ze daar bij de kinderopvang spelen, en dan eten we naderhand een lekker broodje of delen we een stukje appeltaart. Ze komen er dus ook vaak wanneer ze er zelf niet hoeven te zijn maar hun broertje, zusje of mama. Op de een of andere manier maakt het dat wel erg leuk want ze associeren het ziekenhuis (en het CB) met spelen en lekker eten Ik moet wel zeggen dat mijn dochtertje zo rond haar tweede en mijn zoontje nu (1,5) ook even helemaal tabak heeft van het ziekenhuis hoor, of ze er nu zelf moeten zijn of mee gaan. Dus misschien is het ook een fase rond deze leeftijd.
Geen ervaring maar heb je wel eens geprobeerd om een knuffel of een pop mee te nemen. Dan kan de arts het eerst voordoen bij de knuffel of pop en dan bij je meisje. Ze weet dan wat er gaat gebeuren en moet het niet meer zomaar ondergaan. Misschien dat dit voor haar helpt. Veel succes.