Met een gastkindje ook mee gemaakt, na de EMDR therapie ging slapen weer heel erg goed. Ze had iets heel engs en naars mee gemaakt ( niks medisch in haar geval) en had daar last van, jouw meisje heeft ook heel veel mee gemaakt, dus ik zou toch eens naar informeren. Onze zoon van 9 slaapt ook nog steeds het liefst bij ons en valt alleen niet in slaap. Is begonnen toen hij 1,5 was. Bij zijn zus op 1 kamer of zelfs in 1 bed was een tijd lang de oplossing. Maar dat wilde zus niet meer toen ze 11 werd. Nu moet een van ons bij hem blijven zitten tot hij slaapt of hij komt bij mij in bed liggen. Als hij in zijn eigen bed slaapt en hij wordt wakker dan komt hij bij ons liggen. Als we het niet toe staan dan gaat hij gillen, krijsen en huilen en ik hij echt wanhopig, niet boos omdat hij zijn zin niet kreeg. Dat is duidelijk anders. En als hij al in slaap valt dan wordt hij steeds wakker en begint het opnieuw. Voor ons niet de oplossing dus hij slaapt nog steeds bij ons in bed. Meestal begint hij in zijn eigen bed en komt als hij wakker is naar ons toe. Hij is 9 dus komt zachtjes bij ons liggen, we hoeven er niet uit voor hem en meestal merk ik het niet eens. Hier is er geen reden uitgekomen, weet het nog steeds niet behalve dat hij ons mist zegt hij.
Hier ook altijd een slechte slaper gehad. Zoontje is nu bijna 2. Hij is een oren kind en door vaak oorpijn e infectie heeft hij ook nooit goed geleerd door te slapen. Tot een maand geleden zelfs nog een nachtfles. Buisjes kreeg hij met 10 maanden en hier knapte hij van op maar nog vaak looporen en onrustig nachten. In de perioden dat hij gen oorpijn heeft gaat he beter alleen dan ka hij nog een paar keer roepen en dan is een aai over de bol genoeg. Wat hier helpt: - hij heeft van zazu een muziekdoosje dat op geluid aanspringt en valt dan vaak na he roepen weer in slaap zonder dat ik eruit hoef... - Hij slaat sinds een paar weke in een peterbedje n dit heeft veeeeel gescheeld. Slaapt nu veel rustiger. ook kan ik dan zelf makkelijker bij hem zonder hem uit bed te halen wat hij zo graag juist wil. - Avondritueel met knuffelen en boekje wat hij zelf ma uitzoeken. - Ik leg hem uit waarom hij moe gaan slapen... morgen weer een dag, nu gaat iedereen slapen want het is nacht. Hierdoor gaat hij zonder mopperen slapen. - als hij in de nacht wakker wordt zeg ik lekker slapen schat, papa slaapt, mama slaapt en je zus slaapt. Hij denkt vaak dat het al tijd is om op te staan en als ik dat zeg gaat hij weer slapen, - evt kan je van vsm iets kopen wat de nachten rustiger maakt, het zijn smelttabletjes. Ik heb ze in huis maar nooit consequent geprobeerd Succes meis wee hoe he voelt,,, pffff
Wij hebben ook veel slaapdrama gehad. Zoontje was wat jonger (nog geen 2). Ik heb uiteindelijk wel laten huilen en dat bleek toch de oplossing. Bleek dat we vaak ook te snel naast zijn bed stonden. Veel van het huilen was even zijn houding niet kunnen vinden in bed en was vaak zo weer over. Echter, ergens anders slapen bleef drama. Bij opa en oma was het met pijn en moeite een uurtje in de middag (logeren deden we toen nog niet) en dan alleen als we bij hem bleven. Afgelopen zomervakantie hadden we een Deryan tentje voor hem gekocht zodat hij in de vouwwagen kon liggen naast zijn zus. Het tentje bleek de oplossing te zijn voor het logeren. Hij gaat heerlijk slapen, ligt er zo 2 uur in te ronken bij opa en oma en de nachten zijn ook geen probleem meer. Blijkbaar had hij nog die geborgenheid nodig, in een ruimte zo open liggen vindt hij niet fijn denk ik. Misschien kan je proberen of ze wel in zo'n tentje doorslaapt of proberen haar bed knusser en veiliger te laten voelen door nog een kant dicht te maken. Of een grote knuffel in bed waar ze tegenaan kan liggen? Sterkte ermee, het is zo slopend.
Ja ik weet gelukkig dat we niet de enigste zijn! En eerlijk gezegd, ze komt nu gewoon weer 2-3x per nacht zoals ze al 'weet ik hoe lang' doet en dat vind ik nog best te doen, aangezien ze heel snel weer verder slaapt. Alles wat jij schrijft dat doen we al of hebben we uitgeprobeerd, ze had bijvoorbeeld een olifantje van v-tech met een lampje erin die een half uur liedjes zong, maar ze moet er niks meer van weten, gaat helemaal over d'r toeren als ik dat ding pak. Nachtlampje ook geprobeerd, maar heeft ze liever ook niet. Avondritueel hebben we inderdaad en zijn we ook consequent in en gelukkig gaat ze ook meestal gewoon weer slapen als ik zeg dat het nacht is, wel met een flesje water, maar goed dat zij dan maar zo. En ze slaapt trouwens ook al sinds maart in een peuterbedje, ze was 21 maanden toen ze overging. Ze linkte haar ledikantje namelijk aan haar ziekenhuisbedje (met van die hoge spijlen) en in het ledikantje konden we ook niet makkelijk troosten of bij haar liggen. Dat is toen ook wel een goede keuze geweest, al kiest ze nu bij de gastouder of oma vaak het ledikantje om in te slapen. Rustgevende tabletjes e.d. hebben wij ook nog niet uitgeprobeerd en dat gaat me ook eigenlijk net wat te ver, maar ik houd het wel in m'n achterhoofd. In elk geval super bedankt voor het mee denken!
Oh ja, maar het is ook niet zo dat we bij elke kik naast haar staan hoor. Wacht soms inderdaad wel even af, ze kan ook wel eens wat jammeren in d'r slaap en dan na 2 minuutjes weer verder slapen, maar dat klinkt meestal anders. Als ze 's nachts wakker wordt roept ze echt bewust om 'mama' en heeft vaak ook d'r ogen open. Vanwege haar verleden heb ik het nooit op kunnen brengen haar langer dan 5-10 minuten te laten huilen en dan ging toch echt m'n geweten spreken. Ik kan gewoon niet met 100% zekerheid zeggen dat er geen bepaalde angst is waardoor ze wakker wordt. En daarbij, nu met een peuterbedje komt ze na een paar minuten huilen ook gewoon d'r bed uit en komt naar ons bed of staat bovenaan de trap. Die geborgenheid nodig hebben is denk ik wel een dingetje. Vanmiddag werd ze ook na 3 kwartier slapen wakker en slaapt dan in eigen bed echt niet verder, maar ze is niet fit dus ik wist gewoon dat het te weinig was voor d'r. Dan ga ik met d'r in ons bed liggen en is ze zo vertrokken en slaapt veel langer dan anders 's middags. Nu heeft ze al best wat knuffels in d'r bed liggen en ook een hoofdkussentje, maar zou een paar grotere knuffels nog wel eens kunnen proberen. Ook jij bedankt voor het meedenken! Het is inderdaad pittig, maar moet ook zeggen we hebben het wel een heel stuk geaccepteerd, alleen als je dan opeens zo'n terugslag hebt wordt je soms opeens even wanhopig. Iemand nog ervaring met 'gewoon' geen drinken meer geven 's nachts? Ze heeft nu dus alleen voor het in slaap vallen en als ze 's nachts wakker wordt de fles. Nu weten we natuurlijk allemaal dat dit niet goed is, maar het is lange tijd het enigste geweest waar ze uit dronk na alle ziekenhuisellende. Zelf denk ik wel eens, als ik haar 's nachts gewoon een open beker aan ga bieden om uit te drinken, dan is het waarschijnlijk veel minder interessant en lukt het haar misschien om ook zonder fles weer te gaan slapen. Maar goed zo best drinkt ze nou overdag ook weer niet, dus vind het altijd wel prettig als ze met die fles nog zo'n 300cc extra binnen krijgt. Alleen zal ze die fles denk nooit uit zichzelf weg doen (net als de speen, maar dat boeit me voorlopig niks dat ze die nog heeft) dus ligt de keuze denk ik bij mij om daar mee te stoppen. Ik dacht altijd, als ze doorslaapt dan stop ik er ook 's avonds mee, maar zie dus voorlopig niet gebeuren dat ze doorslaapt.
Onze oudste had dit ook... we werden er gek van, elk uur eruit, slokje water en weer slapen. Bij hem waren het het doorkomen van kiezen. Toen deze door waren was het met een week over.