Pfffffffff even van me afschrijven hoor.. Onze peuter van 3,5 stopt nog steeds de godganse dag dingen in z'n mond en/of likt eraan. Dat likken doet ie overigens nog niet zo heel lang, lijkt de laatste 1-2 maanden ineens er te zijn. En doet het niet alleen aan spullen, maar bijvoorbeeld ook aan z'n onderarm of z'n knieen. Dat in z'n mond stoppen doet ie wel al vanaf jongs af aan. Ik word er echt knettergek van (reden waarom doet er niet toe). Zijn er mensen die het herkennen en vooral: weet iemand of we hier wat aan kunnen doen?
Waarom doet de reden er niet toe? Dan is het moeilijk tips geven. Of bedoel je dat het er niet toe doet waarom je dit zo vervelend vindt?
Ja dit ja . Want dat lost niets op mbt. de vraag die ik heb over ons zoontje (of er iets is wat we eraan kunnen doen).
Mijn 5-jarige doet dit ook, ik krijg haar niet aan haar verstand gepeuterd dat het vies is of soms gewoon ronduit smerig... bv cakekruimels in de supermarkt van de VLOER eten, argh! Ik kan boos worden, het uitleggen, alles; ‘Oh ja...’ en een dag later likt ze gewoon weer aan een leuning van een roltrap
oh wat erg, voor mij echt een nachtmerrie. Ik weet niet of ik het mijn kinderen onbewust heb afgeleerd, of ze het gewoon uit zichzelf niet deden of dat ze van mij hebben over genomen hoe vies ik dat vind maar voor zover ik me kan herinneren hebben mijn zoon (11) en dochter (3,5) nooit van die fases gehad met spullen in hun mond stoppen die niet in hun mond horen.
Mijn oudste deed het hooguit eventjes als baby met speelgoed, maar daarna nooit meer, heerlijk! Maar die jongste...
Wat gebeurd er als je het benoemd naar hem? Bewust maken van wat ie doet zeg maar. Het kan een soort tic/gewoonte zijn waarbij het onbewust gebeurd.
Onze dochter is pas 2. Maar idd is het hier onbewust. Vooral als ze tv kijkt, gaat alles ter mond in. Ik benoem dan wel “uit je mond” en dat gaat het direct uit der mond, maar even later gaat het er gewoon weer in
Zoon (4) stopt ook altijd vanalles in zijn mond en likt ook aan dingen. Ook aan zijn eigen knieën, onze armen, relingen, dingen die hij gewoon tegen komt.. Bij hem komt het voort uit onder- of overprikkeling.
Hier een kleuter die op haar mouw bijt/sabbelt, of (bij gebrek aan lange mouwen) op de kraag van haar shirt. Ze heeft nu een kauwketting en dat helpt enorm. Misschien ook een idee voor jullie?
Had er nog nooit van gehoord maar denk dat zo een ketting inderdaad goed kan helpen! Is ook wel iets voor mezelf, ik heb de slechte eigenschap alle pennen op te eten als ik geconcetreert aan het werk ben.
Dit. Onze oudste kon juist niks verdragen (qua eten) in haar mond. Teveel spanning. Ze geeft verschillende 'fases' gehad, oa. nagelbijten. Bij haar was/is het overprikkeling.
hier precies zo. Hij weet dat het niet mag dus als ik mijn hand onder zijn kin hou dan komt het meteen uit zijn mond.. Om vervolgens bijna direct weer om te draaien en een steentje/balletje/papiertje in zijn mond te doen
Mijn 6 jarige doet dit ook. Gek word ik ervan. Het is echt heel lastig, want ze doet het onbewust. Kleding van zichzelf heeft ze ook helemaal kapot gekauwd.
Mijn middelste dochter stopte ook van alles in haar mond (buiten de fase waarin dat normaals is dus). En bij haar kwam het doordat ze hele slechte ogen had. Was gewoon haar manier van de wereld ontdekken en zien. Nadat ze een bril kreeg, ging het vrij vlot over. Het likken aan lichaamsdelen oid had ze niet, in ieder geval niet zodanig dat me dat als opvallend is opgevallen.
Ow gatverrr *bwuk* Likken aan de roltrap zie ik die van ons op een dag ook nog wel doen Niks helpt dus bij jullie?
Wat een zegen. Toen onze oudste 1,5 was begon ik het irritant te vinden en vroeg me af tot welke leeftijd ze dit doen. Nou, tot 1,5 jaar dus doorgaans. Dus ik dacht (naïef): nog misschien een maand of 2-3 en dan zal het wel opgelost zijn. Nou, nu bijna 2 jaar verder en nogsteeds geen reet opgeschoten. Inmiddels vind ik het niet enkel irritant meer maar ook wel een beetje zorgelijk. Vraag me af of het wel normaal is dus ook vandaar dit topic.
Meestal doet ie het dan nog even een keertje extra.. of 10 Ik heb niet de indruk alsof het likken iets is wat ie onbewust doet. Het in de mond stoppen wèl. Edit: begin toch te twijfelen. Misschien doet ie dat likken toch ook wel (eens) onbewust. Maar iig. niet altijd.
O jaa zéker wel. Ik ben zacht gezegd not amused. Het stadium van het kunnen negeren ben ik inmiddels al lang en breed voorbij. Met het likken zeg ik er wat van. Meestal niet positief. Trek soms zelfs de vergelijking met een baby als in: je bent toch geen baby? Probeer echt om m zo positief mogelijk op te voeden, maar in dit geval heb ik daar op de één of andere manier veel moeite mee. Weet ook niet goed waarom. Met het in de mond stoppen is het gewoon zeggen "S., haal dat eens uit je mond (dat is niet om te eten)" of net iets aardiger "haal dat maar even uit je mond schat". Als we aan het winkelen zijn en ik het 1-2x heb gezegd, haal ik daarna gewoon zelf zn vingers uit zn mond (als we aan het winkelen zijn zijn het altijd zn vingers die hij erin stopt). Tips om het op een andere, hopelijk voor hem beter werkende manier aan te pakken? Edit: as we speak heeft ie een touwtje in zn mond die tussen magnetisch tekenbord en tekenpen in zit. En merk dat ik kennelijk toch vaker dan ik dacht rustig reageer Zei op een rustige toon: doe maar niet schat, dat is slecht voor je tandjes mop. Maar niet dat dat helpt om het te stoppen...