Ik zou al zijn speelgoed weg halen. Niet normaal kunnen spelen is helemaal niet spelen. Dan kan je een kartonnen doos krijgen en daar zoek je het maar mee uit.
Over dat afpakken, je bent voor mijn gevoel al in een erg negatieve spiraal met hem en dan wordt het alleen maar erger. Ik zij juist proberen om te kijken of je hem op een positieve manier aandacht kunt schenken. Zou et kunnen dat hij dit mist en daardoor op een negatieve manier zoekt? Ga lekker met hem naar buiten, speel voortdurend samen en probeer vooral complimenten te geven. Volgens mij levert dat meer op?
Ik denk dat TS dat al doet. Ze geeft aan veel samen te spelen en met die positieve aandacht zit het volgens mij ook wel goed. Soms moeten kinderen gewoon leren dat niet alles vervangbaar is en dat het wel erg is als speelgoed kapot gaat. En dat doe je, naar mijn mening, door speelgoed weg te nemen. Mijn middelste dochter is ook best onbehouwen en maakt weleens iets stuk, maar ze vindt dit wel erg. Ze leert ook van haar oudere zus hoe ze met iets moet spelen. Zij is juist heel voorzichtig met alles en als ze iets kwijtraakt vindt ze dat zelf heel erg. Dus wat dat betreft heeft de middelste een goed voorbeeld. @Lumiere als je zoon speelt, hoe doet hij dit dan? Wat ik zie bij mijn middelste (een paar maanden jonger dan jouw zoon), is dat ze niet 'correct' met iets speelt, maar wel echt speelt (in haar eigen wereldje). Ze heeft dan niemand nodig. Bijv. ze haalt de memorykaartjes uit de doos maar maakt er symbolen van die ze aan de poppen geeft. Alsof zij de juf is en de poppen op school zitten. Doet je zoontje dit ook?
Onze zoon is mn lichamelijk heel druk, als hij bv een puzzelstukje of duplostukje zoekt dan graaft hij als een dolle door de bak en ziet hij helemaal niet wat hij zoekt. Of hij doet alle duplo op een hoop en rent er zo hard mogelijk doorheen, de herrie die dat geeft vindt hij leuk, zegt hij. Ook als hij een bladzijde in een boek zoekt slaat hij de bladzijdes zo "lomp" om dat ze eruit scheuren. Komt bij dat hij nog heel weinig concentratievermogen heeft. Hij heeft dan iets in zijn handen maar is in zijn hoofd en met zijn ogen met allerlei andere dingen bezig, waardoor hij niet in de gaten heeft wat zijn handjes aan het doen zijn. Speelgoed niet correct gebruiken herken ik ook wel. Zo gebeurt het bv dat hij op zijn loopauto zit, ondertussen uit het raam naar iemand buiten op straat kijkt en ondertussen ook nog aan het vertellen is wat hij op de psz heeft gedaan. En opeens heeft hij dan het stuur van zijn loopauto eraf getrokken. Zonder dat hij het in de gaten heeft. Of hij maakt van boekjes alleen een zo hoog mogelijke stapel zonder dat hij ze opent. Ik heb wel eens voorgesteld dat hij, als hij nieuwsgierig is hoeveel papier kan hebben, in plaats van een boekje een goedkope kladblok van de action pakt die ik toevallig thuis heb liggen. Een tip die ik hier op het forum ooit tegenkwam voor een kind dat nieuwsgierig is wat er gebeurd als je iets hard laat vallen of kapot maakt. Maar dan kijkt hij me aan zo van "wat bedoel je nou, ik mag toch niks kapotscheuren"
Ik lees in je berichten dat hij dingen niet goed lijkt te begrijpen? Misschien kun je ook eens kijken naar hoe je het uitlegt? Papier scheuren bijvoorbeeld, dat heb ik ook eens uitgeprobeerd. Dochter wilde haar kleurplaten gaan scheuren gewoon omdat ze wilde scheuren. Scheuren mag, maar dan simpel en goedkoop papier. Ik heb beide naast elkaar gelegd en benadruk dan zeker 3x (herhaling: heel belangrijk) welke wel mag en niet mag. Daarna vraag ik het haar ook nog een keer. En dan gaat het goed. Ze zegt dan tussen het scheuren door nog eens dat de kleurplaten niet mogen maar het andere papier wel. Ik leg het uit met zo min mogelijk woorden omdat het me echt gaat om wat wel en niet mag, niet het waarom. Ik moet er wel bij zeggen dat mijn dochter een ontwikkelingsachterstand heeft en dat je haar dus niet moet zien als een kind van bijna 4. Ze maakt hier overigens ook wel eens 'bewust' iets kapot. Het gebeurd de laatste tijd gelukkig heel weinig maar ze doet het als ze erg gefrustreerd is en zich niet kan uitten/onbegrepen voelt. Kan dit meespelen bij jullie? Over de cadeautjes: laatst gaf ik haar zomaar een spelletje als cadeautje. Binnen 10 minuten vlogen de kaartjes van het spelletje door de woonkamer. Ik heb het spelletje afgepakt en weer verstopt. Ze was hier heel erg van onder de indruk, een net gekregen cadeautje dat zomaar verdwijnt terwijl zij nog niet 'klaar' was met alles weggooien etc. Met Sinterklaas heb ik hetzelfde spelletje weer gegeven in een sinterklaas papiertje en er zijn geen gekke dingen meer mee gebeurd. Wat hier ook nog wel eens wil helpen bij ongewenst gedrag is negeren. Ze wilde bijvoorbeeld een keer haar stofzuiger kapot maken omdat ze boos was op mij. Je doet maar, succes ermee. Ik ben gaan zitten met wat te drinken en keek naar mijn telefoon terwijl zij met die stofzuiger bezig was. Het duurde niet lang voordat ze stopte en kwam daarna bij mij knuffelen. De stofzuiger was (helaas ) niet kapot.
Negeren helpt soms wel en soms ook niet. Als onze zoon heel boos is dan begint hij soms zichzelf te slaan en te bijten in zijn eigen armen. Dan helpt negeren gelukkig wel. Maar als hij bezig is iets bewust kapot te maken dan vind ik dat moeilijk om te laten gebeuren en niet in te grijpen. Dat weet hij waarschijnlijk ook wel. Gek genoeg zei hij vanochtend nog een keer dat hij blij is dat zijn duplo weer beneden staat, dat hij het niet leuk vond dat ik die op zolder had gezet