Onze dochter krijgt volgende week buisjes en haar neusamandel wordt geknipt. Op het moment is ze sowieso al voor veel dingen bang. Wat voor uitleg kan ik haar geven? Wil liever niet dat ze associaties krijgt met het slapen thuis of dat ze nog banger wordt. Hebben jullie tips en ervaringen?
Mijn dochter was 2,5 toen ze buisjes kreeg 2 Maand later neus amandelen eruit en nog eens drie maand later neus amandelen Dus drie keer in een halfjaar Wij hebben haar eerlijk gezegd dat ze een kapje op haar neus krijgt dat stinkt en dat het niet fijn is maar dat ze haar Ogen op mij gericht moet houden, ze maken een ballon vast aan het kapje dus ik heb afgesproken met haar dat we wedstrijdje blazen gingen doen, Onder narcose gaan ging zonder moeite eruit Komen ging met veel huilen, dit omdat ze wakker gemaakt werd en niet weer mocht slapen van de verpleging omdat ze Moest blijven drinken Bij de keel amandelen heb ik daarom besloten haar niet te wekken als ze weer in slaap valt so be it, elke 5 minuten gezegd mond open 3 slokken en je kunt weer slapen, dit ging goed.
Veel ziekenhuizen hebben hele leuke filmpjes op hun site staan, die kun je laten zien. Het JBZ heeft een leuke site voor ouders en kindjes.
Wij zijn naar de voorlichting van het ziekenhuis geweest. Daar noemden ze het een 'speciale doktersslaap', waarin je niets hoort, ziet, ruikt en voelt. Om in die speciale week te komen, krijg je een kapje op (of een prikje natuurlijk). Daar komt een luchtje uit stinkt. Daarom moet je dat luchtje weg proberen te blazen. onder narcose gaan ging hier zonder problemen, bijkomen was lastiger/moeilijker.
Mijn zoon kreeg met 3 en met 4 jaar buisjes. We hebben het informatieboek voor kinderen gedownload van de zkh-site, en samen naar het informatiefilmpje gekeken op de site. Daar werd heel duidelijk met beeld en voordoen uitgelegd wat er ging gebeuren EN wat de dokter doet als het kind slaapt (vind ik heel belangrijk, het is zijn lichaam), en wat er gebeurt wanneer hij wakker wordt. Beide keren ging het hartstikke goed, hij zag het als 1groot avontuur, en om 11uur s ochtends waren we alweer thuis (operatie om 9.30)
Onze dochter heeft van die doktersspulletjes waar ook een soort narcose-kapje bij zit. Ik heb het idee dat dat ook nog wel wat hielp om het "enge" eraf te halen. Sowieso werd het bij haar goed begeleid, ze mocht samen met de arts aapjes tellen geloof ik - ik denk dat elk ziekenhuis wel iets heeft bedacht. Bij ons ging het erg goed. Sterkte ermee!
Hier krijgen ze ook een drankje, wat de angst wegneemt, dormicum heet t, geloof ik, heftig spul, maar zorgt ook voor dat ze natijd geen nachtmerries krijgen, 2 x neusamandel geknipt en wonderspul ! Daarbij herhalen herhalen herhalen, er zijn voorbereidingsdagen en simpele voorleesboekjes die je vaak ook meekrijgt ( teminste hier)
Mijn zoontje is in december geopereerd. Hij was toen 3,5. Wij zijn toen naar zo'n voorlichtingsmiddag geweest op de kinderafdeling zelf. Je kon toen ook een koffer van de thuiszorg huren met allerlei materiaal om kinderen voor te bereiden. Wij hebben dat toen niet gedaan. Maar we hebben er eigenlijk weinig woorden aan vuil gemaakt, en het eigenlijk maar laten gebeuren. En dat werkte goed voor onze zoon, want het ging uiteindelijk zo gemakkelijk! Zelfs complimenten gekregen haha.
Mijn middelste ging rond haar 3e verjaardag onder narcose. De oudste (toen 4) had ik uitgebreid voorbereid op de narcose en werd daar juist zenuwachtig en bang door. Bij de middelste heb ik de dag vtv verteld dat ze naar de orendokter moest en dat ze daarvoor een doktersslaapje moest doen. Even in een kapje ademen, stinkt wel een beetje (vieze geurtjes bedenken, lachen) en dat ze dan na 5 minuutjes weer bij mama wakker zou worden en een ijsje zou krijgen. Ze ging heel relaxed onder narcose.
Wat heftig om kalmeringsmiddel te moeten geven (Ik neem aan dat een 'angstdrankje' daar op neer komt. Was je kind van te voren echt zo bang? Had ze ook concrete angsten ergens voor? Want feitelijk gezien gaat het kindje slapen met mama erbij en wordt daarna wakker met mama erbij. De enige verandering is dat ze ergens anders wakker worden.
Zoon is 2 x onder narcose geweest. Wel 1 x eerlijk uitleggen. Indd kapje. Ruikt niet lekker speciale slaap en dan word he weer wakker papa en mama zijn in ziekenhuis. Hoe groter jij het maakt, hoe groter het voor hun is. Kinderen doen heel veel dingen waarvan de geen idee hebben hoe het precies gaat. Wij zijn degene die dat precies willen weten en het spannend vinden. Hun vinden het spannend om de dokters, ziekenhuis, wat wordt er van me verwacht. Wij omdat het een operatie is, je de controle los moeten laten, en wij weten dat ze rot wakker kunnen worden.
De meeste ziekenhuizen hebben hier speciale ochtenden voor, waarbij ze laten zien wat er gaat gebeuren en kinderen even spelenderwijs kennis kunnen maken met alles. Vaak hebben ze ook koffertjes met boekjes en het kapje waarmee ze in slaap gebracht worden: ook dat om te weten wat er gaat gebeuren. Ik zou daar dus even naar vragen. Verder vooral niet te groot maken: hoe meer aandacht je eraan besteed, hoe groter het voor je kind wordt en daarmee ook des te angstiger.
toen dl 4 was zijn haar neus en keelamandelen geknipt. heb haar toen verteld dat ze in de ok een kapje op kreeg en daar zou ze dan van in slaap vallen en als ze wakker werd zou haar keeltje gemaakt zijn. voor de tijd kregen de kinderen die ook op de planning stonden een filmpje te zien wat er zou gaan gebeuren en dat er dan aan dat kapje een ballonnetje zat waar ze hun best op moesten doen om die op te blazen. dl leek het wel erg leuk allemaal en heeft ook heel goed haar best gedaan de ballon op te blazen haha!! en idd hoe groter je het maakt hoe spannender en enger het word voor zo'n kleintje
Inderdaad, een kind voelt erg goed aan of jij er een groot iets van maakt of niet. Mijn dochter is 2 en half jaar en is net geopereerd aan haar ogen. Ze is ontzettend bijdehand, maar ik heb haar niks wijsgemaakt van te voren. Alleen gezegd dat we naar de dokter in het ziekenhuis gaan en dat die dan haar oogjes beter gaat maken. We vonden het allebei ontzettend leuk (ik natuurlijk ook stiekem een beetje spannend) en hebben we een soort feestje van gemaakt. Samen een pop uitgekozen die mee mocht, want die wilde de dokter ook wel eens zien. Ik had van te voren wel gezegd dat we dan allebei een heel gek pakje aan mochten en daar hebben we ook erg om gelachen vooraf. Ze vond het erg grappig allemaal. Maar dat komt ook omdat ik net deed of het de gewoonste zaak van de wereld was dat we daar waren. In haar kamertje mocht ze van de zuster alvast zo'n kapje bekijken en we hebben er samen heel hard in geblazen. Op de operatiekamer wilde ze dus ook meteen in dat kapje blazen. Ze wilde zelfs meteen op het bed liggen en niet bij mij op schoot zitten. Bijkomen ging ook zonder problemen. Ik mocht haar meteen op schoot toen ze wakker begon te worden en bij mij op schoot sliep ze zo weer verder. Echt geen problemen gehad gelukkig! Succes met de operatie van je dochter. Ik hoop dat het net zo makkelijk gaat als bij ons
Ik moest vroeger vaak onder narcose en daar werd ik misselijk van. Af-schu-we-lijk. Dat is dus iets om op te letten, als je ziet dat je kind misselijk is na het wakker worden, vraag dan meteen om een middel daartegen. Dat werkt geweldig (laatste keer toen ik als volwassene onder narcose moest ook gehad, vlak voor het wakker worden via het infuus, zalig, wakker worden en niet hoeven spugen) en maakt het veel minder erg, mocht je kind dat ook hebben. Kapje is inderdaad een heel vieze geur.
Feitelijk gezien gaan ze slapen in een raar ruikende omgeving met felle verlichting, onbekende mensen in rare kleding en mama erbij en wordt ze wakker in een raar ruikende omgeving, onbekende mensen in rare kleding en mama erbij. Dus dat een beetje gevoelig kind dat eng vindt, snap ik heel goed.
Ja ok, maar dat weet een kind toch niet van te voren (raar ruikende omgeving), want een kalmeringsmiddel moet je wel even van te voren geven. En voor kinderen zijn speciale filmpjes en desnoods een rondleiding om te zien dat het gewoon artsen zijn die zo'n pak aan hebben en dat mama ook zo'n spannende pak aan gaat trekken. Voor de rest kan een nieuwe ervaring aan een kind als positief spannend of negatief spannend worden overgebracht. Als je van te voren met het kind het spel inzet ' samen doen alsof we in een raket gaan vliegen', heeft die witte ruimte en mensen in pakken een HELE andere lading. Als ik me doodzenuwachtig over iets ga maken, krijgt mijn kind daar ook negatieve associaties mee. Maar in beginsel staat een kind neutraal tegenover dingen die hen feitelijk helemaal niks zeggen.
Ah, bang van tevoren bedoel je. Nee, als het de eerste keer is dan is je houding als ouder inderdaad heel erg van belang, dat ben ik met je eens. Maar het kan natuurlijk dat een kind al andere ziekenhuiservaringen heeft en daardoor al bang is bij het oprijden van het parkeerterrein. Dan zou zo'n medicijn een goed middel kunnen zijn tegen overmatige angst, lijkt me.
Wij hebben het thuis geoefend met een trechter. Dat hielp heel goed. Toen ik de 2e keer vertelde dat ze onder narcose ging bij de oogjesdokter, trok ze de keukenla al open om de trechter te zoeken! Ging ook helemaal zonder probleem verder. Ik wil je wel een tip geven; sta erop dat je in de uitslaapkamer mag zijn VOOR je kind er komt. Hier tot 2x toe een compleet hysterisch kind, wat echt voorkomen had kunnen worden als papa of ik daar al geweest waren. Ik hoorde haar al gillen, toen moest de arts mij nog op de hoogte stellen! Ze heeft ruim 4 minuten gekrijst tot ik er was, mocht haar na 3 uur niet eens in dr autostoel zetten! Compleet terug in de verlatingsangst periode, met nog een schepje er boven op. En onze dame is helemaal niet moeilijk met vreemde mensen. Het is alles bij elkaar geweest. Narcose met blauwr mannetjes, pijn, en dan word je wakker en is mama er niet.. Troosten (op de 'foute' manier en zonder speen) door een blauwe mevrouw, en pas na heeeeeeel lang komt er eindelijk een vertrouwd persoon bij je..