Hallo allemaal Onze dochter is nu ruim 3.5 jaar en na de vakantie gaat ze naar school. Nu is het al een tijdje zo dat ze heel veel aandacht vraagt..de hele dag door! Ze praat de hele dag en wil de hele dag op een of andere manier contact. Ik vind het doodvermoeiend en irriteer me eraan dat ik haar gedrag niet kan 'ombuigen' Ze heeft meer uitdaging nodig maar mijn ideeen zijn op. Ze heeft ook nog een broertje en ja, hij wil ook aandacht! Aan het einde van de dag ben ik gesloopt... en niet in positieve zin :'( Wie heeft tips voor mij? Ze gaat trouwens 2x per week naar het kdv
Heel herkenbaar! Geen broertje of zusje trouwens. Ik lees dus even mee. Ze kan zo moeilijk alleen spelen. En constant: mama? Doodvermoeiend, haha.
Ja de hele dag mama, de hele dag praten, de hele dag rollenspelletjes ed. Weinig kinderen in de buurt die thuis zijn (zijn allemaal schoolgaand) Voordat broertje er was ging ik veel met haar weg. Vond ze altijd erg leuk maar nu is dat een stuk minder. Ik wil onze zoon ook enigssinds in zijn 'ritme' houden maar haar ook niet te kort doen
Ik herken het ook, mijn zoon wordt volgende maand 4. Hier moet vooral zijn zusje het ontgelden als mama even geen aandacht geeft Heel vermoeiend! Wij gaan er elke ochtend na het fruit eten op uit: wandelen, fietsen, kinderboerderij, winkel, bibliotheek, op visite oid. Dat doorbreekt de dag. Verder wil ik ze zoveel mogelijk naar buiten hebben. Ik heb laatst ook wat nieuw speelgoed gekocht (voor een paar euro een tas vol bij de kringloopwinkel), even wat 'nieuws' in huis.
Hier een zoon van bijna 3 en je beschrijving van hoe je dag ging zou zo de mijne kunnen zijn. Hier is het rond 2 en een half begonnen. Ik dacht nog wel dat ik geluk had en dat hij buiten zijn enorme driftbuien geen moeilijke peuterpubertijd had. Toen begon het ineens, net hoe jij beschrijft, drammen en keihard huilen tot hij zijn zin krijgt of tot hij merkt dat ik het echt meen en dat hij zijn zin echt niet gaat krijgen. Een paar maanden geleden vond ik het nog erg lastig, maar inmiddels heb ik wel door dat het voor hem ook goed is dat de grenzen duidelijk zijn. Nee is en blijft gewoon nee, hoe hard hij ook huilt en schreeuwt en hoe vaak hij ook op de grond valt. Hij zoekt grenzen en ik geef aan waar de grens is! Nu klinkt het misschien een beetje alsof ik keihard ben. Maar wij hebben ook super veel leuke momenten, waar er hard gelachen wordt. Ik laat hem ook veel zelf doen en zelf uitproberen. Ik vind het zeker belangrijk dat hij voldoende ruimte heeft om zichzelf te zijn en te ontwikkelen en eigen beslissingen te nemen. Maar hij is ook pas 2, vol enthousiasme, optimisme en vooral nog volledig op zijn eigen behoeftes gericht (wat ook logisch is net 2). Ik vind het dan ook mijn opgave om hem daarin te sturen.
Ik weet niet wat voor activiteiten ze op een dag doet en of ze teveel energie over heeft? Wat hier helpt is de tijd te verdelen, 15 minuten bijvoorbeeld samen met haar spelen, een hal uur voor mamma om haar eigen dingen te doen, dat kan huishouden zijn maar ook even een boek lezen. Dat wissel ik op een dag af zodat wij allebei tevreden zijn. Je kan een wekker of klokje gebruiken zodat ze weet wanneer jullie weer samen wat gaan doen. In het begin is het even wennen maar daarna kan het veel rust geven bij jullie beiden. Zij weet namelijk waar ze aan toe is en wanneer jullie samen zijn ze ook de 100% leuke aandacht krijgt en jij kan ontspannen/je eigen ding doen op het moment dat zij zichzelf gaat vermaken.
Goede tip, dankjewel, ga ik proberen. Ik heb echt het idee dat ze zich verveeld. Ze kijkt zelfs nauwelijks naar haar eigen speelgoed. Buitenspelen doet ze opzich wel maar alles en ook echt ALLES wil ze samen met mij. En eerlijk....eerder kon ik het best handelen maar nu raak ik er best gefrustreerd door
Logisch want het zuigt energie en ze is nu op een leeftijd dat ze mag leren om zichzelf te vermaken op de momenten dat jij je eigen ding wil doen en het maakt dan niet uit wat het is, succes!
Hier ook herkenbaar. Zoon lijkt zich ook te vervelen. En maakt daardoor ook enorm veel ruzie met zijn broertje. Ik probeer elke dag wat leuks te doen. En laat hem veel mee helpen. En verder is het gewoon volhouden denk ik
Het is dus wellicht een leeftijds'dingetje'? Gewoon, toe aan school zeg maar?! Eerder kon ze zich altijd super goed vermaken hoor maar sinds een aantal maanden is dit dus aan de gang. Degene met 2 kinderen, hoe doen jullie dit? Ik wil onze zoon eigenlijk niet uit ritme halen maar toch is een keer een speeltuin waar ze de hele middag kan zijn niet verkeerd. Wat doen jullie dan met de kleine?
Heel herkenbaar! Vond die laatste maanden soms echt pittig. Hij wordt hier van het weekend 4 en gaat dus vanaf maandag naar school. De ochtenden dat hij nu is wezen wennen merk ik al zoveel verbetering. In 1e instantie is hij na de lunch even moe en hangerig, maar daarna gaat hij heerlijk spelen en heb ik geen kind aan hem. Wel nu vaker gedoe rond etenstijd, boos doen en schreeuwen, slecht luisteren, maar dan is hij echt moe en is z'n lontje gewoon op. Ik weet niet hoe oud de jongste is, maar hier gaan we vaak na het middageten naar buiten, dan is de jongste ook een poosje wakker. Ze is bijna 1, maar slaapt 's morgens en 's middags nog 2 uur en slaapt eigenlijk niet ergens anders, hooguit half uurtje in de wandelwagen, maar daar heeft ze niet genoeg aan. Verder hebben we de mazzel dat hier achter een speeltuintje zit, daar mag zoon sinds kort alleen heen, maar ik ga ook wel eens samen als dochter slaapt en dan loop ik even elke 5 minuten binnen naar de babyfoon om te zien of ze nog slaapt. Maar dat doe ik pas sinds ze een beetje vaste slaaptijden heeft en ga dan direct aan het begin van d'r slaapje zodat ik weet dat ze zeer waarschijnlijk voorlopig niet wakker wordt. Als ik wat langer weg wil dan heb ik voor mezelf de afspraak dat ze 1 slaapje in d'r bed doet en verder zie ik het dan wel. Voor de oudste wil ik inderdaad ook eens naar monkey town kunnen. Toen ze kleiner was deed ik dat eigenlijk nog makkelijker, ze kon namelijk uren slapen in de maxi cosi, dus dan had ik geen kind aan d'r.
Onze uk vraagt al heeeeel lang onze aandacht, constant dingen vragen, slecht zelf spelen. Hij is een spons, onthoud dingen snel maar ik zeg wel eens hij pikt mijn energie. Hij loopt voor op zijn ontwikkeling en is ontzettend leergierig. We wisselen vaak van speelgoed en komen regelmatig bij de kringloop. (Nieuwe puzzel of spelletje) Hij was al eerder toe aan school en duurde lang voor hij eindelijk mocht. Nu zit hij net op school en is blij dat hij 2 keer naar school mag. Ik liet hem trouwens ook steeds meer helpen met opruimen/ poetsen/ koken/bakken. Beetje zelfstandig geven, wanneer iets nee was ook uitleggen (en ja soms is nee gewoon nee omdat het zo is).
O ja, het is haast ondoenlijk om ze tevreden te houden als ze zo toe zijn aan school. Het werkt nog het best om actieve dingen te doen, speeltuin , kinderboerderij , dat soort dingen . En neurie in de tussentijd je mantra: ze gaat bijna naar school, ze gaat bijna naar school.... Want dan is dit afgelopen namelijk.
Heel erg herkenbaar en het is niet minder geworden door school. Om 7.00 uur gaat ze "aan" en 19.00 uur gaat ze "uit" (of later maar dan ligt ze wel in bed). Mijn oudste praat de hele dag door. Tegen mij, zusje, zichzelf, de kat, stoelpoot het maakt niet uit tegen wie / wat ze praat. Ze vraagt bijna geen aandacht op een negatieve manier. Ze is een heel vrolijk en slim kind wat veel energie heeft. Soms word ik er wel heel moe van, vooral als ik even met de jongste bezig ben en ze er doorheen kwebbelt.
Die laatste maanden voor ze 4 werd echt vreselijk.Te groot op het kdv, te klein voor school. Ik wist ook niet meer wat te doen. Bezighouden en veel op weg.
Haha, ondanks dat dochter heeeeel graag naar school wil, duurt dat nog even. Wordt het dan nog erger over een paar maanden??
Onze zoon is net 4 en start ook na de vakantie op school. Hij kan binnen hooguit 5min zelf spelen zonder aandacht te willen. Buiten lukt het beter, rondjes door de tuin fietsen, zandbak en hij is gerust een half uur bezig. 1 op 1 is hij heel gezellig, maar als er verwacht wordt dat hij even zelf speelt wordt hij zeurderig, jengelig en claimend. Bv voortdurend willen kusjes geven, op je klimmen en nonstop vragen op je af vuren. CB zei tegen ons dat we hem vooral niet moeten helpen om aan de gang te gaan. Zelf laten uitzoeken wat hij wil gaan doen. En als hij dan verveeld onder de tafel ligt: prima. Als we hem vanalles aanreiken en ideeen opperen leert hij nog niet zelfstandig te spelen. Ik moet toegeven dat het best werkt maar het vergt wel veel geduld en doorzetting van ons. Eerste keer lag hij 20min onder de tafel. Uiteindelijk slofte hij met een zucht naar de duplobak en was vervolgens een kwartier bezig. Ook "plannen" we zelf-speeltijd. We kondigen aan dat, als we terug zijn van de speeltuin, er even zelf gespeeld wordt. Desnoods zet ik een wekker erbij en zeg ik dat we weer iets samen doen als de wekker gaat. Langzaamaan begint het nonstop aandacht vragen af te nemen. Maar het is ook wel de aard van het beestje hier
Nou hier nog een van net 4 maar vraagt nog steeds veel aandacht. Volgens mij ook het aard van beestje want het is altijd al geweest