Eens langsgaan bij een ander kdv? Ik weet niet hoe ziek hij is, maar volgens mij is het "naar huis bij verhoging" een verouderd beleid, bij ons mag ze daar blijven zolang ze zich zelf niet te ellendig voelt, ook als ze verhoging of koorts heeft. Heel rot hoor! En verder, al eens bij een kno-arts geweest? Hier waren de luchtweginfecties over toen haar neusamandel eruit was. Hoewel ik nu soms denk dat hij weer is aangegroeid en weer ontstoken, want ze reutelt best weer een beetje, maar het is 3/4 jaar helemaal weggeweest. En probiotica zijn heel zinnig hoor, zeker als hij meerdere ab-kuren na elkaar heeft gehad. Word altijd een beetje moe van artsen die daar maar zomaar tegen zijn. Het is alleen best prijzig en je moet niet direct effect verwachten. Het is ook goed om zure yoghurt te eten, zeker tijdens/na een kuur. En als je openstaat voor zoiets kun je ook eens een homeopaat of bioresonantietherapeut raadplegen. Ik ben daar zelf niet zo van maar heb een vriendin die erbij zweert! Succes ermee! Het is een rotgevoel als je denkt dat je baan op de tocht staat, ik ben zelf ontslagen mede door het moederschap
Per 1 jan is het kdv overgenomen dus ik wacht nog even af hoe dat gaat lopen. Het is nu niet zo dat ze meteen eisen dat ik hem kom halen hoor bij verhoging/lichte koorts maar daar loopt het meestal wel op uit aangezien ze geen zetpil mogen geven. Meestal voelt mijn zoontje zich bij hoge koorts echt ziek en kan een zetpil hem wat comfortabeler de dag door brengen maar met die van de ochtend, die ik hem dan geef, red ie het niet de hele dag. Verder heeft hij buisjes en is zijn neusamandel er sinds afgelopen mei uit. We hebben daarna eerlijk gezegd ook een rustige zomer gehad hoor maar sinds de R weer in de maand is, is het ook weer constant raak. Nu heeft ie alweer sinds 8 dagen koorts, voornamelijk in de middag, is snottttttterverkouden, echt heel erg en hoest nog veel. Ben vrijdag nog bij de huisarts geweest en die hoorde geen onrustige longen en zag geen rode oren dus hup maar weer naar huis. Maar ja, ik ga hem toch maar weer bellen morgen. Ze zijn inderdaad echt geen gulle gevers van AB, begrijp ik ook wel maar 8 dagen koorts is ook niet normaal. En met koorts bedoel ik dan een bijna constante 39 graden, soms iets minder soms iets meer. Of ben ik nu een overbezorgde moeder ?
8 dagen koorts is te lang zegt mijn huisarts. En ik vind het zelf per kind kijken de één is hartstikke ziek,de ander niet. En het maakt je geen overbezorgde moeder, je maakt je zorgen, dat is logisch. Ik heb zelf op een kdv gewerkt en daar was de regel dat we belden als ze 38'C hadden en dan overlegden we met de ouder. Als het gewoon ging konden ze blijven. Echt flink ziek, dan graag halen,maar altijd in overleg. Bijv eerst nog even slapen als het slaaptijd was enz.
Wat ontzettend vervelend dat je kind zo vaak ziek is. En vooral als je moet werken en een ziek kind hebt. Hier komt dast ook geregeld voor en ik heb gelukkig een fijne gastouder. Pas als mijn kids echt hangerig zijn of echt ziek zijn dan wordt het lastig om ze er heen te brengen. Maar vaak hebben kinderen hoge koorts en spelen gewoon door, niet ziek gedrag. Dan is het fijn om een gastouder te hebben. Misschien kun je er één vinden om zo de opvang te regelen. Ook kan een gastouder evt een zetpil geven (is bij mijn kids nog nooit gebeurd) en/of evt andere medicatie.
Ons zoontje was ook veel ziek keel en oorontsteking.de ene na de andere antibiotica kuur. Uiteindelijk neus en keel amandelen laten verwijderen en nar 3 weken weer keelontsteking. De reactie van de huisarts was dat onze zoon een zeer zwakke weerstand had. Uiteindelijk ben ik met hem naar een homeopaat geweest en na 4 behandelingen is het weer een vrolijke gezonde jongen. Nergens last meer van gehad. Hij word nog wel eens verkouden maar na een week komt hij er ook zelf weer overheen terwijl voorheen hij 4 weken verkouden bleef. Misschien ook een tip voor jullie??
Wij zijn inderdaad ook naar een homeopaat geweest,helaas niet geholpen, al was ik daar wel echt hoopvol over! We gaan nu waarschijnlijk met haar naar een orthomoleculair arts, dat wil mijn man graag. Hij loopt daar ook, dan word ze eerst 'doorgemeten' en die arts denkt ons dochtertje te kunnen helpen. Ik sta er wel voor open, alleen wat is wijsheid, we zitten net in het traject van de onderzoeken van de kinderarts. Bloed is net geprikt. Jacki, hoe is het nu? Hoe is het met de koorts?
Wat is een orthomoleculair arts? Baat het niet schaadt het niet..toch? Wij hebben wel goede ervaringen met een ostheopaat maar dat is natuurlijk weer een andere tak.. Tsja, ik kan je wel zeggen: kijk naar je kind! Als je denkt dat ze mentaal nieuwe prikkels kan hebben moet het misschien proberen ja maar wij hebben ervaren dat het soms lijkt alsof je kind overal makkelijk doorheenfietst, als je hem/haar overal mee naar toe neemt maar achteraf krijg je dan de rekening. Ons is bijvoorbeeld geadviseerd de professionele ondersteuning van de ontwikkeling van zoonlief, dus fysio, logo en ergo, op te schroeven maar dat doen we niet. Zoonlief heeft inmiddels een werkweek aan dat soort afspraken. Het is niet voor niets natuurlijk maar we willen hem ook lekker kind laten zijn. Hier gaat het langzaam iets beter met zoonlief. Hij heeft dus nu al dagen voornamelijk 's middags koorts en gistermiddag dus ook weer maar toen hij naar bed ging was het gezakt tot 38,2. Vanmorgen voor advies huisarts gebeld, heb inmiddels een hotline met hem, en hij wil het afwachten tot einde van de week... pff.. Echt, de AB kuren hoeven niet als warme broodjes over de toonbank te gaan maar ik denk dat er weer een oorontsteking en luchtweginfectie zit te dringen. Gelukkig heb ik oppas kunnen regelen voor morgen en vrijdag, nu donderdag nog.. maar ik werk dan maar een halve dag dus zou het kdv kunnen proberen. Ik merk dat zoonlief zich inmiddels ook een beetje verveeld thuis .. Wat is me nog afvroeg, hoe ziet zo'n onderzoek naar het afweersysteem eruit? Is het alleen bloedafname of wordt er meer gedaan?
@mexicang, je reactie op mijn relaas is wederom zo herkenbaar. Het gebrek aan begrip en rust is echt enorm, tuurlijk zijn we allemaal wel eens moe maar we hebben nu het gevoel aan het watertrappelen te zijn om het hoofd boven water te houden. Daarbij willen we ons huwelijk leuk houden, wil ik het goed doen op het werk, maak ik me enorm zorgen om mijn ouders, moeten we de financiele eindjes telkens aan elkaar knopen etc etc. Maar goed, gezondheid voor alles natuurlijk. En wij zijn niet zielig, dat zoonlief zo ter wereld is gekomen had iedereen kunnen overkomen maar we hebben nu gewoon last van de nasleep omdat die achtbaan maar doorgaat. Ons sociale leven staat op een laag pitje ja, we hebben vrienden verloren door onbegrip en eigenlijk kon ik daar niet wakker van liggen. De mensen die we nu om ons heen hebben, weten onze situatie wel en als we elkaar zien hebben we het leuk en wordt de ellende liever niet besproken haha. Gisteravond hebben manlief en ik samen het programma van SBS 'kleine kinderen grote zorg' gekeken. Bam, alsof we zelf weer terug waren op de NICU !! Heftig! Lang gesprek gehad samen en eigenlijk beseffen we ons dat we die zware periode van hoop en vrees helemaal nog niet hebben verwerkt. Volgens mij hoort dit bij een andere topic maar misschien moeten we hier iets mee doen om een gedeelte in ons koppie vrij te maken voor nieuwe zorgen.
Jacki.... ook wat jij schrijft is voor mij zo enorm herkenbaar... Wij kijken ook naar onze dochter of iets wel of niet kan. Het wordt steeds beter, maar we konden niets. een half uurtje was de max, dan was het klaar en had ze genoeg prikkels gehad voor een dag. Om ons heen werd vaak gereageerd dat we wat meer relaxed moesten zijn, niet zo krampachtig, maar hun zagen niet hoe het ging als we weer thuis waren, hoe de nachten gingen enz. Ook wij zijn sociale contacten verloren, maar ik heb er ook nieuwe contacten bijgekregen, die mij in korte tijd dierbaarder zijn geworden dan diegenen die het hebben 'af laten weten'. Ik ga er maar vanuit dat ze niet weten wat ze ermee aan moesten. Ergens begrijp ik het wel, ze wordt volgende maand 3 en al 3 jaar zitten we in die achtbaan, waar sommigen gewoon niet bij willen instappen. En inderdaad...wij zijn niet zielig! En ons meisje ook niet! Maar soms heb ik wel een emotionele dag hoor . Meestal uit pure vermoeidheid. Het onderzoek naar het afweersysteem is inderdaad een bloedonderzoek. Bij ons kwamen ze er 'bij toeval' achter omdat ze dachten dat ze zo allergisch was en daar onderzoek naar gedaan werd. Toen kwam dit eruit, ik kan het even niet omschrijven, maar het heeft te maken met de IGG waarde. Dat wordt weer onderverdeeld en daarvan was een onderdeel te laag. Nu is er dus weer bloed geprikt (met verdovingspleister) en gaan ze kijken hoe het er nu voor staat. Als het weer te laag is, willen ze weten wat het lichaam doet als er virussen zijn, of ze antistoffen aanmaakt en geven ze een vaccinatie. Dit is hoofdzakelijk pneumokokken. En daar wringt het bij mij, die vaccinatie...maar dat is gewoon een zorg die nergens op slaat, ik ben bang dat die vaccinatie haar geen goed doet. Daarna prikken ze, na 4 weken, weer bloed, en dan gaan ze kijken wat er is gebeurd in het lichaam en zo kunnen ze dan een diagnose stellen. Ik ben blij dat het iets beter lijkt te gaan met je zoon, al vind ik de reactie van je huisarts wel erg kort door de bocht. Afwachten tot einde van de week? Dan ben je bijna 2 weken verder! Zo lang koorts... dat duidt meestal wel ergens op. Fijn dat je oppas hebt kunnen regelen en donderdag, als het even gaat kun je inderdaad kdv proberen. Zo laat mogelijk een paracetamol geven, daar houdt hij het zeker een uur of 5 op vol. Ik geef trouwens allang geen zetpillen meer, dat werd hier enorme trauma. Ik ben toen kauwtabletten gaan geven, ideaal!
@ Mexicang, je kan het alternatieve gewoon combineren met het reguliere medici. Het een hoeft de ander niet in de weg te lopen. Vaak kom je zo zelfs tot meer. Wij hebben met ons zoontje zijn 1e levensjaar zowel bij de ka gelopen als bij alternatieve artsen. Alles bij elkaar maakte de puzzel compleet. Baat het niet, schaadt het niet. @ Jacki, je zou eens sambucol kunnen proberen voor de weerstand. Il heb het voor mijzelf en zoontje gebruikt in het jaar van de mex griep. Ik ben altijd zeker 2x gevloerd in de winter, met griep. Die winter geen enkel griepje of verkoudheid en zoontje ook niet. Ik vind dat je ha lang wacht. Hij kan toch op zijn minst de situatie opnieuw oordelen en als er niks te vinden is, urine checken. Jullie gevoelens etc is heel herkenbaar. Ook hier al meer dan een jaar ziekenhuis in en uit, allerlei onderzoeken etc. Om de haverklap een ziek kind. Zijn eerste jaar hebben we ook enorm gedokterd.
Dank je wel! Fijn om te weten dat het beiden kan, ik denk altijd dat het elkaar in de weg loopt... Sambucol, inderdaad ja! Dat hebben wij hier ook genomen tijdens de mexicaanse griep, ik was toen zwanger en manlief wilde geen risico lopen. Sambucol werd toen echt gezien als superdrankje! Mijn moeder opperde vandaag ook sambucol voor mijn dochter, kunnen het wel gaan geven, al denk ik dat als het echt een afweerprobleem in het bloed is, sambucol daar weinig aan kan doen. We geven trouwens ook vitamine C, van Orthica, voor kinderen.
Jacki, hoe is het nu met je mannetje? Ik ben even benieuwd of hij nog steeds koorts heeft en of de huisarts nu wel actie ondernomen heeft. Hoop dat het vanzelf beter is geworden!
Een paar weken geleden heb ik deze topic geplaatst en daar fijne en begripvolle reacties op gekregen, waarvoor bedankt! Mijn boef van 2,5 jaar is nu al weer een aantal maanden ziek, pikt het ene virus op na de ander. Buiten het feit dat dat natuurlijk heel erg vervelend is, is mijn werkgever het begrip voor mijn situatie kwijt en ontstaan er scheve gezichten omdat ik vaak later of helemaal niet kan komen vanwege opvangproblemen. Zoonlief is met 27 weken en een gewicht van 600 gram ter wereld gekomen waarna we een periode van hoop en vrees hebben gehad. Eenmaal thuis na 5 maanden ziekenhuis, is het tot op de dag van vandaag een zorgenkind. Ik heb helaas mijn baan nodig voor de inkomsten maar weet inmiddels niet meer wat ik nu moet doen. Mijn werkgever en helaas ook collega's zijn het begrip kwijt en eigenlijk wil ik nu 100% aandacht kunnen geven aan mijn zoon. Dat gaat dus puur om financiele redenen niet. Inmiddels heb ik geinformeerd naar ouderschapsverlof om een dag extra in de week (ik werk nu 2,5 dag) vrij te zijn. Mijn werkgever mag dit niet weigeren maar mij werd wel fijntjes medegedeeld dat hierdoor mijn contract dat begin juli afloopt daardoor op de tocht staat. Pff, klap in mijn gezicht. Maar ja, mijn zoon is toch echt belangrijker, alleen worden we er drie niet beter van als we een onzekere financiele toekomst ingaan, met alle gevolgen van dien. Zijn er meiden met dezelfde problemen en wie kan mij een hart onder de riem steken?
Hoi Jacki! Wat ben jij in een nare situatie terecht gekomen zeg... Vreselijk als er zoveel onbegrip is! Ik heb mijn situatie hier al eerder verteld en ik was in eerste instantie ook van plan om te stoppen, omdat mijn dochter voor het werk ging. Maar, bij mij lag het anders, er waren bezuinigingen aangekondigd en ik kon vertrekken met een premie en met een uitkering. Uiteindelijk werden de bezuinigingen afgeblazen, en kon dit niet doorgaan. Toen stond ik met mijn rug tegen de muur, want ik had al toestemming gehad om weg te kunnen. Uiteindelijk heb ik toen minder uren ingediend. Zo ben ik wel nog aan het werk, er even tussenuit, maar door die uren is het allemaal makkelijker geworden. Is mijn dochter ziek, heb ik meer tijd om wat te regelen en als ik haar moet halen op het kdv dan kan ik dat ook op tijd doen. Financieel was het niet echt haalbaar en dat merken we nu ook soms nog wel, we moeten wennen aan een ander uitgavepatroon, omdat we echt gewend waren genoeg geld te hebben. Nu is dat wel even anders. Maar, het geeft wel veel meer rust, dat ervaar ik nu na 6 maanden echt en dat heb ik er dan echt voor over. Dat is onbetaalbaar! Ik weet niet wat voor werk jij doet, maar dit zou misschien ook een idee kunnen zijn. Wat betreft je contract en ouderschapsverlof. Over het algemeen mogen ze ouderschapsverlof niet weigeren, mits het organisatorisch helemaal niet mogelijk is. Daarnaast geloof ik dat als je ouderschapsverlof aanvraagt, je contract van 2,5 dag per week blijft bestaan en dat je dan minder uitbetaald krijgt. Ik weet niet zeker in hoeverre ze dan kunnen dreigen met het feit dat dan je contract op de tocht komt te staan, de kans bestaat dat ze aan het einde van je verlof gaan vragen of je 1,5 dag wilt blijven werken. Ik zou als ik jou was eens informatie inwinnen bij de bond of op internet, waar echt heel veel te lezen valt over ouderschapsverlof en de daarbij horende rechten en plichten. Ik had na de geboorte van mijn dochter volledig ouderschapsverlof opgenomen. Dus niet een jaar lang 1 dag in de week, nee, hup, meteen alles achter elkaar. Dat kan misschien ook een optie zijn, dan creeer je tijdelijk rust voor je gezin, jezelf en je kind. Want zoals je zelf aangeeft, jullie alledrie worden er zo niet beter van. Het lijkt mij dat je toe bent aan rust. En dat is echt niet gek, na alles wat je hebt meegemaakt en wat je meemaakt!
Wat naar voor jullie zeg! Ik las dat je zoontje veel AB-kuren heeft gehad? Ons werd aangeraden om dan zeker probiotica te geven voor het herstel van de darmflora. Dan kunnen voedingsstoffen weer beter opgenomen worden. Een wondermiddel zal het niet zijn, maar het wordt eigenlijk altijd aangeraden na AB-gebruik (en niet alleen in het alternatieve circuit). Ik heb ook een prematuur zoontje (26w) maar die is behalve zijn voortdurende verkoudheden gelukkig nooit ziek. Het lijkt me vreselijk om altijd maar die zorg te hebben, hopelijk komen jullie erachter wat de oorzaak is. Succes!
Jacki ik heb al je berichtjes gelzen en ik heb eigenlijk maar 1 advies! Grijp in voordat je zwaar overspannen raakt! Meld je desnoods maar fijn een poosje ziek en vertel de bedrijfsarts maar wat jou/jullie allemaal overkomen is. Het is niet niks allemaal en het wordt echt tijd om aan jezelf te gaan denken.