de peuter pubertijd is hier aangebroken kleine dame is net 2 en kan super goed lopen. maar, als mw haar zin niet krijgt dan laat ze zich op de grond vallen en komt niet meer van haar plek af. ik weiger om haar verder te dragen. ze weegt 15 kg, ik ben 24 weken zwanger en zo geef ik haar haar zin. zelf weglopen heeft GEEN zin. ze blijft gerust een half uur liggen (uitgetest) of staat op en rent keihard de andere kant op.... ik heb haar een tijd gewoon bij de hand gepakt en "meegesleurd" . dit hielp super. ze krijstte wel de hele boel bij elkaar maar na 3 meter liep ze weer gewoon en kon ik de "spanning" van haar arm afhalen. zodra ze weer ging klieren dan pakte ik haar weer wat vaster en hoger beet en was het meteen klaar. maar nu, nu heeft mw dit door en gaat ze gewoon hangen alsof ze aan een klimrek hangt. knieen opgetrokken. wie heeft de oplossing?
Ik ging nog vaak met de buggy weg op die leeftijd. Zo kon ik haar in de buggy zetten als ze niet meer verder wilde. Ik geef haar vaak de keuze: of je loopt mee, of je gaat in de wagen. Had ik geen wagen mee, dan gaf ik haar de keuze: of je loopt mee, of ik til je op. En dan tilde ik haar ondersteboven Na 3 meter had ze dat wel gehad Maar probeer te achterhalen wat haar dwars zit. Waarom wil ze niet meer verder lopen? Hier was het meestal gewoon vermoeidheid en vond ze het toch wel prima om in de wagen te zitten.
Hier ging ze bij dit gedrag ook altijd meteen weer in de buggy... Die nam ik op die leeftijd altijd nog mee! En anders inderdaad dragen (desnoods horizontaal onder de arm), vond ze ook niet leuk dus werkte ook wel goed. Maar snap dat dit niet echt een optie is als je 24 weken zwanger bent... Ze mocht bij mij altijd een bepaald stuk zelf lopen en de rest in de buggy. Anders deed ik er een dag over om naar de winkel op en neer te lopen... Nu helpt het goed om te tellen, dus 1 - 2 - 3 en als ze bij 3 niet komt ga ik haar halen en mag ze niet meer lopen. Maar vaak is 1 al genoeg
wandelwagen heeft niet zoveel zin hier.. ja, als ik naar het dorp zou gaan. maar hier gebeurd het vaak genoeg als we van en naar de auto lopen die 20 meter verderop staat. ik woon op een bovenwoning dus niet even zo een wandelwagen bij de hand. en vind het voor dit kleine stukje ook totaal niet nodig. ze kan prima lopen, ze krijgt alleen op dat moment haar zin niet.... AH zit hier echt aan de overkant van de straat. in de winkel gaat ze vaak in de winkelwagen. deze neem ik dan vaak mee naar hius om spullen te lozen. als kar terug is dan moet ze terug lopen. is echt maar 25 meter. vaak wil ze in dat hobbelding wat dan niet mag en ze laat zich vervolgens vallen..... in het begin heb ik haar inderdaad ondersteboven meegenomen. als een pakketje onder mn arm. krijzen, ze vond het verschrikkelijk. maar ja, dat is nu echt te zwaar. ze vertikt het daarna ook om de trap op te lopen naar huis.. soms lukt het nog om tot 3 te tellen maar dat werkt niet altijd. ze blijft gewoon op de trap liggen van de week wilde ze niet mee toen ik op de manege was. ik heb dag gezegd en ben weg gelopen. ze zwaait me zo uit. maar ja, misschien als ik voor kleine boodschapjes naar AH ga, toch maar de wandelwagen mee. haar ernaast laten lopen en zo niet, erin... dan hoef ik haar niet mee te sleuren of te dragen en zij heeft haar zin niet.
De AH is voor mij 2 keer zo ver (wel 50 meter haha) maar toch nam ik gewoon de buggy mee hoor. Verder kun je misschien afleiden met kleine dingen zoals een wedstrijdje 'wie al eerste bij de ... is' of een kleine uitdaging 'kan jij van dat stoepje afspringen?' of 'nu gaan we stampen als een olifant' en ga zo maar door.