Nav de topics die ik voorbij zie komen over kindjes op de psz begin ik me een klein beetje zorgen te maken om mijn kleine. Mijn kleine is prematuur geworden en gecorrigeerd wordt zij volgende week 2.(haar verjaardag is al wel geweest) zij krijgt nog steeds borstvoeding en is echt een mama's kindje.(ik noem haar mijn plakkende, ze is altijd aan mij vast geplakt) Is altijd thuis gaat niet naar een opvang en heb haar eigenlijk best wel (over)beschermd. Ik heb haar aangemeld voor psz en daar zal zij dus met zo een halfjaartje hopelijk starten. Nu merk ik wel dat zij niet zoveel moet hebben van anderen. Zowel volwassenen als kindjes kunnen niet echt haar interesse trekken. Haar wereld draait vooral om mij. Nu spelen kindjes van haar leeftijd natuurlijk nog niet met elkaar maar ook naast iemand spelen boeit haar niet zo. Speelt wel goed zelf en functioneel. Kan wel af en toe in dr eigen bubbel zitten. Het is pas over een halfjaar maar begin me dus nu wel soms zorgen te maken over straks op de psz. Zal ze wel aarden zonder mij en gaat ze wel wennen aan de drukte en al die kindjes om haar heen? Delen vindt ze ook moeilijk. Iemand die ook een plakkindje had sociaal werd nadat hij/zij naar de psz ging?
Hier ook plakkerds, maar niet erg veel moeite gehad met wennen of aarden op de psz. Ze gingen meteen 4 ochtenden, dat gold hier voor alle peuters en dat heeft denk ik ook erg geholpen met snel wennen. Mijn oudste was een plakkerd, maar ging meteen op de psz op onderzoek uit, genoot van het spelen en ging ook al vlot echt samen spelen. De jongste was al een stuk vrijer toen ze startte, maar zij had juist wat meer tijd nodig om te wennen. Ze klemde zich altijd helemaal vast aan de juf als ik weg was gegaan, maar was gelukkig wel altijd vlot te troosten. Ik hield het afscheid kort, dat werkte voor haar ook goed, anders was brengen echt een soort aanloop naar afscheid nemen. Na een tijdje kon ik gewoon even een kwartiertje meespelen en dan gaan, zonder dat ze zich vastklemde. Ook zij vond de psz heerlijk Sociaal ging ze ook heel rap, echt geen enkel probleem. Nu zijn ze 12 en bijna 10 en allebei super sociaal, liggen ontzettend goed in de groep, ook bij hun sport bijvoorbeeld.
Wat fijn.. het kan dus nog helemaal goed komen. Ik moet zeggen dat ik dit niet herken van mijn andere kinderen. En ik zie het verder om me heen ook niet zoveel. Meestal zie je toch wel dat kindjes van die leeftijd nieuwsgierig zijn naar andere mensen/kindjes. Deze moet gewoon niks hebben van anderen ongeacht welke leeftijd. Zelfs in de speeltuin wil ze geen enkele zandbak of ballenbak in zonder dat ik erbij ben.
En als ze met haar vader op stap gaat, met broertjes/ zusjes? Gaat het dan wel beter? Gaat ze wel eens naar opa en oma? Wellicht dat een beetje stimuleren? Hoeveel te vroeg was ze geboren?
Ze is geboren met 33 weken. Een aantal weken op neo moeten verblijven. Ik wilde die rust ritme en regelmaat blijven waarborgen dus altijd heel voorzichtig met haar geweest( niet naar drukke plekken etc) Papa vindt ze ook heel lief maar omdat die veel werkt kan hij helaas niet veel met haar op stap. Ik ben het nu idd aan het stimuleren door veel met haar op stap te gaan, maar zie dat ze niks moet weten van haar omgeving. Wel heel nieuwsgierig naar alles wat er in de rest vd wereld te zien is.
Niet zo zeer herkenbaar, maar ik zou denk ik voor nu vooral insteken op het meer verbreden van sociale contacten/omgeving. Dus ga eens naar een binnenspeeltuin, peutergym of misschien zwemmen met haar. Zelf of juist een peuterzwemles zodat ze went aan andere mensen/kinderen om haar heen en wellicht wel een keer toenadering zoekt. Speelt ze wel met haar broers/zussen? Hier is de jongste (nu 11 maanden, dus nog een stukje jonger) wel een mamaplakkerd, jammert veel en wil veel gedragen/opgetild of vermaakt worden. Maar gelukkig kunnen haar oudere broer en zus haar soms ook wel even afleiden of vermaken.
Jaa, wennen wordt het sowieso! Maar ik denk dat wanneer je dat in het achterhoofd houdt en vooral haar de tijd geeft om te wennen dat het niet bij voorbaat een probleem hoeft te zijn. Ze zal wellicht niet meteen vlekkeloos meedraaien, maar dat hoeft toch ook niet. Dat hoef je niet te kunnen als kind van 2. Dag mag je leren! Daarom ga je juist naar een peuterspeelzaal, om te leren in een andere omgeving te spelen en om te gaan met andere kinderen en even weg te zijn van mama. Ze is nu ook gewend alleen te zijn met jou. Sommige kinderen groeien op in een gezin waar altijd meerdere kinderen om hun heen zijn, dat is een compleet andere situatie. Logisch dat het even tijd gaat kosten om te wennen straks!
Mijn oudste was ook niet bijzonder geïnteresseerd in andere kinderen. In een zandbak of speeltuin moest vooral niemand zijn. Hij is nu bijna 8. Hij heeft z'n draai moeten vinden op school en daar nu een aantal vrienden. Maar buiten school speelt hij daar niet vaak mee. Vandaag gaf hij aan dat hij dat ook prima vindt zo. Misschien is jouw dochtertje ook een beetje zo. En een half jaar is bij een kind van twee 25% van haar leven. Er kan van alles anders zijn over een half jaar. Probeer je niet te druk te maken over wat mogelijk wel/niet gebeurt over een half jaar. Meestal komen dit soort dingen wel goed
R ging van jongs af aan naar de KDV én heeft een grote zus van 5jr ouder maar andere kindjes...ieeeek. Pas sinds een maandje ofzo begint hij te ontdooien richting de andere kindjes op de groep. Ook echt een mama kleef, tenzij ik er niet ben dan is t papa kleef. Leidsters zijn ook prima maar kindjes not so much. Binnenspeeltuin was hier de eerste keren (dat hij zich bewust was, als mini snurkte hij daar terwijl G rond rende) ook helemaal niks. Stel je er ook gerust op in dat je vlot weer buiten kan staan, maar schrijf t nog niet af als de eerste keer niks was. Ook dat kan wennen zijn. Ik had een rustige ochtend gekozen en alleen in de peuterhoek. Hij is de eerste keer mn nek niet afgekomen. De 4e keer in dezelfde hoek was hij niet van de loopauto's af te krijgen. Kan met zn nichtje, even oud, lekker spelen maar dat is "eigen" ookal lopen we nou ook weer niet de deur plat bij elkaar ofzo.
Ik zou me niet te veel zorgen maken, zo komen er genoeg kinderen op de peuteropvang of kdv hoor, jouw kindje is niet de eerste en zal niet de laatste zijn Daarnaast is een half jaar nog een groot verschil op die leeftijd. Je kunt in dat half jaar natuurlijk haar al wel laten wennen aan andere kinderen/volwassenen met jou erbij. Dus een cursus muziek op schoot, speelochtenden in de bieb oid, peutergym, peuterochtenden in het speelparadijs. Dan is dat met jou erbij en de stap kleiner.
Dankjulliewel voor de geruststellende reacties. Omdat ik dit niet herkende van mijn oudere kinderen maakte ik me er een beetje druk om. Maar idd in een halfjaar kan zoveel veranderen..
Mijn oudste dochter was precies zo. Ze speelde nooit met kindjes wilde lieveret mij. Ze is met 2.5 jaar op psz begonnen ik moet zeggen na half jaar totaal een anderen kind. Nu heeft ze heel veel vriendinnen en heel sociaal. In het begin moest ze wel huilen elke keer toen ik weg ging maar over een maand was dat ook klaar. Dus maak je niet zorgen het komt echt wel goed.
Mijn jongste was ook zo. Ze ging wel van jongs af aan naar het KDV en had daar vriend(inner)jes. Ik heb bepaalde situaties met haar heel bewust opgezocht en geprobeerd haar stapsgewijs dingen te laten doen ed. Toen ze met 4 naar school ging ‘had ze het nog steeds’, het is ook gewoon wie ze is. Ik heb altijd het vertrouwen gehad dat het goed zou komen. Inmiddels zit ze in de eerste en is ze behoorlijk sociaal (was ze vroeger ook al, alleen dan alleen met mensen die ze (heel) goed kende ).