Ik verzin van alles aan tafel. Ik vertel verhalen, pak wat blokken, lees boekjes e.d. Dat haalt de aandacht weg van het eten en dan gaat er toch meer in. Vooral hoge torens van duploblokken bouwen vinden ze hier leuk. Laat het echt los en verleg de aandacht naar iets anders. Elke vorm van spanning voelen ze.
Even kort: Met handen laten eten? Ja, ik zou niet wetenn waarom niet Smeren? Vind ik zelf niet zo fijn Toetje weigeren? Nee! Een toetje weigeren werkt over het algemeen averechts. Je kunt wel kiezen voor ene minder lekker toetje ( en dus wat gezonder) Mijn dl krijgt ALTIJD een toetje als wij dit ook eten ( niet dagelijks) en mag wanneer zij dit wil met haar handen eten. Smeren en gooien mag dan weer niet, omdat ik dit zelf niet zo fijn vind gezien de troep.
Hier eet zoon achter een filmpje. Binnen 5 minuten zijn hele bord leeg door de afleiding. Zonder filmpje is het een gezeur. Wil hij toch een keer niet eten dan mag hij alleen nog maar droog brood als hij vraagt om eten later op de avond. Geen toetje en geen vlees. Maar meestal is het dus geen probleem.
Ik wil dit dus echt niet. Eerlijk gezegd vooral omdat ik dat niet wil. We eten met zijn allen aan tafel. Ik weet niet wat ik doe als het de enige manier is om hem te laten eten.. Ik vind het lastig! Hij voelt het en gebruikt het. Brood eten is nu ook een gedoe. Ik zou zelf ook nie goed van mij worden. Ongemerkt flap ik er toch steeds weer wat uit. Eet nou even, nog een hapje, lekker he? Ik moet het echt eens een weekje negeren. Ikzelf ben van ;bordje niet leeg als wij klaar zijn? Weg ermee en niks anders (wel altijd een toetje) Volgende maaltijd beter. Mijn man heeft dan de neiging hem iets te geven wat hij op dat moment wel wil. Eerst de kaas van zijn brood eten en dan jengelen om hagelslag die hij vervolgens ook van zijn brood eet om zijn brood te laten liggen. Daar doe ik dus niet aan mee. Gevolg; huilen.. Elke maaltijd denk ik alweer.. o nee, gaan we weer
Mja, ik zou eerst eens met je man om tafel zitten om af te spreken dat jullie 1 lijn gaan volgen. En daarnaast bedenken dat het niet erg is als ie niks/weinig eet. Ten eerste een kind hongert zichzelf niet uit, daar zijn ze veel te slim voor. Ten tweede heb ik van m'n huisarts gehoord dat een kind tot z'n 9e qua voedingsstoffen het avondeten niet perse nodig heeft. Dwz. Het belemmert niet in de groei. Smaakontwikkeling is natuurlijk wel wenselijk, maar je kan een kind simpelweg niet dwingen te eten. Mijn zoontje heeft tot 4 jaar geen avondeten (met stukjes) gegeten. Af en toe soep met brood ging er dan wel in. Nou moet ik zeggen dat er bij hem wel meer aan de hand is dat het simpelweg niet willen. Nu is hij 7 en sinds 2 jaar proeft ie wel zijn eten zonder te spugen. Ook omdat we het blijven aanbieden en op een gegeven moment kan je het m ook gaan uitleggen dat het zo hoort. Tevens is zijn mondgevoeligheid afgenomen, dus verdraagt hij nu meer structuur. En hij is een vrolijke energieke kleuter die qua gewicht en lengte gemiddeld is. Wat ik met bovenstaande wil zeggen is eigenlijk dat je het eten vooral ontspannen moet houden en niet teveel moet kijken naar hoeveel hij eet. En belangrijk jij bepaalt WAT ie eet, hij bepaalt HOEVEEL hij ervan eet. Dus met een boterham waar ie de kaas vanaf snoept, zou ik m niet eerder hagelslag geven totdat de boterham ook op is. Hoeft ie niet? Prima, maar dus ook geen hagelslag (of iets anders). En heeft ie een half uur later honger? Prima, je boterham van daarnet heb ik nog bewaard. Of ik warm het prakje wat je hebt laten staan wel even op. Wat ik nu doe bij mijn wat grotere kinderen is dat etenstijd etenstijd is en dat je dus tussendoor of daarna pech gehad hebt, maar weet niet of ik dat bij een 2-jarige al zou doen.
Mijn kinderen zijn gelukkig goede eters, maar ze hebben zo hun fases. Ik negeer het als ze niet willen eten. Prima, maar dan blijf je netjes aan tafel wachten tot iedereen klaar is en krijgt later als je toch honger hebt niets anders. Wij eten en praten gezellig door met ze en 9 van de 10x nemen ze dan toch iets te eten. Met handen eten mag de jongste nog van mij. Ik leer Mira wel dat het netjes is om met haar bestek te eten omdat ze dat prima kan, maar als ze een enkele keer met haar handen eet vind ik dat ook echt geen probleem hoor. Smeren, spelen of gooien met eten doen we niet en dat weten ze allebei heel goed, dat mag absoluut niet.
Wij hebben afspraken over het eten, en het enige wat ze daar buiten zelf mogen bepalen is hoeveel ze eten. De afspraken zijn bij ons: - Niet met je handen eten (alleen bijv patatjes of een dubbele boterham) - Niet met het eten spelen (niet uit je bord gooien, of op de grond, beetje prutsen als het in je bord blijft vind ik niet erg) - Niet uitspugen - Aan tafel blijven, vragen als je van tafel wilt - Qua beleg ben ik niet moeilijk, wij hebben weinig slecht zoet beleg (alleen bv pindakaas, suikervrije jam, honing), dus verder mogen ze zelf kiezen. Binnen deze grenzen mogen ze zelf weten hoeveel ze eten. Soms is dat niks, soms veel, maar we zitten wel op 1 lijn. Dat lijkt me voor jullie van belang. Samen regels afspreken en je daar samen aan houden. Verder niet te veel pushen, komt wel goed!
Ik vind zelf afleiding of een filmpje aan tafel niet de manier, Compleet ander verhaal, maar onze zoon kreeg met 4 maanden potjes, dit tot hij 1 jaar was, daarna wouden we toch beginnen met gezamenlijk eten en hem laten eten wat wij ook eten, zeker omdat er een tweede op komst was, dacht je dat hij dat wou... Nee hoor... Alleen potjes gingen erin of ik het nu prakte of pureerde of liet zoals het was, mama's eten at hij niet ! Van niemand niet trouwens Wij hebben hem dus gewoon letterlijk geen eten meer gegeven, dan maar met een lege maag naar bed. Sporadisch at hij eens mee omdat hij toch wel honger had of hij at 5 boterhammen in de middag waardoor hij zijn avond maal niet hoefde, Wij hebben het beperkt naar 2 boterhammen zodat bij hopelijk in de avond honger zou hebben, Maar eten wou hij pas toen hij 2 was en zag dat zijn zusje van 6 maanden zelf at en jaloers werd...hij was immers grote broer en dan deed zijn zusje het beter ? Dat wou hij niet, Mijn punt is, wij hebben nooit gedwongen, handen eten waarom niet, eet zoveel of zo weinig als je wil niet eten is met honger naar bed jammer dan, een jaar lang.... En hij is echt een grote sterke jongen geworden ze gaan er niet dood van, ik denk dat je gewoon je kindje met zijn handen moet laten eten en het verder gewoon negeren, ze eten wel als ze honger hebben
Hier moet ze 5hapjes van alles eten, en bij elke hap mag ze een vinger van papa zijn hand omlaag doen. (Hij houd dus 5vingers omhoog) Wil ze niet eten? Dan ook geen toetje. Hebben eerst altijd wel toetje gegeven maar nu met bijna 3jaar is dat hier klaar, anders eet ze dus alleen toetjes.
Een gezond kind kan echt gewoon eten zonder afleiding van TV nodig te hebben. Als ze aan tafel niet eten, dan hebben ze niet genoeg honger gewoon. Wees kritisch op de vraag of dat kan komen van teveel tussendoortjes, (voor sommige kinderen is elk tussendoortje eigenlijk teveel), maar verder dus gewoon niet doen: eten ze niet, dan niet. Geen alternatieven, volgende eetmoment halen ze doorgaans wel in en als je dat binnen redelijke grenzen houdt, pakken ze dus vanzelf een normaal eetritme op. Hier twee meiden die door veel oorontstekingen gewoon echt afleiding nodig hadden om te eten. Die zette ik tijdens oorontstekingen dus wel voor de TV te eten. Maar dan heb je het over 'abnormale' omstandigheden. Zolang alles normaal is, (voor zover peutergedrag als normaal beschouwd kan worden ), gewoon aan tafel eten ze leven echt op lucht en liefde, tussen 1 en 3/4 jaar... dus komt goed
Achter een filmpje zou ik idd echt niet aan beginnen...je leert zo geen normale eetgewoonten aan. Hetzelfde met overal appelmoes overheen gooien. Ik zou liever hebben dat mijn kids niks aten dan altijd achter een filmpje terwijl zij of mama het naar binnen schuiven. Een kind zal zo echt nooit normaal gaan eten. Ik zou iig proberen te beseffen dat ze niet gelijk ondervoed raken of ongezond worden als ze een hele periode niet eten. Das makkelijker gezegd dan gedaan...maar als jij het van je af kan laten glijden dan merkt het kind dst het jou niet meer raakt Verder de langste adem hebben en aan blijven bieden. Niet al gestressd aan tafel proberen te gaan en niet te geforceerd over eten bezig zijn om het eten "positief" te houden.
Hier een mannetje van ruim 4,5 jaar oud die al jaar en dag slecht, les geen warm eten eet. We krijgen er geen hap in alleen met pizza, patat of pannenkoeken. Wij hebben dit geaccepteerd en negeren hem gewoon, schep wel wat op zijn bord en eet hij niet is dat zijn pakkie aan. Hij krijgt geen brood waar hij dan ook nog weleens om vraagt, het is of eten wat wij eten en anders niet. Hij heeft ook nog een periode gehad dat hij dan 's avonds naar beneden kwam met honger, maar ook dan kreeg hij niets. Ik heb het gewoon geaccepteerd......
Laat los. Ben super makkelijk met het eten. Wil je niet hoort je niet. Toetjes is hier niet standaard. Boterham mag. Ik dwing niet ik eis niet. Zoonlief. Eet bijna alles. Alleen geen zuurkool spruiten. Dochter is iets kieskeurige. Maar eet ook voor haar doen goed. Ze is echt een brood klant of beschuit cracer. Kiest kaas smeerkaas op boterham van b hagelslag tot pindakaas staat in de kast naar kiest kaas ze is dol op kaas . Het eten is hier gezellig en zonder zorgen. Natuurlijk zijn er grenzen niet gooien met je een of spelen. Kiest regelmatig de groenten. Zoon kookt tegenwoordig. Experimenteerd met de kruiden... soms te veel kerrie of wat te veel water. Mijn favoriete tip is een blijft Let it go... Go with the flow.
Hier ook een flinke strijd met peuter terwijl ze altijd het beste at! Vooral het ontbijt is een drama.. De laatste dagen flink bovenop gezeten en het werd alleen maar erger. Nu weer aan het negeren, is iedereen klaar en is zij niet meer aan het eten. Bordje weg! Geen snacks, of brood of crackers, helemaal niks.. maar ik word ook niet meer boos. Dat vond ze wel erg leuk geloof ik Nu scheelt het dat ze lekker mollig is en ze dus wel wat kan missen.. als ik aan het koken ben krijgen ze vaak alvast paprika of komkommer te snacken en fruit gaat er altijd wel in dus wat dat betreft laat ik het zo.
Nou, zowaar al drie dagen redelijk goed gegeten. Ons kleien meisje heeft behoorlijk de griep, en ij rkijgt automatisch minder aandacht van mij.. resultaat is verbluffend. Hem volkomen laten gaan en negeren werkt dus echt.. ik vind het zo moeilijk, maar ga de trend maar doorzetten.. Ik vergeet er nog bij te zeggen dat hij tot zijn tweede verjaardag echt alles met smaak at. Dank voor jullie tips en morele steun
Beter! Het ene kind gaat die slecht-eten-fase later in dan de andere. Het is een combi van minder energie-inname nodig hebben omdat ze minder hard groeien dan daarvoor, en eigen wil ontdekken/experimenteren met zelf regie nemen over dingen. En er zijn natuurlijk altijd kinderen die altijd goed blijven eten... omdat het nou eenmaal echte echte eters zijn Mijn stiefdochter vond en vind altijd alles lekker. De andere 3 hebben tussen 1 en 4 echt van lucht en liefde geleefd