Lieve meiden, Het doet me goed dat jullie het herkennen en meeleven! Weet ik zeker dat ik niet de enige ben die kampt met tegenstrijdige gevoelens, genieten, maar ook moe, blij zijn, maar ook depri gevoelens hebben. Ik heb nu ook (weer) gesprekken met een psychologe en binnenkort met een psychiater. Mogelijk ga ik anti depresiva gebruiken. Slapen gaat stukje beter, helaas sla ik wel meteen aan t piekeren zodra ik wakker word, dan zie ik als een berg tegen de dag op! Op mijn werk kan ik me moeilijk concetreren. Ook kan ik behoorlijk prikkelbaar (lees=chagerijnig) zijn. Abel en Isis zijn op t moment allebei ziek, het mooie is dat ik nu weinig tijd heb om overal over te piekeren. Tis gewoon handelen, rustig blijven en naar mijn gevoel luisteren! Kunnen we als 'lotgenoten' niet een clubje beginnen om elkaar te steunen, motiveren, stimuleren, noem maar op. Het moederschap is niet altijd een grote roze wolk (ik spreek voor mezelf ) x Esther
@Essiedo: Nou, ik neem m'n petje af voor je dat je er nog bij kan werken. Ik zou dat er dus echt helemaal niet bij kunnen hebben, m'n hoofd loopt nu al elke dag helemaal over om alles op elkaar afgestemd te krijgen. Iedere avond plof ik om 8 uur uitgeteld op de bank om om half 10 maar weer richting bed te vertrekken, omdat de volgende dag hetzelfde riedeltje weer afgedraaid gaat worden. Mijn complimenten voor je.
ojee, staat me nog heel wat te wachten dus!... Maar zonder gekheid, soms geniet je er ook wel van, want ik moet zeggen als mijn zzontje uit logeren is dan is het wel erg stil in huis.. Hey misschien is dat een idee, de kids even uit logeren sturen voor een weekendje? En zelf lekker met je man een weekend in eigen huis lekker genieten van de rust?
Goh Esther, alsof je mijn verhaal beschrijft. Ik dacht zelf echt even dat ik gek werd. Mijn dochter was 18 maanden toen mijn zoontje geboren werd. Hij had ernstige reflux en ontwikkelde zich tot een huilbaby. Ik zat echt op het randje, het slaapgebrek nekte me en ik werd onzeker en angstig tegelijk. Hier ook de nodige maatregelen genomen en nu (zoontje is 9 maanden) gaat het heel goed. (hoera, per vandaag is hij medicijnvrij!) Ik zag altijd tegen de dagen op dat ik thuis was met de 2 kinderen, vooral toen hij nog zo ziek was. Ik kon wel huilen als zo´n dag begon. Nu vind ik het heerlijk en kan ik veel beter uit de voeten. Dat had ik zelf niet durven dromen. Veel sterkte. En als je een groepje opricht, ik blijf wel hangen hoor. en pbén mag natuurlijk ook. groetjes Amber
Mss stomme vraag Amber, wat is pb -en? Wat goed dat je zoontje nu medicijn vrij is. Ik heb geen huilbaby, maar dat lijkt me ook heftig! Mss weet jij ook hoe ik zo'n clubje opricht? x Esther
Geen stomme vraag hoor. Pb´en is ´een privébericht sturen´. Je klikt op iemands naam, linksboven in een geplaatst bericht en je ziet de optie ´stuur een privébericht naar...´. Rest wijst zich vanzelf. Groepje oprichten: je maakt een nieuw onderwerp aan, net zoals je nu hebt gedaan en je nodigt daarin mensen uit om mee te praten over dit onderwerp, met als reden: steun, herkenning, tips, etc. Eigenlijk heb je dat al gedaan, dus het zou ook hier kunnen, maar je kunt het ook opnieuw doen met een specifieke naam (de peuter-en-baby-mama´s bvb). Ik weet niet zeker of het dan op een andere plek moet, of hier,ik zal eens gaan snuffelen. groet Amber
je hebt onder ´Algemeen´ ook een kopje ´algemene clubs´. Daar zou het ook kunnen, maar ik vind het hier meer op z´n plek.