Het is dus voornamelijk gedrag... Mijn zoon van 3 jaar en bijna 10mnd is eigenlijk al een tijdje zindelijk. Dat wil zeggen; hij plast en poept overal, maar alleen als mijn man of ik er zijn. Ik heb geprobeerd hem zo zelfstandig mogelijk te maken, hij kan dan nu ook helemaal zelfstandig naar de wc, alleen op openbare plekken gaan wij mee of bij andere mensen thuis (dat wil hij). Bij oma is hij ook zindelijk (past 1 hele dag op), m.u.v. poepen. Probleem is nu: de opvang (en dus ben ik bang, straks basisschool eind augustus). Hij weigert daar naar de wc te gaan. Hij houdt zijn poep en plas zolang op dat hij buikpijn krijgt, gaat zweten en zich naar voelt. We hebben het probleem in eerste instantie laten rusten, even aandacht op andere dingen, gewoon luier om. Maar de laatste 2 weken toch weer zonder luier. De opvang besluit dan om hem alsnog een luier om te doen omdat hij pijn aangeeft. Maaar.... is dit wel de juiste manier? Hij weet nu; als ik pijn aangeef krijg ik die luier wel weer om. (tenminste, dat denk ik). Maar hoe lang laat je hem lopen met pijn? Ik vind het zo lastig!!! Ik voel de druk ondertussen van de bassischool die nadert (is hij toch van 08:30-14:30u). Sam kan niet uitleggen waarom hij niet wil plassen als wij er niet zijn. Heb meerdere keren op verschillende manieren erachter proberen te komen.....
Bij mijn dochter heeft het goed geholpen dat ik een paar keer met haar mee ging naar de wc, gewoon 's ochtends bij het brengen even en bij het halen ook weer. We gingen soms gewoon alleen kijken, want ze vond de kleine wc's al heel bijzonder, na een paar keer kijken wilde ze ook wel proberen te plassen. En nu is het geen probleem meer; ze gaat samen met een vriendinnetje bijvoorbeeld, ze geeft het ook aan bij de leidsters. Luier zou ik écht niet aan doen, ik snap dat het vervelend is als hij er last van heeft, maar door hem een luier aan te bieden bevestig je hem juist in zijn angst. Ik zou eerder bv belonen wanneer hij op de wc gaat proberen (eerst gewoon zitten, en dan uitbouwen naar ook plassen/poepen). Je moet die angst doorbreken, dus maak de wc's veilig, fijn en leuk!
Gisteren hebben ze hem geen luier aan gedaan, met als gevolg dat hij in broek plaste en poepte. Hij wil dus absoluut niet naar de wc. De leidster daar heeft goed contact net hem maar komt er ook niet achter wat de beste aanpak is. Zij hebben ook veel geprobeerd. Hij wil wel mee kijken, maar erop zitten of staand plassen absoluut niet. Ook met ons wil hij daar niet naar de wc. Welke aanpak is de beste vragen wij ons af. Mijn man is van door pakken, streng zijn. Dit hebben we nog niet geprobeerd. Ik ben geduldiger en probeer het vriendelijker.. Maar dat lijkt niet te werken.
En wat helemaal vervelend is: als we niet thuis zijn maar opa past op bijvoorbeeld wil hij ook niet naar de wc. Ook al is het de wc bij ons thuis waar hij anders zelfs alleen gaat!! Dus dan komt er toch geen angst bij kijken?