zijn er misshien mama's die tips hebben voor als je gaat bevallen en je hebt een dreumes/peuter. ik merk nu door mijn BI dat onze meid goed naar papa luisterd en mij niet serieus neemt dus echt peuterpuper gedrag vertoont, dit doet ze bij papa dus echt niet nu ben ik bang dat dat dadelijk na het kraambed ook gaat gebeuren en ik op nieuw haar vertrouwen moet winnen dat ik de mama ben en niet zij de baas is (ik verwacht namelijk een KS dus lig miss zoals vorige keer wel een week a 2 op bed) waarom luisterd ze beter naar papa en hoe kan ik dat het beste aan pakken om het te beperken dat ze niet meer naar mij luisterd
ik denk dat je gewoon even moet afwachten hoe je kindje reageert. Mijn dochtertje was 2 jaar en 3 maanden toen mijn 2e werd geboren. Ik heb haar in de kraamweek amper gezien, omdat ze de baby eng vond en niet bij mij in de buurt wou komen! Gelukkig ging het na een weekje een stuk beter. Ze is toen ik hoogzwanger was heel erg dwars geweest en wist ook echt dat mama ´traag´ was. Na de bevalling was ze juist heel erg lief voor me en luisterde ze goed. Ik hoop dat het allemaal meevalt voor je en dat je snel weer uit de voeten kan...succes!
youame was eerst 2 dagen boos op mij maar ik liet haar overal mee helpen als dice snachts kwam voor een voeding en youame huilde mocht ze helpen en als hij weer terug naar bed ging ging ze oook weer naar bed met badderen hetzelfde luier verschonen enz wat ik ook deed toen ik weer beter te pas was 1 dag in de week iets leuks alleen met haarr doen zoals naar de diertjes het bos in enz
hulp vragen van familie/vrienden? mijn oudste was 1,5 toen de 2e kwam, en zonder hulp had ik het echt niet gered. wat jij al zegt, niet luisteren, weglopen, etc. tis voor zo'n kleintje ook heel wat dat mama zomaar weg is, bij ons was het maar 3 dagen, maar hij was enorm onwennig toen hij me weer zag. duurde echt wel een week voordat hij weer bij me kwam knuffelen enzo, hij was erg afwachtend en trok enorm naar andere mensen toe. vond het erg vervelend, maarja... kan het hem niet kwalijk nemen, mama was weg, lag toen in het zkh, kan niet de hele dag achter me aanrennen en met me spelen, en komt thuis met zo'n kleine huilerd het hielp ons flink dat de eerste 1,5 week er iedere dag iemand was om wat met de oudste te gaan doen. en idd zoveel mogelijk je dchter betrekken in vanalles, luier aangeven enzo.
Ik herken wat je schrijft. Dominique ( toen nog 22 maanden) luisterde op het eind veel beter naar haar vader dan mij. Ik had weinig energie om consequent te zijn. Ze kon alle kanten met mij op. ( rot hormonen ) Nadat Dean was geboren leek ze wat afstandelijker te zijn geworden. Dat trok na ongeveer twee weken bij. Nu gaat het goed. Ze weet alleen wel wanneer haar vader en ik het meest kwetsbaar zijn en daar maakt ze soms misbruik van. En dan bedoel met name als we Dean de fles geven of hem verschonen. Ik zou je adviseren om van te voren goed te overleggen met je man over welk beleid jullie gaan hanteren. Misschien dat hij meer de "minder" leuke dingen met haar bespreekt en jij alleen de leuke dingen.( en ook doet, uiteraard binnen je fysieke grenzen) Bewust tijd met haar doorbrengen en inderdaad betrekken bij alles wat er gebeurd. Ze zal het hoe dan ook even moeilijk krijgen, net als ieder kindje wat voor het eerst een brusje krijgt. Maar een goede voorbereiding is het halve werk En besef je, het komt echt goed. Ik zag het in het begin ook heel somber in, maar zie, twee maanden verder, mams zit relaxt achter de laptop, kids op bed, wat wil je nog meer! Strekte!
ticho was 2 jaar en 9 maand toen ivy geboren was.. hij was erg betrokken bij de zwangerschap en wist dat er een baby in mijn buik zit... ook na de bevalling is hij eerst die dag nog even bij oppas geweest en 's avonds was hij gewoon thuis en heeft hij zijn zusje gezien en alles was goed... mijn man heeft de kraamweek en de 2 weken ervan veel tijd met hem doorgebracht en bij ons op bed heeft ticho dvd gekeken en heb ik dus boekje gelezen etc... zo verdeelde ik de aandacht voor als ik niet naar beneden kon etc
Me vriend is thuis geweest en heeft Daan veel mee genomen boodschappen doen enz. en als we met roos bezig waren ook bij betrokken. Hij vond het allemaal wel erg intressant en was door alle drukte en indrukke helemaal oppie toppie gelukkig hier geen dwars jongetje. wel komt het me bekend voor dat ze aan het einde erg slecht naar mama luisteren maar daan wa ook wel dat hij juist ook erg mama aanhankelijk was
Britt was 21 maanden toen Sem kwam en erg van slag de eerste week, logisch haar hele kleine wereldje stond op zijn kop....kraamvisite, mama in bed, kraamverzorgster in huis....wennen aan het huilen van de baby. De tweede week hebben wij bewust alle visite afgekapt en met z'n vieren doorgebracht, en dat deed ons goed.
idd afwachten... Isa was 2 1/2 toen de jongens geboren werden. Ik werd opgenomen met 34+3 ivm verminderde navelstrengdoorbloeding van 1 van de twee. Paar dagen later spontaan bevallen. Heb in totaal net geen 2 weken in het zkh gelegen, Papa was thuis bij Isa. Was toen ook weleens opstandig naar mij toe. Tja, ik was ook opeens uit haar veilige wereldje weggerukt natuurlijk... Gelukkig had ik haar al wel voorbereid dat ik een tijdje in het zkh zou slapen, aangezien het wel te verwachten was dat de twins wat eerder zouden komen. Dit begreep ze echt al goed gelukkig. Thuis ging het eigenlijk vrij snel weer als vanouds voor haar. Al heeft ze een tijdje slecht gegeten enz. Was natuurlijk ook nogal een aardverschuiving voor haar. Ik was sowieso al behoorlijk aan huis gebonden met twee ukkepukkies erbij, dus noodgedwongen al meer rust. Dat pikte ze eigenlijk goed. Ook sliep ze nog tussen de middag, dus zo konden we allemaal een beetje rust pakken, wat goed werkte. verder in de eerste periode nauwelijks bezoek gehad, echt de tijd genomen om met zijn 5jes aan elkaar te wennen.