Help! Na 1 jaar proberen ben ik eindelijk zwanger.. Super natuurlijk!!! Misschien zijn het de hormonen maar vannacht heb ik verschrikkelijk liggen piekeren. Hoe moet dat nou straks! Kan ik het allemaal wel, is het niet veel te druk enz enz Nogmaals, ik vind het super, we wilden het heel graag. Maar toch ben ik ook wel een beetje bang Wie herkent dit en hoe is het bij jullie gegaan toen de tweede er was??
Hoi hoi ik ben ook in verwachting van de 2e en toen ik ook net de eerste weekjes zwanger was, had ik precies hetzelfde gevoel als jou. moet zeggen dat ik me er nubeter bij voel nu ik ietsjes verder ben, en er alweer anders over na ben gaan denken. Maar ik lees wel even mee. Gefelciteerd nog met je zwangerschap!!!
Ik vond (en vind) het soms best druk Maar das te verwachten met 2 kleintjes. Mn oudste is een aardige druktemaker, en mn jongste was de eerste maanden alleen rustig bij mama. En ja, dan zijn er momenten dat ik denk: waar ben ik aan begonnen. Maar aan de andere kant, het is een kwestie van wennen. Dat was nummer 1 ook, en een tweede ook. En ook daar vind je gauw genoeg je draai in. En bovenal is het leuk! Als ik zie hoe ze nu met elkaar beginnen te spelen, geweldig!
toen ik zwanger was zat ik er wel eens overin nu hendrik er is valt het me mee, wel druk natuurlijkmaar erg goed te doen je moet je draai weer even vinden, na ongeveer 5 weken vond ik het super en gaat het weer zoals van ouds alleen dan met een kleintje erbij
Heel herkenbaar, tenminste, Lisa wil ook heel graag bij mij zijn. En dat gaat niet altijd.... en dan is het huilen tot ik haar oppak. Soms gaat het wel goed hoor, maar vaak niet . Als het wel goed gaat en Lisa lekker slaapt in de kinderwagen, is het echt relaxed! En de nachten sowieso, Eva slaapt sowieso altijd super en Lisa sliep al snel heel goed 's nachts. Wordt 1 of 2 keer wakker voor een voeding, dan verschonen en drinken en dan liggen we allemaal na een kwartier weer te pitten! En dat is van ongeveer 23 tot 8 uur, dus in ieder geval geen slaaptekort hier! Maar dus wel wat meer aanpoten overdag. Als mijn vriend thuis is (woensdag, zaterdag en een groot deel van de zondag), is het lekker makkelijk. En op maandag en vrijdag gaat Eva naar het kdv, dan is het ook erg makkelijk. De dinsdag en donderdag zijn hier de grootste uitdaging . Maar Eva is heel makkelijk, dus dat scheelt echt. Ik heb tot nu toe nooit gedacht 'waar ben ik aan begonnen'. Ik ben wel relaxter nu, het gaat zoals het gaat en tja soms gaat het echt bagger maar dat zij dan zo, krijgt niemand iets van (alleen ik soms wat pijn in mijn hart, zoals vandaag als het Lisa niet lukt alleen te slapen en ze met dikke rode ogen bij me ligt...). Maar Lisa wordt steeds ouder en dan wordt het waarschijnlijk stukken makkelijker. Ik geniet nu, maar kijk ook uit naar over een jaar of anderhalf
Voor mij een bewuste keus om niet voor een tweede kindje te kiezen voordat de eerst 3,5 is. Ik denk nl. dat ik het kan handelen zolang de "oudste" ook nog totaal niet zelfstandig is
Ik vond de overgang van geen kind naar 1 kind groter dan van 1 kind naar 2 kinderen. De tweede draaide meteen mee met het ritme. Ik moet er wel bij zeggen dat onze tweede best een gemakkelijk kind is. Misschien dat het voor ons daarom ook wel meevalt. Ik had destijds dezelfde gedachten, maar alles is me achteraf meegevallen. Heel erg meegevallen
Pfff van 0 naar 1 is 10000000000x makkelijker dan van 1 naar 2, vooral met weinig verschil. Het is echt heel waar, verkijk je der niet op.
Ik vind van 1 naar 2 makkelijker dan van 0 naar 1. Bij de tweede ben je veel makkelijker, je weet hoe alles werkt... Nu hebben we bij mijn 1ste zoon veel problemen gehad eer we erachter waren dat hij reflux had en daardoor een hele dag huilde. Tuurlijk is het drukker. Daarom hebben wij ook beslist om in het begin mijn oudste zoon gewoon nog naar het kdv te doen (3-4 dagen in de week) tot het ritme met de jongste er is. (vooral omdat we op niemand kunnen terugvallen om even te helpen...wonen allemaal op 1,5u rijden zowat) Enkel de gebroken nachten vind ik opnieuw moeilijk. Hangt er denk ik ook echt vanaf hoe moeilijk/makkelijk de 2de is.
Allereerst, van harte gefeliciteerd! Ik heb nu twee kleine draakjes van 3 jaar oud en van 16 maanden oud. Het begin vonden we erg zwaar. Met name het weinig slapen, dat was heftig. Na een maand of 4 á 5 werd het steeds beter en makkelijker. Nu vind ik het fantastisch! Buiten dat ze samen erg lief zijn voor elkaar, zie je ook dat het echte vriendjes zijn. Natuurlijk zijn er momenten dat het zwaarder is, maar dat is logisch, je hebt de zorg voor twee. Maar je krijgt ( net als bij een kindje) er veel voor terug. Beide zijn het schatten, ik ben echt gezegend! Hoe dan ook, het zal vast goed komen. Maak je maar niet teveel zorgen!
Die gedachten heb ik bij al mijn zwangerschappen gehad (ik heb 4 kinderen) . Ze bleven van tijd tot tijd terugkomen. En elke keer weer, als de baby dan geboren was en iedereen na een paar weken weer in het nieuwe ritme zat, dan kon ik me weer niet voorstellen dat ik daar nou zo over had liggen malen...
Hihihi, heel herkenbaar. Met de tweede was ik ook bang dat ik het niet zou redden. Maar achteraf bleek dat nog makkelijker te gaan dan met de eerste! Succes ermee hoor!
Ik had mij alleen maar rozegeur en maneschijn voorgesteld. Mijn dochter zou niet wge te slaan zijn bij de baby, maar alles bleek minder waar. Mijn dochter vond zo'n klein babytje maar eng en een ritme vinden ging ook niet vanzelf. Maar net als bij de eerste groei je er zo in. O by the way, het is echt zo van de tweede heb je net zoveel moederliefde als de eerste.