Schuldig voelen

Heel herkenbaar! Ik ben ook over ruim een maand uitgerekend. Mijn dochter is wel iets ouder (3,5), maar poeh, wat is het soms zwaar en wat voel ik me schuldig als ik wat sneller kribbig naar haar reageer of haar voor de tv zet. Lastig he?

Ik heb ook geen tips, behalve iets vaker tv aan. Ik lees mee

 

Hier ook 30 weken merk dat ik soms te snel geïrriteerd reageer voel mij super schuldig ...

 

Je kan toch dingen met hem ondernemen of ben ik gek? Samen spelletje spelen, knutselen, blokjes/duplo bouwen. Of kost dat ook teveel moeite ?

Want na de bevalling zal je geduld er niet beter op worden en wil je ook nog steeds rusten.

 

Klein beetje herkenbaar, afgelopen week veel bandenpijn en harde buiken en heb niet megaveel energie dus het echte stoeien en dingen ondernemen zit er niet meer in. Best wel jammer en ik heb nog drie maanden te gaan.
Hij kijkt wat vaker tv nu en verder doen we veel spelletjes en lezen we boekjes.
Ik hoop nu gewoon op mooi weer dan kan hij lekker buiten spelen en gelukkig heb ik nog een man en een hoop familieleden die graag met hem willen ravotten.. Het is even niet anders,komt wel weer goed.

 

Ik herken het ook. Mijn tweede is onderhand al 1,5 maar weet het nog goed.
Mijn ervaring is, dat als ik me er toch toe zette, even naar buiten, op mijn gemak..ik knapte er toch van op en mijn oudste zeer zeker ook.
Samen boekjes lezen op de bank met wat lekkers, Duplo huis bouwen.
Rustig aan, tussendoor even een kopje thee..veel minder dwars gedrag.
En als ze sliep, ging ik liggen.
De laatste 1,5 maand had ik een lieve zus en moeder die haar regelmatig even meenamen, dus dat was een fijne afwisseling.
Veel succes!

 

Kan hij niet met opa/oma/vriendin even naar kinderboerderij,boodschappen doen,ommetje op loopfiets oid. Je kleine is bijna 2 en dan is binnen zitten en niets mogen erg zwaar. Of papa toch even tijd maken. Een uurtje even het bos in of iets doen is toch niet te veel? Ik snap jou gevoel maar je kind heeft hier ook niet om gevraagd en reageert gewoon zoals elke bijna 2 jarige doet.. dat er een verhuis en baby is zal hem echt niet interesseren even bot gezegd (logisch).
Succes meis!

 

Mijn zoontje is jonger. Maar de kleinste wil continu aan de borst. Dat maakt het op dit moment ongeveer onmogelijk om de deur uit te gaan. Papa gaat vaak even een rondje met hem lopen. Maar ik mis de 1 op 1 tijd met mijn oudste steeds meer. Vooral de laatste week kom ik daar echt niet meer aan toe omdat de kleine moord en brand schreeuwt als hij in de wieg gelegd wordt..

De kleine man heeft het er moeilijk mee en word steeds driftiger tegen mij. Gelukkig is hij niet boos op de baby. Hij wil m steeds kusjes geven en aaien. Maar hij probeert ook vaak zat neer te ploffen op de kleine van 'nu ben ik aan de beurt' (zonder kwade bedoelingen).

Je hebt nog geen idee hoe het gaat lopen na de bevalling. Dus probeer toch momentjes te pakken. Misschien dat er iemand met je mee kan naar een binnenspeeltuin, waar hij zijn drukte lekker kwijt kan. Af en toe tv kijken met hem op schoot kan ook een troetel momentje zijn. En als je het echt even niet trekt, zet dan de kleine op een veilige plek en pak dan even 5 minuten een time-out.

 

Vervelend maar heel begrijpelijk dat je niks of nauwelijks wat onderneemt.

Hier is uk net 2 en vervelend als hij zich verveeld.
Misschien proberen om toch wat samen te doen. Er zijn ook activiteiten die je kan doen op de bank of aan tafel. Een puzzel, tekenen,kleien, duplo, magic sand, boek lezen.verder filmpje kijken. Misschien dat het lukt om buiten te zitten en dat hij buiten met een bal, ballon of fiets kan spelen

 

Heel herkenbaar. Vanaf vroeg in de zwangerschap kon ik al minder door bekkenklachten. Nu ik hoogzwanger ben wordt het alleen maar zwaarder. Ook ik heb een ondernemende peuter van bijna 2 die niet graag stil zit. Wandelen kan ik niet, omdat lopen moeizaam gaat en even een sprintje trekken als meneer er vandoor gaat al helemaal niet.
Ik probeer zoveel mogelijk de tv te vermijdenaar hij staat wel iets vaker aan. Ik hebwat extra oppas en opvang geregeld en af en toe vraag ik iemands om zl even uit te laten.
Verder ga ik veel bij anderen op bezoek, het liefst mensen met kinderen, zodat zl daar lekker kan spelen. Hij vindt het geweldig, is afgeleid en kan zijn energie kwijt, zonder dat het mij extra veel energie kost.
Verder probeer ik me er zoveel mogelijk toe te zetten wel wat met hem te doen, zeker omdat we nu echt nog 1 op 1 kunnen zijn. Ik doe het, ook al is het niet zo goed voor mezelf.
Het is en blijft een zoektocht naar wat wel en niet lukt en wees niet te streng voor jezelf als iets niet lukt.

 

je kunt niet van een kindje van 22mnd verwachten dat hij zichzelf de hele dag vermaakt. kan je niet fietsen? en dan bv naar een speeltuin waar jij kunt zitten en hij van de glijbaan of in de zandbak of naar de kinderboerderij. anders komt je man sochtends een uurtje met hem spelen en daarna weer klussen in huis? het is voor jou vervelend maar ik vind het echt onredelijk als je hier het probleem van je kind van maakt..

 

Heel vervelend maar hij moet toch leren dat Nee ook Nee is. Ga je er toch ja van maken dan maak je het alleen maar erger. Toch proberen af te leiden met iets anders.... Succes!

 

Ik zou proberen zoveel mogelijk low energy voor jou, high energy voor hem dingetjes te verzinnen. Met dit weer kun je heel veel buiten doen. Als je geen tuin of balkon hebt, kun je ook gewoon een pleintje in de buurt (zonder speeltoestellen!) zoeken. Je kunt hem bijvoorbeeld laten stoepkrijten of op een grasveldje laten rennen met een bal die jij (al zittende) steeds kan gooien ofzo. Of je zet een zand en watertafel neer. Tussendoor een beetje boekjes lezen of misschien kun je wat nieuw speelgoed van iemand lenen voor een tijdje? En heel slecht, maar met 35 weken zwanger zou ik ook af en toe een beroep doen op verantwoorde kinder dvdjes pf flimpjes.

Sterkte!