Hi, Ben gewoon eens even benieuwd wat jullie vinden, laten jullie de kinderen in de waan met sprookjes en fabeltjes enzo dat het echt is? En ook met bijvoorbeeld de Efteling? Eva denkt bijvoorbeeld dat de elfjes in de Efteling echt zijn, dat elfjes de vleugels van vlinders schilderen en volgens mij denkt ze dat de Fata Morgana ook echt is. Wij zaten dus vorige week in de Fata Morgana en achter ons zaten een opa en oma met 2 kleinkinderen en bij alles zei opa: 'maar dat is nep hoor'. En niet zachtjes, zo hard dat Eva het duidelijk kon horen (maar volgens mij hoorde ze niets omdat ze zo onder de indruk was ). Ik wil helemaal niet dat ze hoort dat het nep is, laat haar lekker in de waan dat het echt is. Als ze echt bang zou zijn zou ik het wel zeggen, maar anders is het toch bijzonder om kinderen hierin te laten geloven? Ben benieuwd wat jullie vinden!
Als ze niet bang is zou ik het ook zo laten.Ooit zal ze wel snappen dat het niet echt is. Mijn meisje heeft maanden lang gehuild door de draak in de efteling.Gillend door de huiskamer rende zijn om onder de tafel weg te kruipen want de draak kwam er aan gevlogen volgens haar.Nu kan ik er om lachen maar een jaar geleden zat ik met tranen in mijn ogen zo zielig was het. Ruim een jaar geleden waren we daar en nu nog praat ze er vaak over.Wij blijven ook herhalen dat hij nep en dat draken niet echt bestaan. Ps, wat heb je 2 knappe meiden.
Het scheelt ook wel in leeftijd, vorig jaar was jouw dochtertje 2,5 jaar, rond die leeftijd had Eva ook wel moeite met enge dingen en hebben we een paar weken een slaapdrama gehad vanwege een teddybeer in een televisieserie (was ook een 'eng' stukje, Franklin de schildpad schrok heel erg van die beer). Nu is ze wat groter en kan ze er veel beter mee omgaan. Ik heb wel uitgelegd dat de draak daar altijd zit omdat hij vast zit. Dat dacht ik dus, maar dat is helemaal niet zo . Maar hij bewaakt de schat en gaat dus nooit van z'n plek. En dat neemt Eva dan wel aan (nu heb ik wel net het sprookje voorgelezen en daarbij komt hij wel van z'n plek, tja ). Ze heeft de eerste nacht in het huisje wel gespookt trouwens, maar was niet bang, kwam denk ik door alle indrukken. Ps: dank je!
Sterker nog, vaak genoeg lukt het nauwelijks om kinderen te overtuigen van de nep van dingen. Mijn zoontje kan echt van slag zijn als zijn Bob de bouwer op de grond valt. Hij geeft dan een kusje en zegt "nou is het over". Hij kan ook soms opeens roepen, "kijk daar zit een krokodil". Hoe ik ook reageer, hij is ervan overtuigd. Ook in de efteling vond hij alles gewoon echt, zijn neefjes van 4 en 6 zeiden gewoon, "dat zijn magneetjes" waar mijn manneke naast stond. Ik beaamde dat gewoon, maar mijn manneke gelooft echt dat het dansende schoentjes zijn. Zo hoort dat. Hij ziet elfjes, dus die zijn echt. Dat die elfjes poppen zijn doen er niet toe, bob de bouwer is ook een pop, en die vindt hij echt echt.
Maar jouw zoontje is wel 1,5 jaar jonger, dat scheelt een hoop. Eva weet nu heel goed het verschil tussen echt en nep, tenminste, als wij het uitleggen. Dat wil ik in veel gevallen dus nog niet . Ze is nog net op een leeftijd dat ze overal nog intrapt. Als we het uit zouden leggen zou ze het ook snappen. Maar die magie van alles, dat wil ik voorlopig nog even zo houden.
Neeeh, als ze niet bang is, lekker in de waan laten! Heerlijk toch Zou dr ook niet om liegen natuurlijk als ze t vraagt. Mijn dochter is nu ook wel bang voor sommige dingen op filmpjes enzo. Soms wil ze t na een tijdje dan weer juist wel (100x) zien, stoere meid Maar ze snapt nu idd nog totaal niet wat echt of nep is.
Ik zou het ook lekker zo laten, heerlijk toch dat ze op sommige momenten in hun eigen fantasiewereldje zitten Vanavond zei Lieke ineens aan tafel dat ze alleen was in een bos met een draak Geen idee hoe ze erop komt (misschien vandaag iets op de psz gehoord ofzo?)maar ze bleef het herhalen en werd een beetje angstig van, toen heb ik wel gezegd dat draken niet bestaan alleen in boekjes. Maar eigenlijk is ze nog te jong om dat te begrijpen. Ben benieuwd we gaan zaterdag weer naar de efteling hoe ze dat nu zal vinden
Wel grappig is dat. Eva is nu te oud om echt bang te zijn voor iets, of we kunnen het goed uitleggen en dan is het goed. Lisa is nog te jong om echt bang te zijn, ze vindt dingen dan niet leuk (zoals de draak), maar zegt en schudt dan nee en dan lopen we een stukje weg en is het goed. Met 2 a 2,5 jaar is het echt lastiger, hebben wij ook al ervaren. Met die leeftijd zal ik met Lisa ook wat voorzichtiger worden (al hebben we wel het voornemen om volgend jaar september weer naar de Efteling te gaan, dan is Lisa dus 2,5).
Ben ook benieuwd, het zal voor haar duidelijk worden dat draken wel bestaan, want ze zal 'm zien in de Efteling . Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe je daar dan op moet reageren, want het lijkt wel echt voor ze en echt snappen als je het uitlegt is wel moeilijk. Ze snappen echt al wel een hoop dan, maar het écht geloven wint het dan maar moeilijk van het eng vinden.
Ja idd daarom is het een lastige leeftijd om het uit te leggen. We zijn al een keer geweest toen ze 1,5 was en bijna 2 en toen vond ze alles leuk en ik denk dat dat nu wel anders zal zijn Ik heb net even je filmpje zitten bekijken wat super leuk zo die gesprekjes tussen je meiden!
Oh, de Efteling vond ze niet eng hoor! Dat was een groot succes (vooral de snelle attracties). Maar sommige sprookjes-dvd's, waar dan opeens een heks in komt oid. Of hele gekke dingen (de kast waar de CV-ketel in staat? handblazers in openbare toiletten etc). Ze heeft t ook niet heel erg hoor. Mijn nichtje heeft t trouwens wel héél erg gehad rond 3,5 juist dacht ik (nu met 4 nog steeds wel). Dat ze er over droomt enzo.
Ben benieuwd! Veel plezier in ieder geval . En dat filmpje, ik smelt telkens weer als ik 'm zie, vind 'm zo schattig, die kleine Lisa die zo lekker meekletst, maar geen idee waarom ze nou precies ja en nee zegt, ze hoort het door de intonatie van Eva . Als je een aantal dingen aan Lisa vraagt waar ze ja op antwoord (of ze lekker gegeten heeft ofzo) en vervolgens vraagt of ze een olifant is, moet ze heel hard lachen en roept dan heel hard nee!
Het verschilt ook erg per kindje natuurlijk, maar ik denk dat de leeftijd tussen 2 en 3 het lastigste is qua bang zijn. Het heeft allemaal wel veel indruk gemaakt op Eva. De eerste nacht kwam ze naar onze kamer tussen ons in liggen, dat is niets voor haar, want ze slaapt nooit bij ons. En toen we net weer thuis waren kwam ze midden in de nacht tussen ons in liggen. Ben benieuwd wat ze morgenochtend doet, vind het stiekem wel heel gezellig