Onze knul is ondertussen 4.5 maar het was al optijd duidelijk dat hij voorliep. Op de peuterspeelzaal viel het ook op, hij mocht al snel met de oudste kinderen in de kring omdat hij zo'n grote woordenschat had en verbanden kon leggen. Helaas deden ze er na niks meer mee en wou hij niet meer naar de peuterspeelzaal. Op school ging er weer een nieuwe wereld voor hem open, ook daar viel hij snel op. Nu hebben ze daar een dhh test gedaan en heeft hij veel kenmerken van hb. Ze gaan nu aan de slag, extra uitdagen omdat hij veel dingen makkelijk vind. Betreft het vroeg signaleren zagen we al eerder dingen. Begon al als baby.
Ik lees eigenlijk geen dingen die ik niet bij mijn dochter zie. En ik heb niet het idee dat ze extreem voorloopt ofzo. Ik betrek haar gewoon met veel dingen en dan pikt ze snel dingen op. Vaak boekjes lezen waar ze moet tellen, spelletjes doen met tellen en kleuren, haar opdrachten geven, veel uitleggen waarom iets zo is. Lijkt mij een hele nomale fase voor nu. Ik lees ook bij iemand dat de interesse er snel af is. Dat lijkt mij heel gewoon voor deze leeftijden. Hun aandacht voor iets is nog erg klein.
Over mijn zoontje roept iedereen ook dat hij heel slim is en voorloopt met praten etc. Hij is nu ruim 2 (augustus 2016) en praat inderdaad beter dan meeste maar ja zowel ik als mijn man zijn zelf ook communicatief erg sterk, dan is het niet gek dat hij dat ook is. Ik ben er zelf helemaal niet mee bezig en ga gewoon met hem mee. Zijn nu tot 20 aan het tellen, vind hij geweldig. Maar als hij er niet om vraagt doen we ook niks. Zijn neef was net zo als mijn zoontje nu is. Hij zit nu in groep 5, pakt alles snel op en heeft veel interesses in alles maar is niet HB of iets. Ik verwacht dat ook zeker niet bij mijn zoontje, sterker nog ik hoop het niet. Liever straks een niveautje lager en leuke dingen doen en sporten dan alleen maar moeten blokken
Ja, zo denken wij er ook over. Mijn zusje is hb en mijn man ook. Ik hoop echt voor mijn kinderen dat zij "gewoon slim" zijn. Ze hadden overigens als peuter/kleuter nooit een voorsprong (wij stimuleerden ze ook niet, maar lieten ze gewoon ontdekken), maar naarmate ze ouder worden helaas wel. Ik zou het fijner vinden als ze gewoon met de klas mee zouden kunnen draaien. Gelukkig kan mijn oudste wel heel veel uitdaging vinden in zijn voetbal.
ja vinden wij ook! en als hij meer behoeftes blijkt te hebben dan zullen we daar zeker op inspringen maar pas als het nodig is. Lekker kind zijn, sporten, vriendjes en school, het moet een goede combi worden. Wat fijn dat hij zijn ei kwijt kan in voetbal! Ik denk dat het juist voor de slimmere kinderen heel belangrijk is om ook hun hoofd leeg te maken, lekker naar buiten. Overigens ken ik ook kinderen die wel HB zijn en het gewoon echt niet willen, die willen alleen maar leren. Dan zul je ook daar mee om moeten leren gaan. Overigens TS, totaal geen verwijt hoor! voel lekker je gevoel als je denkt dat je kindje meer behoeftes heeft, ik vind bepaalde puzzel/spelletjes van Djeco heel leuk! Mijn zoontje ook!
Maar als een kind behoefte heeft aan bv veel leren, is dát juist onderdeel van het ‘leuke dingen doen’ en ik snap ook niet helemaal hoe op een hoger niveau sporten ineens geen optie meer is? Mijn oudste houdt van schoolse dingen, je maakt haar dolblij met een blaadje vol sommen bv, maar er zijn dan altijd mensen die zuchten dat ze ‘ook gewoon kind moet zijn en leuke dingen moet doen’... dat dóet ze
Voor sommige kinderen is dat ook absoluut zo, mijn dochtertje maak je supergelukkig met haar extra rekenwerk bijvoorbeeld en thuis maakt ze altijd de lege bladzijdes uit haar werkboekje, maar mijn oudste maak je daar heel erg ongelukkig mee en dan kan het wel heel lastig zijn om toe te zijn aan meer uitdaging, maar dat niet kunnen vinden op een schoolse manier. Hij sport overigens ook op hoog niveau en dat is geen probleem, ik denk misschien juist wel doordat hij op school minder hoeft te investeren.
Mijn oudste zit ook op muziekles, dat geeft ook weer een hele andere uitdaging dan het typische schoolse werk. Jongste idem. En inderdaad sport is ook weer heel anders en toch uitdagend.
Ik vulde later nog aan dat mocht hij daar blij van worden dat dat uiteraard prima is We zullen ons aanpassen naar de behoeftes van hem. Ik vind alleen zelf dat hij zich niet uit de naad hoeft te werken om vwo te halen terwijl havo of vmbo ook prima is. Ik heb liever dat hij dan een niveau lager doet en andere dingen kan doen dan dat moeten laten om het hoogst haalbare te halen. Elk kind is anders, elk kind heeft andere behoeftes, ik denk dat je daar naar moet kijken. Als ze nog zo klein zijn, 2 3 of 4 jaar dan zijn ze nog zo in ontwikkeling. De kinderen waarbij duidelijker is dat ze HB zijn zijn uitzonderingen. Veel kinderen leren snel, hebben een grote interesse voor taal maar zegt daar verder niks over.
Dit ben ik met je eens, maar vind ik ook een heel lastige. Zoals het nu lijkt kan onze oudste naar het VWO. Hij zelf wil naar de HAVO en heeft daar (in onze ogen) goede argumenten voor. Ik moest zelf naar het vwo van mijn ouders, maar heb daar nooit op mijn plek gezeten. Mijn man begon op mavo en is net universitair afgestudeerd, dus wij neigen naar: havo is prima. Echter vind een andere kant in mij ook wel dat je het maximale er wel uit moet proberen te halen.. maar trekken aan een dood paard is zonde.
We gaan wellicht wat offtopic maar ja dat is ook zeker lastig. Mijn man en ik waren beide luie leerlingen en daardoor absoluut niet het maximaal haalbare eruit gehaald. Ik zou op gaan naar wat goed is voor je kind, doorstromen van Havo naar VWO kan altijd na zijn examen nog. Voorbeeldje van mijn loopbaan: ik begon in 1 HAVO/VWO, was veeeel te jong in gedrag en begreep echt niet hoe ik moest leren. Ik ging door naar 2 MAVO maar werd nog steeds niet begeleid (ook niet door ouders). Ik durfde geen toetsen te maken omdat ik voor mijn gevoel op laag niveau zat en het nog niet lukte. Toen bleef ik zitten, ging naar een andere school en ineens haalde ik hele hoge cijfers, ik bloeide helemaal op! Daarna doorgestroomd naar de Havo en ineens ging het makkelijk. Ik had nog VWO willen doen maar dat heb ik helaas niet doorgezet. Wat ik aan wil geven is dat het doen van VWO voor je zoon een uitdaging kan zijn maar er ook voor kan zorgen dat hij onzeker wordt.
Onze zoon is al wat ouder (ruim4), maar op het gebied van cijfers en letters is hij erg bijdehand. Hij kan nog niet lezen, maar herkent wel welke naam er op het stoeltje van de kindjes in z'n klas staan, hoe dat precies in z'n koppie gaat weet ik niet. Verder telt hij inmiddels moeiteloos tot 100 en herkent ook alle cijfers tot 100. Weet dat 58, 58 is en geen 85 zeg maar. Op andere vlakken is hij weer helemaal niet zo vlot. Fietst pas net zonder zijwielen, niet omdat hij het niet kan, maar omdat hij bang was om te vallen en zo is hij altijd geweest. Liep ook pas met 16 maanden (is natuurlijk niet gek laat), maar we wisten dat hij het eerder kon, maar hij durfde niet. Op motorisch gebied doet hij alles pas als hij zeker weet dat hij het kan. Zijn fantasie is bijvoorbeeld ook helemaal niet zo groot en op creatief gebied loopt hij ook zeker niet voor. Hier ook altijd aangeboden waar hij om vroeg en ingespeeld op z'n interesses, dus dat is wat ik zou doen. Verder zou ik helemaal niks doen met het eventuele voorlopen of dat nu wel of niet zo is. Merk je dat je kind verveelt raakt, zoek dan eens uitdagingen op andere gebieden. Hier heeft hij een periode gehad dat hij alleen maar wilde puzzelen, hij maakt een puzzel een paar keer en daarna is de lol eraf want dan weet hij hoe 'ie moet. Maar leg ik ze een paar maanden weg dan vind hij de puzzel opeens weer helemaal leuk en moet hij toch weer even goed kijken hoe hij nou moest. En driftbuien/ boos doen is hier heel herkenbaar. Is vaak frustratie omdat hij niet onder woorden kan brengen wat hij denkt of voelt. En ik merk dat naar mate hij ouder wordt, ik hem beter ga begrijpen en hem hierin beter kan begeleiden. Maar vooral als hij moe is, na een lange dag school bijv. blijft het echt aanwezig. Hier is rust het toverwoord, zelf rustig blijven en proberen in te springen voor het mis gaat en hier is hij ook heel gevoelig voor mijn gevoel. Dus als ik dat toon, door bijv. te zeggen, ik word er verdrietig van als jij zo tegen mij schreeuwt, dan maak ik veel meer indruk op hem dan dat ik zeg, stop eens met schreeuwen. Hierdoor is hij zelf ook beter gaan benoemen wat iets met hem doet. Uiteraard doen we dit ook op positieve gebieden. Je hebt goed geluisterd, daar wordt ik blij van bijv.
Mijn ervaring is dat kinderen rond die leeftijd allemaal wel voorlopen in iets. De een ontwikkeld taal sneller en de ander motoriek. Tegen de tijd dat ze een jaar of 5 zijn ligt dat bij iedereen weer een beetje op dezelfde lijn. Ik zou als mijn kind sterk is en taal en behoefte heeft aan uitdaging veel woordspelletjes spelen. Om en om dieren soorten opnoemen die bij elkaar horen, veel zoekboeken samen kijken en alle woorden benoemen, ik zie ik zie wat jij niet ziet dat soort dingen. En proberen het punt waar ze minder sterk in zijn proberen te stimuleren zodat ze ook daar in groeien.
Dit vind ik inderdaad knap voor een 2,5 jarige. Mijn dochter (is natuurlijk niet standaard voor alle 2,5 jarige) maakt ook volle zinnen maar de gramatica en werkwoorden gaan zelden helemaal juist in een zin. Mijn dochter kan daarintegen wel goed benoemen als ze zich stoot aan een stoel waar ze pijn heeft en snapt ook dat het niet de schuld van de stoel is maar dat ze zelf beter op had moeten letten. Ik zou zeggen volg je kind, heeft ze uitdaging nodig in haar taal ontwikkeling bied haar dat aan. En het omgaan met emoties is moeilijk voor alle peuters, dat gaan ze rond deze leeftijd leren, vooral veel erover praten en uit blijven leggen.
Hij kan na de HAVO altijd nog het VWO doen. Ze moeten al zo jong kiezen welke richting ze op willen dan heeft hij 2 jaar extra de tijd. Mijn ouders deden het andersom, ik deed gymnasium en ben na het 2e jaar het VWO gaan doen, ik was een perfectionistisch kind dat ongelukkig werd van een 7. Ik ging voor de 10 een 9 was ook nog goed maar daaronder vond ik niet goed genoeg waardoor ik alleen nog maar aan het leren was. Het VWO heb ik op mijn sloffen gehaald met hoge cijfers en daarnaast had ik voldoende tijd om leuke dingen met vriendinnen te doen en te sporten zonder dat ik het gevoel kreeg dat ik niet goed genoeg leerde. (ik was dus zo een kind dat op de basisschool ook liever sommetjes maakte thuis ipv dat ik met mijn poppen speelde).
Ik heb vandaag mijn twijfel aangegeven bij de peuterspeelzaal. Zij gaan nu ook kijken of dochter inderdaad voorloopt of dat ze gewoon op eigen niveau zit. Iedereen bedankt voor de tips daar ga ik ook echt wat mee doen. Ik zou ook veel liever hebben dat ze iets doet wat ze leuk vind dan dat ze op haar tenen zou moeten lopen. (Liever geen HB maar zoals iemand al zei gewoon slim).
Mijn ervaring is dat je er niet teveel mee bezig moet zijn. Mijn dochter was ook snel op die leeftijd. Met 3,5 werd ze echt lastig; was toe aan school. Ik heb toen toentertijd een iPad aangeschaft zodat ze wat educatieve spelen kon doen van letterschool, montessori stokjes tellen etc. Dat vond ze echt leuk en gaf wat uitdaging. Eenmaal in groep 1 viel de juf ook snel op dat ze flink voorliep. Is toen doorgetoetst en dat gaf een ontwikkelingsvoorsprong aan van gemiddeld 14 maanden. Werd toen het voorstel gedaan om haar in de plusgroep te zetten en groep 2 te laten overslaan. De plusgroep heeft ze wel gedaan, maar groep 2 overslaan toch in goed overleg besloten om dat niet te doen. Vervolgens in groep 2 ging het prima met wat pluswerk. Groep 3 kreeg ze ineens flinke moeite. Ze vond het niet leuk, de juf was stom (die was ook stom..), ze mocht niet meer spelen, ruzie met klasgenoten. Kortom; ze vond allemaal al lastig genoeg. Ze heeft heel groep 3 flink achter gelopen met lezen en rekenen ging ook niet bepaald vlekkeloos. Die achterstand heeft ze in groep 4 met veel moeite weer ingehaald. Nu zit ze in groep 5, heeft het naar haar zin. De resultaten zijn erg goed. En nu begint ze weer aan te geven dat ze zich verveeld en alles te makkelijk is. Dus gaan we daar maar weer over in gesprek. Ik wil maar zeggen; het kan verkeren. Maak je er niet al te druk om. Gewoon meebewegen en dan zie je wel waar het schip strand.
Maar dat is zeker niet de norm voor taalontwikkeling van een 2,5 jarige. Op deze leeftijd verwacht zelfs het CB (en die kijkt naar de onderste ontwikkelingsgrens) dat de peuter goed lopende zinnen van 3-4 woorden maakt. Kinderen ontwikkelen zich in sprongen, dus op dit moment kun je niks anders doen dan volgen en naar behoefte aanbieden. Dat is iig het beste voor het kind. Hoe het verder zich gaat ontwikkelen zue je over een paar jaar. Mijn dochter vertelde ook hele verhalen met 2 jaar (iedereen vond het prachtig, heb nog een filmpje van toen ze met 2,3jr een heel gedichtje voordroeg aan Sinterklaas)/ maakte puzzels/kleurde binnen de lijntjes/met 3 schreef ze haar naam, en nu met 9 loopt ze gewoon prima op leeftijd, gemiddeld kind. Onze zoon liep met 3 jaar bij de logopedie in verband met spraakachterstand, kwam amper wat uit, en in groep 1 maakte hij een mega sprong en kon ineens lezen en schrijven. Inmiddels een volledig aangepast lesprogramma ivm hb.