Ik denk ook dat het lastig is om het gevoel wat je hebt kunt schrijven. Onze zoon loopt al heel lang voor, begon al toen hij een baby was, we hebben er niet teveel over met andere omdat je overkomt als opscheppen en mensen niet altijd weten hoe ze moeten reageren. Hij is gewoon vlug en we boden elke keer dingen aan zodra hij het andere kon, lukte het niet deden we het samen of wou hij niet pakte we het andere speelgoed. Bekijk je kindje en kijk hoe je hem/haar kan helpen. Omdat hij ook vlug was met praten zeiden we al snel als je wat wil of wat er wat is praten. Veel verwoorden, ik zie dat je boos bent, blij, verdrietig etc, samen praten over wat er mis ging of juist goed. We gingen focussen op het verwoorden van onze gevoelens (je maakt mij blij, boos etc) en die van hem. Puzzelen, tekenen, bouwen, de kleuren, letters etc ging heel rap. Dan maar helpen op een andere manier, voor ik ons gevoel hielp dat wel. We hebben 1 keer gehad dat hij lag te stampvoeten op de grond, huilen omdat hij boos en gefrustreerd is was altijd maar kort. Ondertussen is hij 4.5 en blijft als een speer gaan, kan al wat woordjes en zinnetjes lezen, kent de letters, alle kleuren, vormen etc. We testen niet omdat we dat niet belangrijk vinden. School heeft zelf gezien dat hij voorloopt en er is een plan opgesteld. Blijkt dat hij tegen dingen aan blijft lopen (geeft nu aan alles makkelijk te vinden) dan gaan we doortoetsen om meer op een rit te krijgen hoe ver hij voorloopt om zo beter op hem aan te sluiten. Geniet van je kindje en probeer dingen uit, kijk niet naar de leeftijd wat op het doosje staat maar wat er bij je kindje past. Misschien ook eens kijken naar een sport om energie kwijt te kunnen en het is een nieuwe uitdaging (onze zoon zit sinds hij net 3 is op judo, zeer leerzaam!
Het zou best kunnen dat je dochter voorloopt. Mijn punt in mn eerdere post was een beetje dat je met die conclusie verder nu niet zo veel kan. Ik herken dat gevoel, van ja mn kind loopt voor, wat nu? Nou niks dus. Tot ze naar school gaan kun je daar niet zoveel mee. En moet je er dus ook niks mee. Het enige wat wel van belang is, is om thuis aan te sluiten bij haar behoeften, zonder verder te pushen of alsmaar bezig te houden. Dus geef haar de ruimte om zich te ontplooien, ga er niet bovenop zitten en nog even geduld hebben verder. Dat zou mijn advies zijn met twee slimmeriken in huis.
Hoi, Hier 2 kids die erg voor lopen, oudste ging lezen toen ze 4 was en jongste is net 3 maar kende met 2 jaar al veel letters en nu veel cijfers, telt resultatief tot 10, enz. Zelf ben ik kleuterjuf dus ik kon wel zien dat ze met 2 jaar al aardig wat doelen beheersten die thuishoren bij 4 jarigen. Overigens ook sociaal een voorsprong. Oudste is van groep 1 naar groep 3 gegaan en is 6.3 jaar oud en zit in groep 4. Is deze zomer getest en inderdaad HB gebleken. Jongste zal denk ik ook HB zijn, komt veelvuldig voor in de familie zelf ook getest en heb er dus ook ‘last’ van. Overigens betekent dat niet dat de schoolcarrière een succes gaat worden, heb zelf vmbo gedaan, toen havo en hbo en ben nu met ruim 30 jaar pas bezig met een WO studie. Werd op school niet gezien (heb er ook niets aan overgehouden hoor, haha, maar school was niet leuk). Houd de belangen van je kind dus goed in de gaten. Overigens neem ik het mijn ouders nog wel een beetje kwalijk dat ze het nooit serieus hebben genomen, heb nooit geleerd te leren en geen leerstategieen aangeleerd. Ik hield niet van school omdat het aanbod niet passend was. Heb me altijd erg dom gevoeld, hadden ze me maar wat meer achter de broek gezeten en het vwo advies van meester opgevolgd. Maar ik mocht zelf kiezen en koos voor VMBO. Helaas nooit op mn plek gezeten en werk nu al 10 jaar onder mn niveau (wel hbo functie dus) en daar word je niet happy van, voel me vaak een eenling en nog steeds ‘dom’ omdat ik de redenaties van collega’s vaak niet kan volgen. Mocht je kind wel HB zijn: deze kinderen worden over het algemeen ongelukkig als ze niet uitgedaagd worden! Ze komen in een ‘fixed mindset’ terecht... als een kind wel HB is (ligt niet alleen aan IQ maar vooral de zijnskenmerken ervan), heb je als ouders vaak best een moeilijke taak om passend onderwijs te krijgen voor je kind. Voor vragen mag je me een bericht sturen,